עניווערסערי - וואס טוט מען?

[[NAMELESS]]

וואס וועט זיין מיט די וועלכע ווילן יא הערן פונעם רב זז"ג?

(איך מיין נאר זיך, איך בין נייגעריג ער זאל מרחיב בדיבור זיין, אפשר לוינט צו עפענען אן אשכול דערוועגן)

[מונטסורי]

אפשר קען איינער פונם רב׳ס אנהענגערשאפט עפענען א באזונדערע אשכול. ס׳קוקט דאך אויס ווי אן ענין פון יותר ממה שהעגל רוצה לינוק הפרה רוצה להניק

[ואידך]

די וועג דאס צו טון, איז ענדערש אויף א שטילער רואיגער פארמאט, צו זיין אליין מיט זיך, ביידע אינאיינעם, זיך פארשטיין און זיך קענען לעומקי הנפש. דאס וועט אייך ברענגען אסאך ווייטער און טיפער אין לעבן, ווי איידער א מצב פון פארגעסן פון זיך און זיך צולאזן. זייט נישט ווי דער קינד וואס עסט זיך אן מיט נאשעריי, מיינענדיג אז יעצט אויפן מינוט האט ער די גאנצע גליק, אבער שפעטער קען ער באצאלן דעם פרייז דערויף. זייט ערוואקסן און נוצט שכל.

פארברענגען צוזאמען אין א spa אפגעזונדערט פון די וועלט גייט לכאורה ענדערש אריין אין כלל פון א "שטילער רואיגער פארמאט, צו זיין אליין מיט זיך, ביידע אינאיינעם" ווי אין "פארגעסן פון זיך און זיך צולאזן".
Just saying

[yn.NY]

אפשר קען איינער פונם רב׳ס אנהענגערשאפט עפענען א באזונדערע אשכול. ס׳קוקט דאך אויס ווי אן ענין פון יותר ממה שהעגל רוצה לינוק הפרה רוצה להניק

אויב אזוי איז גוט!... אויב ס'איז אמת וואס מורינו ורבינו פארקויפט אז ער איז אן ערענסטע משפיע, האב איך זייער הנאה אז ער איז ארויפגעקומן אין שטיבל. די ערשטע מאל איך זעה אזא איינער וואס לאט זיך אראפ, און איז אינטערעסירט וואס די "המון עם" האט צו פארקויפן.
ירבו כמותו!! (רבנים וואס לעבן נישט בלויז אין זייער אייגען וועלטל)

[הוגה]

[justify]

יוא אידן, פליז! א ספּאַ זוך איך, א ספּאַ פאר מיר ונוות ביתי, נישט קיינע שיעורים און הדרכות, ביטע זייער היידזשעקסט מיר נישט ס׳אשכול וואס כ׳האב ארויפגעשלעפט ברוב עמל ויגיעה פון די טיעפסטע קעלערן אינם שטיבל. בתקווה להבנה.

אויב האט איר עפעס אנדערע איידיעס פאר א רואיגע פריוואטע פארברענג אין די אווענט שעות ארויס פונדערהיים ביטע זייער טיילט מיט.

https://www.thefountainspa.com/the-spa/

זיי האבן עטליכע לאקאציעס אבער איך רעד פון זייער לאקאציע אין ראמזי נו דזשערזי. עס איז א שטילע אבער פאבליק פלאץ, מען קען אבער דינגען א פריוואטע צימער פאר א קאפלס מאסאזש און אויך א דזשעקוזי קען מען דינגען פריוואט אויף די שעה. מיינע ידיעות זענען פון א שיינע פאר יאר צוריק, ממילא פארלאז דיך נישט נאר אויף מיינע ווערטער.

אויב זיכסטו נישט דווקא פריוואט, זענען דא אסאך מער (און ביליגערע) אפציעס.


.[/justify]

[מונטסורי]

ש׳כח [tag]הוגה[/tag], ש׳כח, העמיר עס אויסטשעקן. בזכות זה זאל דיר גאט בענטשען ממעון הברכות און הונדערט קנעכט מיט הונדערט דינסטען זאלן דיר שטיין צום באפעל אינם פריוואטען ספּאַ אין די בעיסמענט פון דיין הויז און דיינע קינדער זאלן אייננעמען די ביזנעסער פון זייערע פיינט.

[אינגערמאנטשיקל]

ש׳כח [tag]הוגה[/tag], ש׳כח, העמיר עס אויסטשעקן. בזכות זה זאל דיר גאט בענטשען ממעון הברכות און הונדערט קנעכט מיט הונדערט דינסטען זאלן דיר שטיין צום באפעל אינם פריוואטען ספּאַ אין די בעיסמענט פון דיין הויז און דיינע קינדער זאלן אייננעמען די ביזנעסער פון זייערע פיינט.

לאז וויסן דעם ציבור דיין עקספיריענס.

[אייראפעישער חסיד]

איך קען אייך מייעץ זיין פון עקספיריענץ איין זאך; זוך נישט אזוי ווייט אפצופירן א צולאזטע מצב, ווי צו פארברענגען רואיג און פארטיפן די געפילן פון דיר צו איר.

איך בין געווען מסופק צי איך זאל שרייבן, אבער איך וועל נישט באהאלטן. איך בין א מנהיג ציבור וואס פארמאגט אונטער זיך אן אנהענגערשאפט, נישט קיין טויזנטע חסידים, אבער אן ערנסטע קהילה/חסידות. איך וועל נישט ארויסגעבן צופיל פרטים, איך זאג נישט צו דאס מיינט רבי, משפיע, רב, סתם דרשן, אבער אן אנהענגערשאפט איז דא ב"ה. איך גלייב אז אין קאווע שטיבל איז שוין געווען, אדער איז יעצט נאך דא אזעלכע אין מיין פאזיציע, נאר זיי באהאלטן זיך.

פון וויפיל איך האב מיטגעהאלטן און געטון, בין איך מייעץ יעדן איינעם, ווער נישט נאכגעשלעפט נאך דיינע יונגע ערנערגיעס, לייג מחשבה אינאיינעם מיט דיר און מאך זיכער איינצוקעשן דיינע פעולות, אז עס זאל דיר צונוצקומען שפעטער, און חלילה נישט פארקערט.

די וועג דאס צו טון, איז ענדערש אויף א שטילער רואיגער פארמאט, צו זיין אליין מיט זיך, ביידע אינאיינעם, זיך פארשטיין און זיך קענען לעומקי הנפש. דאס וועט אייך ברענגען אסאך ווייטער און טיפער אין לעבן, ווי איידער א מצב פון פארגעסן פון זיך און זיך צולאזן. זייט נישט ווי דער קינד וואס עסט זיך אן מיט נאשעריי, מיינענדיג אז יעצט אויפן מינוט האט ער די גאנצע גליק, אבער שפעטער קען ער באצאלן דעם פרייז דערויף. זייט ערוואקסן און נוצט שכל.

איך שרייב דאס, נאך וואס איך האב שוין מיטגעהאלטן אסאך, איך האב שוין געזען ביידע וועגן און איך זעה די תוצאות. אמת, די ווילדע וועג איז אסאך געשמאקער און זיסער (אויפן מאמענט), און עס קען זיך דוכטן אז דאס ברענגט גאר שלום-בית און געוואונטשענע רעזולטאטן, אבער דאס איז נישט אזוי, ליידער. זייט משקיע אויף א אמת'ער וועג, און זעט די ריכטיגע פירות.

די עצה וועט אייך צונוצקומען ברוחניות און בגשמיות.

זעלטן צו טרעפן אזעלכע היימישע וווערטער דא!

[יאסל ראקאווער]

אימיצער האט מיר געזאגט אז די פלאץ איז געאייגענט פאר וואס די זיכסט.

https://bodybybrooklyn.com

[מורינו ורבנו]

מען האט פארלוירן היינט די געפיל צו אמת'ע ליבשאפט. ליידער.

דער הייליגער בעל-שם-טוב האט געלעבט מיט זיין ווייב שרה, אין א חורבה אינמיטן וואלד. זי איז געקומען פון א שיינע רבני'שע משפחה, וואו עס האט נישט געפעלט קיין געלט און גארנישט האט איר געפעלט. זי איז גרייט געווען צו וואוינען מיט דעם שמש-בייהעלפער, אינמיטן וואלד אין א פארקראכטע כאטקע (ארומגענומען מיט מסוכנ'דיגע גזלנים), בשעת ווען ער גראבט ארויס ליים אינדרויסן פון די כאטקע און זי פארקויפט דאס אויפן מארק.

אוודאי ליגט אין דעם אויך העכערע זאכן, אבער עס ליגט אויך אין דעם פשוט'ע זאכן, ליבשאפט. די כח פון ליבשאפט איז דאך אזא שטארקע כח וואס מען קען נישט אראפמאלן אויף פאפיר, עס דרינגט אריין אין הארץ טיף טיף, און פילט אן די גאנצע נשמה.

ווען איינער פארמאגט אמת'ע ליבשאפט, דארף ער גארנישט האבן... דארף נישט ארומלויפן אין רעסטאראנטן, דארף נישט קיין ספא, קאפל מאסאדזש, דארף נישט גארנישט. ווען א מענטש לעבט מיט א פרוי און ער האט מיט איר אמת'ע ליבשאפט, דאן קען זי גיין מיט פארלאטעטע קליידער, אן אלטע צוקראכטע הויז, און די נשמה איז פול, גליקליך און צופרידן וואס מען קען זיך דאס נישט פארשטעלן. אזוי ווי דער בעל-שם-טוב מיט זיין ווייב שרה. עס האט זיך איר קיינמאל נישט געגלוסט צוריקצוגיין צו איר טאטע'ס און שוואגער'ס הויז קיין קיטוב, ס'איז איר געווען גוט אזוי.

פון די אנדערע זייט, ווען א מענטש לעבט מיט א פרוי, אן 'אמת'ע' ליבשאפט, מעג דאס זיין א הערליכע ווילא, איבערן וואסער, הערליכע קאר (צוויי), א פריוואטע סווימינג-פול מיט אלע סארט לוקסוס וואס איר קענט זיך נאר פארשטעלן, בשר ודגים וכל מעטעמים, און ס'וועט אים נישט גוט זיין, ער וועט נישט זיין צופרידן. ווער רעדט נאך ווען די שלום בית איז ווייט פון גוט, דעמאלס איז אים גארנישט ווערד די גאנצע רייכטום, אויב מוז ער מיט איר וואוינען בכפיפה אחת.

ליבשאפט איז א זאך וואס גראבט אזוי טיף און בארירט די טיפסטע סטרינעס אין הארץ, וואס מען קען זיך דאס נישט פארשטעלן. איינער וואס האט דאס, איז ער גליקליך און צופרידן און דארף גארנישט מער האבן אויף די וועלט. אפילו ווען ער געפינט זיך אין זיין אייגענע הויז, מיט די גאנצע חורבן פון די קינדער ארום, איז אים שוין ווארעם אין הארצן, ער פארמאגט ליבשאפט, די גרעסטע תענוגים וואלט א מענטש אוועקגעגעבן פאר ליבשאפט.

א מדריך פון חתנים האט מיר אמאל דערציילט, אז ער האט געפרעגט א רבי, איינע פון די פריעדיגע רבי'ס וואס זענען געווען אנגענומען אין די גאנצע וועלט אלס אדם קדוש, האט ער אים געפרעגט, וואס ער זאל זאגן פאר די חתנים, וואס מיינט דאס דברי חיבה וואס מען דארף זאגן אין שטוב. האט דער צדיק געענטפערט אז ער זאל זאגן, "איך האב דיך אזוי ליב, מער פון די גאנצע וועלט, איך וואלט אלעס אין די וועלט אוועקגעגעבן פאר דיר". דאס האט געזאגט א צדיק וואס איז געווען אויסגעטון פון עולם-הזה און געלעגן כל כולו שקוע בתורה ובעבודה. ליבשאפט איז דירעקט נישט קיין סתירה מיט התנזרות פון עולם-הזה, אויב עפעס העלפט עס נאר אין רוחניות, אהבת-הבורא, אהבת-התורה, מען קען נעמען דעם ענין פון ליבשאפט אויך צו רוחניות און צו פיל העכערע ענינים. ליבשאפט איז דביקות, ליבשאפט איז שבת, ליבשאפט איז חינוך, און ווען מען האט דעם אמת'ן געפיל דערצו, קומט מען אן גאר הויך, כי ממנה ניקח לעבוד את ה'.

איך גיי נישט אריין אין די נושא צי יענער זאל גיין אין ספא, אדער וואס פונקטליך מען זאל טון אין עניווערסערי. איך רעד נישט יעצט וועלכע תענוגים מען מעג, וועלכע איז גוט וכו'... דאס איז נישט די נושא דא. די נושא איז וואס דו טוסט און פארוואס דו טוסט, ועמוק הוא. אין אנדערע ווערטער: איידער דו גייסט טון אזא אקט - נישט קיין חילוק וואס, טראכט אריין, גייט דאס מאכן מער "אמת'ע" ליבשאפט, אדער נישט. און נאר זיך נישט... ווייל דאס איז אן ענין וואס אסאך מענטשן וועלן זיך נארן, מען וועט זאגן אז דאס ברענגט אמת'ע ליבשאפט, בשעת דאס ברענגט בלויז דאס פארקערטע... דאס איז אן ענין פאר חכמים, ותן לחכם ויחכים עוד. א נאר וועסטו דאס נישט קענען מסביר זיין, ער וועט זיך נאר מער נארן דערין.

דא וויל איך צוקומען צו אונזער נושא, און איך זעה עס דא אסאך דערמאנט אין קאווע שטיבל. יונגעלייט טוען פארשידענע פעולות צוצוקומען צו א קלימאקס אין הנאה אין שטוב, מען ליינט פארשידענע ביכער, מען קויפט אונטערוועש אדער כלים וכו'... ס'פאסט נישט מפרט צו זיין, אבער די נקודה איז אז מען וויל צוקומען צו א קלימאקס. און איך זאג נישט אז דאס איז פאלש געטראכט. על פי האמת, ווענדט זיך עס אסאך ווער און וואס דער מצב איז, עס האט נישט קיין כלליות'דיגע ענטפער. אבער די ריכטיגע וועג איז, נישט משקיע צו זיין די מחשבה דווקא דערין, אזוי ווייט ווי אין אמת'ע אהבה.

איך האב געהאט ביי מיר א יונגערמאן, וואס איז געווען רח"ל שקוע אין די מ"ט שערי טומאה ליידער, איך האב געדארפט רעדן מיט אים א שמועס. בתוך הענינים האט ער מיר געזאגט פארשידענע נקודות, וואס האט מיר ממש געברענגט טרערן צו וויינען. צווישן אנדערע האט ער מיר געזאגט, אז ער וואלט קיינמאל נישט געצאלט קיין געלט פאר עבירות, ווייל דאס ווערט געטון פראקטיש, אן קיין שום הארץ און אן קיין אמת'ע אהבה. זי האט דיך נישט ליב, זי טוט עס נאר פאר די געלט, ס'איז פשוט נישט ווערד... נאך זאגט ער מיר, אז ווען ער זעט זיך פנים אל פנים מיט אן עבירה רח"ל, איז ביי אים נישט די עיקר די מעשה אליין, דאס איז בלויז א צוגאב. פאר אים איז גוט צו זיצן קעגן איבער און... זיך ליב האבן... שמועסן און שפירן אהבה פון איינעם צום צווייטן... דאס פילט אן אזוי שטארק די נשמה, אז עס איז אים איבער גענוג. די תוצאה איז שוין א צוגאב.

ווען ער איז ארויסגעגאנגען האב איך ממש געוויינט און געזאגט, וויי איז פאר דעם וואס קומט צו די נקודה פון אהבה דורך פסולע וועגן... און וואיל איז פאר דעם וואס קומט צו די נקודה דורך כשר'ע וועגן! - ער איז צוגעקומען צו די דרגה פון אהבה, אבער ליידער דורך פסול'ע וועגן.

...
בנוגע דער עצם שאלה, אויב וואלט מיר איינער געקומען פרעגן, צי ער זאל גיין מיט זיין ווייב אין א פריוואטע ספא, לכבוד די עניווערסערי? - ס'האט נישט קיין כלליות'דיגע ענטפער.

ס'ווענדט זיך שטארק ווער עס פרעגט עס, וואס זענען זיינע השגות און וויפיל קען ער צוקומען צו אמת'ע אהבה. ס'ווענדט זיך וואספארא סארט שטוב ער וויל אויפשטעלן און וואספארא שטוב ער קען בכלל אויפשטעלן לויט די אומשטענדן. ווענדט זיך אין זיין ווייב, זיי רוחניות און די רוחניות פון זיין ווייב. אין אנדערע ווערטער וואלט איך שוקל געווען, ווי אזוי קוקט אויס זייער עתיד און די עתיד פון זייער שטוב, וואס איז די פאטענשל וואס זייער שטוב קען צוקומען. איך וואלט געקוקט וויפיל אמת'ע אהבה דאס פארל קען פארמאגן לויט די תכונת הנפש פון ביידע. ס'איז אביסל א פארצווייגטער ענין.

ביי געוויסע פעלער איז דא אמאל וואס דאס קען נאר צוהעלפן און מאכן בעסער דעם שלום בית און די רוחניות אין זייער שטוב. אבער אויב דאס איז די נקודה, איז א גרויסע רחמנות אויף זיי, אז זיי קענען נישט טון בעסער. אמאל איז אבער דא, וואס דאס קען זיי ארויפברענגען אביסל העכער, אז זיי זאלן קענען עווענטואל צוקומען צו פעולות וואס ברענגען אמת'ע אהבה.

דאס איז זיכער, אז ביי א געזונטע קאפל איז דאס נישט קיין לכתחילה. פינטל. אבער ליידער איז דא היינט אסאך נישט געזונטע קאפלעך ליידער, און דאס איז שוין געווארן עטוואס די נארמע, ליידער. ס'דארף נישט אזוי זיין. ס'איז אפשר ווי א שטיקל מעדיצין פאר קראנקע. געזונטע קאפלעך איז נישט ראטזאם צו נעמען די מעדיצין, ווייל ס'קען זיי נאר שאדן מאכן.

דאס איז אלעס אויב דאס איז טאקע הונדערט פראצענט כשר. דאס הייסט די וועג ביז אהין איז ריין און ס'איז טאקע אינגאנצן נאר דו מיט זי. ווייל אויב נישט, אפילו מען האט הנאה בשעת מעשה, קען זי איין טאג זיך אויפוועקן און זיך א באטראכט געבן, העי וואס גייט דא פאר... און דאס איז אפילו אויב איר רוחניות איז שוואך. וכבר היה לעולמים ליידער, איך האלט מיט מעשיות. זי קען דא זיין מיט די גאנצע נשמה און אפילו פירן די ענינים, אבער נשים דעתן קלות וכו', ס'לוינט זיך נישט אנצוהויבן.

וואס איך וואלט יא געראטן פאר יעדן איינעם, פון דער גרעסטער צדיק ביז וכו'... זיי אליין מיט איר! - גיי ארויס צום וואסער, אונטער א שקיעה פאנאראמע, גייט ארויס אין וואלד, אונטערן שאטן פון נאטור. ניין, נעמט נישט מיט אייער פאון. זייט אליין מיט איר, אבער אליין. לייגט זיך אריין אין אירע געפילן, פארטיפט אייך אין איר, לערנט איר אפ, נישט אז דו זאלסט מאכן אז זי זאל דיך אפלערנען, מאך איר נישט דיין משרת. ס'זאל זיין נאר דו מיט איר און זי מיט דיר... ס'איז נישט קיין נפק"מ אויב ס'קומט דארט אריין (איך האב נישט די ווערטער...) אנדערע סארט ענינים וד"ל, נישט דאס איז די עיקר. זי דארף דיר אין קאפ, נישט דארט... און דו נעם איר אריין אין קאפ און נישט וכו'... שאדט נישט, אבער נישט דאס איז די עיקר, והארכתי במקום שאמרו לקצר. דאס וועט אייך בויען לעד ולעולמי עולמים. אזא שפאציר קען צוברענגען אז אפילו ווען איר זענט אין שטוב, אין אייער קוך, דיינינג-רום און וואו אימער, זאלט איר זיך שפירן אזוי געשמאק און בתענוג, דאס איז א קנין נצח.

ווער רעדט נאך אז איר גייט א וואקאציע, מאכט עס אויף אזא אופן. זוכט נישט צו "האקן א לעבן", דאס וועט אייך בכלל נישט בויען אויפן עתיד, בלויז אויפן מינוט איז דאס גוט, אדער ווען מען וועט זיך אמאל שפעטער דערמאנען, אבער דאס בויעט נישט דעם תמידיות'דיגן געשמאק און תענוג וואס איר קענט קונה זיין אין די זעלבע צייט. גייט מיט איר אויף א שטילע פלאץ. אויב קענט איר גיין אן קיין סעלפאן במשך די גאנצע צייט, מה טוב ומה נעים. זייט מיט איר און זי מיט דיר. דאס! וועט אייך בויען און מאכן א בעסערע לעבן אויף שטענדיג.

טעמו וראו כי טוב ה'. איש ואשה זכו שכינה שרוה ביניהם!

[מונטסורי]

ש׳כח [tag]הוגה[/tag], ש׳כח, העמיר עס אויסטשעקן. בזכות זה זאל דיר גאט בענטשען ממעון הברכות און הונדערט קנעכט מיט הונדערט דינסטען זאלן דיר שטיין צום באפעל אינם פריוואטען ספּאַ אין די בעיסמענט פון דיין הויז און דיינע קינדער זאלן אייננעמען די ביזנעסער פון זייערע פיינט.

לאז וויסן דעם ציבור דיין עקספיריענס.

אוודאי, אי״ה בעתו ובזמנו!

אימיצער האט מיר געזאגט אז די פלאץ איז געאייגענט פאר וואס די זיכסט.

https://bodybybrooklyn.com

א גרויסן ש׳כח ר׳ [tag]יאסל ראקאווער[/tag], אלע ברכות זאל חל זיין אויף אייך אויכעט!

[אבשלום בן מעכה]

מען האט פארלוירן היינט די געפיל צו אמת'ע ליבשאפט. ליידער.

דער הייליגער בעל-שם-טוב האט געלעבט מיט זיין ווייב שרה, אין א חורבה אינמיטן וואלד. זי איז געקומען פון א שיינע רבני'שע משפחה, וואו עס האט נישט געפעלט קיין געלט און גארנישט האט איר געפעלט. זי איז גרייט געווען צו וואוינען מיט דעם שמש-בייהעלפער, אינמיטן וואלד אין א פארקראכטע כאטקע (ארומגענומען מיט מסוכנ'דיגע גזלנים), בשעת ווען ער גראבט ארויס ליים אינדרויסן פון די כאטקע און זי פארקויפט דאס אויפן מארק.

אוודאי ליגט אין דעם אויך העכערע זאכן, אבער עס ליגט אויך אין דעם פשוט'ע זאכן, ליבשאפט. די כח פון ליבשאפט איז דאך אזא שטארקע כח וואס מען קען נישט אראפמאלן אויף פאפיר, עס דרינגט אריין אין הארץ טיף טיף, און פילט אן די גאנצע נשמה.

ווען איינער פארמאגט אמת'ע ליבשאפט, דארף ער גארנישט האבן... דארף נישט ארומלויפן אין רעסטאראנטן, דארף נישט קיין ספא, קאפל מאסאדזש, דארף נישט גארנישט. ווען א מענטש לעבט מיט א פרוי און ער האט מיט איר אמת'ע ליבשאפט, דאן קען זי גיין מיט פארלאטעטע קליידער, אן אלטע צוקראכטע הויז, און די נשמה איז פול, גליקליך און צופרידן וואס מען קען זיך דאס נישט פארשטעלן. אזוי ווי דער בעל-שם-טוב מיט זיין ווייב שרה. עס האט זיך איר קיינמאל נישט געגלוסט צוריקצוגיין צו איר טאטע'ס און שוואגער'ס הויז קיין קיטוב, ס'איז איר געווען גוט אזוי.

פון די אנדערע זייט, ווען א מענטש לעבט מיט א פרוי, אן 'אמת'ע' ליבשאפט, מעג דאס זיין א הערליכע ווילא, איבערן וואסער, הערליכע קאר (צוויי), א פריוואטע סווימינג-פול מיט אלע סארט לוקסוס וואס איר קענט זיך נאר פארשטעלן, בשר ודגים וכל מעטעמים, און ס'וועט אים נישט גוט זיין, ער וועט נישט זיין צופרידן. ווער רעדט נאך ווען די שלום בית איז ווייט פון גוט, דעמאלס איז אים גארנישט ווערד די גאנצע רייכטום, אויב מוז ער מיט איר וואוינען בכפיפה אחת.

ליבשאפט איז א זאך וואס גראבט אזוי טיף און בארירט די טיפסטע סטרינעס אין הארץ, וואס מען קען זיך דאס נישט פארשטעלן. איינער וואס האט דאס, איז ער גליקליך און צופרידן און דארף גארנישט מער האבן אויף די וועלט. אפילו ווען ער געפינט זיך אין זיין אייגענע הויז, מיט די גאנצע חורבן פון די קינדער ארום, איז אים שוין ווארעם אין הארצן, ער פארמאגט ליבשאפט, די גרעסטע תענוגים וואלט א מענטש אוועקגעגעבן פאר ליבשאפט.

א מדריך פון חתנים האט מיר אמאל דערציילט, אז ער האט געפרעגט א רבי, איינע פון די פריעדיגע רבי'ס וואס זענען געווען אנגענומען אין די גאנצע וועלט אלס אדם קדוש, האט ער אים געפרעגט, וואס ער זאל זאגן פאר די חתנים, וואס מיינט דאס דברי חיבה וואס מען דארף זאגן אין שטוב. האט דער צדיק געענטפערט אז ער זאל זאגן, "איך האב דיך אזוי ליב, מער פון די גאנצע וועלט, איך וואלט אלעס אין די וועלט אוועקגעגעבן פאר דיר". דאס האט געזאגט א צדיק וואס איז געווען אויסגעטון פון עולם-הזה און געלעגן כל כולו שקוע בתורה ובעבודה. ליבשאפט איז דירעקט נישט קיין סתירה מיט התנזרות פון עולם-הזה, אויב עפעס העלפט עס נאר אין רוחניות, אהבת-הבורא, אהבת-התורה, מען קען נעמען דעם ענין פון ליבשאפט אויך צו רוחניות און צו פיל העכערע ענינים. ליבשאפט איז דביקות, ליבשאפט איז שבת, ליבשאפט איז חינוך, און ווען מען האט דעם אמת'ן געפיל דערצו, קומט מען אן גאר הויך, כי ממנה ניקח לעבוד את ה'.

איך גיי נישט אריין אין די נושא צי יענער זאל גיין אין ספא, אדער וואס פונקטליך מען זאל טון אין עניווערסערי. איך רעד נישט יעצט וועלכע תענוגים מען מעג, וועלכע איז גוט וכו'... דאס איז נישט די נושא דא. די נושא איז וואס דו טוסט און פארוואס דו טוסט, ועמוק הוא. אין אנדערע ווערטער: איידער דו גייסט טון אזא אקט - נישט קיין חילוק וואס, טראכט אריין, גייט דאס מאכן מער "אמת'ע" ליבשאפט, אדער נישט. און נאר זיך נישט... ווייל דאס איז אן ענין וואס אסאך מענטשן וועלן זיך נארן, מען וועט זאגן אז דאס ברענגט אמת'ע ליבשאפט, בשעת דאס ברענגט בלויז דאס פארקערטע... דאס איז אן ענין פאר חכמים, ותן לחכם ויחכים עוד. א נאר וועסטו דאס נישט קענען מסביר זיין, ער וועט זיך נאר מער נארן דערין.

דא וויל איך צוקומען צו אונזער נושא, און איך זעה עס דא אסאך דערמאנט אין קאווע שטיבל. יונגעלייט טוען פארשידענע פעולות צוצוקומען צו א קלימאקס אין הנאה אין שטוב, מען ליינט פארשידענע ביכער, מען קויפט אונטערוועש אדער כלים וכו'... ס'פאסט נישט מפרט צו זיין, אבער די נקודה איז אז מען וויל צוקומען צו א קלימאקס. און איך זאג נישט אז דאס איז פאלש געטראכט. על פי האמת, ווענדט זיך עס אסאך ווער און וואס דער מצב איז, עס האט נישט קיין כלליות'דיגע ענטפער. אבער די ריכטיגע וועג איז, נישט משקיע צו זיין די מחשבה דווקא דערין, אזוי ווייט ווי אין אמת'ע אהבה.

איך האב געהאט ביי מיר א יונגערמאן, וואס איז געווען רח"ל שקוע אין די מ"ט שערי טומאה ליידער, איך האב געדארפט רעדן מיט אים א שמועס. בתוך הענינים האט ער מיר געזאגט פארשידענע נקודות, וואס האט מיר ממש געברענגט טרערן צו וויינען. צווישן אנדערע האט ער מיר געזאגט, אז ער וואלט קיינמאל נישט געצאלט קיין געלט פאר עבירות, ווייל דאס ווערט געטון פראקטיש, אן קיין שום הארץ און אן קיין אמת'ע אהבה. זי האט דיך נישט ליב, זי טוט עס נאר פאר די געלט, ס'איז פשוט נישט ווערד... נאך זאגט ער מיר, אז ווען ער זעט זיך פנים אל פנים מיט אן עבירה רח"ל, איז ביי אים נישט די עיקר די מעשה אליין, דאס איז בלויז א צוגאב. פאר אים איז גוט צו זיצן קעגן איבער און... זיך ליב האבן... שמועסן און שפירן אהבה פון איינעם צום צווייטן... דאס פילט אן אזוי שטארק די נשמה, אז עס איז אים איבער גענוג. די תוצאה איז שוין א צוגאב.

ווען ער איז ארויסגעגאנגען האב איך ממש געוויינט און געזאגט, וויי איז פאר דעם וואס קומט צו די נקודה פון אהבה דורך פסולע וועגן... און וואיל איז פאר דעם וואס קומט צו די נקודה דורך כשר'ע וועגן! - ער איז צוגעקומען צו די דרגה פון אהבה, אבער ליידער דורך פסול'ע וועגן.

...
בנוגע דער עצם שאלה, אויב וואלט מיר איינער געקומען פרעגן, צי ער זאל גיין מיט זיין ווייב אין א פריוואטע ספא, לכבוד די עניווערסערי? - ס'האט נישט קיין כלליות'דיגע ענטפער.

ס'ווענדט זיך שטארק ווער עס פרעגט עס, וואס זענען זיינע השגות און וויפיל קען ער צוקומען צו אמת'ע אהבה. ס'ווענדט זיך וואספארא סארט שטוב ער וויל אויפשטעלן און וואספארא שטוב ער קען בכלל אויפשטעלן לויט די אומשטענדן. ווענדט זיך אין זיין ווייב, זיי רוחניות און די רוחניות פון זיין ווייב. אין אנדערע ווערטער וואלט איך שוקל געווען, ווי אזוי קוקט אויס זייער עתיד און די עתיד פון זייער שטוב, וואס איז די פאטענשל וואס זייער שטוב קען צוקומען. איך וואלט געקוקט וויפיל אמת'ע אהבה דאס פארל קען פארמאגן לויט די תכונת הנפש פון ביידע. ס'איז אביסל א פארצווייגטער ענין.

ביי געוויסע פעלער איז דא אמאל וואס דאס קען נאר צוהעלפן און מאכן בעסער דעם שלום בית און די רוחניות אין זייער שטוב. אבער אויב דאס איז די נקודה, איז א גרויסע רחמנות אויף זיי, אז זיי קענען נישט טון בעסער. אמאל איז אבער דא, וואס דאס קען זיי ארויפברענגען אביסל העכער, אז זיי זאלן קענען עווענטואל צוקומען צו פעולות וואס ברענגען אמת'ע אהבה.

דאס איז זיכער, אז ביי א געזונטע קאפל איז דאס נישט קיין לכתחילה. פינטל. אבער ליידער איז דא היינט אסאך נישט געזונטע קאפלעך ליידער, און דאס איז שוין געווארן עטוואס די נארמע, ליידער. ס'דארף נישט אזוי זיין. ס'איז אפשר ווי א שטיקל מעדיצין פאר קראנקע. געזונטע קאפלעך איז נישט ראטזאם צו נעמען די מעדיצין, ווייל ס'קען זיי נאר שאדן מאכן.

דאס איז אלעס אויב דאס איז טאקע הונדערט פראצענט כשר. דאס הייסט די וועג ביז אהין איז ריין און ס'איז טאקע אינגאנצן נאר דו מיט זי. ווייל אויב נישט, אפילו מען האט הנאה בשעת מעשה, קען זי איין טאג זיך אויפוועקן און זיך א באטראכט געבן, העי וואס גייט דא פאר... און דאס איז אפילו אויב איר רוחניות איז שוואך. וכבר היה לעולמים ליידער, איך האלט מיט מעשיות. זי קען דא זיין מיט די גאנצע נשמה און אפילו פירן די ענינים, אבער נשים דעתן קלות וכו', ס'לוינט זיך נישט אנצוהויבן.

וואס איך וואלט יא געראטן פאר יעדן איינעם, פון דער גרעסטער צדיק ביז וכו'... זיי אליין מיט איר! - גיי ארויס צום וואסער, אונטער א שקיעה פאנאראמע, גייט ארויס אין וואלד, אונטערן שאטן פון נאטור. ניין, נעמט נישט מיט אייער פאון. זייט אליין מיט איר, אבער אליין. לייגט זיך אריין אין אירע געפילן, פארטיפט אייך אין איר, לערנט איר אפ, נישט אז דו זאלסט מאכן אז זי זאל דיך אפלערנען, מאך איר נישט דיין משרת. ס'זאל זיין נאר דו מיט איר און זי מיט דיר... ס'איז נישט קיין נפק"מ אויב ס'קומט דארט אריין (איך האב נישט די ווערטער...) אנדערע סארט ענינים וד"ל, נישט דאס איז די עיקר. זי דארף דיר אין קאפ, נישט דארט... און דו נעם איר אריין אין קאפ און נישט וכו'... שאדט נישט, אבער נישט דאס איז די עיקר, והארכתי במקום שאמרו לקצר. דאס וועט אייך בויען לעד ולעולמי עולמים. אזא שפאציר קען צוברענגען אז אפילו ווען איר זענט אין שטוב, אין אייער קוך, דיינינג-רום און וואו אימער, זאלט איר זיך שפירן אזוי געשמאק און בתענוג, דאס איז א קנין נצח.

ווער רעדט נאך אז איר גייט א וואקאציע, מאכט עס אויף אזא אופן. זוכט נישט צו "האקן א לעבן", דאס וועט אייך בכלל נישט בויען אויפן עתיד, בלויז אויפן מינוט איז דאס גוט, אדער ווען מען וועט זיך אמאל שפעטער דערמאנען, אבער דאס בויעט נישט דעם תמידיות'דיגן געשמאק און תענוג וואס איר קענט קונה זיין אין די זעלבע צייט. גייט מיט איר אויף א שטילע פלאץ. אויב קענט איר גיין אן קיין סעלפאן במשך די גאנצע צייט, מה טוב ומה נעים. זייט מיט איר און זי מיט דיר. דאס! וועט אייך בויען און מאכן א בעסערע לעבן אויף שטענדיג.

טעמו וראו כי טוב ה'. איש ואשה זכו שכינה שרוה ביניהם!

יישר כח רבי. שוין לאנג נישט געליינט אזעלכע תוכנ'דיגע געשמאקע רייד.

[קול דודי]

אע״פ שאין לי עסק בנסתרות און איך בין נישט א גרויסע בעל דעות אין תכונת הנפש, שפיר איך געצווינגען צו ענטפערן אפאר ווערטער, ומדומה עלי כמי שכפאו שד.

מען האט פארלוירן היינט די געפיל צו אמת'ע ליבשאפט. ליידער.

ווען האט מען דאס פאלוירן? האט מען דאס אמאל געהאט? ווי אזוי איז דאס פארלוירן געגאנגען?

דער הייליגער בעל-שם-טוב האט געלעבט...

דער הייליגער בעל-שם-טוב האט געטון אסאך זאכן וואס איז זייער נישט געראטן פאר מענטשן וואס זענען נישט אויף די מדריגה. לעבן ״אינמיטן וואלד אין א פארקראכטע כאטקע (ארומגענומען מיט מסוכנ'דיגע גזלנים)״ איז נכלל אין דעם.

ווען איינער פארמאגט אמת'ע ליבשאפט, דארף ער גארנישט האבן...

נישט ריכטיג, והניסיון מוכיח. אמת טאקע אז אמת׳דיגע אהבה פארדעקט אסאך און אויב האט מען נישט דאס דעמאלטס איז אלעס ארום כמגדול הפורח באויר, אבער דאס מיינט נישט אז מ׳קען לעבן נאר אויף דעם, כי לא על הלחם לבדו יחיה האדם. ס׳איז זייער וויכטיג אז מ׳זאל פארברענגען צוזאמען פון צייט צו צייט אין זאכן וואס ברענגט הנאה פאר ביידן, און נאטורליכע אהבת אמת וואקסט פון דעם, ווי בלומען פון וואסער.

צווישן אנדערע האט ער מיר געזאגט, אז ער וואלט קיינמאל נישט געצאלט קיין געלט פאר עבירות, ווייל דאס ווערט געטון פראקטיש, אן קיין שום הארץ און אן קיין אמת'ע אהבה

די זאגסט דאס ווי גלייך דאס איז נאך איינס פון די ״עמקות׳דיגע״ סודות וואס מ׳האט מגלה געווען לחכמים, אבער באמת ווייסט דאס יעדער בר בי רב דחד יומא. אויך די מענטשן וואס פארקויפן עבירות ווייסן דעם גרויסן סוד, און דערפאר פארקויפן טאקע אסאך אין די ביזנעס (פאלשע) אהבה למחצה לשליש ולרביע, כידוע ליודעי ח״ן ויופ״י. אבער ווי קומט דאס אהער? דאס איז וואס מ׳רופט אין ענגליש א non sequitur, דהיינו טענו בחיטין והודו לו בשעורין. צו איז דען איינער מסופק אז אהבה איז וויכטיג?

דאס איז זיכער, אז ביי א געזונטע קאפל איז דאס נישט קיין לכתחילה. פינטל.

פין ווי נעמט זיך אט דער זיכערקייט? גארנישט וואס די האסט געזאגט ביז אהער (אדער זאגסט ווייטער) פירט נישט צו דער מסקנה, און דאס איז דאך די נושה דא. אדרבה, אויב ביידע האבן טאקע דאס ליב דעמאלטס קען עס זיין גאר א גוטער זאך, כנ״ל.

זי קען דא זיין מיט די גאנצע נשמה און אפילו פירן די ענינים, אבער נשים דעתן קלות וכו', ס'לוינט זיך נישט אנצוהויבן.

Hard to know how to respond to this lovely mix of condescension and gratuitous sexism, so I will refrain.
וה׳ הטוב יכפר.

זיי אליין מיט איר!

שוין, איך בין מסכים. ואילו רק על זה באתה, אן די אלע דרשות, וואלט איך גארנישט געזאגט. והפסד מרובה, דער שאדן קומט פון צופיל רעדן.

גייט מיט איר אויף א שטילע פלאץ.

ווענדט זיך. וואס ברענגט הנאה פאר ביידן? והעיקר חסרת. פארברענגען צוזאמען לטובת הנאה איינס דעם אנדערן איז א יסוד גדול לאהבת אמת.

[שארפןקאפ]

@מורינו ורבינו, איך בייס זיך די ליפן.....................

[מורינו ורבנו]

אע״פ שאין לי עסק בנסתרות און איך בין נישט א גרויסע בעל דעות אין תכונת הנפש, שפיר איך געצווינגען צו ענטפערן אפאר ווערטער, ומדומה עלי כמי שכפאו שד.

מען האט פארלוירן היינט די געפיל צו אמת'ע ליבשאפט. ליידער.

ווען האט מען דאס פאלוירן? האט מען דאס אמאל געהאט? ווי אזוי איז דאס פארלוירן געגאנגען?

אידן האבן דאס אמאל געהאט, מען זעט בדברי חז"ל פילע אמת'ע אהבות בין איש לאשתו ובין אדם לחבירו. אמת, ביי חסידים האט מען ווייניגער געפילעוועט דערין, יתכן אז דארט איז דאס עטוואס פארלוירן געווארן. און מען מעג דאס טאקע צוריקברענגען, עס העלפט נאר אין עבודת-השם.

דער הייליגער בעל-שם-טוב האט געלעבט...

דער הייליגער בעל-שם-טוב האט געטון אסאך זאכן וואס איז זייער נישט געראטן פאר מענטשן וואס זענען נישט אויף די מדריגה. לעבן ״אינמיטן וואלד אין א פארקראכטע כאטקע (ארומגענומען מיט מסוכנ'דיגע גזלנים)״ איז נכלל אין דעם.

הער דעם געדאנק, נישט די ספעציפישע עובדא. אויב איר ווילט דווקא, קענט איר געפינען אפילו אין די גוי'אישע גאס דוגמאות לרוב, פון מענטשן וואס האבן אלעס איבערגעלאזט, בלויז פאר אמת'ע אהבה, און געפארן איבער ימים און לענדער, בלויז פאר אהבה. זיי האבן גארנישט געדארפט, בלויז ליבשאפט.

ווען איינער פארמאגט אמת'ע ליבשאפט, דארף ער גארנישט האבן...

נישט ריכטיג, והניסיון מוכיח. אמת טאקע אז אמת׳דיגע אהבה פארדעקט אסאך און אויב האט מען נישט דאס דעמאלטס איז אלעס ארום כמגדול הפורח באויר, אבער דאס מיינט נישט אז מ׳קען לעבן נאר אויף דעם, כי לא על הלחם לבדו יחיה האדם. ס׳איז זייער וויכטיג אז מ׳זאל פארברענגען צוזאמען פון צייט צו צייט אין זאכן וואס ברענגט הנאה פאר ביידן, און נאטורליכע אהבת אמת וואקסט פון דעם, ווי בלומען פון וואסער.

איך שפיר נישט באקוועם, מגיב צו זיין דערויף. נישט ווייל איך בין יא אדער נישט מסכים דערמיט.

צווישן אנדערע האט ער מיר געזאגט, אז ער וואלט קיינמאל נישט געצאלט קיין געלט פאר עבירות, ווייל דאס ווערט געטון פראקטיש, אן קיין שום הארץ און אן קיין אמת'ע אהבה

די זאגסט דאס ווי גלייך דאס איז נאך איינס פון די ״עמקות׳דיגע״ סודות וואס מ׳האט מגלה געווען לחכמים, אבער באמת ווייסט דאס יעדער בר בי רב דחד יומא. אויך די מענטשן וואס פארקויפן עבירות ווייסן דעם גרויסן סוד, און דערפאר פארקויפן טאקע אסאך אין די ביזנעס (פאלשע) אהבה למחצה לשליש ולרביע, כידוע ליודעי ח״ן ויופ״י. אבער ווי קומט דאס אהער? דאס איז וואס מ׳רופט אין ענגליש א non sequitur, דהיינו טענו בחיטין והודו לו בשעורין. צו איז דען איינער מסופק אז אהבה איז וויכטיג?

וממילא?

דאס איז זיכער, אז ביי א געזונטע קאפל איז דאס נישט קיין לכתחילה. פינטל.

פין ווי נעמט זיך אט דער זיכערקייט? גארנישט וואס די האסט געזאגט ביז אהער (אדער זאגסט ווייטער) פירט נישט צו דער מסקנה, און דאס איז דאך די נושה דא. אדרבה, אויב ביידע האבן טאקע דאס ליב דעמאלטס קען עס זיין גאר א גוטער זאך, כנ״ל.

זי קען דא זיין מיט די גאנצע נשמה און אפילו פירן די ענינים, אבער נשים דעתן קלות וכו', ס'לוינט זיך נישט אנצוהויבן.

Hard to know how to respond to this lovely mix of condescension and gratuitous sexism, so I will refrain.
וה׳ הטוב יכפר.

זיי אליין מיט איר!

שוין, איך בין מסכים. ואילו רק על זה באתה, אן די אלע דרשות, וואלט איך גארנישט געזאגט. והפסד מרובה, דער שאדן קומט פון צופיל רעדן.

גייט מיט איר אויף א שטילע פלאץ.

ווענדט זיך. וואס ברענגט הנאה פאר ביידן? והעיקר חסרת. פארברענגען צוזאמען לטובת הנאה איינס דעם אנדערן איז א יסוד גדול לאהבת אמת.

מאיזה סיבה קוקט אויס אז איר האט גענומען א שטעלונג אז איר מוזט זיך שלאגן מיט מיר. ווען די זעלבע ווערטער ווערט געשריבן דורך א צווייטן, וואלט איר אויך אזוי געענטפערט? - וואס האב איך חוטא געווען?

[מי אני]

ווען איינער פארמאגט אמת'ע ליבשאפט, דארף ער גארנישט האבן...

נישט ריכטיג, והניסיון מוכיח. אמת טאקע אז אמת׳דיגע אהבה פארדעקט אסאך און אויב האט מען נישט דאס דעמאלטס איז אלעס ארום כמגדול הפורח באויר, אבער דאס מיינט נישט אז מ׳קען לעבן נאר אויף דעם, כי לא על הלחם לבדו יחיה האדם. ס׳איז זייער וויכטיג אז מ׳זאל פארברענגען צוזאמען פון צייט צו צייט אין זאכן וואס ברענגט הנאה פאר ביידן, און נאטורליכע אהבת אמת וואקסט פון דעם, ווי בלומען פון וואסער.

דאס איז בפרט לויט ווי איך האב אראפגעברענגט דא פון דר. אלי פינקעל אז כהיום זוכט מען אינעם הייראט פונעם בן/בת זוג די העכערע שטאפלען פון מאסלאוו׳ס היארכיע; ליבשאפט גרידא איז נאר די שטאפל אינדערמיט און מען זוכט מער. די שטאפל פון אהבה, טענה׳ט ער, איז געווען די קאנסעפּשאן פון הייראט אין די וויקטאָריען עפאכע און דאן איז דאס געווען וואס איז געווען באגנוגענד. אגב, איינע פון זיינע הצעות דארטן זענען אז ס׳מעגליך בעסער נישט צו זיין ממש אליין מיט איר וד״ל...

[קול דודי]

ווען די זעלבע ווערטער ווערט געשריבן דורך א צווייטן, וואלט איר אויך אזוי געענטפערט?

אוודאי אזוי. וואס האב איך דען אקעגן דיר פערזענליך? ס׳איז די עצות און יסודות, הווה אמינא׳ס און מסקנות וואס עגבערט מיר, און וואס קענען אויך פארפירן אנדערע, וואס כ׳האב פרובירן צי פארעכטן עד כמה שידי מגעת, און ווייזן שיסוד התשובה איז זייער ווייט פון גוט און ריכטיג.

״שלאגן?״ חלילה וחס. כ׳האב געשריבן מיין קוק-ווינקל אויפ׳ן תגובה, והבוחר יבחר.

[סעגאל]

עס זעט אויס ווי איינער האט אפגעמאכט אז ווען מען קוואוט @מורינו דארף מען אראפברענגען די גאנצע שטיקל. קיין חילוק ווי לאנג עס איז.
עס זעט אויס ווי איינער האט מורא ער גייט מעקען.

[[NAMELESS]]

טעמו וראו כי טוב ה'. איש ואשה זכו שכינה שרויה ביניהם!

ב"ה מען הערט שוין פון א חסידישע רבי אמת'ע תורה.

יחי אדוננו מורנו ורבינו!

[דענקער]

די גאנצע שקלא וטריא פון [tag]מורינו ורבנו[/tag] איז נישט לאגיש. ווער זאגט אז די צוויי מהלכים וואס דו שטעלסט אוועק זענען mutually exclusive?
עת לאהוב ועת להנות, וירא שמים יוצא די שניהם.

מ'קען - און מ'דארף - אינוועסטירן אין די קשר און אהבה פון איינעם צום צווייטן, פיזיש און עמאציאנעל. אין די בחינה פון בינו לבינה וזר אל יתערב בשמחותיהם.
עס איז אבער אויך גארנישט שלעכט - נאר וויכטיג - צו הנאה האבן און מהנה זיין איינער דעם צווייטן, מיט די וואונדערליכע הנאות וואס באשיינט די בריאה פון דעם טוב ומטיב אשר ברא ליהנות בהם בני אדם. און דאנקען גאט כמבואר בספה"ק אגרא דפרקא.

מעגליך אז ביי בעלי מדריגה איז די נאטור אנדערש, אבער איך רעד פון פשוט'ע מענטשן כמוני וכמוך

[רביה''ק זי''ע]

די גאנצע שקלא וטריא פון [tag]מורינו ורבנו[/tag] איז נישט לאגיש. ווער זאגט אז די צוויי מהלכים וואס דו שטעלסט אוועק זענען mutually exclusive?

אין ענגליש הייסט עס א false dichotomy
https://simple.m.wikipedia.org/wiki/False_dilemma
https://en.m.wikipedia.org/wiki/False_dilemma

[דענקער]

(איך האב נישט די ווערטער...)

קענסט מיר שיקן אין אישי וועלכע איברים אדער אקטן דו רעדסט פון, איך וועל דיר טרעפן ווערטער דערפאר אין א ווערטערבוך.

[מורינו ורבנו]

איך האב נישט געוואלט שרייבן גלייך, נאר ענדערש דורכטראכטן מיט יישוב הדעת.

ס'איז דא א שטארקע טענה פונעם עולם, אז א נארמאלע מענטש האט א צורך פאר צולאזנקייט, דהיינו אז מזמן לזמן זאל ער ארויסגיין פונעם געווענליכן רוטין און זיך אביסל צולאזן אין די ענינים. צו זאגן מיט א בלעכענעם פנים אזא סטעימענט, אז רוב באזעצענע מענטשן, וואו ס'איז דא אמת'ע אהבה, פעלט קיינמאל נישט אויס אמאל זיך צו פארגעסן און האקן א לעבן אויף א געוויסע אופן, איז אפגעפרעגט. ס'איז א דראנג וואס איז א 'מוז' ביי יעדע נארמאלע מענטש.

איך האב עס אויך דורכגעשמועסט אין אישי מיט עטליכע פון די מיטגלידער דא. (דאס איז די שיינקייט פון די פלאץ אז איך קען דורכשמועסן זאכן, וואס געווענליך קען איך נישט דורכשמועסן מיט קיינעם. דאס איז וואס איך טענה, אז ס'איז דא א געפ צווישן די רבנים אינעם ציבור).

די שאלה איז דא צווייפאכיג:
ערשטנס, צי איז דאס בכלל ריכטיג (און לכאורה איז שווער דן צו זיין פון איין מענטש אויפן צווייטן).
צווייטנס: אויב איז דאס בלויז א נאטורליכע דראנג, אדער איז דאס פון די תנאים פון אהבה וואס הערשט צווישן א פארפאלק. דאס הייסט אז אפילו אויב עס וואלט נישט געווען אזא תאוה, וואלט מען דאס נאכאלס געדארפט טון, וויבאלד עס איז וויכטיג אינעם קשר.

כדי דן צו זיין אין דעם ענין, דארף מען באמת זיך אויסטון פון נגיעות, ווייל זייער אסאך מאל שטופט די פערזענליכע נגיעות פון דער מענטש, און טרייבט אים צו טראכטן אויף א געוויסע מהלך, בשעת עס איז נישט ריכטיג. און למען האמת, קיינער איז נישט ריין פון נגיעות אין דעם ענין.

(איינער האט מיר געשריבן אין אישי, אז באמת איז דאס א תאוה, אבער די תאוה איז צו גרויס אז מען זאל זיך קענען מתגבר זיין אויף דעם, און דאס ווערט דעריבער א נאטורליכע דראנג, און דאס אפצוהאלטן איז אזוי ווי צו זאגן, אז ווער עס פאסט נישט משבת לשבת, איז א רחמנות און אראפגעקוקטע מענטש – אזוי ווי איך האב געשריבן אויף איינער וואס מוז נעבעך צוקומען צו גיין אין ספא.)

לאמיר קודם צוריקגיין א מינוט צו מיין לאנגע תגובה.
איך מיין אז בעיקרון הדברים, אין דעם ענין וואס איך האב געשריבן, אז דאס עיקר איז 'אמת'ע ליבשאפט', און דאס איז שטערקער ווי דער צולאזנקייט, אין דעם מיין איך אז קיינער איז נישט מחולק (אויב יא זאל מען זיך אנרופן).

דאס אז דער עולם האט פארלוירן דעם חוש צו אמת'ע ליבשאפט, און אסאך פארשטייען דאס נישט היינט, איז אויך יעדער מסכים. איינע פון מיינע קריטיקירער האבן אפילו גע'טענה'עט אז מען האט עס קיינמאל נישט געהאט.

דאס אז מען וואלט געדארפט מער עוסק זיין אין אמת'ע אהבה – המם... אסאך ערנסטע רבנים און חסידי'שע אידן, וועלן ערנסט מחולק זיין דערמיט. אבער איך מיין אז דא אין קאווע שטיבל איז דער רוח הדברים, אז מען וועט מסכים זיין מיט מיר, אויך אויף דעם ענין.

די קאווע שטיבל ליינער וועלן מודה זיין אין מיין רוח הדברים, וואס איך האב פראבירט ארויסצוברענגען, אז די מענטשן וואס לייגן דעם דגש בלויז אויף צו האצקען, און קוקן זיך בכלל נישט אום אויף דער ענין פון טיפע ליבשאפט, לעבן אין א פארדרוסליכן טעות. די קריטיק איז בלויז געווען אויפן פאקט, אז איך האב גענצליך אוועקגעמאכט דעם ענין פון צולאזנקייט, וואס לויט מאנכע איז דאס זייער וויכטיג, צי ווייל דאס איז א תנאי אין דאס לעבן פון א פארפאלק, צי ווייל דער דראנג איז אזוי גרויס, אז ס'איז נישט שייך דאס אוועקצומאכן.

די שאלה וואס בלייבט איבער איז, צי א צעלאזנקייט מזמן לזמן איז א וויכטיגע פאקטאר אין דאס לעבן פון א מענטש, פריוואט אדער בין איש לאשתו, אדער איז דאס נישט וויכטיג, און אפשר אפילו נאר מגרע פון דאס אמת'ע אהבה.

אין אנדערע ווערטער: מיר האבן דא צוויי ענינים, ליבשאפט מיט צולאזנקייט (רוף עס תאוה, רוף עס האצקען, אדער וועלכע סארט נאמען דו ווילסט, אבער די געדאנק איז די זעלבע – די מעשה, נישט אלעמאל).

צולאזנקייט (תאוה) אן אהבה – איז א נידעריגע זאך, הגם מענטשן וועלן זיך אריינלאזן דערין, מחוסר ברירה אדער מרוב תאוה – אמאל איז קיין צווייטע ברירה נישטא, אבער נידעריג בלייבט עס (לדעתי).

ליבשאפט אן צולאזנקייט – האט א מקום און מען געפינט דוגמאות דערויף לרוב.

דאס יא, אהבה קען ברענגען צולאזנקייט. צולאזנקייט ברענגט "נישט" אהבה. דאס מיינט, אז איינע פון די שטארקע וועגן ווי אזוי מ'קען אויסדרוקן אמת'ע ליבשאפט, איז דורך צולאזנקייט, און דאס קען אפילו פארשטערקערן אהבה. אבער צולאזנקייט אליין ברענגט נישט אהבה, און אהבה איז אויך נישט קיין וועג אויסצודרוקן צולאזנקייט, ס'איז פשוט נישט במציאות.

לאמיר קודם דן זיין אין די ערשטע חלק פון די שאלה, צי איז דאס טאקע אזא שטארקע מענטשליכע דראנג, אז ס'איז נישט שייך דאס אוועקצונעמען פון א מענטש, און דעריבער איז דאס פשוט ווי וואסער צום טרינקען און לופט צום אטעמען. אז דו נעמסט דאס צו, פייניגסטו דעם מענטש. איך גיי נישט אריין יעצט אין די צווייטע חלק פון די שאלה, צי איז דאס וויכטיג פאר דעם קשר בין איש לאשתו, און צו דאס איז וויכטיג פאר דער אהבה. מיר זענען דן יעצט בלויז אין דעם חלק, צי מען קען דאס פשוט נישט אוועקנעמען פון דעם מענטש.

די שאלה איז זייער שווער צו ענטפערן. סיי ווייל יעדע נפש איז אנדערש, און נאכמער, ווייל יעדער איינער מיינט אז יעדער איז די זעלבע ווי אים. ס'איז שווער צו עקסעפטן אז ס'זענען דא אנדערע מענטשן וואס שפירן אנדערש.

כלפי מה דברים אמורים? – קודם כל זענען דא מענטשן וואס ווערן געבוירן מיט קעלטערע נאטורן. זיי זענען א מועט, אבער זיי זענען דא. אויך ווערן מענטשן עלטער און קילער. נישט אריינגייענדיג אין דעם צווייטן העלפט שאלה, איז פאר די דאזיגע מענטשן בכלל נישט וויכטיג זיך צו צעלאזן.

דאס רוב יונגע מענטשן זענען אבער יא היציג. פארט זענען דא מענטשן וואס לייגן אריין זייער ענערגיע און היץ אין אנדערע זאכן, און זיי געפינען די סארט ענינים פאר מינדערוויכטיג. איך קען פערזענליך חסידי'שע יונגעלייט, וואס לייגן אריין זייער פייער אין עבודת-השם, זיי צולאזן זיך אויף דעם אופן. זיי שפירן דעם תענוג אין צמאה נפשי שבת ביינאכט, אדער אין בבואו מאדום ביי שלש-סעודות. איך ווייס אז ס'איז דא אנדערע וואס וועלן דאס נישט פארשטיין, אבער איך זאג אייך אז מען קען שפירן דאס זעלבע אין די נשמה, וואס דער אנדערער שפירט ווען ער צולאזט זיך אויף אנדערע אופנים. זיי האצקענען אויף דעם וועג, און דעריבער פעלט זיי נישט אויס צו האצקענען אויף די אנדערע וועג.

ווייטער זענען דא וואס לייגן זייער ענערגיע אין געלט. ליגן אין ביזנעס ראשם ורובם, זיי האצקענען אויך אויף דעם וועג, און שפירן די זעלבע תענוגים. ס'איז שווער מסביר צו זיין, ווייל יעדער מיינט אז יעדער איז די זעלבע ווי אים.

אלזא, צו זאגן אז דאס איז א דראנג וואס מען קען נישט אוועקנעמען, איז לאו-דוקא ריכטיג ביי יעדן איינעם. וואס מ'קען יא זאגן איז, אז ביי געוויסע מענטשן איז דאס א שטארקע דראנג וואס זיי מוזן האבן, און אויף זיי איז נעבעך א רחמנות, אז דאס איז זייער פייער און דראנג. אבער יא, זיי מוזן עס האבן. און דאס איז וואס איך האב געשריבן אין די תגובה.

די שאלה בלייבט דעריבער אויף די צווייטע העלפט: איז צולאזנקייט און האצקענען א וויכטיגע פאקטאר אין דאס צוזאמענלעבן? – דאס הייסט, אז ווען נישט די תאוה דארף מען דאס נאך אלס טון? – דארף אן עלטערע איד, אדער איינער וואס ווערט געבוירן קאלט, אבער פארמאגט א שטארקע אהבה צו זיין פרוי, זיך צולאזן מזמן לזמן? – גיין אין א ספא, קאפל מאסאדזש וכו' וכו'?

אויף דעם קען מען דעבאטירן. איך מיין (און איך שרייב עס מיט אומזיכערקייט), אז איינער וואס פירט אפ א העכערע לעבן, און שטרעבט אויפצושטעלן א שטוב מיט ערנסטע העכערע יסודות אין תורה וחסידות, איז דאס גענצליך איבעריג. נישט אסור, נאר איבעריג.

איר קענט מחולק זיין און דיסאגריען מיט וואס איך האב געשריבן, אבער בדרך כבוד ביטע.