טיילט מיט אייערע אייגענארטיגע געדאנקען על דא ועל הא

[יתרו]

סאיז צייט צו עפענען אן אשכול ווי דער עולם קען מיטטיילן גוטע אדער אייגענארטיגע געדאנקען וואס פאלט זיי איין בשעת'ן דרייווען, שאוער, געשלעכט, בית הכבוד, ווען מען זעצט ביים שווער'ס טיש אדער ביי א גוטע סייקעדעליק טריפ. צומאל שפירט מען עס איז א שאד נישט מיטצוטיילן מיט חברים לדעה און הערן פידבעק. נישט יעדער איז אזא דזשעני ווי מי אני וואס קען טרעפן א פאסיגע אשכול פאר יעדע מחשבה וואס פאלט אים ביי, איז דאס א פאסיגע אשכול.
אויב דער עולם וועט זיך צושטעלן זעה איך פאר גרויסע זאכן פאר דעם דאזיגן אשכול.

[[NAMELESS]]

כ'וועל אנפאנגען מיט א מאמר החכם וואס כ'האב אמאל געזעהן:
"זיי דער ערשטער צו טוהן דאס וואס די ווילסט אנדערע זאלן טוהן"

[בענדזשאמין פרענקלין]

כ'וועל אנפאנגען מיט א מאמר החכם וואס כ'האב אמאל געזעהן:
"זיי דער ערשטער צו טוהן דאס וואס די ווילסט אנדערע זאלן טוהן"

ווער זאגט? ער געט א שיינע הצעה און די קענסט פונקט אזוי אנפאנגען ווי דער בעל המצאה, נישט אין יעדע מאמר החכם ליגט חכמה.

[מי אני]

די ספעציפישע קוואָט איז לכאורה א וועריעישאן פון וואס גאַנדי האט געזאגט:
You must be the change you wish to see in the world
והיינו, א כעין קריינא דאיגרתא אין די קאנטעקסט.

ולגבי דעם אז נישט אין יעדע מאמר החכם ליגט חכמה, קען מען זאגן אז דאס אליין איז אויך חכמה. והיינו, כידוע האט מען אויפגעוואוזן אז גאר א גרויס חלק פון וואס אריסטו האט געהאלטן איז פאלש. (ועכ״כ אז עס זענען דא וואס האבן טענות אויף אריסטו (צב״ש דער פיזיקער דר. סטיִווען וויינבערג) אז ער האט גאר (אינדירעקט) צוריקגעהאלטן דאס פארשריט פון מדע, מיט דעם וואס די מיטל-אלטער סקאלעסטיקס זענען געווען אזוי אנגעוואנדן אין זיין אטאריטעט און אין דעם וואס ער זאגט און האלט.) למעשה אבער קען מען זאגן אז דאס׳ן אים שטודירן, אפגעזעהן פון אמיתת שיטותיו, האט צוגעגעבן צו חכמה. והיינו, אז וויבאלד זייענדיג א חכם האט מען זיך מתעמק געווען, נושא ונותן געווען, און אריין אין א דייעלעקטיק בדבריו, האט דאס אליין צוגעגעבן צו חכמה (צב״ש דעם אור ה׳ס קריטיִק עליו במאמר א).

דאס זעלבע קען מען אפשר זאגן אפילו בנוגע סתם מאמרי חכמים [כעין ״שיחת חולין״ שלהן], וואס זענען נישט ממש אויף נושאי חכמה ממש: קומענדיג פון א חכם טוהט מען דאס אנאליזירן און אפילו אויב מען פרעגט/ווארפט דאס אפ, האט מען דורך דעם אליין קונה געווען חכמה. דאס קען אפשר זיין א קעיס-אין-פּוינט: מ'קלערט אריין צי איז דאס טאקע אזוי אז מ'זאל זיין דער ערשטער וכו'? וממילא איז דער מימרא פון [tag]בענדזשאמין פרענקלין[/tag] אויך חכמה…

[ונבנתה העיר]

(א פיין, ווארעם בור. כ'הייב זיך ארויף פון די ערשטע טבילה, דאס וואסער-אפגאס לויפט אראפ די פאות – און דאס אלעס אין סלאו-מאושען אודאי.)

אה... פיין פיין.

ס'שפירט זיך באמת האולי. פיורעפייאינג. אינטערעסאנט סיי א הייסע מקוה און סיי א קאלטע, ביידע האבן דעם פילינג, הגם א ביסל אן אנדערע שניט ביי יעדן פון זיי.

כ'וואונדער מיך אויב וואלט א טהרה-צערעמאניע באשטאנען פון עסן פארברענטע קוילן, וואלט אויך געווען דער געפיל פון טהרה? אדער האט עס אפשר מיט די גשמיות'דיגע קלענזינג פראפערטיס.

יא יא, דער רמב"ם. שאין הטומאה טיט או צואה, שתעבור במים, אלא גזירת הכתוב היא.

כ'האב טאקע אמאל געשריבן אין קאווע שטיבל אז כ'פלאן צו מאכן א ליסטע פון אלע סארקאסטישע רמב"מס.

איז עס סארקאסטיש? צונג-אין-באק?

כ'ווייס נישט. וואס ווייס איך וויאזוי אכט-הונדערט-יעריגע אידן שרייבן.

אבער ס'איז דא אזא מהלך הכתיבה. רעדן גאנצע פאראגראפן פון לאנגע שטותים, זאכן וואס זענען אבוויעס. עס איז טאקע יא אזא צינישע מהלך.

ביי מארק טוועין זע איך עס אסאך. שטעלט אן א בלעכענע פנים, און רעדט טאנג-אין-טשיק פאר גאנצע בלעטער.

ס'מוז האבן עפעס אן אפיציעלער נאמען, דער מהלך, עפעס א טערמין.

(מענטל נאוט: מ'דארף עס שפעטער נאכקוקן.)

איז עס נישט אינטערעסאנט אז טערמין = לעגיטימאציע?

סיי וועלכע זאך, אויב האט עס א טערמין האט עס אן אטאמאטישע חשיבות און זכות קיום.

טאקע פונקט נעכטן האביך געזען דעם מושג אין געזעץ: Ignorantia juris non excusat. איגנאראנץ אין געזעץ, איז קיין תירוץ.

כ'האב מיך שוין לאנג געוואונדערט וואס דער געריכט-סיסטעם זאגט פאר איינעם וואס טענה'ט כ'האב נישט געוואוסט אז ס'איז אסור.

אבער די רגע כ'האב געזען אז ס'איז אן אפיציעלע מושג, ס'האט א טערמין, און נאך אויף לאטייניש - צו אלע געטשקעס, איז עס שוין ביי מיר פשוט אפגעלייגט אז אזוי איז עס.

כ'מיין, ס'איז דאך א בפירוש'ער פסוק: איגנאראנץ איז נישט קיין תירוץ. גיי דינג זיך מיט א גאנצע וויקי פעידזש.

אבער יעצט אז כ'טראכט שוין, קען מען לכאורה קלערן אין דעם זאפטיגע לומדות'ן לכאן ולכאן.

איז ער 'באמת' חייב? כ'ווייס, צי ווייל א בירגער איז אין טעאריע מחויב צו קענען דאס געזעץ. אדער ווייל א געזעץ מצד עצמו איז מחייב, און דיין חיוב תשלומין איז נישט אויפן מזלזל זיין, נאר אויפן עובר זיין.

אפשר איז ער 'באמת' פטור. אבער ס'איז א סאושל קאנטרעקט. די געזעלשאפט האט מסכים געווען צו באצאלן אפי' ווען מ'האט נישט געוואוסט, דאל"כ לא שבקת חיי, יעדער וועט זאגן כ'האב נישט געוואוסט.

נו, אויב אזוי לצד ב', אויב כ'קען אויפווייזן ביאנד ריזענעבל וכו' אז כ'האב באמת נישט געוואוסט, דארף איך זיך לכאורה יא קענען פטר'ן. פארוואס פעלט אויס פאר'ן סאושעל קאנטראקט צו גיין ווייטער פון דעם?

אויך דארף מען וויסן צי אין געזעץ לאזט זיך בכלל זאגן אז ס'איז 'בעצם' מחייב. אפשר קען מען עס נאר זאגן אין געטליכע געזעץ. ביי מענטשליכע געזעץ איז אפשר דער גאנצער גדר החיוב געוואנדן צי ער דארף למעשה צאלן, און ס'לאזט זיך אינגאנצן נישט שמועסן אז ער איז 'באמת' פטור אבער למעשה איז מען אים מחייב צו צאלן.

למשל אז איינער האט געמאכט אן איליגעל טורן און מ'האט אים נישט באמערקט, איז ער 'באמת' חייב הונדערט דאלער קנס, נאר 'למעשה' דארף ער נישט צאלן?

אפשר יא. ער האט דאך א סאושל קאנטרעקט.

(אוי... די פילטער איז אנגעגאנגען.)

[קאך_לעפל]

נאך אזא תגיבה... כ'שפיר זיך ווי מיין ווייב האט אריינגעלייגט מיינע הויזן אין וואש מאשין, און זי האט בטעות (לייען: בייזוויליג) נישט אינאכט גענומען אז איך בין נאך דעראינען, און זי האט עס נישט מער געדאכט אנגעצינדן אויפן העכסטן גראד...

[יתרו]

ונבנתה׳ס חקירה ווערט די וועלט פון law אנגערופען Retributive vs. Deterrence Punishment א גוטע סטודענט קען מאכן גוטע ארגומנט אויף ביידע זייטן.

[מי אני]

פון די וויקיפּידיע פּעידזש טאקע איז משמע אז מ׳נעמט אָן צד ב׳: אז די שטאטוט פון אימפּיוּטעישאן נעמט מען אָן כדי צו ראטעווען פון א ״ווילפול בּליינדנעס״ אמתלא - יעדער וועט זיך דאך קענען ארויסדרייען אז ער האט דאס נישט געוואוסט.

מ׳קען קלערן אז בנוגע געטליכע געזעץ איז גרינגער יא צו מאכן א חילוק צווישן איינער וואס האט נישט געוואוסט פונעם געזעץ/איסור [שוגג (כבריש פ׳ כלל גדול בשבת)] און דער וואס האט יא געוואוסט [מזיד] - עכ״פ ביי די סארט געטליכע געזעצן וואס זענען ״תורות השמעיות״ און נישט די ״מצות שכליות ומפורסמות״ (ועיין בפ״ו מהח׳ פרקים להרמב״ם).

[מאטי]

ביים עולם התיקון גייט מען צוריקומען צו אלע אומפארענדיגטע געדאנקען/דרשות וואס מ'וואלט נאך ווען געקענט פיל מאריך זיין אבער די צייט האט נישט ערלויבט?

[מי אני]

אויב די געדאנק פון "עולם התיקון" איז די אמעגא פונקט, וואס די געדאנק דערין איז אינפיניט קאמפּיוטעישאנס, דאן לכאורה...

[סעגאל]

נאך אזא תגיבה... כ'שפיר זיך ווי מיין ווייב האט אריינגעלייגט מיינע הויזן אין וואש מאשין, און זי האט בטעות (לייען: בייזוויליג) נישט אינאכט גענומען אז איך בין נאך דעראינען, און זי האט עס נישט מער געדאכט אנגעצינדן אויפן העכסטן גראד...

די האסט דאס אויך געטראכט אין מקוה.

[בענדזשאמין פרענקלין]

אן אינטערעסאנטע מחשבה וואס איז מיר דורכגעלאפן ביי מיין לעצטע דזשוינט.

אין דער עולם הטראמא, געווענליך ווען מען קוקט אויף די עצם איבעלעבעניש פון א יעדע טראטמא (פון א רעלעטיווע אבזשעקטיוו קוק ווינקעל) איז עס אן איבעלעבענישט וואס איז נישט גוט. למשל טראמא פון אן עקסידענט קען מען זאגן אבזשעקטיוולי אז דער איבעלעבענישט איז געווען פיינפול, די זעלבע איז מיט פיזיקעל אביוז, דער עצם אקט פון פיזיקעל אביוז איז א פיינפולע עס איז נישטא קיין וועג צו עקספיריענסן פיזיקעל אביוז אויף א אנגענעמע אופן.

נו וואס וויל איז זאגן ? זאג שוין דארט , דריי נישט די ביצים ! עניוועי, נייגט צו אן אויער, מוועט עס מאכן בקיצור: איז אזוי, די אקט פון **** קען זיין די מאסט עמעזינג עקספיריענס פאר א פרוי ,און די זעלבע אקט אויב איז עס שלא ברשותה קען עס טראמאטזירן פאר א לייף טיים. און דאס איז שוין איינמאל א חידוש!

פארוואס איז עס א חידוש ? העל איך אייך זאגן, הגע בעצמך, דער זעלבער בחור ווען ער טרעפט חמשה עשר באב א מיידל און א באר אדער א קלוב , ער קויפט איר א דרינק און זאגט איר ווי שיין איר האר איז, און מען טרעפט זיך אין בעט ביי ענדע נאכט, קען עס זיין פאר איר אן ארגאזעמיק עקספיריענס. והנה דער זעלבער בחור, יא דער זעלבע בחור, אויב פארפאסט ער חמשה עשרבאב און טרעפט זיך זייער הארני טז באב און באלעסטיגט די זעלבע מיידל, נאכאמאל די זעלעבע מיידל, וועט איר עס נאכלויפן א לייף טיים און עס וועט זייך די טראמא פון איר לעבן. דאס טייטש די זעלבע בחור און מיידל די זעלבע אקט אויב טוישט מען די סעטינג און קאנטעקסט טוישט זיך עס מקצה אל הקצה.

נאכמער, פלעגט די רבי זאגן, אז מען טראכט אריין איז דאך עס מרפסין איגרא! פארוואס ווען איינער באצווינגט דיר אדער מיר מיט א שטיקעל סטעיק און ער הייסט דיר עס ארפשלינגן געצווינגענרהייט ווערט מען נישט טראמטאזירט משא"כ מיט **** וואס איז לכאורה פונקט אזא תאוה ווי אכילה ווערט די מענטש א הרוג בנפשו.

אלא מאי? וואס איז די שאלה וועט איר פרעגן ,די שאלה איז פארוואס ווערט מען טאקע טראמאטזירט פון באצווינגענע **** מער ווי באצווינגענע אכילה???

דער ענטפער וואס איך וויל פארשלאגן איז איטס אלל אבאוט די מיינדסעטס, מיר האבן באשאפן א מיינדסעט וואס **** באדייט, און וואס איר מיינוג איז, און וואס עס באדייט ווען איינער באצווינגט איינעם און דאס טראמטאזירט דעם עולם.

לפי זה קען זייך בדרך אפשר , אז איינע פון די רפאות קען זיין (עכ"פ פאר די געליטענע) : טוישט דעם מיינדסעט, **** איז גארנישט מער ווי אכילה. וואס האלט דער עולם איז דאס מעגליך ? אדער איז דאס צו טיף אין אונזער ביליאגשע זשענעס אז **** מיינט גאר פערסינאל פאר א מענטש.

[מי אני]

מ'קען זאגן אז די געדאנק איז די הילפלאזע מצב אין וואס זי געפינט זיך און די עקסטענט דערפון, וואס איז טאקע די קאנטעקסט מכח איר נאַן-קאָנסענט. און דאס אלעס איז אונטער די רקע פון דאס פּאטריארכישע אלגעמיינע "והוא ימשול בך" וואס איז אלס דא און שווימט דאדורך ארויף צום אויבערפלאך. דאס איז איינע פון די געדאנקען פון די פעמיניסט פּאַראַדיים פון "רעיפּ קולטור".

אבער איה"נ אז דאס אלס אליין איז אויך נאר מכח די סאציאלע אויסשטעל און די מיִניִנג/קאָנאָטעישאנס וכו' וואס ליגן דארונטער.

דאס איז אלס בנוגע סעקשועל עסאָלט פון א מאן-צו-א-פרוי דייקא (ואולי ג"כ פרוי-צו-א-פרוי). די שאלה בלייבט נאך אלס ווי אזוי דאס באציהט זיך בנוגע מאן-צו-א-מאן אדער פרוי-צו-א-מאן סעקשועל עסאָלט/מאלעסטעישאן. אפשר אלס'ן געדאנק פון תשש כחו כנקיבה [א סארט מענטאל אימעסקיוּלעישאן], וויבאלד דאס איז אזוי אריינגעגעסן אלס די הילפסלאזיקייט פונעם פרויערישן מין וככל הנ"ל.

[שארפןקאפ]

@בענדזעמין פרענקלין שאלה יפה שאלת


לאמיך דיר פרעגן ווען מען צווינגט איינעם צו עסן פארשימלטע סטעק פאר א מענטש וואלט ער נישט געווען טראמעטייזיד? כאטש וואס ווען ער עסט א גוטע סטעק האט ער עס ליב? כאטש וואס נאר נעכטן פאר עס איז פארשימלטע געווארן וואלסטו אריין געביסן דערין!ניין?

נאר די חולק פון צווינגען איינעם צו עסן סטעק אין צווינגען צו עסן פארשימלטע סטעק איז אז אינעם פאל פון גוטע סטעק, די סטעק האט ער ליב, נאר דאס עקפיריענס פון ווערן געצווונגען איז וואס קען טראמעטיזירען, משא"כ ווען ווען די צווינגט איינעם צו עסן פארשימלטע סטעק נישט נאר וואס די צווינגסט אים נאר די צווינגסט אים עפעס וואס ער האט פיינט

דיסקלעמיר: איך קום מיט א הנחה אז רוב פרויען זייערע אטראקציע צו מענער איז בעיקר פון א אימאציאנאלע שטאנדפונקט נישט פון פיזיקלע אויסזען

אויב נעמסטו אן מיין הנחה איז עס זעלבס פארשטענדלעך פארוואס נעכטן ט"ו אב ווען זי האט מסכים געווען איז זי געווען אטרעקטיד צו אים איז עס געווען ווי א גוטע שטיקל סטעק וואס זי האט בוחר געווען צו עסן, משא"כ ט"ז ווען דער בחור צווינגט איר איז דאס שטיקל סטעק פארשימלטע געווארן.....

איז זעלבסט פארשטענדלעך פון ווי די טראמע קימט!!!

יעצט דאס איז נישט צו זאגן אז עס וועט צו טוישן דאס נמיינד סעט, אבער דאס קענסטו זאגען פאר אלע טראמע






Sent from my SM-N986U using Tapatalk

[יתרו]

איך מיין אז דו פארפאסט בענזשעמינ'ס פוינט, פארשימלטע פלייש איז אן אבשזעקטיוולי פיינפולע דורכגאנג, משא"כ באצווינגענע ****. דאס וואס דו זאגסט אז ביי א פרוי איז **** ווי פארשימעלטע פלייש ווייל זי מוז האבן די עמאשינעלי אונטערגרונד איז נישט ריכטיג ווייל א פרוי קען דיסיידן זיך צו פארקויפן פארן שעה, און אסאך טוען טאקע אזוי, און עס איז נישטא קיין שום טראמא, אל עף וואס עס נישטא קיין שום עמאשינעל קאננעקשן. לאמיך אביסל צולייגן פעפער צו בענדזשמינס ארגומענט, א פראסטיטוט איז די זעלבע פרוי ווי דיין ווייב, די חילוק איז אינגאנצן איבער די מיינדסעט, די מיינדסעט פון א פראסיטוט איז סך הכל אז **** איז נישט אזוי הייליג ווי מען מאכט עס.

איינער זאגט מיר אז אין אוקריינא און אין טשיינע וואקסן מען אויף אז **** איז נישט מער ווי נאך א מין תאוה און עס האט נישט קיין גרויסע מיינוג פארן מענטש, וועגן דעם זעט מען אזא גרויסע פרעצענט פון פראסטיטוטס זענען אוקריינישע און טשייניס, ווייס איך נישט, אבער ווער עס קען זאל עס באשטעטיגן.

[שארפןקאפ]

א רבי יתרו

די פארפאסט מיין עיקר פוינט, לאמיר פראבירן עס ארויס צו ברענגען שטארקער

איך ווייס עס זענען דא מענטשן וואס האבן ליב פארשימלטע פלייש, מיינט דאס אז איך זאל יעצט מסביר זיין פאר איינעם וואס איז טראמעטיזיט אז, נעה טויש דיין מיינד סעט?

יא מען קען אפשר טוישן די מיינד סעט אבער מען קען דאס אויך טון צו אלע מינע טראמע(למשל איינער האט טראמע ווייל זיין טאטע איז געשטארבן, אויב וואלט דער זעלבער מענטש פיינט געהאט זיין טאטע וואלט ער נישט געווען טראמעטייזיד, אין יא די קענסט אים קאנווינצען אז ער האט נישט ליב זיין טאטע אבער אינז אלע פארשטייען אז דאס איז נישט דער מהלך )

אין רעפען א טשייניזע פרוי לאזט איר איבער מיט די זעלבע (אפשר נישט די זעלבע אבער מיט געניג) טראמע אפילו וואס זיי וואלטן זיך פארקויפט פאר געלט

Sent from my SM-N986U using Tapatalk

[יתרו]

איך קען נישט איינער וואס האט ליב פארשימעלטע פלייש, און עס האט נישט צו טוען מיט קיין מיינדסעט. דאס הייסט אז פארשימלעטע פלייש איז וויניגער תלוי אין די מיינדסעט ווי ****.

[שארפןקאפ]

איך קען נישט איינער וואס האט ליב פארשימעלטע פלייש, און עס האט נישט צו טוען מיט קיין מיינדסעט. דאס הייסט אז פארשימלעטע פלייש איז וויניגער תלוי אין די מיינדסעט ווי ****.

איך קען זיי נישט פּערזענלעך אבער איך ווייס פון זיי

איך קען אויך נישט, איינער וואס האט ליב צו האבן געצווונגע ****


אפשר ווייניגער אבער עס האט נאך אלטס צוטאן מיטן מיינד סעט

מיין פוינט איז אלע טראמע האט צוטאן מיט מיינד סעט עס איז אבער נישט עפעס וואס מען קען טוישן

Sent from my SM-N986U using Tapatalk

[יתרו]

שוין איך געב אויף, קוקט נישט אויס אז די ביסט דא דורכצוטוען די נושא, אדער ביסטו נישט ביכולת צו דערהערן די חילוק, די זאגסט איבער די זעלבע זאך אן זיך צו מתייחס צו די נקודה, נעקסט.

[יאסל ראקאווער]

ס'איז ווינדערט מיר שטארק אז ס'איז נישט דא קיין "יום הולדת שמחת" (העפי בירדעי) ניגון און אידיש. היימיש אידיש celebrate נישט birthdays. אפילו די ווארט celebration איז נישט א געניצטע ווארט. מ'פייערט א זיג אבער מ'סעלעבאטירט נישט גארנישט.

[וואלווי]

ס'איז ווינדערט מיר שטארק אז ס'איז נישט דא קיין "יום הולדת שמחת" (העפי בירדעי) ניגון און אידיש. היימיש אידיש celebrate נישט birthdays. אפילו די ווארט celebration איז נישט א געניצטע ווארט. מ'פייערט א זיג אבער מ'סעלעבאטירט נישט גארנישט.

א יעדע יו"ט איז א סעלעברעישאן. א יארצייט איז אויך א סעלעברעישאן. סעלעברעישאן מיינט א פעולה וואס מ'טוט צווישען מענטשן וכדו' וואס צייכענט אפ א מאורע. דאס האבן מיר יודען אויך. ס'האט גארנישט מיט יודישקייט, ס'איז נאר אן אויסדרוק פון א קאמאן פעולה אזוי ווי די ווארט "פייערן" א זוג.

[פידלער]

[tag]בענדזשאמין פרענקלין[/tag]

"איטס אלל אבאוט די מיינדסעטס, מיר האבן באשאפן א מיינדסעט וואס **** באדייט"

I've had the same thought for years regarding extramarital sex. If not for the symbolic attributes we've attached to sex, many couples would have no problem deciding mutually to each have sex with other people. If sex is just sex -- a physical pleasure, animalistic -- why not enjoy the novelty of new partners? Or partners who happen to press just the right buttons for you physically? But because we (society) have attached so much weight to sex (It's love! It's commitment!), doing it with other partners is considered the ultimate betrayal.

[יאסל ראקאווער]

ס'איז ווינדערט מיר שטארק אז ס'איז נישט דא קיין "יום הולדת שמחת" (העפי בירדעי) ניגון און אידיש. היימיש אידיש celebrate נישט birthdays. אפילו די ווארט celebration איז נישט א געניצטע ווארט. מ'פייערט א זיג אבער מ'סעלעבאטירט נישט גארנישט.

א יעדע יו"ט איז א סעלעברעישאן. א יארצייט איז אויך א סעלעברעישאן. סעלעברעישאן מיינט א פעולה וואס מ'טוט צווישען מענטשן וכדו' וואס צייכענט אפ א מאורע. דאס האבן מיר יודען אויך. ס'האט גארנישט מיט יודישקייט, ס'איז נאר אן אויסדרוק פון א קאמאן פעולה אזוי ווי די ווארט "פייערן" א זוג.

די ווארט עקזיסטירט נישט. דאס אלעס.

א גוי ניצט לכאורה די ווארט אפאר טויזענט מאל א יאר. אבער אז א אפשערען, בר מצווה, יארצייט סעודה, כ"א כסליו איז א סעודה של מצווה און א בירטדעי פארטי איז נישטא, סעלברעיט מען טאקע נישט גארנישט. מ'איז מלאים כרימון מיט מצוות אבער ס'איז נישטא קיין individual celebration און אונזער לעקסיקאן.

די זעלבע צייט דארף ווען די גוי אדאפטירן די ווארט מזל טוב. Congratulations נעמט נישט איר פלאץ. לאמיר בייטן מיט זיי

מזל טוב!