אונזער אידיאלאגיע - אנארכיזם

[מי אני]

פונ׳ם מצודת דוד אויפ׳ן פלאץ אין סוף שופטים קען מען אפשר יא אריינלערנען אין ״איש כל הישר בעיניו יעשה״ אז עס איז (עטוואס) פאזיטיוו. דהיינו, אז הגם ס׳איז נישט געווען א מלך (אדער שופט, וכמו שפי׳ המלבי״ם שם) וואס זאל זיי מכריח זיין לדרך הישר, האבן זיי דאך רחמנות געהאט אויף שבט בנימין און געטוהן די ריכטיגע זאך אז זיי זאלן נישט נכרת ווערן (הגם מ׳קען נאך אלס טענה׳ן אפילו לפי״ז אז דאס עצם מושג פון ״איש כל הישר בעיניו יעשה״ איז נאך אלס בעצם נעגאטיוו, ווייל זיי האבן געטוהן די ריכטיגע זאך ״הגם/על אף״ ס׳איז נאך געווען ״איש כל הישר בעיניו יעשה״).

און אז מ׳רעדט פון דרוש אין די ענין קען מען אפשר זאגן פארקערט, (דברים יב ח-ט) לא תעשון ככל אשר אנחנו עשים פה היום איש כל הישר בעיניו כי לא באתם עד עתה אל המנוחה ואל הנחלה וגו׳. און הגם די קאנטעקסט איז לגבי מקריב זיין קרבנות נדבה בבמה, קען מען טייטשן אז דאס טוהן ״איש כל הישר בעיניו״ טויג נישט און מ׳דארף ענדערש (איינע פון די זאכן) וואס מ׳איז מצווה געווארן ווען מ׳קומט אן קיין א״י, וואס דאס איז מינוי מלך.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[שבת אחים]

איך האלט אז א אנארכיזם איז א אילוזיע-א פשוטע ווילדע פאנטאזיע וואס קען בשום אופן עקזעסטירן אין ווירקליכקייט- און ס׳זאל בענעפיטן די מענטשהייט. אבער אפשר קען מיר איינער מסביר זיין וויאזוי אנארכיזם וואלט געקענט ארבעטן? און מיט וואס איז עס אנדערש ווי לעבן אין די דזשונגעל?

[רביה''ק זי''ע]

קיינער איז נישט מחולק מיט דיר.

[מי אני]

חינוך מצוה עא און מצוה עח.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[שליח]

נאך אפאר מקורות לכאן ולכאן. ווי אלעמאל, ליכא שיטה דלא רמיזא באורייתא. דער עיקר קונץ איז אראפברענגען און אויסטייטשן די פרינציפן אויף למעשה.

הנה טוב מאד זו מלכות שמים, והנה טוב מאד זו מלכות הארץ. וכי מלכות הארץ טוב מאד, אתמהא, אלא שהיא תובעת דקיון של בריות, שנאמר (ישעי' מה) אנכי עשיתי ארץ ואדם עליה בראתי (בראשית רבה ט טו)

אמר הקב"ה לישראל, בני, כך חשבתי שתהיו חורין מן המלכות, מנין שנאמר פרה למד מדבר, כשם שהפרא גדל במדבר ואין אימת אדם עליו כך חשבתי שלא תהא אימת מלכות עליכם, אבל אתם לא בקשתם כן (דברים רבה ה ח).
[וע"ע Noble savage].

מה אתם מבקשים מלך, חייכם שסופכם להרגיש מה עתיד להגיע לכם מתחת מלככם. מנין, שנאמר (הושע ז) מלכיהם נפלו אין קורא בהם אלי (שם ט).

אמר הקב"ה, בעוה"ז בקשתם מלכים, ועמדו המלכים מישראל והפילו אתכם בחרב. שאול הפילם בהר הגלבוע, דוד נתן מגפה, אחאב עצר עליהן את הגשמים, צדקיהו החריב את בית המקדש. כיון שראו ישראל מה הגיע מתחת ידי מלכיהם, התחילו צווחין הכל אין אנו מבקשין מלך ישראל (שם יא).

הספינה הזו מהלכת בים, אם אין לה קברניטין אובדת היא, כך הם ישראל, אפילו הם כמה אוכלוסים, אם אין להם מנהיג אינם יכולים לעמוד (פסיקתא פרק מז).

הכתוב מדבר במלך כיצד, אמר לו הקב"ה למלך לא מפני שמיניתיך אלא ראה שאחד מבני אדם אתה ואני הוא מלך מלכי המלכים שליט במעלה ובמטה ולי הכל. ומפני שהרשיעו לפני בני דור המבול הם גרמו להיות מלכות בארץ, שמתחלה הוא היה שליט בביתו ובכל עמלו ולא היתה אימת מלך ולא אימת ייסורין ולא כל דבר קשה אלא אוכלים ושותים ויושבין בטח בעולם, ומתוך שלוה ואותה הטובה טרדו ובאו לידי חמס וגזל שנאמר כי מלאה הארץ חמס מפניהם, ובאו לידי גילוי עריות שנאמר ותשחת הארץ, ובאו לידי שפיכות דמים שנאמר כי השחית כל בשר את דרכו על הארץ, והיו מפשיטין בגדיהן והולכין ערומים שנאמר ערום הלכו בלי לבוש, והיו מקולקלין עם בהמה וחיות וגרמו לעצמן שהציפן מים כזיקין על פני המים ונידונו ברותחין. כיון שאבדתים מן העולם קימתי עולמי מפרידה אחת ששירתי נח ובניו, אמרתי כלום באו בני דור המבול לידי אותה השחתה אלא על ידי שלא היתה עליהם אימת מלך ואימת יסורין, ומניתי מלך בארץ. ואע"פ שבא נמרוד ונתן אותה עצה לעלות למרום הוא ובני דור הפלגה ואמרו נעלה לרקיע ונעשה עמו מלחמה ולא נניחנו שיעשה לנו כבני דור המבול, אע"פ כן לידי אותן דרכים מכוערין לשום עצמן כבהמה לא באו ולא הריעו זה לזה, לפי כך עשה הקב"ה מלך. וכן אמר לו הקב"ה למלך לתקן עולמי שמתי לך מלכות בארץ לא להרע לעולמי, ראה שלא תטול מכס יתר ולא כסף גלגלת יתר. ידוע תדע פני צאניך ותנהלם ברחמים. שית לבך לעדרים, תן דעתך על כל משרתיך שלא יריעו לבריות. וכן הוא אומר מלך יושב על כסא דין מזרה בעיניו כל רע. ואומר מושל מקשיב על דבר שקר כל משרתיו רשעים הא מקשיב על דבר אמת כל משרתיו צדיקים (מדרש הגדול שמות כא).
[משמע ווי די וואס טענה'ן אז די ""nasty, brutish and short" דעסקריפציע איז נישט ריכטיג. פארקערט גאר, די וועלט איז נאכנישט געווען ראוי צו רוב טובה פון אנארכיע, כדברי [tag]געוואלדיג[/tag]. הגם Bellum omnium contra omnes שטימט יא].

ולולא השררה לא היה העולם מסודר, ולא נשלמו תקנותיו (האמונות והדעות מאמר י ט, ועי"ש).

וממה שראוי לתת אל לבך ולבחון בו הסכמת בני אדם והתחברות לבותם עם רוב התחלקות מידותם, למנות עליהם איש מהם, ומקבלים עבודתו ושומעים בקולו במה שהוא מצוה ומזהיר אותם, ויראים אותו, והוא שומר אותם וחומל עליהם, ודן בצדק ביניהם, ומנהיגם על מה שיש בו תקנת כולם, כדי שלא יתקלקלו עניניהם ולא יוכל האויב להם. ואילו היה כל אחד מבני אדם חושש לעצמו ולדחות מעליו, לא היו מסכימים על בנין מגדל ולא חומה, והיו עניניהם מופקרים. ועם כל זה שהמושל בהם שומר חוקי התורות, ומנהיגם במשפטים צדיקים ובדרכים טובים וישרים, והוא משרת לתורה, ושומר מנהג הצדק, ובהם תכון ממשלתו ותתמיד ממלכתו, כמו שאמר (משלי כ כח): חסד ואמת יצרו מלך וסעד בחסד כסאו, ואמרו רבותינו זכרונם לברכה (אבות ג ב): הוי מתפלל בשלומה של מלכות שאלמלא מוראה איש את רעהו חיים בלעו (חוה"ל שער הבחינה פ"ה).

ואין כמו השוני הזה האישי העצום מצוי באף אחד ממיני בעלי החיים, אלא השוני בין אישי כל מין קרוב זה לזה, פרט לאדם שאתה תמצא שני אחדים ממנו כאילו הם משני מינים בכל מדה ומדה, עד שתמצא אכזריות אחד מגעת עד כדי לשחוט צעיר בניו מרוב הכעס, ואחר יחמול על הריגת פשפש או אחד הרמשים ותרך נפשו לכך, וכך ברוב המקרים. וכיון שהיה טבעו מחייב שיהא באישיו השוני הזה ובחברה הכרחית לטבעו, לא יתכן בשום אופן שתצלח חברתו כי אם על ידי מנהיג בהחלט, יאזן את פעולותיהם וישלים את החסר, ויחסר את המרובה, וינהיג מעשים ומדות שיעשו אותם כולם כפי נוהג אחיד תמיד, עד שיעלם השוני הטבעי ברבוי התיאום המוסכם, ותהיה החברה תקינה (מורה הנבוכים ב מ).

כי העם, לא יתכן שיהיו זולת רועה כמו שאמר משה ולא תהיה עדת ה' כצאן אשר אין להם רועה (רלב"ג יהושע א יח).

והנה בסוף הענין היו מלכיהם סבה להתעות ישראל ולהסירם מעל ה' עד שהביאו לגלות מעל אדמתם כמו שנתבאר מירבעם בן נבט וחבריו (רלב"ג שמו"א ח ד).

המלך והתורה ב' אחים, לא יעמוד האחד מבלתי השני (מבחר הפנינים שער המלך).

ולזה יאמרו שהוא מן ההכרח שיסודר נימוס מחכם או חכמים להגביל הנאה והמגונה והעול והיושר בין אנשי המדינה, ויושם עליהם קצין שוטר ומושל להכריח העם על התמדת היושר בין האנשים והסרת העול, כדי שישלם על ידו הקבוץ המדיני באופן נאות (ספר העיקרים א ט).

כי טבע בני אדם חלוק זה מזה ורצון זה כנגד רצון זה, ולולי ממשלת אחד עליהם לא תשלם ביניהם הסכמה ותרבה המחלוקת. ולפיכך באה מצות שופטים ושוטרים והקמת מלך בעם, למשול בו ולהדריכו דרך ישרה (מלמד התלמידים פ' שופטים).

שהמלכות נמשלת לאש הכוללת תועלת ונזק (רבינו בחיי ויקרא טז א).

כי הצורך בכל עיר ועיר להיות עליה שופט אחד שיחזיר עניני אישי המדינה אל הכללות, רצוני שיוציאם מכלל איש הישר בעיניו יעשה ויביאם אל השקפת טוב כללותה (עקידת יצחק שער צה).

והנה יש אומרים שהמלך נחוץ כלב לגוף, כי הוא גורם האחדות, ההתמדה, והיכולת המוחלטת. אבל למעשה אינו כן, שראינו ממלכות גדולות טובות בלי מלך, כי אם נבחרים זמניים, כמו בוונציה ובפלורנץ. גם המלך מרשיע יותר מהרבים, וגם באדם ג' מנהיגים, הראש הלב והכבד. על כן אחשוב שהמלכים הראשונים נתמנו על ידי העם עצמו לעבדו באמונה, והם עשו את עצמם כאדונים על פי ה'. ואפילו אם נאמר שהמלך הכרח באומות כדי להלחם, ולקבע חוקים חדשים, ולהכות ולהעניש, בישראל אינו כן. וראינו שרוב המלכים היו רעים והטו לב העם, מה שלא היו כן השופטים (אברבנאל דברים יז יד).

אשר שלט האדם באדם - השלטון בעצמו דבר טוב, ובכל זאת גרם רעה גדולה, כמו שקרה למצרים בשלטם בישראל (ספורנו קהלת ח ט).

אלקי הרוחות לכל בשר - כי מצד הנשמה העליונה הנפרדת מן הגויה אין צריך למנהיג, כי היא קדושה ומלאכיית, והמלאכים אין צריכים למנהיג. וכן מצד הנפש החיונית והגוף הבהמי גם כן אין צריך למנהיג, שכל בעלי חיים חיים נפרדים כל אחד בפני עצמו. רק מצד הרוח הנתון בבשר, שהוא רוח האדם הכלוא בבשר, שעל ידי זה יש בחירה, וכל אחד יש לו תכונות ומדות ותאוות מיוחדות מאותו רוח אחרת אתו, ומצד זה צריך למנהיג שיודע להלוך נגד רוחו של כל אחד מהם (מלבי"ם במדבר כז טז).

ורבו בה מלשון גדלות, והיה הצווי לעשות מלוכה וממשלה כדי שלא יהא איש את רעהו חיים בלעו (העמק דבר בראשית ט ז).

ובאמת היתה כך רצון ה' וזהו קיום העולם שאלמלא מוראה של מלכות איש את רעהו חיים בלעו, והיה נמרוד המתחיל לעשות כזה (שם י ח).

כל זה (דור ההפלגה) קרה בהשפעתו של נמרוד, שידע לזהות את תהלתו הפרטית עם תהלת הצבור המקריב את עצמו למענו. באותו אופן משכו נפוליאון ואלכסנדר את האנשים לשרותם, על ידי שנתנו להם חוט תהלה בלולאת בגדיהם, ולא על ידי נתינת זהב וכסף (פירוש הרש"ר הירש בראשית יא ד).

ויהי בימי אמרפל - זהו ספור המלכות והמלחמה הראשונים בעולם. נמרוד המציא את שטת המלוכה, שהיא שעבוד כוחות הכלל לצרכי המלך הפרטיים, באמתלא של פרסום שם וכבוד האומה על ידי כך, ודבר זה נעשה על חשבון אושרו של הפרט. השטה הזאת פשטה מהר מאד בארץ. ברבות הטובה בעם, בפשוט השאננות בקרב בני אדם והתאותנות, מאבד העם את האינטרס בצרכי הכלל, ומוכן להקריב את זכויותיו וכספו כדי שלא יצטרך הפרט לחשוב. בהפוכו של דבר לא נעים להיות מלך על עם עני (שם יד א).

[שבת אחים]

קיינער איז נישט מחולק מיט דיר.

פון וואנעט ווייסטו? ס׳פעלט דען אנארכיסטן אויף די וועלט?

[רביה''ק זי''ע]

די שיטה פון אנארכיזם האט נישט קיין פונקטליכע בלופרינט, ס'איז א געדאנק וואס מ'דארף ארייננעמען אין חשבון. כמעט קיינער האלט נישט פון טאטאלע אנארכיזם, יעדער ווייסט אז ס'קען נישט ארבעטן, די שאלה איז נאר וואו מ'פאסט עס אריין. אונזער פותח האשכול וויל עס אריינפאסן צו רעליגיע, ער האלט אז אז דאס איז די איינציגסטע וועג ווי רעליגיע קען האבן א פשט, און איך מיין אז דו וועסט אויך מסכים זיין דערצו, ס'קען גאר זיין אז לגבי רעגירונג האלט ער ווי דיר אז קאמוניזם וועט בעסער ארבעטן.

[שבת אחים]

כ'האלט פון נישט קאמוניזם. איך האלט פון קאנאדא. קאנאדא איז קאמוניזם?

וואטעווער. כ'גיי עס נישט נאכמאל איבער בעבלען.

[רביה''ק זי''ע]

קאנאדע שטייט ביי #8 אין די פרייע האנדל אינדעקס, אמעריקע שטייט ביי #12, כ'האב נישט געוואוסט אז דו ביזט פאר פרייע האנדל.

https://www.heritage.org/index/ranking

[מי אני]

כ׳האב געקלערט אז די פילאזאפיע פון טאַוּאיזם איז ארויסגעוואקסן אין כינע אין א תקופה ווען די מלכות [די זשוּ דיינעסטי] האט אנגעהויבן צאמפאלן. קלוגע איינגעשטעלטע אין די רעגירונג, אריינגערעכענט לאַוּזשע, האבן געקלערט פון וועגן איבער א בעסערע סארט רעגירונג, אין פון דעם איז צוביסלעך ארויסגעוואקסן טאַוּאיזם. דאס איז שפעטער נאך מער אויסגעברייטערט געווארן דורך זשואנגצע וואס האט געלעבט אין די כאאטישע צייט פון די וואָרינג סטעיטס אין כינע. איראניש אבער האט די פילאזאפיע מער גענויגט צו אנארכיזם, נישט אריינצווינגען גארנישט, און זיך נישט קעגנשטעלן גארנישט; גיין לגמרי אין הארמאניע מיט׳ן נאטור און וויאזוי זאכן גייען. זיי האבן עפּלייט די דאקטרין צו רעגירונגען אויך.

יעצט, א חלק פון וואס [tag]מיימון[/tag] רירט אן אין זיין מייסטערהאפטן ארטיקל אין וועקער 17 איז אז די מושג פון ״גזירת הגלות״ איז ל״ד געווען ממקור ממש דעמאלטס, נאר איז פשוט ארויסגעוואקסן אלס א הכרח׳דיגע מציאות ווייל עס האט נישט געהאט קיין געהעריגע פרעצעדענט ווי אזוי מ׳דארף זיך אומגיין דערצו/דערמיט אין יענע תקופה בבית שני. דאדורך דעמאלטס האט זיך יהדות סתם אזוי געטוישט אינגאנצן/ענדגילטיג פון א טעמפּל קולטור צו די (דאגמאטישע) יהדות רבנית של הפרושים מיר האבן היינט. אין אנדערע ווערטער, יהדות האט זיך געדארפט אויספארמען מיט א מציאות ווי זי איז נישט די (לגמרי׳דיגע) געוועלטיגער אויף זיך אליינס, אָן אן ענדגילטיגן וואס, ווי אזוי, און בעיקר ווען דאס וועט זיך ענדיגן און צוריקגיין צו זיין די זעלבסטשטענדיגע געוועלטיגער אויף זיך אליין.

איז (בדרך אפשר גמור) קען מען אולי מאכן א פאראלעל צו דאס ווי אזוי די אנארכישע פילאזאפיע פון טאַוּאיזם איז ארויסגעוואקסן אין כינע, מיט דאס ווי אזוי אידישקייט׳ס מהלך אין רעגירן אויף זיך אליין (איר ״פּאליטישע פילאזאפיע״) האט זיך אויסגעפארעמט אדער, בעסער געזאגט, נישט אויסגעפארעמט. דהיינו, בזמן הבית ווען די טעמפּל קולטור איז נאך געווען בתוקפו זענען די קעסטס פון כהנים, לויים, און מלכים געווען געהעריג אפגעזונדערט מיט זייערע פונקטליכע אויפגאבעס אין די סאסייעטי וממילא אין זייערע העכערע ראנגן אין די סאציאלע היארארכיע, וואס דאס האט מען טאקע שפעטער קאדיפיצירט. אבער לאחר החורבן, ווען די הלכות/הליכות זענען שוין נישט גילטיג געווען, האט דאס זיך אריבערגעפירט צו רבנים וואס זיי זענען געווארן די העכסטע קלאס. דאס איז אבער נישט למעשה קאדיפיצירט געווארן אזוי; עכ״פ ווייט נישט אויף אזא פארנעם. אין דעם קען דאס אפשר האבן א פאראלעל צו דאס אויפשטייג פון טאַוּאיזם, וואס דאס האט געזוכט א ריכטיגע וועג און טויש אין רעגירונג און למעשה אנגענומען אן אנארכישע מהלך. ואפשר ה״ה ביהדות (עכ״פ לגבי אויף זיך זעלבסט). (ואולי איז דאס בפרט אז דאס קומט דאך פון די פרושים, וואס אירע אנהענגער זענען געווען פון די נישט-עליטע אינעם פריערדיגן היארארכיע.)

[מי אני]

דר. וואָרען זאב האַרוויִ שרייבט בנוגע דאס געדאנק פון ״מלכות שמים״:

[left]In its rejection of all human sovereignty and in its consequent radical egalitarianism, the political kingdom of God is identical to anarchy, yet in truth the rule of the Almighty - though an invisible rule - is the very opposite of no rule at all[/left]

[מי אני]

דער פראנצויזישער אידישער אנארכיסט בּערנארד לאזאר האט געשריבן אז דאס אידישע קאנסעפּשאן פון ג-ט:

led them to conceive the equality of men, it led them even to anarchy . . . for they never accepted with cheerful heart this government, whatever it was

ובמשנתו של עמוס עז:

אגב, ווען דר. האָרעס מאיר קעלען, א איד, האט זיך אָנגענומען אין באסטאן אין 1928 פאר די אנארכיסטן ניקאָלאָ סאַקאָ און בּאַרטאָלאָמעאָ וואנזעטי וועמען אמעריקע האט הינגעריכטעט א יאר פריער אין 1927, האט ער געזאגט אז טאמער זיי זענען געווען אנארכיסטן איז אותו האיש אויך געווען אַן אנארכיסט. עפ״י א גאר אלטע געזעץ האט מען אים געוואלט ארעסטירן אלס גידוף.

[סאנטיאגא]

אנארכיזם איז א טערמין וואס ברענגט ארויס די אידיאלאגיע אז יעדער איז זיין אייגענער בעה"ב און אלס דעם מעג יעדער טוהן וואס איהם געפעלט, און רעגירונג, געזעצן, נארמאלקייט, באאמטע, שטייערן, וכו' דאס אלעס איז ביי זיי אסור, זיי קוקן דאס אהן ווי מוקצה מחמת מיאוס. ווער איז יענער מיר צו זאגן וואס צו טוהן, און ער רעדט מיר נאך איין אז ער מיינט מיין טובה.. כאילו די ברייטע מאסן קענען זיך נישט אליין פארזארגן וכו' וכו'.

אונז וועלן געווענטליך קוקן אויף אזעלכע מיט א קרום אויג, ווייל כאטש יעדער איז טאקע מסכים אז די היינטיגע רעגירונגען און סיסטעמס טויגן אויף כפרות, אנגעהויבן ביי די יוסטיץ סיסטעם וואס איז קארופטירט דורך און דורך, אריבער צום רעגירונג סיסטעם מיט די איבריגע נארישע און מאדנע געזעצן וואס וועלן עפ"י רוב סתם שווער מאכן דאס לעבן, צו די איבערגעטריבענע שטייערן אויף יעדן אטעם, אבער פארט אן קיין מורא מלכות איז איש את רעהו חיים בלעו זאגט שוין די משנה, סדר מוז הערשן, און אויב יעדער וועט טוהן וואס איהם געפעלט וועט מען אויף די וועלט נישט קענען לעבן.

גראדע זענען די אנארכיסטן היפאקריטן, ווייל זיי אליין וואס לאכן אפ פון יעדע סדר אדער ארדענונג וועלן ארגאניזירן פראטעסטן און מחאות קעגן ארדענונג, אבער באמת איז דאס נישט אין איינקלאנג מיט זייער אייגענע שיטה, ווייל ווי קענסטו פאררופן א פראטעסט אויף למשל 11:00 איך וויל קומען 4:00 אדער וויל איך קומען מארגן, ווער ביסטו מיר צו איינטיילן וואס צו טוהן.

אבער דער אמת איז אז דאס איז די אידיאלע וועג פון לעבן אונז אלע וואלטן אזוי געדארפט לעבן. די שענסטע תקופה ביי כלל ישראל ווערט ארויסגעברענגט אין סוף ספר שופטים מיט אפאר געציילטע ווערטער וואס ווערן היינטיגע צייטן גענוצט אין א נעגאטיווע בליק אבער זענען געזאגט געווארן דווקא מיט א פאזעטיווע בליק, 'איש כל הישר בעיניו יעשה', יעדער האט געטוהן וואס האט איהם אויסגעזעהן ריכטיג, און דאס איז געזאגט געווארן דווקא אלס א מעלה און א גוטע זאך אויף כלל ישראל, אז כאטש עס איז נישט געווען קיין רעגירונג אדער סיי וועלכע קערפערשאפט וואס האט געצווינגען כלל ישראל זיך צו פירן גוט, פארט האבן זיי זיך אויפגעפירט כדבעי.

דאס איז די אידיאלע וועג פון לעבן, נישט קיין לעבן מיטן פחד פון א שטעקן, נישט קיין לעבן ווייל איך מוז אדער ווייל מען הייסט מיר, נאר מיט א טיפע הכרה אז אזוי דארף מען און דאס איז די ריכטיגע וועג, יא היינט אז דאס מער נישט מעגליך, נישט לאנג האט אנגעהאלטן די הערליכע תקופה, אביסל שפעטער האבן די אידן אליין געפילט אז זיי דארפן שוין א קעניג און זיך אליין וועט דאס נישט ארבעטן, אבער לכה"פ א ציהל דארף דאס זיין, א מאדעל אויף וואס צו שטרעבן.

דער פסוק זאגט אונז לא בחיל ה', לא בכח ה', די אידיאלע וועג איז נישט מיט מיליטער און כח, פארקערט בקול דממה דקה, מיט א שטילקייט וואס דעקט אויף די אינערליכע ישרות, די אינערליכע דראנג צו וואס איז אמת און ריכטיג, דאס איז די ריכטיגע דרך ה', דאס איז צו וואו אונז דארפן שטרעבן, צו א מצב פון איש כל הישר בעיניו יעשה וואס מען טוהט תורה ומצות ווייל אזוי איז ריכטיג, און נישט וויל מען איז א אנוס.

אונז דארפן ווערן אנארכיסטן וואס טוען און זענען מקיים תורה ומצוות ווייל אונזער אינערליכע נשמה טרייבט אונז צו דאס טוהן, און נישט דער אויסערליכער שטעקן.

איש כל הישר בעיניו יעשה, טאקע אזוי.

אנארכיזם איז פוסטע חלומות ארויס פון די מאוויס... ס'איז האלב פאנטאזיע און האלב פארצערטלטע פאלשע סענס אף ענטייטעלמענט. אונז זעמיר נישט קיין יוטאופיע, ווי אנדערע האבן שוין ערווענט מיר זענען אלע flawed און דערפאר איז די רעגירונג אויך flawed איך זעה נישט וויאזוי אוועקנעמען אויטאריטעיט טוישט דאס. דאס האט קיינמאל נישט געארבעט, דאס קען נישט ארבעטן, און וועט ווייטער נישט ארבעטן, די לויזע גאן קאנטראל געזעצן אין די מדינה של חסד איז שווארץ אויף ווייס פרוף אז נעמען די געזעץ אין די אייגענע האנט איז א דיזעסטער מיט א ד' אונז האב מיר מער גאנס ווי מענטשן און דאך האבן מיר פון די העכסטע פאטאליטעיטן געבינדן צו גאן געוואלדטאטן אין די גאנצע וועלט.

אויף פאפיר קוקט עס מעגליך אויס שיין און זיס, אין פראקטיצירונג אבער, איז עס א פארפוילטע נארסיסיטישע אידילאגיע וואס פירט עווענטועל צו הריגות. מענטשן מוזן אלעמאל האבן א געוויסע אויטאריטעיט, דאס קען אוודאי גיין עקסטרעם. אבער קיין אויטאריטעיט איז ווייטער עקסטרעם. די גאנצע געבורט פון אנארכיזם איז נאר געשאפן געווארן אלס א ריספאנס צו טויטאליטעריען קעניגרייכן און טעאקריסיס ווען זיי זענען געפארן עקסטרעם, ביי די french revolution ביי די 30 year war וכו' בקיצור ס'איז נישט קיין דורכגעטראכטע שיטה נאר גרוליגע עגאאיזם. ווי ס'איז אויך גערופן egoist anarchism פאפולערעזירט דורך א דויטשע פיליזאף Max Stirner אין די 1800s וואס האט געשריבן א בוך Der eintzige

בעצם, אפילו אין טעאריע איז עס גאר א סעלפיש און קורצקעפיגע פאזיציע צו נעמען. צוויליזאציע האט אלס געלעבט אין גרופע'ס צוריק ביז די hunter gatherer's ווען מ'האט געהאט מערערע מענער און ווייבער האט די גאנצע גרופע אינאיינעם געהאדעוועט די קינדער. אלס אנארכיסט זעה איך נישט פארוואס זאלסט זיי נישט לאזן אויף הפקר, און לאידך גיסא פארוואס די קינדער דארפן זיך רעכענען מיט וואס דו טאטע מאמע אויטאריטעיט באפעלסט זיי...

ווילסט וויסן וואס נאך איז היפאקריטיש? פרעג א אנארכיסט צו ער האט ערגעץ אן עקסעל שיט מיט א פארגעשריבענעם פלאן וויאזוי צו פינאנצירן זיין אייגענע באנק, פאסט, סאניטאציע, פאליציי, פייער דיפארטמענט, אי. עם. עס. דזשאסטיס און טרעזשורי דיפארטמענטס, עף. די. עי. סאושל סעקיוריטי, וועלפעיר, סעקשן 8, און אנדערע האוזינג פראגראמען, טעקס ריבעיטס, שולעס, וכו' וואס נאך? ער דארף אויך האבן א 30 סאמטינג ביליאן דאלערדיגע בודזשעט פאר א זעלבסשטענדיגע NIH צו פארשן מחלות און אויפקומען מיט רפואות. אויך דארף ער האבן זיין אייגענע פריוואטע טורמע אדער עפעס אן אנדערע סיסטעם צו אינקארסערעיטן פארברעכער וואס ווייעלעטן זיין פערזענליכע ספעיס (אה, פאר דעם שיסט מען אויף טויט, כ'האב פארגעסן) א אין-האוז עף. עי. עי. וואס רעגולירט עראפלאנען, און פארגעס נישט א אינטעלידזשענס אגענטור, א מיליטער צו באקעמפן א צווייטע צוויליזאציע פון זיך הייבן די קעפ אויף דיר (זיי זענען דאך אויך אינדיווידיועלס וואס ווילן וואס דו האסט) אויך פעלט זיך אויס א היימישע קאמיסיע צו רעגולירן די סטאק מארקעט. אדער דארף זיך יעדער אינדיווידיועל באשאפן זיין אייגענע מארקעט און קויפן און פארקויפן פון/צו זיך אליין... אדערווייז איז אילאן מאסק נישט מחויב מיר ארויסצוגעבן וואס די פארדינסטן און לייעביליטיס פון טעסלא זענען, און קיינער קען אים נישט צווינגען דערצו, נישט קיין חילוק וואס, ער קומט מיר גארנישט! און אז מ'רעדט שוין פון די עקאנאמיע וואס טוט זיך מיט אימפארט-עקספארט? וואס אפילו זאלסט אויסראטן דיין גאווערמענט, זענען אימפארטירונגען פון דיר צו אנדערע לענדער אויך צו פארדאנקען רעגירונג וואס ערמעגליכט אז אנדערע לענדער און ביזנעסער זאלן קענען מיט זיי האנדלען, נאר ווייל אזוי האט יענע רעגירונג און איר לאנד א טובת הנאה. talk about supply chain disruptions איך טראכט וויאזוי דאס וואלט אויסגעקוקט... און אזוי קען מען צונעמען נאך אסאך פראבלעמען.

פאר דעם האלט איך איז grassroots activism נישט קיין מהלך בנוגע אינפארסירן זאכליכע לימודי חול. פליגלען פון אינדיווידיועלן - מיט די ריינסטע כוונות - דערגרייכט זייער שווער צו ווייט, און זענען הונדערט מאל מער אומשטאנד צו זיין קארופטירט און געטריבן דורך פריוואטע נגיעות (א שטייגער זעהט מען יעצט ביים פרויען כינוס און די מלחמת האינטערנעט בכלליות) משא"כ גאווערמענט מיט אלע אירע קארופציעס און בייזע כוונות האט די מאכט און די ריסאורסעס און בעיקר אויסגעשפראכענע אידיאלן וואס מ'קען דאס אינפארסירן אייניג פאר אלעמען. ווי מ'זעהט מיט נעטאו אא"וו

נאך א עפעס וואס פאלט מיר ביי בשעת איך רעדאגיר די דאזיגע שורה'לעך, אויב מעג זיך יעדער סעלף גאווער'נען פארוואס זאל זיך איינער אומקוקן אויף מענטשן מיט דיסעביליטיס? זאלן זיי זיך אליין זארגן פאר זייערע באדערפענישן פונקט ווי מיר? אין וועלכע אנארכישיע שלחן ערוך שטייט אז אומגעזונטע מענטשן וואס קענען זיך נישט אליין באכלעפטשען דארף א העכערע פענסטער יא זיך אומקוקן אויף זיי? ליוו ענד לעט ליוו. פארוואס זאל א מעשאגאנער פון בעלוויו סייק ווארד נישט מעגן ארומשפרייזן פראנק און פריי און טוהן וואס אים אדער איר געפעלט? ווייל דו האלסט יענער איז דילוזעשענעל? ביזט דאך א נאבאדי! מיט זיין ישר בעיניו וויל ער אריינשטופן מענטשן אין די באן שינעס וויפיל ס'לאזט זיך... און ווער זאל אים אפהאלטן? א הייעראכיע איז דאך א סכנה...

[מי אני]

דר. קריסטאף שמיט שרייבט במשנתו של דר. מאַרטין בּוּבּער:

From 1932 on, Martin Buber tried to expand his dialogical thought politically and ethically through the idea of theopolitics, which presupposes a dialogical relation to God as the basis for a similarly dialogical constitution of society beyond domination and violence. This concept of theopolitics not only shifts to the center of Buber's philosophical-theological reflections, but from it he tries anew to define the essence of Jewish modernity. Theopolitics' is intended to apply "closure" to the political theology of power and sovereignty, as the reorientation within the concept already reveals. This concept is guided by the biblical and antimonarchist politics of Gideon, Samuel, and the prophets, in order to obtain from them a model for a theologically grounded anarchism of individual and collective freedom, valid for Jewish history and Jewish modernity