אינטערוויאו מיט'ן רוצח פון דה-האן, אברהם תהומי (1983/1984)

[טאמבל סאס]

איך האב מיך אנגעשטאלפערט אין א אינטערוויאו אפגעראכטן מיט דער רוצח פון דה-האן, אברהם תהומי (איינע פון די רוצחים) און כ'האב עס געפינען גאר אינטרעסאנט. ובכן האב איך געטראכט כ'וועל עס טראנסלעיטן אין אידיש פאר די קוראי הפורום צו לייענען. קודם א שנעלע איבערזיכט אויף דר דה-האן.

דה האן, וועלכער איז ארגינעל געקומען פון האלאנד פון א משפחה פון 18 קינדער האט אין זיין יוגנט געלערנט אין א סעמינאר אוואו מען לערנט אויס צו זיין טיטשערס. (זיין טאטע איז געווען א חזן און א טיטשער) ער איז אבער דאס נישט געווארן; אנשטאט האט ער אוועקגעשטויסן אידישקייט און זיך אנגעשלאסן אין די סאשעל דעמאקראטישע מאוומענט אין האלאנד און געווארן איינע פון אירע ווארטזאגער. ער איז געווארן א מארקסיסט. שפעטער האט ער אויך געטוהן צייטונגס שרייבעריי, שירה און אפילו באקאנט געווארן אלס עורך דין. ער איז אויך געווען א הומוסאקסואל. מען געפינט שוין דאס אין זיינע כתבים דעמאלס (1904). אבער ער האט נאכאלס חתונה געהאט מיט א פרוי, א קריסטליכע, אין 1907, אינגער פון אים מיט 9 יאהר.

נאך די דרייסיג האט ער נאכאמאל געכאפט א קריזיס און ווידער געווארן פרום. אצינד האט ער זיך אינגעשלאסן די ציוניסטישע מאוומענט און און זיינע לימודים, זיך אנגעהויבן קאנצערטרירן אויף משפטים. ער איז דערפאר אריין אין אמסטערדאמער יוניווערסיטי. נאך די ערשטע וועלט קריג איז ער ארויף אויף א"י און פרובירט זיך משלב צוזיין צווישן די ציוניסטן פרובירנדיג צו פארשלאגן זיינע סערוויסעס צו די מוסדות אין יישוב החדש און צו די אוניברסיטה העברית אבער זיי האבן אים נישט געדארפט. די זעלבע אנטווארט האט ער באקומען פון די הולאנדישע קונסול אין ירושלים. האט ער אזוי ארום אפגעענדיגט אין יאר 1921, בראש פון די ספרדישע ת"ת דורש ציון.

זייענדיג גאר דיסאפוינטעטד האט ער מחליט געווען צו אפפערן זיינע סערוויסעס פאר די אגודה און די עדה החרדית, אונטער רב יוסף חיים זוננפלד, און זיי האבן גערן גענוצט זיינע טאלאנטן פאר פארשידנס. ווי טראנסלעישן זייערע סטעיטמענטס צו ענגליש און ייעוץ משפטי. שפעטער איז ער אויפגענומען געווארן פאר די אפיציעלע מנהל מדיני פון די אגודה. אין גאר א קורצע צייט איז ער באקאנט געווארן אלס די עקסטרעמסטע פערזאן פון צווישן די חדרים פון וועמענ'ס טאהטן די אגודה אליינס האט נישט אלעמאל גענאסן נחת.

ער האט געפירט א קאמף קעגן די שטייערן וואס דער נציב האט מאשר געווען פאר די וועד העיר פון ירושלים און האט לוחם געווען צו מבטל זיין די בריטישע מנדט אויף א"י. ער האט גערודפט רב קוק און ארויסגענומען תלונות און קאורט אפליקאציעס קעגן אים וואו ער האט נאר געקענט טרעפן עפעס אן עילה זיך ארויפצוכאפן אויף אים. ווי אויך האט ער פועל געווען צו פראוואקירן צווישן די יישוב היהודי און די אראבערס, למשל ער פלעגט מאכן פיינטליכע סטעיטמענטס קעגן די אראבערס, נאר כדי מעורר צו זיין זייער שנאה קעגן די אידישע יישוב; אפילו אויב ער האט דאס נישט באמת געמיינט. מאנכע האבן אפי' פארציילט שפעטער אז ער פלעגט שלאפן מיט אראבישע יוגענטליכע. אלענפאלס, דאס האט ווי עס זעהט אויס נישט געקימערט די עדה. די יוזפול, מעגן..

אין יוני 1923 דה-האן האט אראנזשירט א דעלעגאציע בראשות פון רב זוננפלד צו דער קעניג חוסיין און זיין זוהן, דער צוקונפטיגער קעניג פון ירדן, אלס א קאנטער משלחת צו די ציוניסטישע דעלעגאציע בראשות פון קולונל פרעדריק קיש -- וואס האט אויך דאן געשיקט א דעלעגאציע צו די זעלבע האשעמיית דינאסטיע, יענער צייט, כדי צו אפעלירן פאר שטיצע -- מיט א סטעיטמענט אויסדורוקענדיג א חרדישע התנגדות קעגן די ציוניסטן און א פארשלאג פאר א בונד צווישן די חרדים און די אראבער.

דה-האן פלעגט באשמוצן באופן קבוע דער ציונות און אירע מנהיגים מיט עקסטרימע אויסדרוקן - אפט גרעניצענדיג זיך מיט אנטיסעמיטיזם - אינקלודינג, רב קוק און די מנהיגי הדתית לאומית פון די מזרחיסטישע תנועה, וועלכע ער פלעגט באצייכענען אלס פושעים. ער האט אויך געמאכט קשרים מיט באקאנטע ענגלישע צייטונגען און אירע בעלי בתים ווי די דעילי מירער, די טיימס אף לאנדאן (וועמענ'ס באלעבוס האט דאן אנגעהויבן צוריקציען פון זיין ביז-דאמאלטיגע שטיצע צו הצהרת בלפור) און די דעילי עקספרעס; און דער לעצטער האט אים געגיבן א פלאטפארמע וואו אויסצולופטערן זיינע פיינטליכע אנטי-ציוניסטישע מאמרים.

די מארד
דה-האן האט געזאלט ארויספארן צו לאנדאן אין יולי 1924 מיט א משלחת מטעם אגודת ישראל כדי צו קאמפיינען קעגן די נאנט-פלאנירטע געזעץ וואס האט מאשר געווען און געגעבן מעמד צו די אידישע קהילות אין א"י; לדעתיהם פון די חרדים האט אזא געזעץ נאר בכוונה געהאט צו געבן אן עדווענטעידזש צו די ציוניסטישע יישוב. די שמועה איז געווען אז ער האט אויך בכוונה צו קאמפיינען פאר די ביטול פון הצהרת בלפור.

די היסטאריקער זענען ביי די מיינונג אז אברהם תהומי (איינע פון די רוצחים), א מיטגליד פון די הגנה און שפעטער פון די גרונדער פון אצ"ל, איז אויפגעקומען מיט דער געדאנק פאר דער אקט נאכדעם וואס דה-האן'ס פעולות האבן איבערגעצויגן דעם שטריקל. ער האט זיך געוואנדן צו זיין ממונה, זכריה (זכר) אוריאלי וועלכער האט אפראווד דער אטענטאט נאכ'ן נעמען אנווייזונגען פון העכערע פון אים, מאנכע זאגן יוסף הכט (פון די מייסדי הגנה, א חדר אינגל פון ביחאוו-מוהילב) אנדערע זאגן, יצחק בן צבי (פון די מייסדי השומר, פארגייער פון הגנה, און צוקונפטיגער נשיא. אויך א חדר אינגל פון פולטבה-אוקריינא און אייניקל פון סדר הדורות און פון רב אליהו חיים מייזל, רב פון לודז). תהומי האט געהאט א שותף מיט'ן נאמען אברהם גיורא.

דער דרייסיגסטער אין יוני 1924, איז דה-האן ארויס פון די שפיטאל שערי צדק, נאכ'ן דאווענען מנחה אין די ארטיגע בית כנסת, מיט'ן ציהל צו רחוב יפו אין ירושלים. נאך אפגיין א שטיקל וועג האבן אים די אנשי הגנה אפגעפטר'ט מיט דריי קוילן. ער איז געשטארבן אויפ'ן ארט. די רוצחים זענען אנטרינען און די משטרה האט זיי נישט געכאפט.

אפילו נאכדעם וואס תהומי איז שוין אלט געווען האט ער נאכאלס נישט געוואלט מודה זיין בפה מלא אז ער האט עס אדורכגעפירט נאר האט מודה געווען אין אן אחריות מסוימת און אין די פאקט אז די הגנה האט עס דורכגעפירט.

נאך די מארד

די מארד האט ווי פארשטענדליך אויפגעציטערט די יישוב. כאטש רוב ציבור האט פארשטאנען די מאטיוון פון די מארד און עס אפילו געדולדעט זענען אבער אין די צייטונגען ערשינען פארדאמונגען. משה ביילינסון פון תנועת העבודה האט געשריבן:

"דער דגל פון די תנועה טאר נישט פארפלעקט ווערן. נישט מיט ריינע בלוט, אויך נישט מיט שולדיגע בלוט – אנדערש וועט אונזער מאוומענט ווערן כולו שלעכט. ווייל בלוט ציהט נאך זיך נאך בלוט. די בלוט נעמט שטענדיג נקמה און אויב הייבט מען אן טרעטן אויף דעם וועג ווייסט מען מער נישט וואו עס וועט נעמען."

דאקעגן, ביי די חרידישע חוגים איז דה-האן נהפך געווארן צו א קדוש וואס איז געפאלן על קידוש השם. דאך, פון אגודת ישראל העולמי, פאר וועמען דה-האן אין די לעצטע צייט איז שוין אויך צו עקסטרים געווארן, האט מען, נאכוואס זיינע סאקסואלע מאמרים זענען מפורסם געווארן, אויך געלאזט הערן שטימען פון אפווייכעניש דא און דארט. ווי אויך האבן זיי זיך אפגעהאלטן פון מנצח זיין, זיין נאמען אויף ערטער און קאמפיינען.

אינטרעסאנט צוצוגעבן אז אין די לעצטע יארן האבן אים די LGBT קאמיוניטי גענומען פאר אן אייקאן אלס א משורר און איש רוח, מיט די טענה אז זיין בלוט איז לייכטער הפקר געוארן צוליב וואס ער איז געווען געי. (תהומי זעלבסט לייקנט סיי וועלכע שייכות מיט דער פאקט: "איך האב גארנישט געהערט און געוואוסט דערפון...וועמענ'ס ביזנעס איז עס וואס א מענטש טוט ביי זיך אינדערהיים?")

אן אינטערוויאו צווישן שלמה נקדימון ( א מחבר פון א ספר איבער דער מארד) און אברהם תהומי.


ש. ביסט געקומען קיין ירושלים א קורצע צייט נאך דיין עליה צו א"י. וואס האסטו געפונען צוטוהן פאר פרנסה?

ת. איך בין געווען א בוי-ארבעטער אין די קבוצות הגליל. צומארגנס נאכ'ן אנקומען קיין א"י האב איך שוין אנטייל גענומען אין די ארבעט פון אויספלאסטערן רחוב החלוץ בין בית כרם. קודם האב איך געוואוינט צוזאמען מיט אברהם גיורא מיין חבר אין בניין הרוס אין גבעת שאול. נאכדעם האבן מיר געוואוינט אין אוהלים. ביידע זענען מיר צוזאמען געווארן מיטגלידער אין די הגנה.

ש. איז די הגנה אין ירושלים שוין געווען אן אקטיווע ארגענאזאציע?

ת. אקטיוו. אבער מען קען נישט זאגן אז ס'איז געווען אן ארגענאזאציע. עס איז געווען א דזשאוק. אן התחלה.

ש. דו געדענקסט דיין ערשטע באגעגעניש מיט דער מפקד סניף ההגנה, זכריה – זכר – אוריאלי?

ת. איך געדענק נישט גענוי אונזער ערשטע באגעגעניש וויבאלד ער איז נישט געווען דער מדריך פון מיין קבודה. מיין מדריך איז געווען משה סבוראי. זכר איז זעכער געקומען באזוכן ביי איינע פון די שיעורים. איז דארט האב איך אים געזען צוערשט.

ש. איז איינע פון דיינע ערשטע שריט אין די אירגון געווען אויפצושטעלן וואס מען האט גערופן שפעטער פלוגת המרכז?

ת. ניין. אברהם גיורא און איך האבן געבעטן זיך צו טרעפן מיט די הויפט מפקד, זכר. מיר האבן אים אויפמערקזאם געמאכט צו די פאקט אז מיר אין מרכז האבן גארנישט. ווי אזוי קענען מיר זיך פארטיידיגן קעגן די אראבער אויב וועלן מיר אזוי ממשיך זיין? ער האט מסכים געווען און ארגאנאזירט די קבוצת הסגנים. אונז ביידע, גיורא און איך, זענען אריין אין די קבוצת הסגנים. אזוי האט זיך אנגעפאנגען מיין קאריערע: איך בין געווארן א מפקד פון א קבוצה, א מחלקה דערנאך א פלוגה ביז צום סוף, א הויפט מפקד.

ש. איך וועל דיר ווייזן אצינד א בילד. דו דערקענסט דעם מענטש?

ת. דאס איז דה-האן.

ש. די חדרים זענען דען געפירט געווארן דורך א דמות מיוחדת במינה, א מענטשן וועמען דו געדענקסט אוודאואי, רב יוסף חיים זוננפלד.

ת. איך האב אים נישט געזען אבער איך געדענק.

ש. ווען דה-האן האט זיך מצרף געווען צו אים, האט די מאבק וואס די ארטאדאקסן האבן געפירט באקומען א נייע צורה אזאנס וואס איז אריבער מעבר פון די חומות ירושלים. צווישן די עדה החרדית און די יישוב האט זיך דאן אנטוויקלט א שארפער פירוד וואס האט זיך נישט איינמאל געענדיגט מיט מכות וואס די חלוצים, די אינגען פון די נייע דור וואס זענען ארויף צום לאנד און דו ציילסט זיך איינער פון זיי, האבן אויסגעטיילט די אנשי עדה החרדית צו וועמען עס האבן זיך אויכעט געחברט, די אנשי אגודת ישראל אין ירושלים. ביסטו אמאל געווען פון די שלעגער? האסטו געשיקט אנדערע צו שלאגן?

ת. ניין, ווייל איך בין אפגעשטאנען פון פאליטיק. ווען איך בין געקומען צו ירושלים בין איך ערוועלט געווארן צו די מועצת פועלי ירושלים. כ'האב מיך תיכף אפגעזאגט ווייל איך האב געטראכט אז אלס מפקד אין די הגנה ברויך איך מיר נישט מישן אין פאליטיקס. איך האב מיך דערווייטערט דערפון.

ש. פארט איז געווען איין פאל ווען דו האסט א חלק גענומען...

ת. עס איז געווען איין פאל. די חרדים האבן געשטערט די בחירות צום וועד לאומי. איך האב געזען דערין א מעשה אנטי-לאומי. איך האב נאך דאן נישט געהערט פון דער נאמען דה-האן. עס איז געווען צוזאמשטויסעניש מיט זיי. זיי זענען אנטלאפן כמובן ווייל זיי האבן זיך נישט געקענט פארמעסטן מיט אונז. איך מיט א קבוצה מענטשן זענען געווען אין מאה שערים. דערנאך האבן מיר באקומען א נזיפה פון די ועד ההגנה. מען האט אונז געזאגט אז דאס איז נישט דער תפקיד פון די הגנה. (הגהת המתרגם: עס איז שוין איינמאל היינטיגע צייטן) איך האב געבעטן מחילה.

ש. ווי אזוי איז אנגעקומען צו דיר דער נאמען, דה-האן?

ת. איך האב געזעהן זיין נאמען אין די צייטונגען. די ערשטע מאל וואס ער האט געצויגן מיין אטענשאן איז געווען ווען איך האב געליינט אז ער איז געשטאנען בראש פון א חרדישע משלחת צוטרעפן זיך מיט חוסיין. איך האב דאן געפרעגט: ווער איז זוננפלד? איך האב דאן פארשטאנען אז דער זוננפלד פארשטייט בכלל נישט צו קיין פאליטיקס, און רעדט אויך נישט קיין ענגליש. דה-האן האט גערעדט דארט וועגן דעם אז חרדים זענען זיך מתנגד צו ציונות. מיין זעהל איז דערציטערט געווארן. פלוצלונג זענען פארהאן בוגדים בתוכינו, אין די אידישע יישוב. איך האבן גארנישט געוואוסט איבער דעם ביז דאן. די ערשטע מאל וואס א איד שטעלט זיך אויף און איז מארגן גרויסע אנטי ציוניסטישע פאליטישע אקטיוויטעטן. ער פירט משא ומתן מיט די שונאי היישוב. מיר האבן געמיינט מיר גייען משוגע. די גאנצע הגנה האט געקאכט. מיר האבן געפינען דאס מיר האבן פאררעטער צווישן אונז. מיר האבן דאס געזען ווי פארראט. אויב וואלט דער מעשה נישט געטוהן געווארן וואלט דאס גורם געווען שברון לב בתוך די הגנה אין ירושלים. עס איז געווען א הכרח דאס צוטוהן אויך מחמת אינערליכע סיבות, ווייל די חברי הגנה האבן נישט פארשטאנען ווי אזוי מען לאזט צו אזאנס זאל זיך אנטוויקלען.

ש. און דאן האסטו מחליט געווען אז מען קען דאס בעצם נישט איגנארירן אין די סדר היום?

ת. ניין. איך האב מחליט געווען אז מען דארף עפעס טוהן און כ'האב נאר נישט געוואוסט וואס. איך האב געוואוסט אז מען ברויך אפשטעלן די פעולות פון דה האן.

ש. און דאן, בינך לבין עצמך איז געבוירן געווארן דער געדאנק מען ברויך ערלעדיגן דעם פארשוין?

ת. עס זענען געווען מחשבות. דאס איז א פאליטישע עניין. און כ'האב געוואוסט אז קיינמאל וועל איך נישט קענען מחליט זיין אזא זאך אליינס.

ש. האסטו אים פיינט געהאט צוליב די זאכן?

ת. ניין. איך האב אים נישט געקענט. איך האב אים נישט געזען און איך האב אים נישט פיינט געהאט.

ש. די מעשה האט געמאכט דיין בלוט קאכן?

ת. עס איז שווער מתאר צו זיין וואס כ'האב געשפירט. דורכאויס גאנצע טעג בין איך ממש נישט געווען זיך. איך האב נישט געקענט טראכטן איבער גארנישט נאר דאס.

ש. וואס האסטו געטוהן? האסטיך באראטן מיט דיר אליינס אדער אויך גערעדט מיט אנדערע?

ת. צופעליג איז מיר אויסגעקומען צו רעדן מיט עמיצן, פון קאווקאזן אפשטאם, איינער מיט די נאמען שבתאי

ש. ער איז געווען דיין חבר אין הגנה? ער האט געהערט צו די פלוגת המרכז?

ת. ניין. ער איז געווען א חבר אין די זעלבע קבוצת הגנה וואו איך האב געהערט.

ש. און דעמאלס האסטו אויסגעטוישט מיט אים געדאנקען איבער דער ענין?

ת. יא. ער האט אויך געזאגט אז מען דארף אים הרגענען.

ש. ער האט געזאגט אז מען דארף אים הרגענען. און דאן האסטו אים געזאגט: ביסט גערעכט?

ת. איך האב געזאגט: ביסט גערעכט, זיכער, ריכטיג. אבער ס'איז מיר נישט איינגעפאלן אז איך וועל זיין אריינגעמישט דערין.

ש. און דאן, וויאזוי האבן זיך זאכן ווייטער אנטוויקלט? לויט ווי איך ווייס, זענט עטס ביידע געגאנגען צו זכר, דער מפקד הסניף און עטס האטס אים געבעטן הסכמה עס אויסצופירן?

ת. נישט ממש אזוי. כ'געדענק נישט גענוי וויאזוי די קאנווערזעישן איז געשעהן. צו יענער צייט בין איך שוין געווען אליינס א מפקד איבער קבוצות אין מרכז, זיך קאנצערטרירענדיג אויף ספעשל אפעראציעס. איך מיין אז איך האב מיך געטראפן אליינס מיט זכר. ער האט אויפגעברענגט די שאלה, און איך האב אים געזאגט: דאס איז א פאליטישער ענין. אזוי האט זיך עס אנגעהויבן. נאכדעם האט ער מיר געזאגט אז עס איז באשטימט געווארן אים אפצורוימען, און ער האט מיך געגיבן די באפעהל צו ארגאנאזירן די זאך. איך האב עס ארגאנאזירט און עקסעקיוטעד.

ש. אויב מעג איך, לאמיך שטעלן אפאר בעקגראונד שאלות: איך באזיר מיך אויף א מכתב וואס די האסט געשיקט 12 אין אפריל 1957 צו אליהו בן גרא און דארט האסטו גערעדט וועגן א פרק איבער דער נושא וואס דו האסט אויסגעלאזט אין דיין ספר און נישט געדרוקט, א פרק וואס האט געדארפט צוהייסטן מגדל דוד. אין די כתב יד האסטו בכוונה אריינגעלייגט שיבושים אין די דעיטס און איווענטס און ס'איז געשריבן מער ווי א רומאן ווי איידער א פאקטישע און כראנאלאגישע געשיכטע. לויט ווי אזוי דו שרייבסט דארט, ביסטו און שבתאי געקומען צו זכר און אים געלאזט הערן ענקער הצעה וועגן מחסל זיין דה-האן. איר זענט 'סורפרייזד' געווארן – אזוי שרייבסטו – אז ער איז געווען פול מיט העזיטעישן; ער האט ענק געזאגט אז דער ענין איז צו אן ערנסטער און מען דארף עס אדורכטראכטן. דאס איז א ציטוט פון דיין בריוו.

ת. ייתכן. ס'איז גאר מעגליך אז ס'איז טאקע אזוי געווען. איך בין נישט...

ש. דער מחשבה האט דיך נישט צוריה געלאזט.

ת. יא. אוודאי אזוי.

ש. און דו ביסט נאכגעגאנגען דה-האן? פערזענליך, האסטו אים אנגעהויבן נאכצולאקערן?

ת. איך האב מיך אנגעהויבן פאראינטרעסירן אין אים.

ש. און ביסט אפילו אים געגאנגען באגעגענען פנים אל פנים...

ת. אין שוהל

ש. אין שערי צדיק. איך ווייז דיך א בילד פון די שוהל. געדענקסט דאס?

ת. איך טראכט אז דאס איז עס. אהנע ספק.

ש. ביסט געקומען דארט צו מנחה? מעריב?

ת. מנחה!

ש. האסט אים גענומען אין א זייט?

ת. ניין. איינער פון די חברי הגנה וואס איז געווען א חרדי האט מיך מסדר געווען א באגעגעניש מיט אים.

ש. וואס איז געווען די תוכן פון דער שמועס?

ת. איך האב אים געזאגט אז דער ציבור טראגט אסאך ביטערניש וועגן אים און אז מען פארשטייט נישט וואס ער טוהט. אונז זענען געקומען פון רוסלאנד, איך האב גערעדט וועגן מיר, נאך די פרעות אין אוקריינא. אסאך אידן זענען דארט אויסגעהארגעט געווארן, רוב פון זיי חרדים, און אונז זעמיר דא געקומען צו מציל זיין אונזער נפש און די נפש פון אלע אידן. קומט א איד ווי דיר און איז מהרס די לעצטע ארט וואו אונז קענען אנטלויפן זיך צו ראטעווען? וואס טוסטו צו אונז? האט ער מיך דאן אנגעהויבן שימפן. ער האט געזאגט אז איך בין א גוי און איך ווייס נישט וואס נאך. אפיקורס. כ'ווייס נישט. איך...

ש. האט זיך דער שמועס געפירט אויף הויכע טענער?

ת. ניין. ער האט אנגעהויבן זיך צו רעגן. איך האב געזען אז ס'איז נישטא פונוואס צורעדן און מיט דעם האט זיך די שמועס געענדיגט.

ש. אין דיין בריוו צו בן-גרא שרייבסטו אז זכר, דער מפקד הסניף, האט געהייסן אז די אטענטאט זאל אויסגעפירט ווערן מיט א מעסער.

ש. נישט גענוי. אז ס'זאל זיין א מעסער אין קעיס... מיר האבן דאך נישט געוואוסט ווי אזוי צו שיסן; אז ס'זאל דארט אויך זיין א מעסער צו די האנט.

ת. זכר האט אויך מציע געווען די באנוץ פון א מעסער אזוי אז מען זאל מיינען די אראבערס האבן עס געטוהן ווייל זיי פלעגן זיך באנוצן מיט מעסערס.

ת. ניין. ער האט געואוסט אז די הגנה קוקט נישט מיט א גוטע אויג אויף וואס ער טוהט. ער האט עס געוואוסט און דה-האן האט עס געוואוסט.

ש. דו און שבתאי האבן צווישן ענק איינגעטיילט ראלעס. דהיינו, ער זאל אויספירן דער אקט, אריינשטעקן די מעסער און דו וועסט זיין אין די סביבה, אנגעוואפנט מיט די רעוואלווער.

ת. דאס איז נישט ריכטיג. שבתאי האט זיך אפגעשאקלט פון דער עסק. א קורצע צייט נאך דער שמועס מיט זכר האט ער זיך אפגעפוצט. כ'ווייסט נישט פארוואס. מער האב איך נישט גערעדט מיט אים אדער אים געזען. נאר איינמאל יארן שפעטער האב איך אים געזען אין פאריז. כ'געדענק אפילו נישט זיין לעצטע נאמען. ער האט געזאגט: איך וויל נישט, איך קען נישט אנטייל נעמען. און דעמאלסט האט זכר ארויפגעלייגט אויף מיר, בתור מפקד קבוצות המרכז, אויסצופירן דער עניין.

ש. האט אייך זכר געגעבן עפעס אנווייזונגען אין קעיס איר ווערט געכאפט אינמיטן די אקט?

ת. היות פון דער שמועס האט זיך גארנישט אויסגעלאזט, געדענק איך נישט.

ש. ווען זכר האט דיך, בתור מפקד פלוגת המרכז, געגיבן דעם ארדענונג עס אויסצופירן, האט ער מסביר געווען דעם נושא?

ת. ער האט נישט געדארפט מסביר זיין. זכר האט זיך אויך נישט מטפל געווען מיט פוליטיק. אים האט אויפגעשאקלט און אויפגערעגט דער ענין פון דה-האן'ס ביקור ביים מלך חוסיין. ער איז געווען מוכן אים צו פארציקן איבער דעם. היות אויף קבוצת מרכז איז געליגן אויסצופירן די סארט ספעציעלע טעסקס, האט ער מיר געגעבן דעם ארדער, בתור מפקד, צו זעהן צו דעם.

ש. דער באפעהל, האט זכר געגעבן על דעת עצמו?

ת. ניין. איך האב אויך גערעדט מיט אים דערוועגן. איך האב אים געפרעגט אויב דאס איז א פקודת המרכז (פון די הגנה). ער האט מיר געענטפערט אז דאס קומט פון "מער הויך".

ש. האסט אים געפרעגט וואס הייסט דאס "מער הויך"?

ת. ניין, איך האב אים נישט געדארפט פרעגן. איך האב געוואוסט. ווייל דער ממונה אויף די פאליטישע ענינים אין די הגנה אין ירושלים איז אלעמאל געווען, ביז די לעצטע טאג מיינע, ביז די צעטיילונג אין די אירגון, יצחק בן צבי. אהן אים איז קיין שום פאליטישע פעולה נישט ארויס לפועל.

פארזעצונג אפשר..

[שאלתיאל]

שכ'ח!

[מתבודד]

זייער שיין, שכ’ח! אפשר קענסטו אביסל מער מסביר זיין וואס דה-האן’ס פאזיציע איז געווען אינעם אגודה, איז ער געווען א סעקרעטאר? ווארט זאגער? יושב ראש? וכו’, וויאזוי האט ער געקענט טון העולה על רוחו אויב זיי האבן עס נישט מאשר געווען? אויך וויאזוי איז ער געווען א אפציעלע האמא און דערצו א פרומע איד?
---

ס’איז אינטרעסאנט אנצומערקן די טיפע פחד וואס די הגנה האט געהאט פון א מיטארבייט דורך די חרדים מיט די אראבישע מלכים..

[מונטסורי]

נייס! זייער א שיינע ארבעט און גאר אינטערעסאנט, יישר כחכם!

אלץ בחור׳ל האב איך געליינט א חרדישע ביכל איבער דה האן ״פון אמסטערדאם קיין ירושלים״ פון משה יהודא גלייכער, איז טאקע גוט צו הערן די אנדערע זייט.

דא איז א אשכול אין אייוועלט איבער אים:
http://www.ivelt.com/forum/viewtopic.php?t=22436

[שאלתיאל]

ער איז געווען גאר א מיסטעריעזע פיגור. וויפוהל איך ווייס איבער אים איז ער געווען א האמאסעקסואל אויך נאך זיין חזרה בתשובה און געלעבט א דאפעלט לעבן, ער האט געפלירטעט מיט אראבישע יונגען און געשריבן פאר זיי פאעטישע לידער. אויך האט ער פארשפרייט האמא-עראטישע פאנטאזיע געשיכטעס.

דוד אסף:
https://onegshabbat.blogspot.com/2012/0 ... st_19.html

[berlbalaguleh]

נייס! זייער א שיינע ארבעט און גאר אינטערעסאנט, יישר כחכם!

אלץ בחור׳ל האב איך געליינט א חרדישע ביכל איבער דה האן ״פון אמסטערדאם קיין ירושלים״ פון משה יהודא גלייכער, איז טאקע גוט צו הערן די אנדערע זייט.

דא איז א אשכול אין אייוועלט איבער אים:
http://www.ivelt.com/forum/viewtopic.php?t=22436

מונטסורי: די תגובות אין איי-וועלט און אין אנדערע חרד'ישע פלאטפארמעס ווי אין דער איד דערמאנען גארנישט פון זיין האמאסעקסואלן לייפסטייל. און זיינע באציאונגען מיט אראבישע יוגנטליכע אין ארץ ישראל. אויך, אז זיינע פאעטישע עסייען זענען געווען פון אזאלכע שטארקע עראטישע עניינים אז די גוי'אישע צייטונג אין האלאנד פאר וועלכע ער האט אין יענע צייט געשריבן האט צוריקגעוויזן זיין ווערק אלס נישט פאסנד. און דא פלוצלינג איז ער מיר געווארן א קדוש (וטהור) גאר.

זיין התנגדות צו ציונות בכלל איז געקומען מער פון א פערזענליכער באליידיגונג ווי אידעאלאגיע. ומעשה שהיה כך היה. ער האט נאך אין לאנדאן אנגעהויבן צו עסקנ'ען אין די ציוניסט'ישע פאליטיק. און ווען ער האט מחליט געווען צו פארן קיין ארץ ישראל האט ער געשיקט א טעלעגראם פאר די מנהיגים פון ציוניסט'ישן יישוב אין א"י אז ער קומט.ער האט געמיינט אז זיי וועללן ארויסשיקן א חשוב'ע דעלעגאציע איהם מקבל פנים צו זיין.ווען ער איז אנגעקומען מיט די שיף האט ער געזעהן אז קיינער איז נישט געקומען. האט ער בלית ברירה גענימען דעם טרעין און פארפארן אין א האטעל. ווען ער האט געזעהן אז די מנהיגים פון די ציוניסט'ן מאכן זיך נישט צו טון פון איהם איז ער אריבער צו די אגודה און נאכדעים צו די עדה החרדית און געאפפערט זיינע סערוויסעס (וועלכע זענען געווען גאנץ עפעקטיוו) צו די חרדים. אבער מער אלס נקמה אין די ציונים ווי איידער זיין אידעאלאגיע.נאר וויבאלד ער האט שטארק און זייער עפעקטיוו געדינט די אינטערעסן פון די עדה החרדית האט מען פארקוקט אויף זיין טונקעלע זייט.

אויך זיין באגעגעניש מיט אב רהם תהומי האביך געליינט (ערגעץ אנדערש) איז צוגעגאנגען א ביסל אנדערש. די הנהגה פון די הגנה האבן איהם געוואלט גלייך ערלעדיגן. נאר אברהם תהומי האט געזאגט אז ער וויל נאך גיין רעדן צו איהם. ער איז געקומען אין די שערי צדק שוהל צו מנחה. ווי אויך דע-האן איז דארט געווען. ער האט אנגעהויבן רעדן צו איהם שטיל און רואיג. איינטענה'ן מיט איהם אז וואס ער טוט איז נישט ריכטיג. דע האן האט זיך גענימען שרייען אויף אויהם הויעך...דו שייגעץ דו אפיקורס. אאוו. ווען ער איז ארויס פון שוהל האט איהם אברהם תהומי אפגעווארט און געשאסן.

זיכער איז רציחה נישט קיין גוטע זאך פאר אידן. אבער קיין קדוש איז ער נישט. קיינמאל נישט געווען...!

נ.ב: אויב דער חשוב'ער מנהל וויל אויסמעקן מיין תגובה מוז ער נישט נוצן קיין תירוצים אז ס'איז שלא מן העניין אדער נישט פאסיג. ער קען אויסזאגן דעם אמת אז ער גלייכט נישט מיין אידעאלאגיע. ושלום על ישראל.

[קהל'ס נער]

מען זאגט אז היסטארחע חזר'ט זיך איבער, איז אינטערעסאנט, אז משי-זהב האט גאנץ א ענליכע היסטערי ווי דה-האן.
דה-האן האט געטין די שגץ שטיק פאר די עדה, משי זהב אויך.
דה-האן איז געוועין א שמיציגער יונג און די עדה האט אוועק געקיקט ווילאנג ער האט געדינט זייער אינטערעסן, משי זהב אויך.

די חילוק איז נאר וויאזוי זיי האבן געענדיגט, דה האן האט מען געהרג'ט ווען ער איז נאך געוועהן אויף די עדה'ס זייט מילא איז ער "הקדוש", משא"כ משי זהב האט זיך אפגעשאקלט פון די עדה מילא איז ער א שגץ.
וכמו שאמר החכם, היסטערי חזר'ט זיך נישט איבער, אבער ס'גראמט.

[berlbalaguleh]

קהל'ס נער: איך בין (א ביסל) מחולק מיט דיר. ווייל משי זהב האט מען געהאלטן אז ער איז א שייגעץ נאך ווען ער איז געווען אינסייד די עדה. זיי האבן געהאלטן אז ער איז פסול ווייל ער איז געווען דער ערשטער צו האבן א קאמפיוטער מיט אינטערנעט, רח"ל.

[היסטאריע]

די קנאים האלטען זיך זייער גרויס מיט דער מיטינג פין רי"ח מיט דער קעניג, אין געדענק הערן א טעיפ פין ר' עמרם בלוי אז רי"ח האט באקומען 1000 גאלדענע דוקאטען פין אים.

וואס איז געוועהן דער רעגעניש?

בכלל פארשטיי איך נישט דער חלק וואס ער שרייבט

ווי אויך האט ער פועל געווען צו פראוואקירן צווישן די יישוב היהודי און די אראבערס, למשל ער פלעגט מאכן פיינטליכע סטעיטמענטס קעגן די אראבערס, נאר כדי מעורר צו זיין זייער שנאה קעגן די אידישע יישוב;

הייסט אז ער האט געוואלט די אראבערס זאלען זיך שלאגן קעגן אידן. אבער וואס האט ער דערפין?

אסאך פין די טענות קעגן אים וועגן זיינע איראטישע שרייבען, איז נישט קיין טענה, ווייל ער איז לויט די קנאים געווארען א בעל תשובה.

[berlbalaguleh]

...!

[מתבודד]

אסאך פין די טענות קעגן אים וועגן זיינע איראטישע שרייבען, איז נישט קיין טענה, ווייל ער איז לויט די קנאים געווארען א בעל תשובה.

מיינסט צו זאגן אז לויט די קנאים איז עס נישט קיין טענה, ווייל לשיטתם האט ער תשובה געטון. כ’האב גוט פארשטאנען?

איך פרוביר נאך אויסצוגעפינען וואס די פאקטן זענען געווען.

[אינטערסאנטער]

ער איז געווען גאר א מיסטעריעזע פיגור. וויפוהל איך ווייס איבער אים איז ער געווען א האמאסעקסואל אויך נאך זיין חזרה בתשובה און געלעבט א דאפעלט לעבן, ער האט געפלירטעט מיט אראבישע יונגען און געשריבן פאר זיי פאעטישע לידער. אויך האט ער פארשפרייט האמא-עראטישע פאנטאזיע געשיכטעס.

דוד אסף:
https://onegshabbat.blogspot.com/2012/0 ... st_19.html

חוץ פון שמוץ וואס די ציונים פרובירן צו גיסן אויף אים האב איך נישט געזעהן קיין נערמאלע עווידענס צו דאס אז ער האט געפירט א דאפלטע לעבן.

אדרבה אין זיינע שריפטן וואס ער האט שטענדיג געשריבן (געווען געדריקט ערגעץ, איך געדענק נישט ווי, אפשר אין די ספר וואס באשרייבט אים) זעט מען אז ער איז געווען א ריכטיגער חוזר בתשובה.

[מתבודד]

דא שרייבט תהומי א בריוו איבער די פרשה, ער שרייבט וועגן דה-האנ’ס ”נטיות מיניות” כלאחר יד, אז קיינער אין די הגנה איז נישט געווען אינטרעסירט אין דעם...
ווייס איך אבער נישט וויפיל א ראי’ ס’איז.
https://www.dropbox.com/s/14y8rrc6qgbyr ... 9.pdf?dl=0
(גענומען פון אייוועלט)

[טאמבל סאס]

א דאנק פאר אלע וואס האבן מיר באדאנקט פאר דעם אשכול. דער איידיע איז מיר איינגעפאלן אפאר יאר צוריק ווען כ'האב מיך אנגעשטויסן אין דעם ראיון. ווי איינער האט דא ערווענט שוין, מיר האט אויסגענומען דאס אז מען האט זיך אייגענטליך שוין געהאט געטראפן מיט אים בעפאר און אים אנגעווארנט און דאס איז נישט געווען סתם א התנקשות פון אפאר אינגעטליכע חלוצניקעס ווי דער ליכט שטראלן לייגט אראפ. עס איז געקומען פון די הויכע פענצטערס. ווי אויך איז אינטרעסאנט אז ווי ס'קוקט אויס האבן די רוצחים האבן נישט סתם אבי געזוכט נקמה אדער מחמת שנאה. עס איז געווען אין א געוויסע זין א קנאות פנחס ווי 'מזאגט.. שוין, די איבעריגע וועל איך לאזן פאר דער צעדרייטער שמואל שלמה עקשטיין אריינצולערנען..

[טאמבל סאס]

זייער שיין, שכ’ח! אפשר קענסטו אביסל מער מסביר זיין וואס דה-האן’ס פאזיציע איז געווען אינעם אגודה, איז ער געווען א סעקרעטאר? ווארט זאגער? יושב ראש? וכו’, וויאזוי האט ער געקענט טון העולה על רוחו אויב זיי האבן עס נישט מאשר געווען? אויך וויאזוי איז ער געווען א אפציעלע האמא און דערצו א פרומע איד?
---

ס’איז אינטרעסאנט אנצומערקן די טיפע פחד וואס די הגנה האט געהאט פון א מיטארבייט דורך די חרדים מיט די אראבישע מלכים..

כ'האב נישט געמאכט קיין סאך פארשונגען אויף דה-האן. איך האב דער פארווארט אויך טראנסלעיטעד פונעם זעלבן מקור, זעלבסט גענומען פון וויקי אבער מסתמא פון יענע תאריך. ווען כ'וועל ענדיגן וועל איך ברענגען די מקור אבער דוכט זיך אז דו ברענגסט עס שוין אליינס שפעטער.
דארטן זאגן זיי אז ער איז געווען מנהל מדיני הרשמי. וואטעווער דעט מינס. מסתמא זענען זיי אליינס, די אגודה, אזוי ווי היינט, געווען צעשפליטערט און נישט שטענדיג געוואוסט וואס מ'דארף זאגן פאר די אייגענע און וואס פאר די דרויסענדיגע? "טיפע פחד..." תהומי האט נישט געזאגט אז זיי האבן געהאט א פחד, נאר ענדישער אן עקל און זעזוע אז א איד קען אזוי פארראטן די אומה ווען זי איז נאך אין די פיצלאך און ברויך אזוי שטארק אחדות. פארוואס? נישט צו אונטערדריקן אנדערע נאר זיך אלעמען צו באפרייען פון אומות וואס אונטערדריקן אונז (אזוי ווי ס'איז דאן געווען)..

ער איז נישט געווען אן אפיציעלע האמא נאר אן "אומאפיציעלע". גיי אין די מקוה דזשופניק וועסטו שוין פארשטיין. אבער ערנסט גערעדט, די יישוב איז שוין געווען גענוג גרויס דאן אז זאלסט קענען בייטאג זיין א לובש שחורים, צווישן די חרדים און ביינאכט א לובש לבינים, צווישן די אראבער אבער אפשר האט ער אויך געטראגן א קאַפטן, ווייסעך נישט. און בכל אופן, בשעת מעשה האט ער ווארשיינליך בלויז געטראגן די לבינים און אפשר דאס אויך נישט

[היסטאריע]

שיינע מעשיות.
עס קען אויך זיין שיינע דמיונות פין אפאר ציונים.
דאס אז ער איז געווען עטרעקטעד צו זכרים מאכט אים נישט פסול.
ער פלעגט שרייבן וועגן דעם ווען ער איז געוועהן פריי, זאגט מען זכור מעשיך הראשונים, און מען האט אים געפסלט.

דער גאנצע ענין אז קנאים האבן געארבעט מיט אראבער, און היינט אויך אביסל, איז אינטערסאנט.

[שאלתיאל]

שיינע מעשיות.
עס קען אויך זיין שיינע דמיונות פין אפאר ציונים.
ער פלעגט שרייבן וועגן דעם ווען ער איז געוועהן פריי, זאגט מען זכור מעשיך הראשונים, און מען האט אים געפסלט.

דער גאנצע ענין אז קנאים האבן געארבעט מיט אראבער, און היינט אויך אביסל, איז אינטערסאנט.

ער האט געשריבן אויך נאך וואס ער איז געווארן 'פרום' און געווארן פארעכנט אלץ 'איש אלוקים' דורך די קנאים.
כאפ נאר א בליק וואס ער שרייבט אין זיין ליד כל נדרי, דארט לייגט ער אראפ וואס ער האט געטוהן יו"כ ביינאכט (!):

אני חוזר מן המחזור, מחמוד הסייס מחלל בחליל, דמי גועש, עד בוש אחיל, אני מחלל ליל העשור!״.

מיט אזעלכע קנאים ווער דארף נאך ציונים..

[מתבודד]

דא איז איינער מסביר וואס דה-האן וואלט אלץ געטון היינט... נאכ’ן עס ליינען פארשטיי איך שוין (אבער בארעכטיג נישט) די החלטה אים צו מסלק זיין.
viewtopic.php?f=42&t=909

איך זע די גאנצע פלוגתא דא וועגן זיין הומו אנשויאנגען איז חזרה פון דארט.

[טאמבל סאס]

די עוולה איז נישט אז ער איז געשלאפן מיט אראבער. מצדי זאל ער שלאפן מיט מוחמד אליינס. די עוולה איז די היפאקריטסווע. וואס גייט נאך אן היינט אויכעט.

Sent from my SM-G973F using Tapatalk

[מתבודד]

אמת, די שאלה איז נאר צו ער פלעגט עס טאקע טון נאכ’ן חוזר בתשובה זיין.
איך זע דא אין דה-האן ממש צוויי באזונדערע פערזאנען, געוואנדן ווער ס’רעדט.

1) איינער וואס האט נאכן תשובה טון איינגעזען, לשיטתו, אין די שקר פון די ציונים, און די חורבן וואס זיי גייען ברענגן אויפן יהדות, און האט זיך וועגן דעם אוועקגעגעבן זיין לעבן, און טאקע באצאלט מיטן לעבן צו פייטן די ציונים און זיי אונטערברענגן. און צוליב טעכנישע סיבות האט זיך געלוינט פאר זיינע אסאסניטעירס צו דערציילן א געשיכטע אז ער פלעגט שלאפן מיט אראבער וכו’.

2)איינער וואס איז געווארן מאוכזב אין די ציונים פארן אים נישט געבן גענוג כבוד און/אדער די זשאב וואס ער האט געהאלטן קומט זיך אים, און ארויס אויף א מסע נקמה געטריבן דורך זיינע ברענעדיגע געפילן פון כעס און נקמה. און צו דאס אויספירן האט ער לפנים געפראוועט ערליכע יוד, אויף וויפיל ס’איז געווען נוגע צו קענען צוזאמען מיט די חרדים (פרובירן צו) אונטערברענגן די ציונים.
וואס איז די אמת'ע געשיכטע איז נאך דערווייל נעלם מעיני.
אזוי קוקט עס אויס ווען מענטשן פארעמען היסטאריע און פאקטן לויט זייערע אגענדעס און געפילן. און אט דאס איז לכו”ע נעקסט לעוועל היפאקריסטווע, כאטש מיר זענען ליידער רגיל עס צו זען.

[אינטערסאנטער]

דא שרייבט תהומי א בריוו איבער די פרשה, ער שרייבט וועגן דה-האנ’ס ”נטיות מיניות” כלאחר יד, אז קיינער אין די הגנה איז נישט געווען אינטרעסירט אין דעם...
ווייס איך אבער נישט וויפיל א ראי’ ס’איז.
https://www.dropbox.com/s/14y8rrc6qgbyr ... 9.pdf?dl=0
(גענומען פון אייוועלט)

דאס אז ער שרייבט דאס כלאחר יד מיינט נאך נישט אז דאס איז אמת, ווייל ווי רבי יוסף חיים זאנענפעלד שרייבט איבער אים, האבן אים די ציונים געזוכט צו באשמוצן ווי מען קען נאר, און ממילא איז פשוט אז זיי האבן געזוכט צו באשמירן זיין נאמען ווי מער מען קען ווי רבי יוסף חיים שרייבט. דיהאן איז זיי געשטאנען אין וועג לצנינים בעיניהם. און עס איז נישט דא קיין שום עווידענס אז נאכ'ן חוזר זיין בתשובה איז ער חלילה געווען א בעל עבירה חוץ פון די באשמוצינגען פון די ציונים.

אז די רוצחים די ציונים זיינע בלוט שונאים שרייבן דאס אויף אים מיינט דאס זילטש. פון זיינע אלע כתבים זעהט מען קלאר אז ער איז געווען א ריכטיגע חוזר בתשובה, אמת אז אמאל איז ער געווען א בעל עבירה און חתונה געהאט מיט א גויטע, אבער נאכדעם איז ער געווארן א ריכטיגער און אמת'דיגער בעל תשובה, און לויט חז"ל טאר מען נישט זאגן פאר א בעל תשובה זכור מעשיך הראשונים.

[טאמבל סאס]

עס זענען דא אזעלכע וואס דזשאדזשן א מענטשנ'ס ארנטליכקייט ביים טשעקן אויב ער איז נאך געשלאפן מיט אראבער שוין נאכדעם וואס ער איז פרום געווארן (בדברים שבין אדם למקום) אבער א קלוגער דזשאדזשד זיין ארנטליכקייט דורכן טשעקן אויב ער האט זיך געפירט בדרכי נימוס אפילו אין זיינע מחלוקתן מיט די מענטשן (דאס זענען די ציונים) מיט וועמען ער האט בהשקפה דיסאגריד.. (ד.ה. בדרים שבין אדם לחבירו. און כמובן, ביי א מענטשן וואס איז בין אדם לחבירו פארדארבן, איז לייקלי, אז צעווישן זיינע מיסברויכן וועלן זיך מסתמא אויך דערפונען סאקסואלע היפאקריטסווע ודו"ק) און ווי געשריבן אויבן קוקט ער נישט אויס צו האבן געפּעסד דעם טעסט.. אלזא די משכב זכור איז נישט די סיבה; עס איז די סימן. און אויך נישט פאר זיך אליין, נאר אין דעם קאנטעקסט, אין דער קהילה ווי ער האט געלעבט, מיט די וועליוס וואס זיי האבן טרומפייטערד..

[מתבודד]

ווער ס’וויל פארשטיין וואס כ’האב דא געשריבן

וואס איז די אמת'ע געשיכטע איז נאך דערווייל נעלם מעיני.
אזוי קוקט עס אויס ווען מענטשן פארעמען היסטאריע און פאקטן לויט זייערע אגענדעס און געפילן. 

זאל קוקן די נעקסטע צוויי תגובות ווי צוויי ממש הפכים’דיגע פאקטן ווערן אראפגעלייגט אלס א דבר פשוט מאוד...
---

ווייל ווי רבי יוסף חיים זאנענפעלד שרייבט איבער אים, האבן אים די ציונים געזוכט צו באשמוצן ווי מען קען נאר, און ממילא איז פשוט אז זיי האבן געזוכט צו באשמירן זיין נאמען ווי מער מען קען ווי רבי יוסף חיים שרייבט. 

ווי שרייבט ער עס?