תשובה בענין הדפסת תמונות נשים - וועקער 15

[נעקסט לעוועל]

דער אגרות משה שרייבט דאך בפירוש, ווי איך האב צוגעברענגט, אז די נשים זענען דעמאלטס יא דארט. אויב נישט אויף וואס איז מסובב די שאלה?

א חשוב׳ע מיטגליד האט מיר געפרעגט אין אישי צי טאמער מ׳האט די ווייב מיט זיך מאכט דאס א חילוק לגבי ההליכה לחוף מעורב? כ׳האב געקלערט אז טאמער ער איז צוזאמען מיט׳ן ווייב בימי טהרתה, וואו עס איז דא פת בסלו און זי׳ז דאך ממש מיט אים, איז דאס טאקע נאך א סניף להיתר וקיל יותר, ואפילו להגר״ע יוסף. (כנ״ל איז עס נישט קיין פראבלעם פון ג״ע ווי איידער נאר אלס חשש ונשמרת מכל דבר רע, און עס איז יתכן בגדר לא אפשר ואינו מתכוון וככל הנ״ל.)

שפתים יושק
אגב אויף וואס איז געבויעט די פת בסלו טעאריע ?

[מי אני]

מ׳טרעפט די געדאנק אין מערערע מקומות בהלכה וש״ס. מ׳טרעפט דאס לדוגמא טאקע לגבי חשש הוצ״ל אין או״ח סימן ג סעיף יד בנוגע אז מ׳זאל נישט אוחז זיין באמתו ווען מ׳איז משתין מחשש חימום, אבער טאמער ער איז נשוי איז יא מותר. און דער מ״א דארט בס״ק יד זאגט טאקע אז טאמער איז אשתו נדה אדער זי׳ז נישט עמו איז יא אסור, וויבאלד עס איז שוין נישטא געהעריג די סברא פון פת בסלו ע״ש.

[נעקסט לעוועל]

מ׳טרעפט די געדאנק אין מערערע מקומות בהלכה וש״ס. מ׳טרעפט דאס לדוגמא טאקע לגבי חשש הוצ״ל אין או״ח סימן ג סעיף יד בנוגע אז מ׳זאל נישט אוחז זיין באמתו ווען מ׳איז משתין מחשש חימום, אבער טאמער ער איז נשוי איז יא מותר. און דער מ״א דארט בס״ק יד זאגט טאקע אז טאמער איז אשתו נדה אדער זי׳ז נישט עמו איז יא אסור, וויבאלד עס איז שוין נישטא געהעריג די סברא פון פת בסלו ע״ש.

איך האב שוין @ מי אני אויף מיין זייט יעצט קומט א העפטיגע וויקאציע פארהוילן פון אידישע אויגן (די רגע איינער גייט שוין יא מיט באדעקטע האר אדער כווייס וואס.. איז עס שוין נישט דרכו של מקום און מדארף שוין חושש זיין... העמיר מעלדן קבל תבל ומלואה, דערוואג דיר נישט אריינצוקומען אין מיין וויקאציע זאנע מיט א אידישן צייכן... העסט מיר נאך הרג'נען מיין קארגע היתר וואס כהאב באקומען פון מרא דק"ש @מי אני !
טענקס עווריוואן
@מי אני ביסט וואן אוו עי קיינד, בראווא

[חדשים]

איך האב נישט דורכגעלערנט יעצט די גאנצע תשובה פון הרב דר. מיכאל אברהם לגבי סרטים. לפום ריהטא, קען מען לכאורה נוצן די זעלבע יסודות מתיר צו זיין הליכה לחוף מעורב.

לגבי ההיתר של מורינו מי אני ללכת בגילוי שער אם אין יהודים מצוין שם. לכאורה צריכים להגדיר מהו יהודי, שבשבילו/ה יפול ההיתר. ובהשקפה ראשונה הוא רק יהודי שמתנהג עפ’י הלכה זו. אבל במקום שמצוין שם אחינו בני ישראל שאינם מתנהגים כהלכה זו לכאורה אינו אוסרין.

[מי אני]

איך האב שוין @ מי אני אויף מיין זייט יעצט קומט א העפטיגע וויקאציע פארהוילן פון אידישע אויגן (די רגע איינער גייט שוין יא מיט באדעקטע האר אדער כווייס וואס.. איז עס שוין נישט דרכו של מקום און מדארף שוין חושש זיין... העמיר מעלדן קבל תבל ומלואה, דערוואג דיר נישט אריינצוקומען אין מיין וויקאציע זאנע מיט א אידישן צייכן... העסט מיר נאך הרג'נען מיין קארגע היתר וואס כהאב באקומען פון מרא דק"ש @מי אני !

אם כנים אנחנו מיט אונזער מהלך/היתר איז טאמער איז עס א גוי'שע פלאץ איז דאס אז אן אנדערע אידענע איז דארט אויך אויף וואקאציע און דעקט זיך יא צו מער ועפ"י דת יהודית, מאכט דאס עס נאכנישט די מנהג "דת יהודית" באותו מקום וואס אַן אנדערע אידענע דארט אויף וואקאציע דארף זיך דייקא צושטעלן דערצו.

איך האב נישט דורכגעלערנט יעצט די גאנצע תשובה פון הרב דר. מיכאל אברהם לגבי סרטים. לפום ריהטא, קען מען לכאורה נוצן די זעלבע יסודות מתיר צו זיין הליכה לחוף מעורב.

איה"נ. אין די קאנטעקסט איז דאך דאס הרב אברהם סתיו טאקע מדמה אין זיין תשובה על היתר סרטים.

לגבי ההיתר של מורינו מי אני ללכת בגילוי שער אם אין יהודים מצוין שם. לכאורה צריכים להגדיר מהו יהודי, שבשבילו/ה יפול ההיתר. ובהשקפה ראשונה הוא רק יהודי שמתנהג עפ’י הלכה זו. אבל במקום שמצוין שם אחינו בני ישראל שאינם מתנהגים כהלכה זו לכאורה אינו אוסרין.

איה"נ. וכעין וואס דער בני בנים זאגט (לחומרא). מיינענדיג, אז טאמער איז דא דארט א אידישע קהילה הנוהגין בעצם כהלכה זענען זיי קובע און חלונים (או פרוצים), אף שהן הרוב, אינן נחשבין. ווען נישט איז דאך די סטאטוס דארט אז עס איז נישטא קיין מנהג בזה להיהודים, און דאן פאלט מען צוריק צו ווי אזוי נשים אין אלגעמיין גייען דארט, וואס אויב איז דאס בגילוי לגמרי פאלט מען צוריק צו דת משה בלא דת יהודית.

[חדשים]

ולפי זה קשה על האוסרין להשתמש בהכלי הנקרא בלשונם סמארטפאון ומבססים איסורם על הל”ת ”ולא תתורו אחרי לבבכם ואחרי עיניכם.” לפי המבואר לעיל הוא בגדר לא אפשר ולא מתכוין שעל פי דין אין בו איסור ורק מקום להחמיר. וצ”ע כעת.

[מרדכי מרדכי]

אז מען רעדט שוין פון דעם איז מסתבר אז מען מעג גיין נישט בצניעות ערגעץ ווי נאר גויים דרייען זיך אזוי ווי עס שטייט

אתן קרויין אדם ואין אומות העולם קרויין אדם

לויט דעם היתר וועט מען זיך גלייך מוזן מסדר זיין אויב איז דא דארט אפילו איין פרעמדע מאן

[חדשים]

אז מען רעדט שוין פון דעם איז מסתבר אז מען מעג גיין נישט בצניעות ערגעץ ווי נאר גויים דרייען זיך אזוי ווי עס שטייט

אתן קרויין אדם ואין אומות העולם קרויין אדם

לויט דעם היתר וועט מען זיך גלייך מוזן מסדר זיין אויב איז דא דארט אפילו איין פרעמדע מאן

וואס האט צניעות מיט קרויין אדם?

[מרדכי מרדכי]

אז מען רעדט שוין פון דעם איז מסתבר אז מען מעג גיין נישט בצניעות ערגעץ ווי נאר גויים דרייען זיך אזוי ווי עס שטייט

אתן קרויין אדם ואין אומות העולם קרויין אדם

לויט דעם היתר וועט מען זיך גלייך מוזן מסדר זיין אויב איז דא דארט אפילו איין פרעמדע מאן

וואס האט צניעות מיט קרויין אדם?

ווילסטו איך סאל ארויסרייסן קלאר?
נאדיר!!
אז מען רעדט שוין פון דעם איז מסתבר אז מען מעג גיין מיט ווייניגער קליידער דהיינו אן א קאפ צודעק אדער נאר מיט א בעידינג סוט ערגעץ ווי נאר גויים דרייען זיך ע"כ

יעצט ביסטו צופרידן?

[כרם זית]

די גמרא אין נדה פארציילט טאקע אז אן אמורא פלעגט משמש זיין פארנט פון זיין קנעכט אלס עם הדומה לחמור.

אגב, לויט די אויבנדערמאנטע ביאורים קומט אויס אז די וועלכע שטעלן אוועק די צניעות סטאנדארטן אויף מער עקסטרעם, זענען מכשיל די וועלכע גייען נישט גיין אזוי.

[נעקסט לעוועל]

די גמרא אין נדה פארציילט טאקע אז אן אמורא פלעגט משמש זיין פארנט פון זיין קנעכט אלס עם הדומה לחמור.

אגב, לויט די אויבנדערמאנטע ביאורים קומט אויס אז די וועלכע שטעלן אוועק די צניעות סטאנדארטן אויף מער עקסטרעם, זענען מכשיל די וועלכע גייען נישט גיין אזוי.

אגב סרינגט מיר א בעלל, ווי איז נאר די גמרא ?

[מי אני]

אין די גמרא דארט אין נדה יז. קען מען אריינלערנען אז ס׳איז בעצם א טעות זייערע געווען. וע״ש במהרש״א אז שמואל האט אויך געהאלטן דעם דרש פון עם הדומה לחמור, אבער דאס איז נאר לגבי יוחסין. משא״כ לגבי צניעות ופריצות כיון דיש בהם דעת אין סברא לחלק ע״ש. מ׳טרעפט טאקע בברכות כה: אז עכו״ם ערום אסור לקרות ק״ש כנגדו (ואיפסק להלכה באו״ח סימן עה סעיף ד, וע״ש ברמ״א דיותר חמור מישראל קטן ערום), און די הוו״א וואלט געווען וויבאלד זיי ווערן נחשב כחמורים, אבער אונז טרעפן מיר ביי נח אז זייער ערוה ווערט גערעכענט ווי ערוה לגבי כיסוי ע״ש.
‏(ואולי הוה ראיה לזה דאכן הם נחשבים על הכלל בהסכמת התקופה להגדיר מהו ״צנוע״.ועיין במה שהבאתי מהמשנ״ב בסימן עה ס״ק יב אודות האיסתפקתא של החיי אדם לגבי שערותיהן המגולות של נכריות. ועיין ברמ״א ביו״ד סימן קעח סעיף א.)

[מי אני]

הרב דר. מלך שפירא שרייבט בנוגע תמונות נשים מכח צענזור אָנצוהאלטן א נייע הלכה׳דיגע פּערספּעקטיוו בענין צניעות במלבושי נשים במשנת הרב פסח אליהו פאַלק זצ"ל:

The issue of pictures is also an important part of our story, in particular with regard to the issue of women's dress, known as tseniut (literally: 'modesty'). As anyone middle-aged or older can attest, and as numerous photographs prove, the standards of tseniut in the haredi world have increased in stringency in recent years, and are continuing in this direction

There is a large book by Rabbi Pesach Eliyahu Falk of Gateshead that presents what are probably the most extreme views of tseniut in dress and behavior ever to appear in English. It is accompanied by a booklet of diagrams showing in minute detail how high a woman's shirt buttons must be, how long the sleeves, how she must carry her handbag, etc. R. Yehudah Herzl Henkin has observed that the ideology of this book is such that it 'prohibits a woman from standing out - and from being outstanding'

The difficulty, from a purely traditional standpoint, with books like Falk's is that anyone can look at the numerous pictures of rabbis' families in years past and see that their wives and daughters were not dressed in accordance with Falk's prescriptions. For example, you will find women in these pictures whose top button is open. This is so even with R. Eleazar Shakh's (1899-2001) wife, and Shakh was the leader of the non-hasidic haredim in the last two decades of the twentieth century

The problem is obvious. People will see pictures of how the great rebetsins of the past dressed and will assume that they can imitate them. After all, the ultimate validation in traditional society is that great rabbis of the past permitted something. According to this approach, Falk's book, with its new standards, would be severely compromised

Falk recognizes the problem and discusses it under the heading
'”non-kosher”' photographs of chosheve ['important'] women'. As he explains: 'These books are likewise very detrimental as they appear to contain "live evidence" that in pre-war years the general frum public and even chosheve people were not careful with aspects of dress that are considered nowadays to be essential." Seemingly unsure of what to make of these pictures, Falk says that in most cases the picture was taken when the woman was in a private garden, out of the eye of the public. Yet he certainly knows that most of these pictures were taken as family portraits, often at weddings and the like. It is also not uncommon for there to be non-family members in the pictures as well

That perhaps these 'chosheve' people had different views of tseniut matters is not even considered, and instead the author advocates a different approach, that of removing the pictures from the public eye. 'Hopefully, as a result of this and similar protests, publishing houses who[!] reproduce photographs will in the future either omit inappropriate pictures altogether, or "doctor" the pictures beforehand, thereby ensuring that harmful parts of the pictures are not reproduced.' All I would say is that if you are going to start touching up pictures, you have a lot of work ahead of you. For starters, the typical non-hasidic rabbi's wife in the United States did not even wear a sheitl (wig) until the 1970s or later

[קהל'ס נער]

הרב דר. מלך שפירא שרייבט בנוגע תמונות נשים מכח צענזור אָנצוהאלטן א נייע הלכה׳דיגע פּערספּעקטיוו בענין צניעות במלבושי נשים:

The issue of pictures is also an important part of our story, in particular with regard to the issue of women's dress, known as tseniut (literally: 'modesty'). As anyone middle-aged or older can attest, and as numerous photographs prove, the standards of tseniut in the haredi world have increased in stringency in recent years, and are continuing in this direction

There is a large book by Rabbi Pesach Eliyahu Falk of Gateshead that presents what are probably the most extreme views of tseniut in dress and behavior ever to appear in English. It is accompanied by a booklet of diagrams showing in minute detail how high a woman's shirt buttons must be, how long the sleeves, how she must carry her handbag, etc. R. Yehudah Herzl Henkin has observed that the ideology of this book is such that it 'prohibits a woman from standing out - and from being outstanding'

The difficulty, from a purely traditional standpoint, with books like Falk's is that anyone can look at the numerous pictures of rabbis' families in years past and see that their wives and daughters were not dressed in accordance with Falk's prescriptions. For example, you will find women in these pictures whose top button is open. This is so even with R. Eleazar Shakh's (1899-2001) wife, and Shakh was the leader of the non-hasidic haredim in the last two decades of the twentieth century

The problem is obvious. People will see pictures of how the great rebetsins of the past dressed and will assume that they can imitate them. After all, the ultimate validation in traditional society is that great rabbis of the past permitted something. According to this approach, Falk's book, with its new standards, would be severely compromised

Falk recognizes the problem and discusses it under the heading
'”non-kosher”' photographs of chosheve ['important'] women'. As he explains: 'These books are likewise very detrimental as they appear to contain "live evidence" that in pre-war years the general frum public and even chosheve people were not careful with aspects of dress that are considered nowadays to be essential." Seemingly unsure of what to make of these pictures, Falk says that in most cases the picture was taken when the woman was in a private garden, out of the eye of the public. Yet he certainly knows that most of these pictures were taken as family portraits, often at weddings and the like. It is also not uncommon for there to be non-family members in the pictures as well

That perhaps these 'chosheve' people had different views of tseniut matters is not even considered, and instead the author advocates a different approach, that of removing the pictures from the public eye. 'Hopefully, as a result of this and similar protests, publishing houses who[!] reproduce photographs will in the future either omit inappropriate pictures altogether, or "doctor" the pictures beforehand, thereby ensuring that harmful parts of the pictures are not reproduced.' All I would say is that if you are going to start touching up pictures, you have a lot of work ahead of you. For starters, the typical non-hasidic rabbi's wife in the United States did not even wear a sheitl (wig) until the 1970s or later

ער זאגט אפן אז מען זאל איבערשרייבן היסטאריע בלי שום בושה, און נאכדעים וויל ער איך זאל גלייבן אז אינז האבן א ריינע מסורה ביז משה מסיני.......

[שמן למאור]

הרב דר. מלך שפירא שרייבט בנוגע תמונות נשים מכח צענזור אָנצוהאלטן א נייע הלכה׳דיגע פּערספּעקטיוו בענין צניעות במלבושי נשים:

The issue of pictures is also an important part of our story, in particular with regard to the issue of women's dress, known as tseniut (literally: 'modesty'). As anyone middle-aged or older can attest, and as numerous photographs prove, the standards of tseniut in the haredi world have increased in stringency in recent years, and are continuing in this direction

There is a large book by Rabbi Pesach Eliyahu Falk of Gateshead that presents what are probably the most extreme views of tseniut in dress and behavior ever to appear in English. It is accompanied by a booklet of diagrams showing in minute detail how high a woman's shirt buttons must be, how long the sleeves, how she must carry her handbag, etc. R. Yehudah Herzl Henkin has observed that the ideology of this book is such that it 'prohibits a woman from standing out - and from being outstanding'

The difficulty, from a purely traditional standpoint, with books like Falk's is that anyone can look at the numerous pictures of rabbis' families in years past and see that their wives and daughters were not dressed in accordance with Falk's prescriptions. For example, you will find women in these pictures whose top button is open. This is so even with R. Eleazar Shakh's (1899-2001) wife, and Shakh was the leader of the non-hasidic haredim in the last two decades of the twentieth century

The problem is obvious. People will see pictures of how the great rebetsins of the past dressed and will assume that they can imitate them. After all, the ultimate validation in traditional society is that great rabbis of the past permitted something. According to this approach, Falk's book, with its new standards, would be severely compromised

Falk recognizes the problem and discusses it under the heading
'”non-kosher”' photographs of chosheve ['important'] women'. As he explains: 'These books are likewise very detrimental as they appear to contain "live evidence" that in pre-war years the general frum public and even chosheve people were not careful with aspects of dress that are considered nowadays to be essential." Seemingly unsure of what to make of these pictures, Falk says that in most cases the picture was taken when the woman was in a private garden, out of the eye of the public. Yet he certainly knows that most of these pictures were taken as family portraits, often at weddings and the like. It is also not uncommon for there to be non-family members in the pictures as well

That perhaps these 'chosheve' people had different views of tseniut matters is not even considered, and instead the author advocates a different approach, that of removing the pictures from the public eye. 'Hopefully, as a result of this and similar protests, publishing houses who[!] reproduce photographs will in the future either omit inappropriate pictures altogether, or "doctor" the pictures beforehand, thereby ensuring that harmful parts of the pictures are not reproduced.' All I would say is that if you are going to start touching up pictures, you have a lot of work ahead of you. For starters, the typical non-hasidic rabbi's wife in the United States did not even wear a sheitl (wig) until the 1970s or later

אפשר טאקע ברעגנט מען אהער אפאר בילדער פון אמאליגע פרויען און רעביצינס וויאזוי זיי גייען אנגעטון. דאכצעך אז כ'האב אמאל געזען דא אין שטיבל אזעלכע בילדער, אפשר קען מען עס לינקן.

@מי אני צו גייט אריין אין דעם גדר אויך קורצע ארבל און סקירטס העכער די קני? איז דאס אויך געווען אמאל גערעכנט אלס צניעות'דיג, אדער דאס איז אייביג געווען א חלק פון וויאזוי מען איז געגאנגען? איז דא בילדער פון אמאליגע פרומע פרויען (חרדישע, אז מען זאל נישט קענען זאגן אז זיי זענען שוין אפגעפארן..) וואס מען זעט ווי זיי טראגן קורצע ארבל מיט אויפגעדעקטע קניען?

אגב, דאס וואס הרב שפירא דערמאנט צום סוף, וועגן דעם אז די ווייבער פון נישט חסידישע רביים האבן נישט געטראגן קיין שייטלען ביז די תש"ל יארן. וואס איז פשט דערפון, און צו איז דאס אמת? האט דען ר' אהרן קאטלער'ס ווייב געגאנגען אייגענע האר? וועמען מיינט ער פונקטליך?

[berlbalaguleh]

מיין שאלה איז פארוואס איז הרהצה"ק הרב פאלק זצוקללה"ה געווען אבסעסס'ד מיט דעם פונקטליכן וועג וויאזוי פרויען גייען אנגעטון און זיי האלטן דעם פאקעטבוק. וואס האט איהם געשטערט אין זיינע (הייליגע) מחשבות אז ער האט זיך מעמיק געווען אין די סוגיא. און ארויסגעגעבן א ספר פון הונדערטער בלעטער מיט די פונקטליכע אינסטראקשנס וואס די נשים מעגן יא. און ענדערש וואס זיי טארן נישט טון. און וויאזוי זיי גייען אויף די גאס.

איך האב (ב"ה) נישט אדורכגעלערנט דעם הייליגן ספר. אבער איך בין זיכער אז ערגעץ וואו רעדט דער הייליגער רב איבער דעם וועג וויאזוי הייליגע פרויען מיט שפיצלעך און שווארצע שטרימפ גייען מיט געפאסטע קליידער און זיי רעדן הויך און שטורעמדיג אויפ'ן כשר'ן סעללפאון אינמיטן רשות הרבים...!

[קהל'ס נער]

הרב דר. מלך שפירא שרייבט בנוגע תמונות נשים מכח צענזור אָנצוהאלטן א נייע הלכה׳דיגע פּערספּעקטיוו בענין צניעות במלבושי נשים:

The issue of pictures is also an important part of our story, in particular with regard to the issue of women's dress, known as tseniut (literally: 'modesty'). As anyone middle-aged or older can attest, and as numerous photographs prove, the standards of tseniut in the haredi world have increased in stringency in recent years, and are continuing in this direction

There is a large book by Rabbi Pesach Eliyahu Falk of Gateshead that presents what are probably the most extreme views of tseniut in dress and behavior ever to appear in English. It is accompanied by a booklet of diagrams showing in minute detail how high a woman's shirt buttons must be, how long the sleeves, how she must carry her handbag, etc. R. Yehudah Herzl Henkin has observed that the ideology of this book is such that it 'prohibits a woman from standing out - and from being outstanding'

The difficulty, from a purely traditional standpoint, with books like Falk's is that anyone can look at the numerous pictures of rabbis' families in years past and see that their wives and daughters were not dressed in accordance with Falk's prescriptions. For example, you will find women in these pictures whose top button is open. This is so even with R. Eleazar Shakh's (1899-2001) wife, and Shakh was the leader of the non-hasidic haredim in the last two decades of the twentieth century

The problem is obvious. People will see pictures of how the great rebetsins of the past dressed and will assume that they can imitate them. After all, the ultimate validation in traditional society is that great rabbis of the past permitted something. According to this approach, Falk's book, with its new standards, would be severely compromised

Falk recognizes the problem and discusses it under the heading
'”non-kosher”' photographs of chosheve ['important'] women'. As he explains: 'These books are likewise very detrimental as they appear to contain "live evidence" that in pre-war years the general frum public and even chosheve people were not careful with aspects of dress that are considered nowadays to be essential." Seemingly unsure of what to make of these pictures, Falk says that in most cases the picture was taken when the woman was in a private garden, out of the eye of the public. Yet he certainly knows that most of these pictures were taken as family portraits, often at weddings and the like. It is also not uncommon for there to be non-family members in the pictures as well

That perhaps these 'chosheve' people had different views of tseniut matters is not even considered, and instead the author advocates a different approach, that of removing the pictures from the public eye. 'Hopefully, as a result of this and similar protests, publishing houses who[!] reproduce photographs will in the future either omit inappropriate pictures altogether, or "doctor" the pictures beforehand, thereby ensuring that harmful parts of the pictures are not reproduced.' All I would say is that if you are going to start touching up pictures, you have a lot of work ahead of you. For starters, the typical non-hasidic rabbi's wife in the United States did not even wear a sheitl (wig) until the 1970s or later

אפשר טאקע ברעגנט מען אהער אפאר בילדער פון אמאליגע פרויען און רעביצינס וויאזוי זיי גייען אנגעטון. דאכצעך אז כ'האב אמאל געזען דא אין שטיבל אזעלכע בילדער, אפשר קען מען עס לינקן.

@מי אני צו גייט אריין אין דעם גדר אויך קורצע ארבל און סקירטס העכער די קני? איז דאס אויך געווען אמאל גערעכנט אלס צניעות'דיג, אדער דאס איז אייביג געווען א חלק פון וויאזוי מען איז געגאנגען? איז דא בילדער פון אמאליגע פרומע פרויען (חרדישע, אז מען זאל נישט קענען זאגן אז זיי זענען שוין אפגעפארן..) וואס מען זעט ווי זיי טראגן קורצע ארבל מיט אויפגעדעקטע קניען?

אגב, דאס וואס הרב שפירא דערמאנט צום סוף, וועגן דעם אז די ווייבער פון נישט חסידישע רביים האבן נישט געטראגן קיין שייטלען ביז די תש"ל יארן. וואס איז פשט דערפון, און צו איז דאס אמת? האט דען ר' אהרן קאטלער'ס ווייב געגאנגען אייגענע האר? וועמען מיינט ער פונקטליך?

מיט קורצע ערמל איז מען זיכער געגאנגען, בעהט דיין באבע אירע משפחה בילדער, אפשר באהאלט זי עס שוין פונעם נייען דור.

קורצע סקירטס מיין איך איז נישט געוועין ווייל די גויים זענען אויך נישט אזוי געגאנגען, די קורצע סקירט סטייל האט זיך אנגעהויבן אין זעכציגער יארן.

רוב חרדישע מענטשן זענען נישט געגאנגען קיין שייטלעך ביז די 60'ס, און די כ' יארן איז געווארען א חרדיזיסטישע אויפוואכונג, און דער עולם האט זיך באשייטלט, אפילו סאטמערע רב פלעיגט האלטן דרשה'ס אז מען זאל זיך אנטוען א שייטל, (אנדערש ווי די היינטיגע תורה פארדרייערס פרעדיגן אז סאטמארע רב האט געהאלטן אז מען טאר נישט גיין מיט א שייטל)

איך ווייס נישט וויאזוי ר' אהרן קאטלערס ווייב איז געגאנגען אבער מען רעדט דא פונעם ברייטן ציבור מיט זייערע לאקאלע רבנים.

(מיין באבע האט באקימען א מתנה פון אירע עלטערען (דישעס) פארן זיך אנטיען א שייטל, היינט אז מען טיט אן א שייטל איז מען א שקצה פארן עס נישט באדעקען מיט א גרויסען מצנפת)

[מי אני]

עס איז דא אַן אשכול איבער הלכות כיסוי הרגל לנשים. בילדער ווייס איך נישט; די חלק האט @אבטולמוס דורכגעטוהן אין יענע אישׁוּ. (פונקטליכע היסטאריע איז נישט מיין forte. אדרבה המלנקקים ילנקקו.).

***

הרב דר. שפירא ברענגט דא אויך צו, אינעם קאנטעקסט פון דעם צי "כוּמָז" איז א פּאָרנאָגראַפישע סקולפּטור:

I wonder if this could also have halakhic significance. I mention this only because of the controversy some years ago by an answer given by R. Shlomo Aviner that in a she’at ha-dehak (i.e., there are serious marital sexual issues) it would be permitted for a husband and wife to together view explicit pictures in a book

The entire conversation with R. Aviner was a set-up, and the anti-Aviner website used it to attack R. Aviner, and portray him as permitting viewing of pornography. Yet it is obvious that he was referring to sexual self-help books (which would have explicit pictures) since he refers to books found in Steimatzky. R. Moses Feinstein had earlier permitted a soon-to-be-married man to read sexual self-help books. There is no indication in R. Feinstein’s responsum that he is also including the viewing of pictures in such books, but I do not know if he would regard this as a problem if the pictures are not of real people but are drawings

דער אגרות משה איז באבה"ע ח"א סו"ס קב.

ער ברענגט אויך צו א סברא אז אמאל, פאר עס זענען געווען photographs, זענען געמאלענע נאקעטע בילדער פון בריסטן נישט געווען מקושר מיט ערוה, נאר מער מיט די פונקציע פון מניק זיין און פיטערן. און דערפאר טרעפט מען די סארט געמאלענע בילדער און אלטע שער בלעטער פון ספרים. ולכן איז דאס אז עולא הוה מנשק להו לאחוותיה אבי חדייהו (שבת יג.) נישט געווען א פראבלעם (ולאידך גיסא עיין ברש"י בברכות י: לגבי גיחזי, ואפשר דתלוי בכוונה וכהתוס' שם בשבת). כהיום אבער וואו עס איז אפירגעקומען פאטאגראפיע, וואס מאכט דאס אלעס מער "עכט", איז דאס שוין אלעס געווארן נאך מער עראטיש און "ערוה'דיג". און דאס איז נאכמער מיט דאס אויפשטייג פון moving pictures.

דר. אַנאַבּעלאַ פּאלען ברענגט צו לגבי די היסטאריע פון פאטאגראפיע ביי די באוועגונג פון נוּדיזם לעומת פּאָרנאָגראַפיע:

What we might consider the ‘clean view of nudity’ offered by nude photographs in mid-century Britain was visually particular. To stay on the right side of obscenity law, genitals and pubic hair had to be concealed. This meant that the subjects of nudist photographs often turned their back to the camera (buttocks were permissible), were cropped from the hips down (breasts were allowed) or offending areas were otherwise concealed by strategically placed limbs or props. When uninterrupted full-frontal or side views were included, genitals had to be clouded out in post-production by ‘retouching’ – scratching out the offending parts on the photographic negative. Nudists complained that their principles of freedom from shame and liberation from convention were compromised by these treatments. They reinforced the idea of forbidden fruits and warped the nudist message

[מתבודד]

ווערט נישט געברענגט אויף איינער פון די מלכים וואס האט געדארפט האבן אויף כותלי ביתו צורות וכד' צו אים העלפן לבוא לידי חימום?
------

ס'איז פארהאן א אשכול מיט אסאך בילדער פון אמאליגע רביצין'ס, אז די צייט ערלויבט וועל איך עס פרובירן אפירזוכן, והזריז נשכר.

[מי אני]

אין סנהדרין לט: שעשאן איזבל לאחאב ע"ש. די שאלה איז צי דאס איז דוקא א נעגאטיווע זאך דארט אינעם קאנטעקסט צי נייטראל.

[מתבודד]

ס'איז פארהאן א אשכול מיט אסאך בילדער פון אמאליגע רביצין'ס, אז די צייט ערלויבט וועל איך עס פרובירן אפירזוכן, והזריז נשכר.

געטראפן.
viewtopic.php?f=8&t=5634#p174676


יראה הקהל וישפוט..

[שמן למאור]

ווערט נישט געברענגט אויף איינער פון די מלכים וואס האט געדארפט האבן אויף כותלי ביתו צורות וכד' צו אים העלפן לבוא לידי חימום?
------

ס'איז פארהאן א אשכול מיט אסאך בילדער פון אמאליגע רביצין'ס, אז די צייט ערלויבט וועל איך עס פרובירן אפירזוכן, והזריז נשכר.

איך ווייס נישט וואס די ווילסט ברענגען פון די גמרא. אז ער האט געהאט ביי זיך אין בעדרום פריוואט, ציורים לצורך חימום, מיינט דאס נישט אז פרויען אין אלגעמיין זענען געגאנגען אויסגעלאסן אויף די גאס.

[שמן למאור]

ס'איז פארהאן א אשכול מיט אסאך בילדער פון אמאליגע רביצין'ס, אז די צייט ערלויבט וועל איך עס פרובירן אפירזוכן, והזריז נשכר.

געטראפן.
viewtopic.php?f=8&t=5634#p174676


יראה הקהל וישפוט..

שכח פארן אנצייכענען. אינטערסאנט אז אין רוב פון די בילדער גייען די רביצינס דוקה יא גאנץ צניעות'דיג אנגעטון לויט אונזער היינטיגע סטאנדארטן. קיין קורצע ארבל אדער סקורטס העכער די פיס טרעפט מען בכלל נישט, העכסטנס זעט מען אז ביי געוויסע איז די האלדז מער אפען ווי די היינטיגע סטאנדארטן.
חוץ פון די בילד פון מרס טווערסקי וואס גייט יא מיט קורצע ארבל, אבער כפי הנראה איז די בילד געכאפט געווארן ביי איר אינדערהיים און נישט אויף דער גאס. דאך איז עס א מערקווירדיגע זאך אז זי איז אזוי געגאנגען פארנט פון אנדערע מענטשן. היינט וואלט נישט א פרוי אזוי געגאנגען אפילו אינדערהיים.