מזל טוב א שטאך

[אנאנים]

אוי ווי עס שטעכט.
איך קוק אויף מיין ווייב, זי קוקט צירוק, ביידע האבן אונז א פראוני פנים אויסגעצויגן, דריי פערטל פארוויינט, אירע אויגן ווייזט ארויס א טיפע טרויער און וויי, די מצב אין מיין קליינע שטילע שטוב ווערט אנגעצויגן, א שטילקייט באהערשט די ליפט, די וואך האט זיך קוים אנגעהויבן פארוואס דארף עס נעמען די דירעקציע?.

שבת קודש איז געווען א פרייליכע ביי מיין שווער'ס פאמיליע מען איז זיך צוזאמגעקומען, פארברענגט צוזאמען און געהאט א געשמאקע עונג שבת, מיין בני בית און איך האבן חושד געווען די שוועגערין, אבער יעצט מוצאי, איז עס געווארן באשטעטיגט מיט א ברירית אין א קלארקייט, אז יא, די שוועגערין, שוין עטליכע אונטער מיך און מיין ווייב, איז פרעגנינט, פון איין זייט איז עס א שמחה אז ב''ה די משפּחה ווערט גרעסער, אבער ווען גייט זיין מיין טורן צו עס מאכן גרעסער, ווען גייט זיין מיין ווייב'ס רייע צו איינמעלדן אירע געשוויסטער אז זי איז טראגעדיג, פארוואס ביי אונז ריקט זיך די באן נישט פאראויס, פארוואס פלאן איך נאכנישט קיין שמחה, פארוואס איז מיין ווייב נאך נישט ביזי איינקויפן קינדער קליידער.
פארוואס פארוואס פארוואס.

איך וויל אויך זיין א טאטע.