דועלס - פארוואס מען דארף איר צוריק איינפירן

[טאמבל סאס]

איך האב אקארשט געוואטשט א מאווי וואס @מי אני האט רעקאמענדירט לעצטנס אין די תוכנ'דיגע פילמס קלוב אשכול, מיט'ן נאמען די לעצטע דועל. דאס האט מיך דערמאנט פון א שטיקל פיליזאפיע וואס קנאקט שוין ארום מיין קאפ פאר א שיינע פאר יאהר, והנה:

אין די אלטע גוטע צייטן, ווען וועלט איז געווען וועלט און צוויי מענטשן האבן א געפעכט געהאט, אנשטאט צו אינוואלוון אנדערע, און אפט אומשולדיגע מענטשן, זאלן זיך אויסשלאגן אויף זייער בעראט, אויף זייער ביהעלף ווי מען זאגט, האבן זיי זעלבסט זיך אויסגעשלאגן און ווער עס האט געווינען דער פייט, דער האט, נו... געווינען דער פייט. וואס נאך איז דא צו זאגן?!

וועט עמיצער, א נאר, קומען מיט אזא טענה: אבער העי, דאס איז געווען ברוטאל און אומ'יושר. היתכן, דער שטארקער, דער פון זיי וואס איז איינפאך געבוירן שטארק, זאל געווינען דער פייט? אויב דו זאגסט אז אזוי זאל מען שליכטן יעדן מחלוקת, האסטו דאך צוגענומען פון דעם גערעכטן דעם שאנס צו געווינען?! הניחא אויב מאכט זיך פונקט אז דער וואס איז שטארקער איז אויך מצד הדין צופעליג דער גערעכטער, אויב אבער איז נישט אזוי די קעיס (און דא וועלן גאר אסאך אירע פשוט מחמת געפיהל משער זיין אז מסתמא אין רוב פעלער איז דער שטארקער 'טאקע' נישט דער גערעכטער ווייל מ'שטיינס געזאגט אויב איז ער במילא שטארק ברויך ער דאך נישט קימערן זיך איבער יוסטיץ..) דאן ווען האסטו אמאל איבערגעלאזט אן אופן אז דער צדק פון דעם שוואכער זאל אויפגעוויזן ווערן?

וועל איך אייך ענטפערן אזוי: דער אמת איז דאס איז אלעס אן אילוזיע. און דער סיבה דערצו איז אזוי: די סיבה מענטשן האבן פרעדזשידעס אנטקעגן פיזיש שטארקע מענטשן איז ווייל זיי נעמען אהן אז היות סטרענגטה איז עפעס מיט וואס מען ווערט פיזיקלי געבוירן איז דאס נישט עפעס וואס דער מענטש האט זיך ווי כאילו פארדינט מיט די אייגענע כוחות און טוהט עס לאו דוקא דעזערווען. נאך מער, מענטשן וועלן פאלש אסומען אז דער שטארקער פון געבורט וואקסט נאטורליך א בּולי און אן אימפולסיווע פארשוין ווייל ער האט קיינמאל נישט געברויכט זיך איינהאלטן און ליידן א דורכפאל אזוי צו זאגן. וואס אויב איך וועל אבער טענה'ן מיט אייך אז באמת איז סיי וואספארא מיטל א מענטש נוצט צו געווינען א פייט עפעס מיט וואס דער מענטש ווערט געבוירן דערמיט און איז נישט תלוי אדער אדאנק זיין אייגענע ערווארבונג. עכ"פ, דער חלק פון דער מיטל וואס איז גורם ער זאל געווינען א פייט מיט א צווייטן, דאס איז נאכנישט איבערגעוויזן צו באזיצן דעם מענטש צוליב סיי וואספארא אייגענע אנשטרענגוגען. למשל: אויב איז עמיצער א געזונטע דריי קאפ, אדער חנפן, בחנ'טער אדער אינספירירער און נוצט דיע מיטלען צו געווינען פייטס דאן פארוואס זאל זיך נישט לאזן לייכט אננעמען אז דאס וואס גיבט אים עווענטועל דעם אויבערהאנט, די עקט דעט טיפּס די באלאנס ווי מ'זאגט, איז כולו נאטורליך, און עפעס מיט וואס ער איז געבוירן. און די אלע אייגענשאפטן קענען פונקט אזוי זיין קוואליטיס, פונקט ווי גבורה פיזית, וואס טוען דעם מענטש נאר צוריקהאלטן פון ארבעטן אויף זיך ווייל דער בעלן קען שטענדיג לייכטערהייט נוצן זיי צו געווינען אפפאנענטס.

למאי נפקא מינא? פארוואס איז דאס נוגע? ווייל די זעלבע איז אפפליקעבל אויף א סאסייעטל לעוועל. מיר רעדן זיך איין אז מיר לעבן אין א פארגעשריטענע און פראגרעסיווע וועלט אוואו געזעצן זענען געשטעלט אויף יוסטיץ און ווירדן, ווי איז אבער אויב דער חכמה - אדער בעסער געזאגט, דער חלק פון חכמה - וואס מען נוצט צו אררייוון עט אזוי גערופענע ישרות'דיגע געזעצן און עטיקס, לאמיר דעם חכמה רופן ריזענינג, איז אויך עפעס מיט וואס א מענטש ווערט געבוירן, פונקט ווי גבורה פיזית, און עמיצער וואס קען געלונגענערהייט זי נוצן צו איבערצייגן זיין אפפאנענט אדער שטיצער אין זיין גערעכטיגקייט, אדער אין דאס אז ער ברויך זיין דער וואס זאל געווינען א גיווען דיסאגרימענט אדער געפעכט, נאר דער איז דער געווינער; און נישט ווייל עס ליגט אין זיין עפפראוטש עפעס א העכערער אבסעלוט וועליו אדער אמת? אביסל ענליך צו דער סעיאינג וואס לויטעט: אזוי לאנג ווי די לייבן האבן נישט זייערע אייגענע היסטאריענס, וועט די היסטאריע פון די האָנט שטענדיג גלאריפיצירן די האָנטער.

וועט איר נאכאלס פרעגן, איך זעה נישט צו וואו דו ציהלסט? און אייגענטליך בין איך נאכנישט איבערצייגט אין די ווארהייט פון דיינע ווערטער. איז אזוי, לאמיר אוועקשטעלן אפאר הנחות אויף וואס אלע קענען מודה זיין מיט מיר: צי מיר לעבן צווישן א שבט אין די אמאזאן צי מיר לעבן אין א פארגעשריטענע פראגרעסיווע קאנטרי ווי אין די נעדערלענדס, שוועדן אדער דענמארק, וועלן אלע מודה זיין אז עט די ענד אף די טשעין, נאך די געזעץ ביכער, די לעגיסלעיטערס, די מיניסטארן און די קאורטס, וועיר איט קאמס דאון טו, וואס דעסיידט ווער דער גובר איז, איז א גרויסע ברייט בייניגער פאליציאנט מיט א פּעיר אף הענדקאפס און יארן טרעינינג ווי אזוי צו נוצן א ביקס. און אויב איז עס אנטקעגן דעם אווטסיידער, דער פיינטליכע מדינה, איז עס דאון צו א מאסע פלייש פון סאלדאטן מיט מונדירן און געווערן. איטס אלל פיזיקעל עט די אימפלעמינטעישן ענד. און אויב איז דארטן איז עס אנגעוואנדן און תלוי אין איינפאכע רויע מוסקל, דאן קענסטו האבן וויפיל געזעץ ביכער און פראפעסארן מיט אויסגעקראכענע קעפ און קמץ בערדלעך דו ווילסט, אויף די אנדערע ענד, ביים אפיס טישל: עס איז די רויע מוסקלען דעט רילי קאונטס.

די נקודה ביאינג: צוויי מיליטערן וואס קעמפן זיך אויס איינער דאס אנדערן איז נאכאלס די זעלבע גוד אלד דועל נאר אנשטאט די עכטע בעלי פלוגתא זאלן זיך אויסקעמפן דירעקט, טוט מען עס דורך א פראקסי, דורך א באנטש אף אינגע אומשולדיגע מענטשן, אונזערע זוהן אין טעכטער אויף די פראנטן וואס האבן קיינמאל גארנישט פערזענליך געטראגן אנטקעגן דעם אוקראיינער אדער טשייניזער חוץ פון דאס אז די אלע טובות הנאה וואס דו האסט געקריגן פון אונזער לאנד ביז היינט (אויב בכלל) זענען דיך געגעבן געווארן מיט די אימפליסיט עקספעקטעישן אז ווען די טיים וועט קומען און בּיידען וועט האבן א דיסאגרימענט מיט טשי דזשינפינג זאלסטו זיין אויף בּיידענ'ס זייט. און די זעלבע ווען דער פאליציאנט קומט קלאפן אויפ'ן טיהר מיט א סובפינע, איז עס גארנישט מער ווי אן איינפאכע געפעכט צווישן דיר מיט דער מאן וואס ברענגט דער קלאגע אנטקעגן דיר (טעקס, יוטילעטי בילל צו פעמילי מעטטער) נאר אנשטאט יענער זאל האבן די גאטס דיך צו פעיסן אין אן אַרינע מיט א מעסער אין די האנט באהאלט ער זיך אונטער גראבע ביכער מיט פענצי, הויעך באשפריצטע שריפט און קאמפליצירטע אבן העזר סעיפים, און ביהיינד א גראבער פאליציאנט וואס איז לאקי גענוג געווען צו האבן געספענט זיינע אינגע יארן שיסענדיג אין א שוטינג רעינזש אין זיין בעק יארד אין דרום, און איז פיזיש שטארק גענוג זיך צו קענען ערלויבן דיך צו זאגן אין פנים אז ער טראסט דעם לעגיסלאטור בלינדערהייט, אז דאס וואס ער טוהט איז מאראליש (אהן דארפן, און אינדיד קענען, דזשוסטיפייען הימסעלף פארוואס ער איז אויף דער 'גוטער' זייט) און אויב דו האסט א פראבלעם דערמיט קענסטו זיך גיין אונטערווישן ווייל דיין אי-הסכמה מאכט נישט קיין חילוק במילא; ער איז דער מאן מיט די גאָן און נישט דו. און איך זאג 'גאָטס' ווייל גארנישט איז דרייסטער און מער היומען פון ארויסשטעלן און פעיסן א קענגער פערסאנאלי, אהנע שליחים אדער פאפירענע מגילות. וואספארא טאקטיק צו נוצן, די הענט אדער די מויל איז שוין אן אנדערע פראגע אבער די יסוד איז נאכאלס אמת. פוט דיפערענטלי: אויב די פיזישע כח איז דאס וואס גיבט די גאנצע פאווער צו די אינטעלעקטואלע כח און איז מכריח ציות צום געזעץ דאן מוז איך מעגן נוצן מיין אייגענע פיזישע כח צו אפמאכן אליינס די געזעץ? (אוודאי קען איך נישט אויב איז דא א פאליציי מאכט קעגן מיר און רוב ציבור איז נישט מסכים אבער באמת וואלטן אלע פאליציאנטן און יעדער מיטגליד פון ציבור געברויכט זיך מאכן דעם זעלבן חשבון.)

מענטשן האבן די פאלשע השערה אז פיזיש שטארקע מענטשן זענען אויטאמאטיש אזעלכע וואס קענען זיך נישט איינהאלטן אדער נוצן זייערע גבורה אין אלע און אומריכטיגע אומשטענדן. דאס איז אבער לאו דוקא אמת. בכלל גייען מענטשן אוועק מיט א ביטערע טעם אין מויל פון א ספעקטאקל ווי א שטארקער איז איבערגעקומען א שוואכן; ווי כאילו דאס אז ער איז שטארק ברויך מיינען אז ער איז נישט גערעכט געווען אין ערשטן פלאץ אדער מוז נאכגיבן פאר דעם אנדערן, ווייל יענער איז א שוואכער. די זעלבע מענטשן נוצן נישט דער טענה פאר א דעבאטע צווישן א קלוגער מיט א נאר, צווישן א כאריזמאטישער מיט א יחצאל. וואס אויב גבורה אליינס קען קיינמאל נישט דיעלן עמיצן א געווינס פונקט ווי חכמה אליינס קען דאס אויך נישט פארזיכערן?

וועט איינער צוריק'טענה'ן, יא אבער איינס, מיר קומען שוין פון דארטן און קלערלי, האט עס נישט געארבעט; אדערווייז וואלט מען נישט געהאט דעם היינטיגן סיסטעם אין פלאץ. ועוד, איך, וועט יענער ווייטער טענה'ן, בין א שוואכער און במילא לוינט זיך מיר דעם דיעל. נאכמער: ווען מיר גלייבן ווען טאקע אז דער וואס געווינט דער דועל איז צוליב וואס גאט זעלבסט האט זיך אריינגעמישט אין דעם געשעפט און דעסיידעט א געווינער, האסטו נאך א טענה, אבער אויב זענען ביידע אופנים, צי פיזישע שטארקייט צי אינטעלעקטועל שטארקייט, סייווי דזשאסט א מעטטער אף טשאנס, אין וועלכע בּאדי אין בּרעין, איי העפפען טו בּי בּאָרן אין, וועל איך שוין גיכער סטיקן מיט די היינטיגע מעטאד. איטס דזשאסט מאָר פריטי און לעסס בלאָדי.

וועל איך אייך אויפווייזן אז דאס איז אן איינרעדעניש. אין די אלטע צייטן (אין די גאר אלטע צייטן – צייטן וואס זענען טעארעטיקלי מוכרח צו האבן עקזעסטירט) ווען דער לאקאלע באראן האט געהאט דיסאגרימענט מיט דער באראן פון דער דערנעבענדיגער גיט, איז ער אראפ בכבודו ובעצמו זיך אויסשלאגן מיט יענעם. נישט אז ער האט נישט פרובירט צו שיקן א שליח, נאר וועלכע שליח איז גענוג סטופיד געווען צו גיין זיך לאזן הרג'ענען פאר אים, אפגעזען וויפיל געלט ער וועט קריגן דערפאר? וואס איז ווערד געלט אהנע לעבן? איז אבער געקומען א פוינט ווען דער באראן, כאטש ער איז געבוירן געווארן פיזיש גאר שטארק, האט אנגעהויבן פארנאכלעסיגן זיין העלטה, האט געטרונקען ווי א קעמל, געשטופט ווי א תרנגול און געהויליעט ווי אין דער טאנץ פון דעם בער, בשעת ווען דער באראן אין שכינות, זיין בר פלוגתא, כאטש ער איז א שוואכער געווען, האט געפירט א לעבן פון דיסציפלין און רוטין. שווערע ארבעטן פון צופריה ביז ביינאכט, נאכאנאנדע פיזישע און גייסטישע טרעינינג, א לעבן פון צדקה וחסד, אלס וואס ער האט געטוהן האט ער געטוהן מתוך א פערזענליכע מאראל קאמפאס, לפנים משורת הדין, אזוי ווען עס איז געקומען דער טאג פון דער דועל איז קלאר געווען אז פיזישע שטארקייט איז אסאך מער קאמפליצירט ווי בלויז א פיזישע סלאַבּ פון פלייש און אן אויסוואהלן פון די בעסטע כלי זין. ווען ער איז אריין אין דעם אַרינע, האט ער פשוט ארונטערגעהאקט זיין אָפפאנענט מיט איין קנאק ווייל יענער איז נאך העיזי און האָנג אָווער געווען פון קוואנטומען אלקאהאל וואס ער האט אראפגעשווינקען קוים א וואך צוריק.

המשך יבוא