ביי דעם קען אויך זיין א נפק"מ אויב ס'דארף זיין א מחשבה בשעת טבילהשעפטאל האט געשריבן:.
1. בשעת ער איז אונטער די וואסער: חל בגופו חלות דין מעשה טבילה. [דינו איז אז ער טוהט יעצט די מעשה טבילה וואס ווען ער קומט ארויס גייט ער זיין א געטובל'טער. ס'נישט א דין וואס איז עם מחייב מיט עפעס. ס'איז פשוט דעם תורה'דיגן גדר וואס דעי מעשה-חפץ-גברא איז]
און א פאל פון מ' סאה מצומצמים, איינער אריין און איינער ארויס און מ'דארף צוקומען צו גוד אחית/אסיק, איז דער וואסער פונ'ם יוצא גערעכנט, כלפי די יוצא זעלבסט, ווי ס'איז אין דין 2 אדער 3 ווייל ער איז שוין מער נישט א נטבל, אדער קען גאר זיין אין דין 1 מחמת דער צווייטער וואס איז יעצט טובל.שעפטאל האט געשריבן: 2. ער קומט ארויס פון די וואסער. ס'איז א דין טבילה. ער האט זיך געטובל'ט. דאס איז מחייב די קומעדיגע דין
3. דין טהרה. ער איז ריין.
כ׳בין זייער ׳נישט קלאר׳ וואס דו ווילסט דא פון מירשעפטאל האט געשריבן:כל התלמידי חכמים שבבית הקאווע מזומנים להעלות דעם קלארען פוינט. @בּתוֹך עַמִי ביסט מכובד!
אלענפאלס, ש׳כח פאר דעם כיבוד 
תיקון טעות.שעפטאל האט געשריבן:וואלווי: האסט מיך יעצט געמאכט זאגן wow
שכוח!!!
----
אמירה ודיבור
וואס איז די חילוק פון רעדן און זאגן [אמירה, דיבור]
אמירה איז די תוכן הדברים. [ער האט געזאגט אז גזירה שוה מיינט וכו']
דיבור ווייזט שוין אויף די שייכות וואס מ'האט געהאט דורך דעם רעדען. [ראובן האט גערעדט צו מיך, (הגם ער איגנארירט מיך שוין פאר 2 יאהר) וכדו']
----
נ.ב.
פארדעם
ראובן האט גערעדט. איז א גאנצע זאץ
ראובן האט געזאגט. איז א פרעגמענט [האלבע זאץ] ווייל וואס האט ער געזאגט? [תוכן הדברים]
וידבר ה' אל משה [שייכות דורך רעדען] ויאמר אליו אני ה' [תוכן הדברים]. ס'וועט אבער נישט שטיין ויאמר ה' אל משה וידבר אליו [איינמאל ער האט עם געזאגט האט ער דאך אוואדע גערעדט מיט עם]
(רדיפי מיא שורש אמר)
מ'זאגט משיב הרוח אסאך מאל צו געדענקען, מ'זאגט קריאת שמע 2 מאל א טאג, [מ'רעדט נישט צו קיינעם]
אבער ביי שמו"ע רעדט מען
[אפי' ווען א מענטש זאגט כ'האב גערעדט מיט זיך אליין. 2 אנדערע כוחות פון די מענטש רעדען זיך אדורך IFS]
תיקון טעותשעפטאל האט געשריבן:לאמיר פראבירן צו מסביר זיין כוונת הרב @קאצקע ציקערקאצקע ציקער האט געשריבן:פארוואס זאגט מען נישט ביי שבת מקצת היום ככולו ? היט שבת א שעה און א גיט שבת .א גיטן טאג
נאר די חילוק איז "א" טאג און דעם טאג
שבעה איז 7 טעג, די מענטש איז א אבל אבער די טאג איז נישט
תשעה באב. די טאג איז א יום אֵבל. יום השביעי איז שבת
א גברא קען רעכענען מקצת היום ככולו, [ביי אבילות וכדו']. אבער ער קען נישט טוישן דעם הגדרה פון די טאג.
---
אויף ארויסצוברענגען. די ירושלמי געבט א היתר פאר א אבל צו לערנען אויב ער איז להוט נאך תורה. אבער דעם היתר איז נישט גילטיג ביי תשעה באב.
ווייל א גברא וואס איז להוט קען דוחה זיין זיינע אבילות טעג. אבער ער קען נישט דוחה זיין ת"ב וואס די טאג אליין איז א אבל [כ'מיין צו זאגן א יום אֵבל]
ווי אויך שבת איז יא דוחה אבילות. ווייל די גברא איז א אבל, אבער די יום איז א יום שמחה.
מקור: אבן עזרא. פיוט כי אשמרה. המתאבלים בו אחור נסוגים - כי יום שמחות הוא ותשמחנו
