ווערט איר איבערגענומען פון וואטשן א שרעקעדיגע ווידיאו/מאווי/TV Show?
וויינט מען ווי די אינגערישע באבע ביי מכירת יוסף, ביי די emotional חלקים? יש אומרים אויב האט מען נישט געוויינט ביי א מאווי איז עס נישט גוט געווען.
ביי א שרעקעדיגן חלק, הייבט די הארץ אן קלאפן שנעלער און שנעלער, די אטעמען ווערט שווערער און שווערער, די בלוט דרוק גייט העכער, אפילו די טשיפס קייעט מען שטייטער און שטילער.. עד כדי כך געוויסע fitness trainers זאגן אז א שרעקעדיגע מאווי געט ארבייט פאר די הארץ ווי גיין אין gym!
די קשיא איז נאר פארוואס? פארוואס פארט די adrenaline level ארויף. בשלמא אויב איז עס בעיסט אן א טרו סטארי, פארשטיי איך, מען פילט מיט מיט יענעם, אבער ווען מען ווייסט אז עס איז אלס שטותים, נישט קיין ברעקל אמת אדער שמץ של מציאות, נאר די שיינע בריאה פון א בעל דמיון'ס חלום. פארוואס ווערט מען אזוי physically און emotionally איבערגענומען?
יין שרף האט געשריבן:בשלמא אויב איז עס בעיסט אן א טרו סטארי, פארשטיי איך, מען פילט מיט מיט יענעם, אבער ווען מען ווייסט אז עס איז אלס שטותים, נישט קיין ברעקל אמת אדער שמץ של מציאות, נאר די שיינע בריאה פון א בעל דמיון'ס חלום. פארוואס ווערט מען אזוי...
פארוואס ווען די מעשה איז יא אמת פארשטייסטו אז די טבע איז אז מען ווערט איבערגענומען, אבער ווען די מעשה איז פאלטש פארשטייסטו נישט אז דא איז אויך די טבע אז מען ווערט איבערגענומען?
Moshe itche האט געשריבן:פונקט ווי א אמתע מעשה ברענגט ארויף געפילן, ברענגט א פאלטשע מעשה אויך ארויף געפילן. הגם עס איז נישט אמת, וואלט עס אבער געקענט זיין אמת. למשל אז מען איז זיך מתבונן אין די מציאות פון יתומים קען מען אויך ווערן איבערגענומען אפילו מען טראכט נישט פון קיין ספעציפישן מענטש.
דאס איז לכאורה די ריכטיגע סיבה. א מאווי איז צוזאמגעשטעלט פון אמת’דיגע רעיונות וואס שפילן זיך אויס אין א פיקטיווע מעשה. דאס מאכט לכאורה די מענטש עמאשענלי איבערגענומען.
די צוויי חלקים אינעם מוח קאאפערירן נישט אזוי גוט צוזאמען, וועלכע איז אין זייער אסאך פעלער א גוטע זאך, ווייל אזוי דארפן מיר נישט מאכן לאגישע און טיף-דורכגעטראכטע באשלוסן ווען מיר טרעפן זיך אין געפארפולע אומשטענדן אבער עס קלאפט אויך אויס צומאל צו אונזערע נאכזייט, ווען מיר געפינען זיך אין מצבים וואס לאגיש ווייסן מיר אז עס לאקערט נישט אויף אונז קיין באלדיגע געפאר אבער דאך איז שוין דער אמיגדאלא פארנומען זיך צו פארטיידיגן.
די אמיגדאלא איז נאך נישט גענוג אנטוויקלט צו פינאנדשיידן צווישן קאלירן אויף אן אקראן און די שטימע פון א הויכהילכער צו דער מאטעריאליסטישע וועלט, ביי איר איז אלעס איינס.
דאס איז דער אורזאך אונטער דער ערשיינונג וועלכע מיר באגעגענען זיך טאג טעגליך מיט איר, ווי מיר שפירן א געפיל אדער כאפן א פחד אין דער צייט וואס אונזערע לאגישע מוח לאכט אונז אויס אין פנים אריין.
(איך בין נישט קיין עקספערט אין די זאכן, איך זאג נאר בערך לפי השגת שכלי הצר)
דו מיינסט מן הסתם די לימביק סיסטעם, וואס די אמיגדעלע איז א חלק דערפון.
אך און וויי ווען די לימביק סיסטעם קאפערירט נישט מיט די פריפראנטעל קארטעקס. וע”ע בספר The Whole Brain פון Dr. Dan Siegel וויאזוי דאס שפילט זיך אויס הלכה למעשה.
איך בין געווען אויף אזא פלאץ וואו סדא געוויסע VR געימס, איינע פון די מערסט באקאנטע איז אז מגייט ארויס פון א בילדינג עס קוקט אויס ווי די הונדערטסטע שטאק, און מדארף דורכשפרייזן א שמאלע בריק פארשטייט זיך אן קיין רעילס מדארף זיך באלאנסירן און אויב מפאלט אראפ שטארבט מען, אויפן צווייטע זייט פון די בריק פאלט מען אראפ, אין ריאליטי האבן זיי אזא שטיקל האלץ און מען גייט אויף דעם און דאס רעפרעזענטירט די בריק, שוין איך שטיי און באטראכט אנדערע גייען דערויף און מהאט מורא מטוט זיך מיט גרויס שוועריגקייט באלאנסירן, און כמעט יעדער ווי נאר מקומט אן צום אנדערן זייט פאלט מען אראפ!
סאיז מיין רייע איך טראכט צו מיר הע א באנדע שוטים עס איז נאר א שטיקל האלץ! איך טו מיך אן די גלעזער און און צו מיין שאק זעה איך אז איך בין פשוט נישט קעיפעבל דאס צו טון, איך זאג צו מיר אליין דו שוטה טרעט אראפ פון די האלץ סאיז אלץ פאלש! סאיז דא א פלאר, מפאלט נישט צו דער טויט
אבער איך בין עס בקושי אריבער און כהאב אזוי מין געטראסקעט אויפן צווייטן זייט
בנוגע מאוויס האב איך פאר א שטיק צייט צוריק געוואטשט עטליכע מאוויס און שאוס וויאזוי מען פראדוצירט מאוויס, עס איז אזוי פאלש אז סאיז א נחת, און פאר אביסל נאכדעם האב איך מיר געעקלט פון קוקן שאוס, (מווייסט פונקטליך וואס גייט זיין, די מעין עקטער די גוטע מענטש גייט איבערלעבן ווייל מהרגעט נישט קיין מעין עקטער, די רילעישענשיפ צווישן די מעין עקטער און די עקטרעס מגייט זיך כמעט קושן אבער ניין, אלץ קונצליך געמאכט נאר צו ציען די מענטש ווייטער צו קוקן, נישט צו פארפעלן קיין עפיזאד) אבער נישט צו לאנג דערויף טרעפט מען זיך ווייטער ענגראוסד אין א מאווי און מהאלט מיט מיט אנגסט, די גוטע מענטש גייט דאך נישט שטארבן וואס האסטו אזוי מורא? ער גייט ארויסקומען לעבעדיג אפילו סגעווען א ריזיגע באמבע אויף די ווערהאוז ווי ער איז ממש יעצט געווען!
היוצא לנו מדברינו אלה קענסט דיך איינרעדן פאלש אדער עכט, ווילאנג דיין אויגן זעט עפעס ביזטו דארט
סאבקאנשעס העלפט נישט די קאנשעס מיינד
Fear is a complex emotion that can be influenced by a variety of factors, including subconscious thoughts, past experiences, and individual psychology. When it comes to experiencing fear while walking a bridge in virtual reality (VR), even though a person consciously knows that it is not real, their subconscious mind may still react with fear due to a few possible reasons:
Immersive nature of VR: Virtual reality technology is designed to create a highly immersive and realistic experience for users. The visual and auditory stimuli in VR can be incredibly convincing, triggering emotional and physiological responses similar to those experienced in the real world. Even though a person may logically understand that it is not reality, their subconscious mind may still respond to the realistic stimuli, leading to fear.
Past experiences and associations: Fear can be learned and conditioned through past experiences. If an individual has had traumatic or fearful experiences related to bridges in the past, their subconscious mind may associate bridges with danger or anxiety. When encountering a virtual bridge, even if consciously they know it's not real, their subconscious may still trigger fear based on those past associations.
Uncanny valley effect: The uncanny valley is a phenomenon where human-like representations that are almost but not quite realistic can elicit feelings of unease or revulsion. In VR, if the virtual environment and objects resemble reality closely but are still not perfect, it can activate the uncanny valley effect. This discrepancy between the virtual and real world can create a sense of discomfort or fear, even if the person is aware that it's not real.
Evolutionary instincts: Humans have evolved with certain instincts and survival mechanisms that can be triggered in situations of perceived danger. The fear of heights, for example, is a common fear that may have developed as a protective mechanism to prevent falls and injuries. When a person encounters a virtual bridge and perceives the height, their instinctual fear response may be activated, regardless of their conscious knowledge.
It's important to note that fear responses in VR can vary greatly from person to person. While some individuals may experience intense fear or anxiety, others may feel little to no discomfort. Additionally, exposure therapy and gradual desensitization can be effective techniques to help individuals overcome their fears in virtual environments.
בנוגע מאוויס
Similar to the fear experienced while walking a bridge in VR, a person can feel scared while watching a movie even if they know it's not real. Several factors contribute to this phenomenon:
Suspension of disbelief: When watching a movie, people often engage in what is known as "suspension of disbelief." They willingly set aside their knowledge that what they're seeing is fictional and allow themselves to become emotionally invested in the story and characters. This emotional engagement can heighten their responses, including fear, even though they consciously understand that it's a work of fiction.
Emotional immersion: Movies are designed to evoke emotional responses from the audience. Through skilled storytelling, cinematography, sound design, and special effects, filmmakers create an immersive experience that can elicit fear, suspense, or tension. Even if viewers are aware that the events on screen are not real, their emotional immersion can trigger a genuine fear response.
Empathy and identification: When watching a movie, people often develop a sense of empathy or identification with the characters. They may project themselves into the story, relating to the struggles and emotions portrayed on screen. This emotional connection can amplify their responses, including fear, as they imagine themselves in the characters' situations.
Psychological factors: Fear is a primal emotion deeply rooted in our evolutionary history. Movies often tap into our innate fears, such as darkness, supernatural creatures, or life-threatening situations. These stimuli can activate our fight-or-flight response, triggering fear even when we know it's not real. Psychological factors such as past experiences, personal fears, and cultural influences also shape individual responses to fear-inducing stimuli in movies.
Subconscious processing: Our subconscious mind plays a significant role in shaping our emotional experiences. While consciously we may understand that a movie is fictional, our subconscious mind can still process the audiovisual cues, character expressions, and storytelling elements, generating emotional responses without our conscious control.
It's worth noting that different individuals may have varying levels of susceptibility to fear in movies. Some people may be more prone to getting scared or experiencing intense emotional responses, while others may find it easier to maintain a clear distinction between fiction and reality. Ultimately, the power of storytelling and the ability of movies to evoke emotions, including fear, are testaments to the effectiveness of the medium.
