ווי אזוי שאצט מען א סאָקסעספול מערידזש?

[ברוך שפינוזה]

ביינונז האט מען חתונה כדי צו בלייבן געבינדן אין די סיסטעם.

מען 'מאכט' אונז אפשר חתונה פאר דעם סיבה. אבער דאס איז נישט די סיבה פארוואס מיר 'האבן' חתונה.

בחורים האבן חתונה בעיקר פאר עטליכע סיבות.

1) אלע חברים זענען שוין חתונה געהאט.

2) מען וויל שוין קענען טראגן א שטריימל שבת.

3) מען האט שוין נישט קיין כוח אין ישיבה.

4) מען האט ציפיל נסיונות אין קדושה.

5) מען וויל שוין קענען גיין מיט א טלית איבערן קאפ.

ועוד סיבות כאלה...

במחילת כבודך הטהור זאגסטו ממש די זעלבע זאך ווי ביבער, דער בחור וויל שוין קענען טראגן א שטריימל, פארוואס וויל ער טראגן א שטריימל? ווייל ער וויל אריינפיטן אינעם סיסטעם. אלע זיינע חברים זענען שוין פארהייראט, ממילא איז וואס? ער וויל אריינפיטן אינעם סיסטעם. א.א.וו.

[בְּתוֹךְ עַמִּי]

ווי איך האב צוגעלינקט אינעם ערשטן תגובה איז דר. פינקעל מיט קאלעגעס עוסק אין אט די שאלה, און ווי אזוי דאס וואס מ'ערווארט פון אט דעם אינסטיטוט און קאנטראקט פון מערידזש האט זיך געטוישט במשך הדורות.

אזוי צי אזוי איז דאך אט די מעטריק דן אויף דעם אפילו אָן דאס קלאר ארויסהאבן. והיינו, אויב וואלטן זיי איבערגעטוהן פון פריש אט דעם קאנטראקט איינע מיט'ן אנדערן (און נישט אז זיי גייען שוין "אָקעי, ס'איז גוט" מיט דערמיט ווייל ארויס דערפון יעצט איז נאך שווערער), דאן באדייט דאס אז ביידע פּאַרטיִס זענען סעטיספייד מיט וואס זיי באקומען ארויס פון דעם קאנטראקט אויף וואס זיי זענען איינגעגאנגען מעיקרא. און דאס באדייט דאך "סאָקסעס" אין דעם.

די איידיע פון א קאנטראקט איז א אינוועסטמענט יעצט פאר די פיוטשער, ווען איך קויף א סענדוויטש פאר 2 דאלער דארף איך נישט קיין קאנטראקט, אבער ווען איך געב דיר יעצט 2 טויזענט דאלער צו קענען וואוינען אין דיין דירה דעם חודש ווילסטו א קאנטראקט פון מיר אז איך מוף נישט ארויס פאר א יאר ווייל דו ווילסט נישט זיכן א טענענט יעדן חודש (צו דינגען נאר פאר 1 חודש איז דיר נישט ווערט נאר פאר 2500 לאמיר זאגן).

לכאורה איז די איידיע פון מערידזש די זעלבע זאך; צד א׳ וויל זיך נישט מאכן וואלנרעבל פאר צד ב׳ - יעצט פון די ערשטע מינוט - ווילאנג צד א׳ איז פארזיכערט אז צד ב׳ איז דא פאר לאנג טערם, וכן להיפך.

יעצט לאמיר זאגן ס׳וואלט געווען אזא זאך ווי א קידושין וואס עקספייערט אטאמאטיש נאך 5 יאר, אפילו די קאפל וויל עס נישט דאן רינאען קען נאך אלץ זיין אז זיי האבן געהאט 5 געשמאקע יארן אדאנק דעם מעריזש/קאנטראקט

[בעלינגהעם]

איך בין נישט חתונה געהאט, קען איך נישט אזוי דעם ענין, אבער די קאנצעפט צו די מערידזש איז א סוקסעס איז לכאורה א פאלטשע ווייל וואס ביי איינעם איז א שלעכטע זאך איז ביי א צוויטען א פאזעטיווע זאך, און סאיז א ongoing זאך ממילא איז אייביג דא פלאץ צי אימפראווען.

[בעלינגהעם]

קודם כל, קען מען בכלל נישט זעהן ביי א צווייטען, רעדט מען דאך נאר ביי זיך און דאס האט ציטון מיט א מיינדסעט, א נעגאטיווע מענטש וועט אנקוקען עפעס אלס א דורכפאל וואס דער אפטעמיסטישער ציפרידענער מענטש וועט זעהן אלס סוקסעס

[חדשים]

סוקסעס באדייט אז מען האט באוויזן אויסצופירן א פון פאראויס פארשטאנענע מיסיע מיט - סוקסעס. כדי צו רעכענען די סוקסעס פון די מיסיע דארף מען פון פאראויס פארשטיין וואס איז די ציל פון די מיסיע,און לויט וויפיל די ציל איז עררייכט געווארן לויט דעם קען מען שאצן די סוקסעס.
כדי צו מעסטן אויב א מערידש איז סוקסעספול דארף מען מאכן א ליסטע פון אספעקטן וועלכע נאמען ארום מערידש און קוקן וויפיל פון די זאכן די ספעציפישע מערידש פארמאגט.
יעצט וועט איר פרעגן, נו וואס זענען די זאכן? [emoji12]

האסט מיר ממש אויסגעכאפט מיינע ווערטער. למעשה, מאכט נישט אויס וואס פונקטליך זיין ציל איז. א מענטש טוט א פעולה צוצוקומען צו א ציל, יהיה מה שיהיה. אמאל געלונגט עס און אמאל נישט. אויב די פעולה האט געברענגט די ציל (הנקרא סוקסעספול), און ער וויל נאכאמאל צוקומען צו די זעלבע ציל, גייט ער טון די זעלבע פעולה. לגבי חתונה האבן, וואלט איך עס ארויסגעברענגט אויף די פאלגענדע וועג. למשל, א מענטש האט חתונה מיט א פרוי, און זיין ציל איז צו האבן איין קינד וואס עס וועט האבן די זעלבע ג’ענעטיקס און פערסענעליטיס פון די פרוי. אפילו אויב ער האט דעגרייכט זיין ציל, מוז נישט זיין אז ער גייט נאכאמאל חתונה האבן מיט איר ווייל זייל ציל איז שוין פארפילט געווארן. אבער לו יהא אז ער גייט נאכאמאל ווילן די זעלבע ציל, גייט ער נאכאמאל טון די זעלבע פעולה. און אויב עס האט נישט געארבייט, און מען איז נישט אנגעקומען צום ציל, גייט ער עס נישט נאכאמאל טון.

אגב, אינטערסאנט אז מי אני האט עס נישט צוזאמגעשטעלט מיט די ביהעווירעל טעראפי ABA, וואס די יסוד פון ריענפארסמענט איז דאך געבויעט אויף די זעלבע נקודה.

וויאזוי גייט נאר די באקאנטע דבר חכמה, פארוואס ערווארטן מענטשן אנדערע רעזולטאטן ווען זיי טוען איבער די זעלבע זאך נאכאמאל און נאכאמאל...

[מי אני]

לאמיר זאגן ס׳וואלט געווען אזא זאך ווי א קידושין וואס עקספייערט אטאמאטיש נאך 5 יאר, אפילו די קאפל וויל עס נישט דאן רינאען קען נאך אלץ זיין אז זיי האבן געהאט 5 געשמאקע יארן אדאנק דעם מעריזש/קאנטראקט

הלא זה הדבר אשר דיברתי: אפגעזעהן צי ער וועט אדער קען למעשה ווייטער פארלענגערן די קאנטראקט, איז די מעטריק פון דאס סאָקסעס דערפון צי ער וואלט דאס געוואלט איבערטוהן כמו שהיא, און זיך מאכן וואָלנערעבּל, מיט׳ן זעלבן אינדיווידואל.

איך בין נישט חתונה געהאט, קען איך נישט אזוי דעם ענין, אבער די קאנצעפט צו די מערידזש איז א סוקסעס איז לכאורה א פאלטשע ווייל וואס ביי איינעם איז א שלעכטע זאך איז ביי א צוויטען א פאזעטיווע זאך, און סאיז א ongoing זאך ממילא איז אייביג דא פלאץ צי אימפראווען.

דאס זאג איך: עס קען זיין שווער מגדיר צו זיין וואס פונקטליך וויל מען פונעם אינסטיטוט פון מערידזש, און טאקע אויך מכח דעם ווייל פאר יעדן קען די ״סאָקסעס״ דערפון און וואסער וויל זעהן דערפון זיין עפעס אנדערש. אבער דאס צו מעסטן אלס א סאָקסעס קען מען זאגן אז די איינע זאך פון ״דאס׳ן וועלן איבערטוהן מיט׳ן זעלבן מענטש״, איז אַן אייניגע מעטריק עקראָס די בּאָרד. און איך האב טאקע געשריבן אז מ׳איז דן דערויף לויט ווי אזוי עס איז ״יעצט״:

אויב ווען זיי קענען ווען צוריקגיין אין צייט און וויסענדיג דאס וואס זיי ווייסן יעצט

צי זיי וואלטן דאס געוואלט איבערטוהן - כמובן איז יתכן אז וואס איז אמאל געווען א ״נישט סאָקסעספול״ מערידזש איז יעצט שוין יא, וכן להיפך.

אגב, אינטערסאנט אז מי אני האט עס נישט צוזאמגעשטעלט מיט די ביהעווירעל טעראפי ABA, וואס די יסוד פון ריענפארסמענט איז דאך געבויעט אויף די זעלבע נקודה.

דא קען זיין אביסל שווער צוצופּאַסן בּיהעיוויאריזם. דאס איז וויבאלד עס איז דן אך ורק אין וואס דער מענטש טוהט און וואס מ׳קען אַבּזערווירן עמפּיריש בחוש. עס איז מגדיר ריענפאָרסמענט אז טאמער זעהט מען אז די בּיעהעיוויאר פאסירט נאכאמאל, דאן באקומט מען בע״כ דערפון ריענפאָרסמענט.

דא געשעהט די בּיהעיוויאר פון בלייבן פארהייראט ממילא. די ריענפאָרסמענט דערפון איז אבער ל״ד דאס וואס מ׳וואלט דא טערמינט ״א סאָקסעספול מערידזש״ כאמור. צו דעם בוי איך דא א היפּאטעטישע קאַנסטראָקט פון זיי בעהטן אויף א סוּרוועי ווי ווייט זיי וואלטן דאס ווען געוואלט איבערטוהן.


***

כ׳האב געשיקט א לינק צו דעם אשכול צו מיין שוואגער, זאגט ער מיר אז מיין טעזע איז ענליך צום באקאנטן די נוֺיטבּוּק נאַוועל/פילם פון ניקאלאס ספּאַרקס.

[ביבער]

פון די בעסטע ארגומענטן פאר חתונה איז אז חתונה האבן איז אן אינוועסטמענט פאר די סיניאר יארן ובפרט ווען מדארף שוין הילף. לפי זה איז חתונה האבן א פיפטי/פיפטי אינוועסטמענט און סוקסעס איז נאר שייך צו שאצן ביים סוף אויב די סוקסעס שאלה איז בכלל רעלעוואנט.

[בְּתוֹךְ עַמִּי]

לאמיר זאגן ס׳וואלט געווען אזא זאך ווי א קידושין וואס עקספייערט אטאמאטיש נאך 5 יאר, אפילו די קאפל וויל עס נישט דאן רינאען קען נאך אלץ זיין אז זיי האבן געהאט 5 געשמאקע יארן אדאנק דעם מעריזש/קאנטראקט

הלא זה הדבר אשר דיברתי: אפגעזעהן צי ער וועט אדער קען למעשה ווייטער פארלענגערן די קאנטראקט, איז די מעטריק פון דאס סאָקסעס דערפון צי ער וואלט דאס געוואלט איבערטוהן כמו שהיא, און זיך מאכן וואָלנערעבּל, מיט׳ן זעלבן אינדיווידואל.

איך זאג אז אפילו ער ווילעס ׳נישט׳ איבערטון נאכאמאל, מוז נישט זיין אז דער ציל פון די אריגינאלע קאנטראקט איז נישט ערפילט געווארן מיט סוקסעס, ס׳קען זיין אז ווייל ער האט געקוקט ווי ער דארף נישט און געטראפן א בעסערע דיעל, פאר דעם ווילער נישט ממשיך זיין.

ובכלל אט טאקע דאס איז לכאורה די ציל פונעם קאנטרעקט אז מ׳זאל נישט קענען ארויסבעקן מארגן ווען מ׳טרעפט עפעס בעסער, און אנדערע ווערטער; ווייל מ׳קען נישט האבן אינטימעסי (אפילו פאר איין טאג) מיט איינער וואס מ׳טראכט וועט אפשר מארגן נעלם ווערן, צווינגט מען זיך צו מאכן קאנטרעקט מיט דעם וואס מ׳גלייכט ׳יעצט׳.

אויב טרעפסטו אן א קאפל אין א געוויסע צייט, לאמיר זאגן 5 יאר נאך די חתונה און זיי פילן אז נאר די קאנטרעקט האלט זיי אן (ווייל די ארגינעלע געפילן האבן שוין אויסגעוועפט) דאן אט דאס רוף איך סוקסעס פונעם ׳קאנטרעקט׳ ווייל ס׳האט ערפילט זיין ציל צו וואס ער איז געמאכט געווארן...

עם איי מיסינג סאמטינג?

יעצט זעיך אז ס׳מעגליך אז איך פארשטיי נישט וויאזוי דיין טעסט ארבייט, ואתכם הסליחה.

[מי אני]

ווי איך פארשטיי, אין ביזנעס טאמער זאגן די פּאַרטיִס ביי עוורידזש ״איך וואלט נישט איבערגעטוהן די קאנטראקט מיט יענעם ווען איך קען ווען צוריקדרייען דעם זייגער. פארפאלען. יעצט אז איך האב אונטערגעסיינט מוז איך שוין ווייטער גיין. (א שאד.)״, באדייט דאס אז אָלטימעטלי איז דאס unsatisfactory על הכלל כולו (אויפ׳ן aggregate) מיט׳ן קאנטראקט. און דאס באדייט דאך אַן אומסאָקסעס דערין. ומאי שנא הכא?

וואס דו זאגסט איז אז די געדאנק פון א קאנטרעקט דאקומענט אליין איז א געלונגענע אונעם איר זיין אייראנקלעד. נישט מער.

[בְּתוֹךְ עַמִּי]

ווי איך פארשטיי, אין ביזנעס טאמער זאגן די פּאַרטיִס ביי עוורידזש ״איך וואלט נישט איבערגעטוהן די קאנטראקט מיט יענעם ווען איך קען ווען צוריקדרייען דעם זייגער. פארפאלען. יעצט אז איך האב אונטערגעסיינט מוז איך שוין ווייטער גיין. (א שאד.)״, באדייט דאס אז אָלטימעטלי איז דאס unsatisfactory על הכלל כולו (אויפ׳ן aggregate) מיט׳ן קאנטראקט. און דאס באדייט דאך אַן אומסאָקסעס דערין. ומאי שנא הכא?

וואס דו זאגסט איז אז די געדאנק פון א קאנטרעקט דאקומענט אליין איז א געלונגענע אונעם איר זיין אייראנקלעד. נישט מער.

כ׳פארשטיי דעם יסוד דערפון אבער למעשה קעמען טאקע מעסטן ביי ביזנעס צו דער דיעל האט געברענגט סוב-טאטעל ריווח צו נישט, משא״כ ביי מערידזש וואסיז געפילישע ענינים, וויזוי קענסטו מאכן א פראפעט ענד לאסס קאמפערישן? דארפסט לייגן אויפן וואגשאל דיין לאנלינעס געפיל וואס דו האסט מרגיש געווען 5 יאר צוריק וכדו׳ און אלע געשמאקע מאמענטן במשך די מערידזש vs די שוועריקייטן, וכו׳ וכו׳

און דאסיז חוץ וואס דו האסט נישט קיין אהנונג וויאזוי דיין לעבן וואלט אויסגעקוק ווען די מאכסט ווען אן אנדערן באשלוס 5 יאר צוריק

[מי אני]

ביי ביזנעס וואו/אויב ער איז ארויס מיט ריווח, דאן ווערט דאס אטאמאטיש נכלל אין זיין שאצונג צי ער וואלט דאס איבערגעטוהן. און טאמער פונדעסטוועגן וואלט ער דאס נישט איבערגעטוהן, מוז ע״כ זיין אז ער חשבונ׳ט אז על הכלל כולו האט ער מער פארלוירן ווי געקריגן. ווייל פארוואס דען וואלט ער דאס נישט איבערגעטוהן? אטו בשופטני עסקינן?

אבער בעצם איז עס נאך טיפער, ווייל אט דאס זאג איך אויך. והיינו, וויבאלד ביי מערידזש, וואס איז דאך אין דעם סאָבּיעקטיוולי אנדערש ווי ביזנעס מיט דעם וואס עס לאזט דאך נישט איבער פּערמאנענט פּראדוקטן וואס מ׳קען אַבּיעקטיוולי מעסטן די ריווח, איז די מעסטונג דערפון ביי מערידזש נאך מער דעם סוּרוועי צו מעסטן דעם סאָבּיעקטיוו געפיהל צי ער וואלט דאס איבערגעטוהן. דאס מעסט די סאָקסעס ו״ריווח״ דערפון דא.

ואיה"נ אז "ס'קען זיין אז ס'וואלט געווען נאך ערגער", אבער עס מעסט דא זיין/איר צופרידענהייט און אומציפרידענהייט פון דעם מערידזש אין וועלכע ער/זי איז יעצט אין. (ענליך צו ווען מען טוהט דאס ביי ביזנעס כנ"ל: עס קען דארט אויך זיין אז אנדערע ווענדארס וכו' וואלטן געווען "נאך ערגער".)

[בְּתוֹךְ עַמִּי]

און סיי אויב דער סורוועי איז ספאנטעניוס צו דורכגעטראכט וועט עס ריפלעקטן דעם מוד פון די יעצטיגע מינוט אדער צום מערסטענסט די לעצטע פאר חדשים. הגע בעצמך, אויב וועט דער סורוועי פארקומען למשל זייענדיג אויף א ספעציעלע געלונגענע לאנגע וואקאציע (און כ׳וויל נישט אריינגיין בפרטיות יותר, ווען ס׳איז הזמן גרמא צו באקומען פאזעטיווע ריזאלטס אויפן סורוועי, וד״ל) וועט עס ריפלעקטן דעם מצב, וכן להיפך

[מי אני]

איז זאגסטו א טענה צו דעם אז די סורוועי דארף גע׳ענטפערט ווערן בעיון ובישוב הדעת, ווי איידער ספּאַנטעיניאוס. יתכן. איך ברענג דאך ארויס די צוויי צדדים אין די איבעיה. די עיון וישוב הדעת צד איז טאקע פשוט; די ספּאַנטעיניאוס צד דארף מען פארטיידיגן מכח מושכל ראשון. און אפילו דעמאלטס קען מען טענה׳ן אז מ׳זאל יא פרעגן ספּאַנטעיניאוס, נאר אין א סארט עוורידזש נייטראלע ״עוורי-דעי״ צייט. אבער מ׳קען טאקע נאך אלס טענה׳ן אז ס׳איז נישט עכט שייך.

[קורץ שארף צום פוינט!]

עס איז דא נאך א נושא: אפילו א סקספול מערידזש בהתחלתו קען זיך טוישן מיט צייט, ווייל געווענטליך טוישן מענטשן פערסנעליטי מיט די צייט. סא אז היינט זענט איר א גוטע קאפל, אבער 5 אדער 10 יאר ארום זענט איר צוויי אנדערע מענטשן.

[ערנסטגערעדט]

עס איז דא נאך א נושא: אפילו א סקספול מערידזש בהתחלתו קען זיך טוישן מיט צייט, ווייל געווענטליך טוישן מענטשן פערסנעליטי מיט די צייט. סא אז היינט זענט איר א גוטע קאפל, אבער 5 אדער 10 יאר ארום זענט איר צוויי אנדערע מענטשן.

איך בין שטארק מחולק, קיינער טוישט נישט פערסאנאליטי חוץ אויב ער/זי ארבעט אויף זיך, אדער חוץ אויב דער מענטש לאזט די צווייטער ארבעטן אויף אים למשל ער לאזט זיך ווערן געטרעטן , מינינג א נישט גוטע מערידזש קען מיינען אז איינער ברענגט ארויס דאס ערגסטע וואס דער צווייטער פארמאגט, דאס מיינט נישט אז עניטינג האט זיך במציאות געטוישט, בלויז אז די זאכן קומען ארויס פון באהעלטעניש.
בדרך כלל קען איך נישט קיינער וואס האט זיך ממש געטוישט אן ארבעטן אויף זיך אדער מיט טעראפי

[ברוך שפינוזה]

ס'איז א שווערד פון צוויי זייטן, ס'איז אמת אז געווענליך ווען מ'לעבט צוזאמען מיט אנדערע מענטשן קלעבן זיך אן די פערסאנאליטיעס פון איינעם אינעם אנדערן און מ'ווערט מיט די צייט מער און מער עהנליך איינער צום אנדערן. פון דער אנדערער זייט, אויב שאפט זיך א competitive relationship/environment דאן איז פארקערט.

[מי אני]

מ׳קען אויך אולי זאגן ברמז בהפסוק (קהלת ט ט) ראה חיים עם אשה אשר אהבת כל ימי חיי הבלך אשר נתן לך תחת השמש כל ימי הבלך, אז די משנה דרש׳נט דאך (ברכות פ״א מ״ה) אויפ׳ן פסוק (דברים טז ג) כל ימי חייך להביא לימות המשיח ע״ש. ואפשר נמי הכא לגבי פסוק זה של ראה חיים עם אשה אשר אהבת כל ימי חיי הבלך, אז די געדאנק פון א געלונגענע נישואין איז אז די אהבה איז לעולם און מ׳איז בשמחה אז עס וועט זיין אזוי אף "לימות המשיח" וואס איז מרמז לבב"ת איבער און איבער. (און דאס איז דעם "תחת השמש", וואס דורך די "שמש" לעתיד גייט דאך זיין ענין גיהנום וגן עדן כדאיתא בנדרים ח:, ועיין להלן.)

מיט דעם קען מען אויך זאגן א רמז אז די גמרא זאגט בעירובין מא: אז י"א דמי שיש לו אשה רעה אינו רואה פני גיהנום ולמאי נפקא מינה לקבולי מאהבה ע"ש (ועיין בשבת יא. ובביצה לב:). און די גמרא זאגט בתענית י. אז י"א דגיהנום אין לה שיעור ע"ש. ואפשר לומר אז דאס איז די געדאנק: אז איינער וואס יש לו אשה רעה, און דאס וועט דאך איבערגיין בב"ת כנ"ל איז וויסענדיג דאס דאס שוין א גיהנום פאר אים, וואס איז דאך אויך אין לה שיעור (במקום) ובב"ת (ועיין בר"ה יז. אז עס איז שייך דערביי ביי גיהנום בב"ת בזמן ע"ש). ולכן איז די נפק"מ פון דאס'ן דאס וויסן פון פאראויס לקבולי "מאהבה", און זעהן אז די אהבה צו איר זאל וואקסן, וואס דאס מאכט דאס אויס גיהנום. ולאידך גיסא קען דאס זיין די רמז וואס מ'איז מרמז אין די שבע ברכות בעת הנישואין "שמח תשמח רעים האהובים כשמחך יצירך בגן עדן מקדם", והיינו דאס איז א וואונטש אז איש ואשתו זאלן זיין בשמחה וויסענדיג אז זיי זענען אהובים און עס גייט זיך איבערשפילן בב"ת אזוי, אזוי ווי "עדן" וואס י"א דארט בתענית אז אין לה שיעור ג"כ. (און די געדאנק פון מ"קדם" איז ווייל די ספר התודעה שרייבט אז די מספר הפסוקים פון די שבעה דנחמתא איז "קדם", וואס מיט דעם ענדיגט מען דאך מגילת איכה על החורבן, וואס דאס איז איינס מער פון די מספר הפסוקים פון די תוכחות ע"ש. והיינו, אז ביי נישואין זאל זיין מער ווי די "כל רעה" ותוכחה של אשה רעה כבשבת יא. ולבטלה. ובסתם איז דאך ביי נישואין ושמחתה כאילו בנה אחת מחרבות ירושלים כדאיתא בברכות ו:)

ומענין לענין באותו ענין איז אינטרעסאנט צו באמערקן אז דער רד"ק שרייבט בפ' חיי שרה, "כי רוב בני אדם אוהבים נשותיהם". די שאלה איז צי דאס באדייט אויך אז רוב וועלן זיין נענטער צו א 10 אויף די לייקערט סקעיל הנ"ל?

עס איז אויך מערקווידיג צוצוצייכענען אז דער ערוגת הבושם שרייבט (פ' אמור):

וענין חתונה אי אפשר אלא בין רעים אהובים, דמי שאינם אוהבים זה את זה אי אפשר להם להתחתן

ואולי אפשר לרמז בדבריו אז אויב זיי זענען פארבליבן צוזאמען און די חתונה געשעהט דאך איבער און איבער בב"ת כנ"ל, זענען זיי שוין רעים אהובים על זה הדרך (על הכלל).

[לייביששרייבער]

מען קען אפשר זאגן נאך א פשט (ענליך צו דעם וואס @ביבער זאגט) אז בדרך כלל מעסט זיך סוקסעס אין וויפיל פון דער איניציאלע פלאן איז געווארן עררייכט. ס׳הייסט ווען איינער פלאנירט עפעס אויס, נאכדעם וואס זיין פלאן האט זיך אויסגעארבעט קען מען זאגן ער איז געווען סוקסעספול.

טאמער וויל מען דאס לייגן אויף מערעידזש וועט אויסקומען אז סוקסעס אין מערעידזש ווערט געשאצט לויטן וויזיע וואס ער האט געהאט אויף זיין מערעידזש און וויפיל דערפון עס איז געווארן פארווירקליכט. ווי מער ער האט מצליח געווען אין נאכקומען זיינע פאראויסשאצונגען אלץ מער סוקסעספול וועט זיך עס אנגעבן. דער פראבלעם איז אז אדאנק ענטראפי איז זייער שווער צו מענואווירן דאס לעבן צו וויאזוי מען וויל, אבער אז מען ווייסט אז מען גייט עס נאכאמאל איבער גיין לפי דר. עריק שוויצגעבעל, דאן לוינט זיך אריינצולייגן יעדער עפארט (אָן אריינגיין אין בחירה) אז עס זאל זיין גוט אפילו עס איז נישט וויאזוי מען האט לכתחילה געוואלט.

אויב אזוי ווי אזוי וועט מען שאצען דער ערשטע תקופה ווען די וויזיע האלט זיך אינימיטן פורמירן ?

[דיכטער]

דער אמת איז, כ׳מיין ביסט גערעכט, דער ערשטע תקופה איז לכו״ע שווער צו מעסטן סוקסעס.
ס׳דערמאנט מיך פון א חתן-כלה וועלכע זענען ערשט אראפגעשטיגן פונעם חופה און עמעצער קומט זיי אנטקעגן און פרעגט זיי ווי אזוי דער שלום בית גייט. זאגט די פרישע כלה צו איהם מיט א שמייכל: So far so good…

[לייביששרייבער]

דער אמת איז, כ׳מיין ביסט גערעכט, דער ערשטע תקופה איז לכו״ע שווער צו מעסטן סוקסעס.
ס׳דערמאנט מיך פון א חתן-כלה וועלכע זענען ערשט אראפגעשטיגן פונעם חופה און עמעצער קומט זיי אנטקעגן און פרעגט זיי ווי אזוי דער שלום בית גייט. זאגט די פרישע כלה צו איהם מיט א שמייכל: So far so good…

בדידי הוי עובדה, מיין זיידע ע"ה האט דאס געטוהן צו אונז, און מיין נייע כלה האט עים אזוי געענטפער בערך. אבל דא עקא. עס איז נאך אלץ אזוי. א יעדען טאג וואס גייט פארביי איז נאך הטוב והמטיב, עס איז So far so good.

צוויי זאכן זענען א work in progress כל זמן שהנהשמה בקרבינו און דאס איז די שלום בית, און די שלום עצמו, דוק ותשכח

כל זמן די לעכטעלע ברענט, פארעכטן די שיך איז דא דער זמן, דער טענה פון רבין איז נישט גערעכט, ווער ווייסט וואס מארגן זיין.

[איך אויך]

זאלסט עס טאטע נישט נעמען פאר גרענטעד. לדוגמה, א ווייניג באקאנטע פאקט פון די באקאנטע מרס. שרה שניערער איז אז זי איז געגאנגן פון די חופה גלייך אריין צום נעקסטן צימער ווי מען האט מסדר געווען א גט (זי האט געוואלט אפלאזן דעם שידוך אבער מען האט איר געזאגט דאס איז נישט ערלויבט, האט זי מסכים געווען צו גיין אונטער די חופה נאר אויב מען איז מסדר די גט תיכף דערנאך). ערשט יארן שפעטער האט זי נאכאמאל חתונה געהאט.

[ביבער]

ס'איז א שווערד פון צוויי זייטן, ס'איז אמת אז געווענליך ווען מ'לעבט צוזאמען מיט אנדערע מענטשן קלעבן זיך אן די פערסאנאליטיעס פון איינעם אינעם אנדערן און מ'ווערט מיט די צייט מער און מער עהנליך איינער צום אנדערן. פון דער אנדערער זייט, אויב שאפט זיך א competitive relationship/environment דאן איז פארקערט.

דאס איז פשט אין עזר כנגדו עפ"י פשוטו

[Visionary]

איך האב געליינט בשם אדמו"ר מסלאנים וואס האט איבערגעזאגט בשם אדמו"ר מרחמיסטריבקא זי"ע אז עס שטייט אין גמרא מסכת ברכות ""במערבא, כשנשא אדם אשה, אמרו לו כך: "מצא" או "מוצא": "מצא", שנאמר: "מצא אשה מצא טוב" (משלי יח, כב); "מוצא", שנאמר: "ומוצא אני מר ממות את האשה" (קהלת ז, כו)"". האט אדמו"ר מרחמיסטריבקא זי"ע געפרעגט ער פארשטייט נישט, די גמרא רעדט דען פון "יענטעס" וואס מישן זיך אין יענעם'ס לעבן? אויכעט פרעגט ער, וואס איז פשט אז אינמיטן שבע ברכות פרעגט מען די שאלה, דאס דארף מען פרעגן צוויי יאהר אריין אינעם לעבן?

נאר זאגט אדמו"ר מרחמיסטריבקא זי"ע אז מען רעדט דא צום אינגערמאן, און מען זאגט אים אויב ווילסטו האבן א גוטע לעבן פון "מצא" אדער א שלעכט לעבן פון "מוצא" זאלסטו וויסן אז עס ווענדט זיך נאר אין דיר. אויב וועסטו זיין א גוטע מאן וועט עס זיין "מצא" און אויב חלילה פארקערט וועט עס זיין "מוצא".

ודברים פשוטים, א יעדע מערידזש האט שוועריגקייטן און עדזשאסטמענטס, דער מאן וויל דאס און יענץ אבער די פרוי איז גאר אויף אנדערע בלאט וכדו'. אבער אויב גייט מען דורך די מערידזש און מען פלאגט זיך צוזאמען כדי אנצוקומען אויף א צד השוה, נישט נאר ווערט די דעמאלסדיגע שוועריגקייט מסודר, נאר די גאנצע מערידזש און ליבשאפט ווערט טיפער.

אבער טייערע אינגערמאן, געדענק, "בידך הדבר". דו קענסט עס אויסארבייטן אויב דו ווילסט.