עס רוישט און בודזשעט
פון טיף אין גייסט
עס פאדערט און נודזשעט
רופט און הייסט
צוריק זיך קער
גענוג פארקראכן
איך שטיי און הער
מיין זעל צעבראכן
דער וועג צוריק
באוואקסן מיט גראזן
צעפאלן דער בריק
פארלוירן די שטראזן
וואו אהין שפאנען
דער פוס עס גייט
בלויז פארהאנען
דער וועג צו הוילקייט
ווי צו שלאכטן
ווערט געפירט
נישט צו טראכטן
אנטלויפן פראבירט
גייט אין וועג
פירט צום תהום
פארגעסט פון טעג
אטעמט קוים
מיט יעדן טאג
וואס ווערט פארלירט
ווערט די פלאג
ווייניגער געשפירט
אזוי עס קומט
און אנדערש נישט
וואגן צו עס שטומט
אדער ווערן צעמישט
ביז עס אנטפלעקט זיך
א וועג וואס שיידט
דער זעל אויפוועקט זיך
מיט האפענונג באקליידט
וואו זיך ווענדן
אהין אדער אהער
צייט נישט שפענדן
דער וועג איבערקלער
לאמיר אויסגלייכן
אונזערע גאנג
צו טוהן מיר גרייכן
וואס מיר ווילן שוין לאנג
פילייכט מיר ברויכן
בייטן דעם שאסיי
אויסקלארן די רויכן
און אנהייבן פון דאסניי
דאס מאל מיר וועלן
מיט דער גאנצע געפיל
אויפן ריכטיגן וועג שטעלן
און זיך האלטן צום ציל.
