מיין געזעגענונגס דרשה...!

[berlbalaguleh]

מורי ורבותי. חשוב'ע ידידים און גוטע פריינט. (איצטיגע און געוועזענע) חברי ה'קאווע שטיבל.

די גמ' זאגט (ערגעץ, כ'בין זיכער.)..."אין מערבין שמחה בשמחה"... שוין א לענגערע צייט וואס ס'דרייען זיך ביי מיר אין קאפ (אדער אין בויך) מחשבות זרות...יא אפלאזן קאווע שטיבל אדער נישט אפלאזן. פונקט ווען מיין החלטה איז שוין געווען פעסט ביי מיר און די געזעגענונגס דרשה גרייט, האט די חשוב'ע הנהלה באשלאסן אפצושפארן קאווע שטיבל. אמת. ס'האט געהייסן אז נאר פאר א טאג. נאר ס'האטציך (ליידער) פארשלעפט.

צוערשט ווען איך האב אריינגעסיינט דעם פארגאנגענעם דינסטאג און מיטוואך ביניך געווען זיכער אז דער חשוב'ער מנהל האט מיך שוין ווידער "אויסגעשפארט". כדרכו בקודש. נאר איך האב אויך מיטגעהאלטן די הודעה אז ס'איז (צייטווייליג) פארמאכט כדי צוריקצוקומען ביתר שאת וביתר עוז

איז דאך די שמחה (ב"ה) זייער גרויס. און איך פריי מיך אויך מיט אלס (געוועזענער) חבר ה'שטיבל. ממילא איז אפשר נישט אין פלאץ אז איך זאל אריינקומען און אריינמישן מיין אייגענע שמחה. און אפשר די שמחה ביי א געוויסע פאר יחידים. האמת אגיד אז איך גיי אוועק פון קאווע שטיבל מיט (זייער) א שווער הארץ.

איך וועל נאך (אי"ה, בלי"נ) אריינשמעקן אין קאווע שטיבל פון צייט צו צייט. נאר שרייבן וועל איך בלי"נ מער נישט. איך וויל נעמען א שטיקל הפסקה.

כ'האב (פונקט) געטראכט. אפשר אריבערגיין צו הייד פארק, אויב ס'עקזיסטירט נאך. אדער צו איי-וועלט. נאר א יעדער בר בי רב דחד יומא פארשטייט א ס'איז נישט לאגיש.

מיין החלטה צו נעמען א שטיקל "ברעיק" איז געקומען מכח כמה טעמים. על פי נגלה און על פי נסתר.

די טעמים עפ"י נגלה זענען זייער פשוט. דער חשוב'ער (געוועזענער) מנהל שליט"א האט עפ"י פקודת געוויסע אויטאריטעטן אין די הויכע פענסטער מיך "געמארקט". א יעדן שני וחמישי האט ער מיר געשיקט "אפיציעלע" ווארנונגען. און א יעדן שני ושלישי מיך "אויסגעשפארט". און פארשטייצעך מיך געמעקט (כמעט) טעגליך. ווען איך האב ארויסגעזאגט א ביסל א שארפע מיינונג וואס איז נישט אין איינקלאנג מיט די אפיציעלע ליניע.

איך האב אפילו באקומען א "ווארנונג" אויב איך האב אויסגעדרוקט ספיקות צי מ'צענזורירט יא. אדער נישט.

שוין. רבותיי האטץ מיר און זייטס מיר. איך ווינטש פאר אלע מיינע איצטיגע און געוועזענע גוטע פריינט א סאך הצלחה. און זיי זאללן זיך ארויפארבעטן דא אין קאווע שטיבל.

איך מוז שוין לויפן צום געיט. מיין פלעין פארט שוין (באלד) אוועק...!