דער מוזיק ארענדשער יואלי דיקמאן

[moshav zekeinim]

נישט די חתונות איז די שטארקע זייט פון אן ארעינדזער, און זיכער נישט פון יואלי דיקמאן. די ספעציאליטעט פון א ארעינדזשער איז און סטודיאו, אןן אפשר צומאל אויך ביי א קאנצערט, און טאמער מאכט ער א גוטער ארבעט ביי א חתונה איז עס א באונוס.

איבערהויפט יואלי דיקמאן וואס האט זיך געמאכט א נאמען אלס איינעם וועם סאיז אינטרעסאנט צו וואטשן אין סטודיאו, די היים פלאץ פון א ארעידזשער.

אינטרעסאנט איז. אז הייסן הייסט ער מיט דעם אומבאדאטפולע יואלי, אויסזען זעט ער אויס ווי א יונגער צוציק וואס דאס איז ער אייגענטליך, אבער און קעגנזאץ צו דעם, ארעינגזשט ער ווי א לייב אדער גאר ווי עלעפאנט אדער וואל פיש... פול מיט באדי. מיט קראפט פראכט און ענערדזשי און אויך מיט טעם. וואס כמעט אין בדומה לו מיט אזא קאמבינעישן, ער פארמאגט די פילהארמאנישער פראכטיגקייט און שניידיגער שטארקייט פון לאם( אן לאםס שטייפקייט) פון וועם ער פארופט זיך אלס א שטיקל תלמוד דורך זיינע טעיפס. צוזאמען מיט מונה'ס טעם און ענערדזשי. איך וואלט אבער נישט געזאגט אז ער שטייגט איבער מונה מיט זיינע מעלות, ווייל אויסער דעם וואס מונה איז נאך היינט נאך פופציג יאר ארעינדזשן מלא טעם וחידוש בניגוד צו דיקמאן'ס קארגע צען יאר אין די ליין, האט מונה נאך א סך אויסגערופענע ספעציאליטעטן וואס דיקמאן פארמאגט נישט. אבער כדי הוא דיקמאן בפני עצמו, דער צוזאמענשטעל פון דיקמאנס טאלנט איז פרייליכע נייעס אין די צוקומפטיגע עולם המוזיק.

[moshav zekeinim]

די ערשטע מאל וואס איך האב רילייזט אז יואלי איז דורכברוך פון א מוזיקאנט איז געווען ווען איך האב געהערט יוסף חיים שוואקי'ס ערשטע סידי הוא יברך. דער סידי איז פול מיט ענערדזשי און לעבן'ס לוסט ביי יעדער ניגון באזונגער, גלייך ווי די טעיפס פון מונה אין זיין גאלדן עידזש

[דברים ככתבן]

still not mona

[moshav zekeinim]

איך בין אויך א מונה פען, און מונה איז ביי מיר דער נומער איינס ארעינדזשער, אבער יואלי שטייט גאנץ נאנט צו אים אין שטארקע הינזיכטן, פלאס וואס ער פארמאגט אנדערע סובבטאנסן ווי פון ישראל לאם און נאך

[אלפא]

שפאציר איך מיר אריין אין דעם (פארשלאפענע) מוזיק ווינקל, באמערק איך ווי מען רעדט פון יואלי דיקמאן - מיין אלטע פעיוואריט.. מען קאמפערט אים צו מונה ארויף און אראפ, און איך בין אביסל אנטוישט אז צווישן די ריזן דא אין שטיבל קען קיינער נישט אויפכאפן די (טאקע דקות'דיגע) חילוק צווישן די צוויי וועלכע שטעלט מונה אויף אן אומפערפאציאנאלן העכערן פלאץ?! (מעגליך די טאלאנטפולע עולם שרייבט דיזע נושאים נאר אויף אייוועלט..)

יואלי דיקמאן האט א מייסטערהאפטיגן ענערגיע ווען עס קומט אנצופירן א לייו בענד אדער געוויס אראנדזשירענדיג אין סטודיא, זיין אייגענארטיגן ברעס סאונד איז מלא חיות און חידוש, זיין קינצליכקייט צוזאמצופארן קאונטערפארטס אין די ארענדזשמענט (- באזינדערע הארמאניע ליניעס וועלכע שטעלן זיך צוזאם אלס א גרויסן בילד..) און דאס פאראויס פלאנען איז העכער ווי מיין יכולת צו פארשטיין, אבער מיט דעם אלעם ווען עס קומט צו אויסשטעלן די קארדס אויפן ניגון - וועלכע אינסטרומענט שפילט וועלכע נאט און וויאזוי די בעסס פארט פון אכטער דעם טראמבאן וכדו' - דארט האט נאר מונה דערווייל באוויזן אמת'ע גאונות..

יא, יואלי'ס אראנדזשירונגען הערן זיך רייכער און צומאל קינצליכער. יא, שיע קאלער האט באוויזן נאכצוקאפירן מונה'ס ליניעס (אין די טרעבל ראלם..) זייער געוואלדיג און באאיינדרוקספול. אבער די קארד, די טיפע אויסשטעל פון די קארדס - אנטשולדיגט אייך אלע - נאר מונה!

און איך מיין נישט די נעמען פון די קארדס און די סארט קארדס וואס ווערט גענוצט (אין ווי רובי באנעט איז געוואלדיג און דודי קאליש פראבירט זיך צו אהערשטעלן..), איך מיין בדיוק די 'אויסשטעל' און רייכקייט אין דעם געשפילטן קארד זעלבסט, וואס ווען מ'נעמט לדוגמא א שיע קאלער ליין ווס א מונה ליין הערט מען קלאר א באדייטענע ליידיגקייט אינעם הונטערגרונד ביי שיע קאלער...

א פרייליכן חנוכה!

[די קעפעלע]

א קלעסיק מייסטערווערק פון מונה מיט די טיפע קארדס וואס ר אלפא דערמאנט. גראדע איז די גמר הפקה post production דורך יואלי דיקמן


https://www.youtube.com/watch?v=00PPzcA6Hlw