ס'איז א ראיה אויף א קדמות ירשלמי אויף קדשיםתוהו ובוהו האט געשריבן:און איז אויך א קלארע ראיה אויפן קדמות ירושלמי פרידלנדר..
הקטן האט געשריבן:ס'איז א ראיה אויף א קדמות ירשלמי אויף קדשיםתוהו ובוהו האט געשריבן:און איז אויך א קלארע ראיה אויפן קדמות ירושלמי פרידלנדר..
וואלט געווען ראשונים וואס איז נישט געווען באקאנט פאר פרידלנדר, געברענגט די זעלבע לשון פין "ירושלמי פרידלנדר" וואלט דאס זיכער געשפילט א ראלע און דן זיין די אטענטישקייט פין "ירושלמי פרידלנדר"
תוהו ובוהו האט געשריבן:און איז אויך א קלארע ראיה אויפן קדמות ירושלמי פרידלנדר..
ווי?קאצקע ציקער האט געשריבן:מזל טוב כלל ישראל!! מען קען ליינען אין א געהעריגע היימישע מאגעזין די גאנצע נושא, א דעטאלירטע באריכט פון קדמות הזוהר. און אז די ספר הזוהר איז נישט געווען באקאנט פאר אכט הינדערט יאר ציריק, און סשטייט קלאר אז סאיז דא וואס האלטן אז ר' שמעון האט עס נישט געשריבן
שאקינג!
מי אני: דאמאלס דארף די דעפינישן פון ÷.."מדרש הנעלם"... געטוישט ווערן. די אלגעמיינע טייטש איז אז דער מדרש איז דא פאר אונזערע אויגן. נאר דער פשט איז נעלם. אומפארשטענדליך. לויט דעם אנדער'ן טייטש מיינט עס אז דער מדרש איז נעלם פון די וועלט.מי אני האט געשריבן:רבי דוד לוריא טענה׳ט אז די גאונים ברענגען שוין אראפ מאמרים פונעם זוהר בשם ״מדרש הנעלם״.
מען האט שוין בעסערע דאגותקאצקע ציקער האט געשריבן:מזל טוב כלל ישראל!! מען קען ליינען אין א געהעריגע היימישע מאגעזין די גאנצע נושא, א דעטאלירטע באריכט פון קדמות הזוהר. און אז די ספר הזוהר איז נישט געווען באקאנט פאר אכט הינדערט יאר ציריק, און סשטייט קלאר אז סאיז דא וואס האלטן אז ר' שמעון האט עס נישט געשריבן
שאקינג!
לכאו' נישט שייך צו זאגן אז רמד"ל האט געקענט שרייבן אזא גאונישע חיבור אויסגעזויגן פון פינגער און נישט געקענט שרייבן א שיינע ארמיש, א שפראך וואס יעדער בר בי רב דחד יומא קען איר, שטארקע טענה, הא?!שליח האט געשריבן:ר' @יאיר, כ'וואלט נישט געגלייבט אז איר גלייבט דעם וויין-פעלשער. דער קשר פון קבלה צו גנאסטיקס איז פונקט אזוי שטארק (שוואך) ווי דער קשר פון סיי וועלכע מיסטישע תורה צו סיי וועלכע אנדערע. אז מ'וויל זיך ארויפכאפן איז זייער גרינג, מיסטיקה לאזט זיך בטבע זייער גרינג פארדרייען און צושטעלן, (איר ווייסט געוויס אז איוב און דניאל קען מען אויך זייער גרינג אפסטעמפלען אלס גנאסטיק). דאס איז שוין חוץ מזה אז ס'פרעגט גארנישט אפ. אה"נ, די זאכן וואס זענען די זעלבע אין גנאסטיקס ווי קבלה זענען טאקע אמת (עפ"י קבלה), בלעם האט אויך געזאגט אמת. ס'איז נישט שווער צו טרעפן קערנדלעך פון אמת און שטוינענדע ענליכקייטן אין די תורות פון די pagans, shamans, און אנדערע אזעלכע מיסטישע גרופעס, אריינגערעכנט אזעלכע וואס האבן בכלל נישט געהאט קיין השפעה איינס אויפן צווייטן (אינדיאנער אינעם אמאזאן וואלד מיט די Celts, למשל), דאס ווייזט נאר אויפן עירוב טו"ר ושכינתא בגלותא.
אין קדמות הזוהר וועל איך נישט אריינגיין, אבער מעודי נתקשיתי וויאזוי איז שייך עס ארויפצולייגן אויף ר' משה די-ליאון, זיינע שיטות אין קבלה שטימען בכלל נישט מיטן זוהר, אסאך מאל ווען ער ברענגט נאך דעם זוהר (אין זיינע שפעטערדיגע ספרים) מאכט ער קלאר א טעות אין הבנה. מילא די גדולי אותו הדור וואס האבן אזוי חושד געווען, זיי האבן אפשר נישט דורכגעאקערט רמד"ל'ס ספרים, אבער וויאזוי קומט אזא טעות צו א חוקר הקבלה? עד שמצאתי את שאהבה נפשי, ר' מענדל קאשער האט געשריבן א גאנצע מאמר דערוועגן אינעם ספר היובל פון סיני, וואו ער צוטרענצלט גרשום'ס שיטה אויף פיצעלעך, ארויסברענגענדיג זיינע טעותים און פארדרייענישן, א טייל פון מיינע טענות שטייען אויך דארט.
איינער וואס קוקט אהן דעם ספר הזוהר מיט אויגן פון א חוקר וואלט געדארפט זעהן קלאר אז ס'איז נתחבר געווארן שטיקעלעך שטיקעלעך, אסאך מחברים אין אסאך תקופות (און א שיינע צאל חוקרים זענען טאקע געקומען צו די מסקנא). לכל היותר האט רמד"ל צוגעלייגט קטעים דא-דארט, אבער צו זאגן אז אלעס איז מעשי ידיו איז פשוט מופרך. אז שלום איז אנגעקומען צו די מסקנא ווייזט דאס אביסל ווי אביעקטיוו ער איז געווען, לייגט צו זיינע באוויסטע מערכות אז מער-ווייניגער יעדער גדול בישראל איז געווען מכת ש"ץ, מיט די אפענע אגענדא ארויסצוברענגען אז די אפיקורס'ישע שיטות זענען "אן אינטעגראלע חלק פון מחשבת ישראל", (און ליינט דערנאך ר' חיים ליבערמאן'ס מאמר "כיצד חוקרים חסידות בישראל"), ווערט דאס בילד ערגענצט.
ככתוב, טעמו וראו כי טוב.שליח האט געשריבן:זייער א גוטע שאלה, און כ'פיל שלעכט אז כ'גיי אייך ענטפערן א boring תירוץ, כ'האב אבער נישט קיין ברירה.געפילטע פיש האט געשריבן:אלץ איינער וואס איז קאמפלעט איגנאראנט אינעם ענין, אפשר קלערט איר מיר אויף וואס איר מיינט, וואס איז אזוי מורא'דיג מיטן ספר הזוהר? איך פרעג מחיסרון ידיעה, נישט לקנטר.
ערשטענס, לענינינו איז גענוג אז אזעלכע ריזן ווי דער אריה"ק, ר' יהונתן אייבשיץ, רמח"ל, גר"א, רב אלישיב הראשון (בעל הלשם), ובעל הסולם (און נאך א גרויסע ליסטע) האבן אזוי געוויסט און משיג געווען. פונקט ווי א בלינדער וועט בכלל נישט זיין קלוג אויב וועט ער פרובירן אליינס צו דערגיין וועלכע פון צוויי בילדער זענען שענער מיט זיינע חושים וואס ארבעטן, ווייל פונקט דער חוש וואס פעלט אויס פארמאגט ער נישט, אזוי דארפן מיר פארשטיין אז די ריזן האבן געהאט דעם חוש פון משיג זיין קדושה, און איינער וואס פארמאגט עס נישט וועט אים נישט העלפן קיין שום התחכמות בעולם.
איך, למשל, פארשטיי בכלל נישט צו וויין (פיזישע וויין, נישט די סארט וואס ג"ש האט מחמיץ געווען...). אויב וויל איך דערגיין צו א פלעשל וויין איז ווערד איר פרייז, האב איך דריי וועגן אין וואס בוחר צו זיין: איינס, זיך איינרעדן אז כ'בין א חכם עתיק, נישט איינזעהן אז ס'פעלט מיר דעם חוש, און זיך נעמען אויספראבירן אויף אלע וועגן; שמעקן, לעקן, שלינגען, שפייען, און פארשטייט זיך ארויסקריכן מיט גארנישט. צוויי, כ'קען גיין צו איינעם וואס פארשטייט צו וויין, פרעגן צו ער רעקאמאנדירט דאס. דריי, כ'קען גאר טענה'ן אז די גאנצע אזויגערופענע וויין מומחיות איז סתם א בלאף, מענטשן מאכן זיך ווי זיי ווייסן וואס זיי רעדן בעת וואס ס'איז בכלל נישטא וואס צו וויסן. די ערשטע וועג איז זיכער נאריש, ווי געשמועסט, אבער וועלכע פון די אנדערע צוויי זענען מער שכל'דיג? פשוט, אויב זענען דא צווישן די וויין מומחים קלוגע און אויפריכטיגע מענטשן, מוז זיין אז יש דברים בגו, זיי וואלטן נישט גענארט זיך און די וועלט.
די אלע אויבנדערמאנטע גדולים זענען געווען ריזיגע מוחות און ברייטע קעפ, א גרויס חלק פון זיי אויך בקי אין פילאזאפיע ושאר חכמות העולם, זיי צו גלייבן אז זיי האבן באמת משיג געווען איז די מערסטע שכל'דיג.
אויב רעדט איר אבער פון מיר, כ'בין ליידער נישט אין די מדריגה משיג צו זיין און זעהן בעולמות העליונים די גרויסקייט פון א חיבור, פארט קען איך שפירן (מיט די נשמה, נישט מיט די הארץ) אז ס'איז נישט סתם אבי נאך א ספר. יעדעס ווארט שניידט אריין, ווי א מלאך וואלט עס אריינגעשעפשעט אין די אויערן פונעם נרנח"י. יעדע שטיקעלע טראגט וואג, ס'פלאמט מיט אמת. ווער רעדט נאך ווען מ'זעצט זיך לערנען מיט עיון, און מ'זעהט ווי אומבאגרייפליך טיעף, הויעך און אויסגערעכנט יעדעס ווארט איז. מיין כח הדמיון איז נישט גענוג שטארק אויף זיך אויסצו'משל'ן א מענטש וואס איז אזוי אויסטערליש קלוג, אזא מבהיל'דיג ריזיגער מוח, אזא נשמה נשגבה, און אזא קדוש אלקי, אויף צו זיין דער מחבר.
כ'ווייס, כ'האב למעשה גארנישט געענטפערט, אבער וואס קען איך טון? ס'איז פשוט א זאך וואס איז נישט געמאכט פאר ווערטער. וויאזוי שרייבט נאר 'דער איד'? הדרא דלא אפשר למפרט בשפוותא. אבער אין דעם פאל איז עס דורכאויס אמת. כ'קען אייך בלויז עצה'ן ווי געשריבן:שליח האט געשריבן:דאס איז פון די זאכן וואס מ'קען נישט אויפווייזן, מ'מוז אליינס דורכטון, און נישט דורך אזעלכע בורות נשברים ווי ג"ש וחביריו, נאר טאקע אליינס מיטן גאנצן נשמה (מערקט אז כ'שרייב נישט הארץ).
אויף היברו בוקס איז דא א קונטרוס בריוון פון שי"ר צו שד"ל ביקר אויף ספר ישעה, ראב"ע און זוה"ק, דארטן ציטירט ער פילע 'שמיציגע' שטיקלעך אין זוה"ק, עפ"לנהורא נפישא האט געשריבן:אויך נישט פארגעסן פון רב קאפח וואס שניידט שטיקער אז די זוהר איז פול מיט כפירה
דא ברויך מען מחלק זיין צווישן דו משכילים און דער יעב"ץ, כ'וואונדער זיך שוין טאקע א לאנגע צייט מיט וואס רמ"ד וחביריו פאסמאקעווען זיך אזוי מיטן יעב"ץ ווען זיי לייקענען tין קבלה בכלל און דער יעב"ץ פארהייליגט איר נאר שרייבט סה"כ אז ס'איז פון א שפעטערע, איינער אפשר?!דעת תורה האט געשריבן:היימישער, ווי יאיר האט דיר שוין געענטפערט, עס גייט פארקערט, קבלה איז עלטער ווי דער זוהר, דער רמב"ן איז געווען א מקובל ועוד מבני דורו, דער זוהר איז ערשט ערפינדן / נתגלה געווארן פיל שפעטער, און זאגט גארנישט אויף דער עצם אמיתית חכמת הקבלה והמקובלים, דאס ווענדט זיך אין דיר צי דו גלייבסט אין זייער הייליגקייט/ העכערקייט / יכולת בהשגה. איך פאר מיר, טאקע ווייל איך זעה אז דער אר"י הק' האט דאס אנגענומען (און אויך אז עס קומט באמת פון ר' שמעון) איז דאס פאר מיר גענוג אנצונעמען אז עטליעסט דער גרעין, די ענינים און גילויים וואס שטייען אין זוהר איז ממקור קדוש יהלכון. צי די ציורים, משלים און לבושים וויאזוי עס איז אראפגעשריבן האט טאקע פאסירט בפועל, און צי טאקע ממש א תלמיד פון ר"ש האט דאס געשריבן צי הערשט אפאר הונדערט יאר שפעטער, ווייס איך נישט צי מען קען עפעס ארויסנעמען און מכריע זיין פון זייערע ווערטער.
https://beta.hebrewbooks.org/47046סוף טוב הכל טוב האט געשריבן:נאמען פון קונטרס??קאצקער האט געשריבן:אויף היברו בוקס איז דא א קונטרוס בריוון פון שי"ר צו שד"ל ביקר אויף ספר ישעה, ראב"ע און זוה"ק, דארטן ציטירט ער פילע 'שמיציגע' שטיקלעך אין זוה"ק, עפ"לנהורא נפישא האט געשריבן:אויך נישט פארגעסן פון רב קאפח וואס שניידט שטיקער אז די זוהר איז פול מיט כפירה
אויסער דעם איז נאך דא סאך גאר שיינע תפילות אזוי ווי בריך שמיה און אנדערע. אויך איז דא פאראויסזאגונגען אין ספר הזוהר וועלכע זענען שוין מקויים געווארן. אזוי ווי די טעכנאלאגישע פארשריט אנגעהויבן פונ'ם יאר ת"ר (1840). (עה"פ "וארובות השמים נפתחו"...בשנת ת"ר (לאלף הששי) יתפתחון תרעין דחוכמתא...) וואס דאמאלס איז געווען דער "גאלד ראש" אין אמעריקע. און א יעדער איז געלאפן צו די מדבריות פון מערב. וואו מ'האט אנטדעקט גאלד. אויך. די מערסטע טעכנאלאגישע אויסטרעפונגען זענען געקומען נאכ'ן יאר ת"ר. און די פאראויס זאגונג אז די אראבערס וועללן פאר ביאת המשיח באקומען זייער גרויס עשירות. אלס שכר (בעוה"ז) פאר מצות מילה (זוהר פ' וירא).קאצקער האט געשריבן:לכאו' נישט שייך צו זאגן אז רמד"ל האט געקענט שרייבן אזא גאונישע חיבור אויסגעזויגן פון פינגער און נישט געקענט שרייבן א שיינע ארמיש, א שפראך וואס יעדער בר בי רב דחד יומא קען איר, שטארקע טענה, הא?!שליח האט געשריבן:ר' @יאיר, כ'וואלט נישט געגלייבט אז איר גלייבט דעם וויין-פעלשער. דער קשר פון קבלה צו גנאסטיקס איז פונקט אזוי שטארק (שוואך) ווי דער קשר פון סיי וועלכע מיסטישע תורה צו סיי וועלכע אנדערע. אז מ'וויל זיך ארויפכאפן איז זייער גרינג, מיסטיקה לאזט זיך בטבע זייער גרינג פארדרייען און צושטעלן, (איר ווייסט געוויס אז איוב און דניאל קען מען אויך זייער גרינג אפסטעמפלען אלס גנאסטיק). דאס איז שוין חוץ מזה אז ס'פרעגט גארנישט אפ. אה"נ, די זאכן וואס זענען די זעלבע אין גנאסטיקס ווי קבלה זענען טאקע אמת (עפ"י קבלה), בלעם האט אויך געזאגט אמת. ס'איז נישט שווער צו טרעפן קערנדלעך פון אמת און שטוינענדע ענליכקייטן אין די תורות פון די pagans, shamans, און אנדערע אזעלכע מיסטישע גרופעס, אריינגערעכנט אזעלכע וואס האבן בכלל נישט געהאט קיין השפעה איינס אויפן צווייטן (אינדיאנער אינעם אמאזאן וואלד מיט די Celts, למשל), דאס ווייזט נאר אויפן עירוב טו"ר ושכינתא בגלותא.
אין קדמות הזוהר וועל איך נישט אריינגיין, אבער מעודי נתקשיתי וויאזוי איז שייך עס ארויפצולייגן אויף ר' משה די-ליאון, זיינע שיטות אין קבלה שטימען בכלל נישט מיטן זוהר, אסאך מאל ווען ער ברענגט נאך דעם זוהר (אין זיינע שפעטערדיגע ספרים) מאכט ער קלאר א טעות אין הבנה. מילא די גדולי אותו הדור וואס האבן אזוי חושד געווען, זיי האבן אפשר נישט דורכגעאקערט רמד"ל'ס ספרים, אבער וויאזוי קומט אזא טעות צו א חוקר הקבלה? עד שמצאתי את שאהבה נפשי, ר' מענדל קאשער האט געשריבן א גאנצע מאמר דערוועגן אינעם ספר היובל פון סיני, וואו ער צוטרענצלט גרשום'ס שיטה אויף פיצעלעך, ארויסברענגענדיג זיינע טעותים און פארדרייענישן, א טייל פון מיינע טענות שטייען אויך דארט.
איינער וואס קוקט אהן דעם ספר הזוהר מיט אויגן פון א חוקר וואלט געדארפט זעהן קלאר אז ס'איז נתחבר געווארן שטיקעלעך שטיקעלעך, אסאך מחברים אין אסאך תקופות (און א שיינע צאל חוקרים זענען טאקע געקומען צו די מסקנא). לכל היותר האט רמד"ל צוגעלייגט קטעים דא-דארט, אבער צו זאגן אז אלעס איז מעשי ידיו איז פשוט מופרך. אז שלום איז אנגעקומען צו די מסקנא ווייזט דאס אביסל ווי אביעקטיוו ער איז געווען, לייגט צו זיינע באוויסטע מערכות אז מער-ווייניגער יעדער גדול בישראל איז געווען מכת ש"ץ, מיט די אפענע אגענדא ארויסצוברענגען אז די אפיקורס'ישע שיטות זענען "אן אינטעגראלע חלק פון מחשבת ישראל", (און ליינט דערנאך ר' חיים ליבערמאן'ס מאמר "כיצד חוקרים חסידות בישראל"), ווערט דאס בילד ערגענצט.
במחכ"ת קוקט אויס אז איר האט נישט אפגעלערנט דעם מטפחות ספרים, אויב מ'זאל מקבל זיין ווי דער יעב"ץ איז דער זוה"ק גאר א ליקוט מדברי אמוראים (ועיי"ש שא"א שספר המורה מדברי הר"מ) אויסער אויב איר מיינט די צווייטע האלב ספר ווי ער איז זיך אביסל סותר וצ"עberlbalaguleh האט געשריבן:אויסער דעם איז נאך דא סאך גאר שיינע תפילות אזוי ווי בריך שמיה און אנדערע. אויך איז דא פאראויסזאגונגען אין ספר הזוהר וועלכע זענען שוין מקויים געווארן. אזוי ווי די טעכנאלאגישע פארשריט אנגעהויבן פונ'ם יאר ת"ר (1840). (עה"פ "וארובות השמים נפתחו"...בשנת ת"ר (לאלף הששי) יתפתחון תרעין דחוכמתא...) וואס דאמאלס איז געווען דער "גאלד ראש" אין אמעריקע. און א יעדער איז געלאפן צו די מדבריות פון מערב. וואו מ'האט אנטדעקט גאלד. אויך. די מערסטע טעכנאלאגישע אויסטרעפונגען זענען געקומען נאכ'ן יאר ת"ר. און די פאראויס זאגונג אז די אראבערס וועללן פאר ביאת המשיח באקומען זייער גרויס עשירות. אלס שכר (בעוה"ז) פאר מצות מילה (זוהר פ' וירא).קאצקער האט געשריבן:לכאו' נישט שייך צו זאגן אז רמד"ל האט געקענט שרייבן אזא גאונישע חיבור אויסגעזויגן פון פינגער און נישט געקענט שרייבן א שיינע ארמיש, א שפראך וואס יעדער בר בי רב דחד יומא קען איר, שטארקע טענה, הא?!שליח האט געשריבן:ר' @יאיר, כ'וואלט נישט געגלייבט אז איר גלייבט דעם וויין-פעלשער. דער קשר פון קבלה צו גנאסטיקס איז פונקט אזוי שטארק (שוואך) ווי דער קשר פון סיי וועלכע מיסטישע תורה צו סיי וועלכע אנדערע. אז מ'וויל זיך ארויפכאפן איז זייער גרינג, מיסטיקה לאזט זיך בטבע זייער גרינג פארדרייען און צושטעלן, (איר ווייסט געוויס אז איוב און דניאל קען מען אויך זייער גרינג אפסטעמפלען אלס גנאסטיק). דאס איז שוין חוץ מזה אז ס'פרעגט גארנישט אפ. אה"נ, די זאכן וואס זענען די זעלבע אין גנאסטיקס ווי קבלה זענען טאקע אמת (עפ"י קבלה), בלעם האט אויך געזאגט אמת. ס'איז נישט שווער צו טרעפן קערנדלעך פון אמת און שטוינענדע ענליכקייטן אין די תורות פון די pagans, shamans, און אנדערע אזעלכע מיסטישע גרופעס, אריינגערעכנט אזעלכע וואס האבן בכלל נישט געהאט קיין השפעה איינס אויפן צווייטן (אינדיאנער אינעם אמאזאן וואלד מיט די Celts, למשל), דאס ווייזט נאר אויפן עירוב טו"ר ושכינתא בגלותא.
אין קדמות הזוהר וועל איך נישט אריינגיין, אבער מעודי נתקשיתי וויאזוי איז שייך עס ארויפצולייגן אויף ר' משה די-ליאון, זיינע שיטות אין קבלה שטימען בכלל נישט מיטן זוהר, אסאך מאל ווען ער ברענגט נאך דעם זוהר (אין זיינע שפעטערדיגע ספרים) מאכט ער קלאר א טעות אין הבנה. מילא די גדולי אותו הדור וואס האבן אזוי חושד געווען, זיי האבן אפשר נישט דורכגעאקערט רמד"ל'ס ספרים, אבער וויאזוי קומט אזא טעות צו א חוקר הקבלה? עד שמצאתי את שאהבה נפשי, ר' מענדל קאשער האט געשריבן א גאנצע מאמר דערוועגן אינעם ספר היובל פון סיני, וואו ער צוטרענצלט גרשום'ס שיטה אויף פיצעלעך, ארויסברענגענדיג זיינע טעותים און פארדרייענישן, א טייל פון מיינע טענות שטייען אויך דארט.
איינער וואס קוקט אהן דעם ספר הזוהר מיט אויגן פון א חוקר וואלט געדארפט זעהן קלאר אז ס'איז נתחבר געווארן שטיקעלעך שטיקעלעך, אסאך מחברים אין אסאך תקופות (און א שיינע צאל חוקרים זענען טאקע געקומען צו די מסקנא). לכל היותר האט רמד"ל צוגעלייגט קטעים דא-דארט, אבער צו זאגן אז אלעס איז מעשי ידיו איז פשוט מופרך. אז שלום איז אנגעקומען צו די מסקנא ווייזט דאס אביסל ווי אביעקטיוו ער איז געווען, לייגט צו זיינע באוויסטע מערכות אז מער-ווייניגער יעדער גדול בישראל איז געווען מכת ש"ץ, מיט די אפענע אגענדא ארויסצוברענגען אז די אפיקורס'ישע שיטות זענען "אן אינטעגראלע חלק פון מחשבת ישראל", (און ליינט דערנאך ר' חיים ליבערמאן'ס מאמר "כיצד חוקרים חסידות בישראל"), ווערט דאס בילד ערגענצט.
ס'איז (כמעט) נישט מעגליך אז רמד"ל האט דאס אלעס אויסגעטראכט. אויסער אז ער האט פלאגיאירט פון א סאך אנדערע מקורות.
לאידך גיסא. די טענות אויף דעם אויטענטישקייט פונ'ם זוהר זענען אויך שטארקע טענות. לאלו הנוטים לשיטת ר"י עמדין...!
Heinrich Graetz in the 19th century basically calls the Zohar a forgery, but I think that's too simplistic. Any great creative artist would tell you, "I'm not really the ultimate source of what I'm creating." Rather, something is coming through the writer, or the dancer, or the musician, or the sculptor. The Greeks refer to this as the Muse - the muses who inspire the poet. It could be that Moshe de Leon really felt that he was conveying something beyond his normal consciousness, that he was actually in touch with ancient rabbis. There's also a possibility, I think a good possibility, that "Automatic Writing" contributed to the Zohar. There are examples of this in medieval times. It sounds strange but someone would meditate on a Divine name and go into a kind of trance and produce writing without being consciously aware of it. It sounds unbelievable to people who aren't familiar with that, but it is an actual phenomenon. The great poet William Butler Yates actually was involved in a long project of automatic writing; Carl Jung used that type of technique to plumb the depths of the subconscious - it's a complicated thing. A friend of mine in Israel, who is a very fine teacher of the Zohar, says that the more we know about the authorship of the Zohar, the more mysterious it is
ס'איז דאך אבער נישט דא. בלייבט אלעס ביים אלטן. סדר קדשים פריעדלאנדער איז (כמעט) אויטענטיש. ס'קלינגט אויטענטיש. נאר ס'איז נישט.הקטן האט געשריבן: ↑זונטאג אוגוסט 22, 2021 4:52 pmס'איז א ראיה אויף א קדמות ירשלמי אויף קדשיםתוהו ובוהו האט געשריבן:און איז אויך א קלארע ראיה אויפן קדמות ירושלמי פרידלנדר..
וואלט געווען ראשונים וואס איז נישט געווען באקאנט פאר פרידלנדר, געברענגט די זעלבע לשון פין "ירושלמי פרידלנדר" וואלט דאס זיכער געשפילט א ראלע און דן זיין די אטענטישקייט פין "ירושלמי פרידלנדר"
ס'איז למ"ד הדמיון. על משקל כ"ף הדמיון וואס רש"י זאגט אין פ' חיי שרה.כרם זית האט געשריבן: ↑זונטאג מערץ 31, 2024 7:46 pm אויף די פסוק (ויקרא ז, לז) זֹ֣את הַתּוֹרָ֗ה לָֽעֹלָה֙ לַמִּנְחָ֔ה וְלַֽחַטָּ֖את וְלָאָשָׁ֑ם וְלַ֨מִּלּוּאִ֔ים וּלְזֶ֖בַח הַשְּׁלָמִֽים זאגט רבא (מנחות קי.) האי לעולה למנחה? עולה ומנחה מיבעי ליה! אלא אמר רבא כל העוסק בתורה אינו צריך לא עולה (ולא חטאת) ולא מנחה ולא אשם. דהיינו אז די למ"ד פון לעולה וגו' ווערט געדרשנט כאילו עס וואלט געשטאנען "לא".
האב איך געטראכט אז דאס טאקע האבן די מדפיסים געמיינט ווען זיי האבן געשריבן "ספר הזוהר להרשב"י", וק"ל.
נאך א סימן: אז ווען ער ברענגט די פארשידענע בריוון בשם די רבנים נוצט ער זייער א סאך מאל די זעלבע לשונות ווארט פאר ווארט. ס'איז דאך אוממעגליך אז פארשידענע רבנים אין פארשידענע אנדערע צייטן זאללן שרייבן ממש דאס זעלבע לשון.
למשל??berlbalaguleh האט געשריבן: ↑מאנטאג אפריל 01, 2024 4:28 amנאך א סימן: אז ווען ער ברענגט די פארשידענע בריוון בשם די רבנים נוצט ער זייער א סאך מאל די זעלבע לשונות ווארט פאר ווארט. ס'איז דאך אוממעגליך אז פארשידענע רבנים אין פארשידענע אנדערע צייטן זאללן שרייבן ממש דאס זעלבע לשון.