פסיכא-אנאליסיס

[אלפא]

Btw @אלפא איז דא א חילוק פון די unconscious mind צו די subconscious אדער סאיז די זעלבע זאך?

עס איז דא א חילוק, זיכער אין דעם אנאליטישן פעלד!
איך ווייס נישט ווי ווייט עס איז סייענטיפיקלי אוועקגעשטעלט אדער געפראווד (איך מיין אז עס איז בכלל נישט..) עס איז אבער מער א לינגוויסטיק חילוק. מען רופט בדרך כלל אלעס וואס מיר טוען אן צולייגן קאפ - סובקאנשעס (אדער פריקאנשעס), און די זאכן צו וואס מ'באציט זיך אין טעראפי - אנקאנשעס. - נישט אויסמישן מיטן מעדיקאל טערמין פון זיין אנקאנשעס..

די חילוק איז אז סובקאנשעס זאכן קען מען אויפכאפן ווען מ'לייגט צו קאפ עס איז נאר נישט אייביג אין די פראנט אוו די מיינד ווי מ'רופט עס (עס נעמט אויך אריין די מאטאר סקילס און בעצם אלעס וואס אונזער מח טוט אן אונזער דירעקטע באפעל). משא"כ אנקאנשעס איז וואו מיר קענען נישט צוקומען בכלל - עס ליגן דארטן די סופרעסטע געפילן און אומגעדענקבארע זכרונות א.א.וו. וואס מיר קענען עס נאר ארויסהאבן מיטן רעפלעקטירן און אפלערנען וויאזוי עס ריעקט און געוויסע מצבים און וויאזוי אונזערע החלטות און התנהגות'ער ווערן נשפע דערפון..

עס איז כמובן מער בבחינת שפעקולאציע - און דאס איז וואס מאכט פרויד'ס טעאריעס (און א גרויס טייל פסיכאלאגיע) אומסייענטיפיש. אבער עס איז אמת פאר דער וואס פילט און פארשטייט עס!

psychoanalysis.png

גענומען פון דא, זיי לייגן עס בעסער אראפ.

[שפילער]

Btw @אלפא איז דא א חילוק פון די unconscious mind צו די subconscious אדער סאיז די זעלבע זאך?

זיי זאגן אז יא

https://www.123helpme.com/essay/Cogniti ... yze-512292

[[NAMELESS]]

עס גייט אבער אריין אין די ברייטערע דיסקוסיעס און דעבאטעס אין די מענטאל העלט ראלם וואס רוב דערפון דרייט זיך נישט איבער קיין קאנקרעטע-איבערצייגענדע סייענס, און די שאלה איז מער ווער איז דער טראסטבארע מאן דאמר דערין, ועל טעם וריח אין להתוכח..

וואס מיינסטו צו זאגן, סמיז נישט נישט זיין אז psychoanalysis
איז אמת, אדער דו ווייסט נישט וועלכע modality איז אמת?

[אלפא]

עס גייט אבער אריין אין די ברייטערע דיסקוסיעס און דעבאטעס אין די מענטאל העלט ראלם וואס רוב דערפון דרייט זיך נישט איבער קיין קאנקרעטע-איבערצייגענדע סייענס, און די שאלה איז מער ווער איז דער טראסטבארע מאן דאמר דערין, ועל טעם וריח אין להתוכח..

וואס מיינסטו צו זאגן, סמיז נישט נישט זיין אז psychoanalysis
איז אמת, אדער דו ווייסט נישט וועלכע modality איז אמת?

די עכטע פראבלעם איז אז עס איז כמעט נישט מעגליך צו פאלציפירן (falsifying) רוב טעאריעס אין טעראפי, אפי' צו נאכגיין אויב און פארוואס עס איז ווירקזאם איז אויך נישט עכט מעגליך, בעיקר ווייל עס איז זייער סוביעקטיוו און עס איז נישטא קיין קאנצענסוס איבער די קרייעטעריעס דערפון. און אפי' די מומחים אין א ספעציפישן פעלד וועלן אלטימעטלי זאגן אז זייער מיינונג און עקספערטיז איז סוביעקטיוו.

דאס האב איך געמיינט מיט די סטעיטמענט אז עס ווענד זיך וועם מ'האלט טראסטבאר, ווייל בסופו של דבר איז עס געבויט אויף טראסט אין א ספעציפישע שיטה/טעראפיסט און פון דארט נעמט מען עס ווייטער.
ביים היימישן עולם איז רעליף לדוגמא א טראסטבארע באזע, הגם אין מיין מיינונג (וויבאלד איך טראסט אנדערע) האלט איך אז איך פארשטיי בעסער ווי זיי באופן כללי.
ממילא איז נישט שייך צו רעדן דערין אביעקטיווערהייט.

[אלפא]

איך האב א קלער זיך אוועקצוזעצן פאר אן אינטערוויו מיט א פראמינענטע טעראפיסט אדורכצושמועסן די הויפט שטריכן פון טעראפי, פסיכא-אנאליסיס, וויאזוי עס ארבייט, און פארוואס עס איז געמאכט, א.א.וו.
אויב איינער האט א ספעציפישע פראגע קען מען מיר אישי'ן, ואשתדל בעבורו בס"ד..

נ.ב. איך האב עס קיינמאל פריער פראבירט, און עס זענען זיכער דא בעסערע קאנדידאטן צו אינטערוויוען פראפעסיאנאלן, איך וויל אבער פראבירן זען וויאזוי עס לאזט זיך אויס, וכמובן אן קיין קאמיטמענט אז עס גייט עפעס ווערן דערפון..

[אלפא]

דאס איז זייער א גוטע סיכום (דורך Jennifer Kunst אויף Psychology Today) איבער די שאלה פאר וועמען פסיכא-אנאליסיס איז פאסיג.

און קורצן ברענגט זי ארויס וויאזוי עס איז געמאכט פאר די וואס ווילן עס אדער פאר די וואס דארפן עס, דהיינו, די וואס ווילן זיך פארשטיין און זיך ארויסהאבן בעסער לאו דוקא ווייל זיי עקספיריענסן פראבלעמען וכדו' - דאס איז איין סארט מענטש וואס קומט בדרך כלל אן צו פסיכא-אנאליסיס, די צווייטע איז די וועלכע האבן ערנסטע פראבלעמען און זיי האלטן שוין נאך פארשידענע אנדערע מהלכים וואס האט זיי נישט געהאלפן - זיי ענדיגן אויך ביי פסיכא-אנאליסיס.

וז"ל:

Psychoanalysis is for those who want it.

The experience of psychoanalysis is suited to some but not to everyone’s unique personality. It is a particularly good fit for those who want to develop a deeper understanding of themselves—for those who want to know how the pieces of their story fit together, the past and the present as well as their interior and exterior lives.

Psychoanalysis might be the right approach for you if you want to make sense of your experiences, if you are curious about how your mind works, and if you want to deal with your problems at their root. It could be right for you if you want relief in the short-term, yes, but also if you want to make changes that last—and you know the difference between the two.

Psychoanalysis is for those who need it.

Simply put, psychoanalysis is a treatment for those who are suffering and in emotional pain. It offers a unique kind of help for those who have been trying to cope with their difficulties but have found that they can’t do it on their own and have had limited success with other treatment approaches.

Psychoanalysis could be right for you if you take your need for help very seriously, especially if you have psychological difficulties that are longstanding: chronic or recurring depression, anxiety, anger, relationship difficulties, or low self-esteem. Psychoanalysis can get beneath the surface to the core dynamics that might be leading you to feel lost in life, trapped in vicious cycles, or unable to engage in your life in a constructive way.

You may be interested to know that, for many people, psychoanalysis is not their first psychotherapy experience. Almost all of my patients were in therapy with someone else before me. In most cases, their previous therapy experiences weren’t terrible. They were positive enough that my patients weren’t turned off altogether.

But these experiences also were unsatisfying enough that my patients continued to feel the need for help, recognized the need for something deeper, and could tell the difference between their previous therapist’s approach and mine. By seeing this contrast, my patients tend to develop a conviction that psychoanalysis has something unique to offer, something that they both want and really need.

Psychoanalysis is for those who can take it.

Psychoanalysis isn’t easy. No matter how much someone may want and need analysis, they have to be able to take it. Not only do they need to have time and financial resources available, they have to be able to withstand the heat, to manage the intensity of thorough self-examination as well as feedback from the analyst. They must be able to face painful and undesirable feelings, thoughts, and impulses. They must be willing and able to travel the long, two-steps-forward-one-step-back journey of getting better.

[אלפא]

גאר א געלונגענע ארטיקל אין די גארדיען איבער די חילוקים און לאנג-יעריגע רייבעריי צווישן פסיכא-אנאליסיס אנהענגער און די CBT/ביהעיוועראליסטן לאגער, צונעמענדיג סיי די היסטאריע און הונטערליגענדע איידעאלאגיעס, אריינקריכענדיג אין ספעציפישע שטודיעס און עקספערימענטן וויאזוי און וואס זיי ווייזן, און צוברענגענדיג מימרות פון פראמינענטע עקספערטן אויף ביידע זייטן, ועל כולם איז עס זייער געשמאק געשריבן..

עס איז נאר היבש בייעסד כלפי פסיכא-אנאליסיס, און ברענגט ארויס היבש שטארק פארוואס די מענטש איז מער קאמפליצירט ווי 'טוישן מחשבות' אדער 'אויסהיילן פראבלעמען'..

די אויספיר ליינט זיך:

“What happens in therapy,” Pollens said, “is that people come in asking for help, and then the very next thing they do is they try to stop you helping them.” His smile hinted at the element of absurdity in the situation – and in the whole therapeutic undertaking, perhaps. “How do we help a person when they’ve told you, in one way or another, ‘Don’t help me’? That’s what analytic treatment is about.”

אין א וועג דערציילט אונז דעם פאראגראף א טיפערע נקודה איבער דעם טעראפיוטיק פעלד, דאס איז אז אין דעם אנאליטישן לעקסיקאן איז נישט מער ווי פארשטענדליך פארוואס מענטשן בפרטיות און סאסייעטי בכלליות האבן א מאטיוו אוועקצומאכן פסיכא-אנאליסיס און בעצם יעדע פארם וואס האט די פאטענציאל אריינצוקריכן טיפער אין זיך און ענדערש אדאפטירן ביהעיוויאריסטישע און אויבערפלעכליכע געדאנקען וואס זאגן צו די חלק וואס מ'וויל הערן ארויסשניידנדיג דאס אומבאקוועמע. - אין פרויד'ס לעקסיקאן וואלט דאס געגאנגען אונטער די כלליות'דיגע דעפענס מעכאניזם'ס און רעזיסטענס וואס מענטשן דעוועלאפן בכדי נישט צו פעיסן זייער אינערליכע קאנפליקטן, קליין וואלט עס מסתמא אריינגעלייגט אין די פאראנויע קאטעגאריע וואס יעדע פון אונז פארמאגט אין טייל.

און אויב מ'קען ציען דעם לאגיק ווייטער, האט זיך למעשה אריבערגעגאסן דעם טרענד אויך צו די ברייטערע סאציאלאגישן פעלד, וואס ווי באקאנט איז היינט זייער אינפילטרירט מיט די אגענדעס פון סאציאלע-יוסטיץ און אקטיוויזם - אנשטאט צו זיין פארנומען אזויווי טראדיציאנאל מיט טעאריזירן און אנאלאזירן סאציאלע דינאמיקס און לאזן די טויש געשען פון זיך אליין.. וואס קען זיין ממבט אנאליטי איז אויך געבינדן צו די שיפט אוועק פון א וועלט אין וואו פראבלעמען זענען פראמינענט און מ'דארף זיך אן עצה געבן דערמיט אמבעסטן - צו א סופערפישעל וועלט וואו פראבלעמען האבן א גראדע סאלושאן - אויב נאר...

און ווי פרויד האט זיך אויסגעדרוקט אויף די ציל פון טעראפי - צו מאכן פון "neurotic misery into common unhappiness"!
אדער קארל יונג'ס געדאנק "humanity needs difficulties: they are necessary for health."



איין הויפט נקודה וואס קומט אויך ארויס פון דעם ארטיקל איז אזויווי פריער געשריבן - די וויכטיגקייט אין די ראלע פונעם עצם רעלעישאנשיפ און פון דער טעראפיסט אליין.
אינטרעסאנט טאקע אנצומערקן אז איינער פון די אנגעבליכע סייענטיפישע סיבות פארוואס האמאפאטיע ארבייט ביי געוויסע איז אויך געבינדן צום רעלעישאנשיפ - ענדערש ווי די עצם טריעטמענט.

[שאלתיאל]

דאס איז די פראבלעם (איינס פון עטליכע) מיט טייל פסיכאאנאליטישע טעאריעס: ס'איז אזוי פארנעפלט און טעארעטיש אז דו קענסט עס עפלייען כאוות נפשך צו יעדער פענאמען און דו קענסט עס אפילו נישט אפפרעגן.


"דו האסט קאמפלעקסן פון די דריי יאר ווען דו האסט מקנא געווען דיין מאמע פארן צוכאפן דיין טאטע און קאנפליקטן פון ווען דו האסט זיך געפילט שולדיג און פארשעמט פון מאכן און פובליק"

-פארוואס זאל איך גלייבן וואס דו דערציילסט מיר און עס נישט אנקוקן אלץ הוילע פאנטאזיעס?

"דו ביסט קעגן פסיכאאנאליסיס? דאס איז וועגן פאראנויע און א טראומע אלץ קליין בעיבי"

-איך געדענק נישט קיין טראומע פארוואס זאל איך עס אנעמען?

"דאס אז דו ווילסט עס נישט אנערקענען איז א חלק פון די דעפענס מעכאניזם קעגן די טראומע"


וכן הלאה. און אלעס אן קיין ערנסטע באוייז. וויאזוי קען מען נעמען אזעלע טעאריעס ערנסט?

[אלפא]

וכן הלאה. און אלעס אן קיין ערנסטע באוייז. וויאזוי קען מען נעמען אזעלע טעאריעס ערנסט?

לגבי די סוביעקטיווקייט דערפון: דאס איז טאקע די מטרה פון טעראפי ובפרט פסיכא-אנאליסיס - אפצולערנען און עפלייען פארשטאנד צו יעדן יחיד באשר הוא שם - ובכן עס צו פארמוליזירן אלס א סייענס באיזה אופן - ווארפט אוועק די גאנצע עומק און יוניקנעס דערפון.. און דאס איז טאקע די שוועריקייט (און שיינקייט) פון פסיכא-אנאליסיס, אזוי אויך די סיבה פארוואס יעדע אנאליסט דארף אדורכגיין די יארן פון אייגענע טעראפי - כדי זיך אויסצולערנען דעם פראצעדור - וואס קען זיין גלייך ביי יעדעם, ענדערש ווי א געוויסע 'תוכן' וואס איז נישט שייך צו פארמוליזירן.

אננעמען: מוזט עס בכלל נישט אננעמען (אלס דרויסענדיגער)! אבער אויב קריכטו יא אריין מער אין דיר וועסטו זען וויאזוי עס לייכט און מאכט גאר אסאך סענס.. (לענ"ד פארשטייט זיך..)

איך קען דיר עס נישט אויפווייזן!

ליין אבער דעם ארטיקל..

[סקעפטיקער]

@אלפא, אויב איך מעג דיך טשעפענען, פסיכא-אנאלאסיס איז דיין רעליגיע. דו קענסט עס נישט אויפווייזן אבער.. טעמו וראו כי טוב

[אלפא]

@אלפא, אויב איך מעג דיך טשעפענען, פסיכא-אנאלאסיס איז דיין רעליגיע. דו קענסט עס נישט אויפווייזן אבער.. טעמו וראו כי טוב

דו גלייבסט אויך אין קאנשעסנעס לדוגמא, עס ווערט נישט קיין רעליגיע פשוט ווייל מ'קען עס נישט אויפווייזן!
אבער וויבאלד איך קען דיר אויך נישט אויפווייזן די ריכטיגע דעפינאציע פון רעליגיע, גיי איך נישט לייקענען וואס דו זאגסט!!

[[NAMELESS]]

@אלפא איז נישט IFS א סארט פסיכא-אנאליסיס?

[קהל'ס נער]

@אלפא איז נישט IFS א סארט פסיכא-אנאליסיס?

יא, ובכן?

[אלפא]

[[NAMELESS]]

@אלפא איז נישט IFS א סארט פסיכא-אנאליסיס?

יא, ובכן?

ווייל IFS ווערט לעצטענס מער פאפולער. זעהט אויס אז @אלפא האט א פוינט

[שפילער]

@אלפא איז נישט IFS א סארט פסיכא-אנאליסיס?

יא, ובכן?

ווייל IFS ווערט לעצטענס מער פאפולער. זעהט אויס אז @אלפא האט א פוינט

ניין סאיז נישט! פסיכא-אנאליסיס טוט נישט קיין ifs

[שפילער]

@אלפא טוט פסיכא-אנאליסיס experiential work?

[אלפא]

@אלפא טוט פסיכא-אנאליסיס experiential work?

ס'קען זיין אז געוויסע טעראפיסטן פריוואט וועלן צומאל עס טון אויב זיי האלטן אז עס קומט אריין, אבער בעצם איז עס נישט קיין חלק (און אפי' אביסל אויסגעשלאסן) פון פסיכאדינאמיק - וכ"ש פסיכאאנאליסיס.

[אלפא]

פסיכא-דינאמיק אין פראקטיצירונג:

א גוטע סעמפל פון וויאזוי די סעסיעס הייבן אן צו לויפן, וועלכע סארט זאכן קומען ארויף און ווערן אדרעסירט. די קאמענטארן און אבזערוואציעס פונעם טעראפיסט צווישן די סעסיעס איז אויך זייער אינפארמאטיוו.

[אלפא]

https://jonathanshedler.com/wp-content/ ... f-Us-1.pdf

דאס איז זייער א גוטע און קורצע ארטיקל (דורך Dr. Jonathan Shedler) וואס איז מסביר 7 יסודות פון פסיכא-אנאליסיס און וויאזוי זיי קומען פאר אין סעסיעס (מיט אסאך אקטועלע דוגמאות).

מ'קען זען פון אים אסאך אויף יוטוב - ער איז היבש מילישעס בעד פסיכא-אנאליסיס און איז פארנומען עס אפצושטויבן פון געוויסע קריטיק וועלכע זענען נישט ריכטיג אדער נישט רעלעוואנט מער. [דא איז א ספעציפישע אינטערוויו און וואו ער אדרעסירט די חילוקים פון 'עווידענס בעיסד מעטאדן' און פארוואס די ריסערטש איז אומאקוראט.]

[אלפא]

אן אינטרעסאנטע קרעש-קורס אין פסיכאאנאליסיס - דורך א פסיכאלאג וועלכע אנאלאזירט דאנאלד טראמפ (אפאר יאר צוריק).

עס איז היבש פאן צו זען וויאזוי ער האט גענומען א ברייטע קאלעקציע פון טראמפ'ס מעסעדזשעס אויף סאשעל-מידיע און אנאלאזירט טראמפ'ס כאראקטער פון א פסיכאלאגישן פערספעקטיוו.
מערסטנס ברענגט ער ארויס טראמפ'ס סכיצויד-פאראנויד פאזיציע.