אין ספר תולדות תנאים ואמוראים, שרייבט ער אז רב ששת איז נישט געווען א בלינדער שוין פון ווען ער איז געבוירן, נאר ער איז געווארן א בלינדער שפעטער. א ראי'ה האט ער דערצו, ווייל עס שטייט אין גמרא, (ברכות נז:) אז רב ששת האט געזעהן א שלאנג אין זיין חלום. און אויב ער איז געווען בלינד שוין מלידה, פון ווען ער איז געבוירן געווארן, ווי אזוי האט ער געוויסט אז עס איז א שלאנג???.
אבער אין ספר אמונות ודעות (פון רב סעדיה גאון מאמר ו) שטייט, אז אפילו א געבוירענע בלינדער, קען אויך זעהן אין זיין חלום זאכן וואס ער האט קיינמאל נישט געזעהן מיט זיינע אויגן, און עס איז פעסגעשטעלט- שרייבט ער- אז א בלינדער חלומ'ט זיך, כאילו ער זעהט, און וויבאלד ער האט עס קיינמאל נישט געזעהן ווייסט ער נישט וואס דאס איז. און וויבאלד ער קען עס נישט פארשטיין פון זיין גוף אויס, אבער זיין נשמה זעהט עס יא. אזוי ווי עס שטייט שוין אסאך מאל אין די גמרא, איהי לא חזיה- ער האט עס נישט געזעהן, מזליה קא חזיה- אבער זיין מזל האט עס יא געזעהן.
למען דעת- וואס חלומ'ט א בלינדער ה"י?
-
געפילטע פיש
- שריפטשטעלער
- הודעות: 6959
- זיך רעגיסטרירט: מיטוואך פעברואר 29, 2012 10:16 am
- האט שוין געלייקט: 4586 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 6629 מאל
-
ונבנתה העיר
- שריפטשטעלער
- הודעות: 3795
- זיך רעגיסטרירט: מיטוואך יולי 25, 2012 5:41 am
- האט שוין געלייקט: 6591 מאל
- האט שוין באקומען לייקס: 8112 מאל
מענין וכו', אויפן רמב"ם דערציילט מען אז ער האט געזאגט פארן סולטאן אז א געבוירענער בלינדער קען מען נישט אויסהיילן, האט זיין קאמפעטישן געברענגט א בלינדער און געזאגט אז יענער איז אזוי געבוירן, און ער האט איהם אויסגעהיילט אויפן פלאץ, האט דער רמב"ם ארויסגענומען א רויטן טיכל און געזאגט פאר יענעם: אויב זעהסטו טאקע, וואס איז די קאליר פונעם טיכל? זאגט יענער: רויט! זאגט דער רמב"ם: אויב איז יענער געבוירן בלינד פון וואו ווייסט ער אז דאס רופט זיך רויט?...
מ'דארף צוריק אראפברענגען דעם רבי'ן
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?
אמר ונבנתה: אל עבר החלון נשקפתי ונתתי אל לבי כי שבת האדם ממנו, חומר וגשם – ורוח אין, בחנתיו, והנה הוא תולדת מקריו – כאשר ילך המקרה כך יתעצב לבו ודמותו, לרגעים אבחננו, כאשר יאמר החכם כי אין הוויית רגע מול רגע נוצרת כי אם בהתחדש מקריו, ואל מי יקר המקרה?