עירוב אין ניו יארק

[יידל]

נעמט אין אכט: די אשכול איז געווידמעט בלויז פאר די הלכה'דיגע אספעקט פון דעם נושא. דער פאליטישער אספעקט איז שוין געווארן נידון עד דק דא און איך האף אז די גבאים וועלן אהינרוקן די תגובות דא וועלכע וועלן געזאגט ווערן באופן פוליטי. ביטע אויך נעמען אין אכט אז אין די תורה ודעת פארומס איז א צולאזטע שפראך נישט ערלויבט.


די עירוב שערורי' איז גאר אן אלטע, נאך פון איבער הונדערט יאר צוריק, און אויך גאר א פארצווייגטע. איך קען באשטיין זיך אביסל צו באקענען אין די ענינים פון א ריינע הלכה'דיגע שטאנדפונקט. איך זוך נישט קיין היתר און נישט קיין איסור. איך וויל בלויז א שמועס איבער די הלכה'דיגע פרטים, לאיסור ולהיתר, להקל ולהחמיר. איך וועל אנהייבן מיט די עיקר הלכה'דיגע פראבלעמען און דערנאך וועל איך ממשיך זיין מיט דיונים איבער די פראבלעמען.

די עיקר הלכה'דיגע פראבלעמען מיט א שטאטישע עירוב אין ניו יארק זענען די פאלגנדע:

א. רשות הרבים דאוריתא. דאס איז באקאנט אויפן נאמען פון הג"ר משה פיינשטיין, וועלכער האט אין אפאר תשובות אין אגרות משה קלאר ארויסגעברענגט זיין דעת אז ניו יארק איז א רשות הרבים דאורייתא. די פארקערטע צד איז דער חזו"א וועלכער טענה'ט אז אין לנו רשה"ר בזה"ז.
ב. זיכוי הפת. דאס איז דוכט זיך א חידוש מיט וועלכע מען איז אויפגעקומען ביי די וויליאמסבורגע עירוב פרשה, און איז ביי קיין איין פריערדיגע שערורי' נישט דערמאנט געווארן.
ג. קרפף. היות מען ווייסט נישט וואס די שיעור פון א קרפף איז, קען מען נישט מאכן קיין עירוב אין א שטאט וועלכע נעמט אריין גרויסע ליידיגע שטחים.