qwerty האט געשריבן:נולד מאוחר האט געשריבן:
אביסל תרגום ביטע .
/quote]
עס דארף נישט קיין תרגום.
ווייל ער שרייבט שטותים והבלים וואס איז בזיון אז עס קימט אריין אין א אשכול פין תורה. ער חזר'ט איבער ווערטער בשם פי א גוי וואס מפורסם אלס א שיכר, אן אלקאהאליק'ער, און א פאעט, וואס מריפט עם וויליעם שייקספיר.
נולד מאוחר האט געשריבן:Espresso האט געשריבן:[left]'Tis but thy name that is my enemy
.Thou art thyself, though not a Montague
,What’s Montague? It is nor hand, nor foot
Nor arm, nor face, nor any other part
!Belonging to a man. O, be some other name
What’s in a name? That which we call a rose
.By any other word would smell as sweet
,So Romeo would, were he not Romeo called
Retain that dear perfection which he owes
,Without that title. Romeo, doff thy name
And for that name, which is no part of thee
.Take all myself[/left]
אביסל תרגום ביטע .
אקעי ספין שעקספער אבער וואס מיינט דאס?
ווי קומט עס דא אריין?
גאלד האט געשריבן:ויהי שם לגוי, זאגט דער בעל הגדה (בשם ספרי), מלמד שהיה ישראל מצויינים,
דאס מיינט כלל ישראל האט פיזיש בולט געווען אז זיי זענען אן אנדערע פאלק, דאס ווארט מצויינים קען נאר זיין מיט עפעס א אויסערליכע שנוי וואס מ'זעהט מיט די אויג, און דאס איז נישט קיין נאמען און נישט קיין שפראך נאר מוז זיין בע"כ דאס לבוש,
דאס ווארט "ציון" מיינט א צייכנונג וואס די אויג קען זען, ווי מגעפינט די משנה אין מס' שקלים זאגט אז מ'איז "מציין" די קברים (כדי כהנים זאלן זיך נישט מטמא זיין) דאס קען נאר זיין אז דער מענטש זעהט מיט די אויג א סימן אז דא איז א קבר (אגב פון דעם שטאמט וואס מרופט א קבר א ציון), די זעלביגע אין גלות מצרים ווען דער מצרי האט אנגעקוקט א איד האט מען גראד אנגעמערקט אז דאס איז א איד,
דער רעיון בין איך רגיל צו זאגן מדי שנה בשנה ביים סדר, וואס איך האלט פאר פשטות, נישט קיין פשטליך,
Espresso האט געשריבן:]
ס'איז פון שייקספיר'ס ראמיא און דז'וליעט, דז'וליעט רעדט זיך אפ פארוואס זי טאר זיך נישט חבר'ן מיט ראמיא מאנטאג, ווייל זייערע משפחות זענען צוקריגט.
אין פלעין יידיש:
נאר דיין נאמען איז מיין שונא
דו וואלסט געווען די זעלבע אפילו אויב דיין לעצטע נאמען וואלט נישט געווען "מאנטאג".
וואס איז א מאנטאג עניוועי, נישט קיין האנט, נישט קיין פיס,
נישט אן ארעם, אויך נישט קיין פנים, אדער עני אנדערע אבר וואס געהערט פאר א מאן, אוי, זיי די זעלבע אנדערע נאמען.
וואס מיינט שוין א נאמען, די בלום וואס מיר רופען רויז וואלט געשמעקט פונקט אזוי זיס סיידן מיר וואלטן עס גערופען עני אנדערע נאמען.
ראמיא וואלט געווען פונקט אזוי פערפעקט אפילו ווען ער וואלט נישט געהייסן ראמיא.
ראמיא, פארליר דיין נאמען, פארטויש דיין נאמען וואס האט מיט דייר גארנישט צו טוהן און נעם מיר אנשטאט.
איך האב הנאה צו זען ווי קווערטי מאכט אזוי אוועק שעיקספער כלאחר יד, כאילו ער וואלט געווען א ר.ס.א...
כ'האב עס געברענגט ווייל איך האלט אז עס ברענגט ארויס ווי שטארק א נאמען האט א עפעקט אויף מענטשען, און ווי ס'קאנעקט עם מיט זיין העריטידז'.
געפילטע פיש האט געשריבן:קען זיין אז מ'מיינט נישט אזוי ווייט די שלעכטע מדות פון ניבול פה, עריות און לשון הרע, נאר אז זיי האבן זיך געהאלטן צו זייער עלטערענס מסורה, און נישט אנגענומען די מנהגים פון די מצריים פון ניבול פה, עריות וכו', און דאס מיינט די שינוי השם, די נאמען איז וואס איז מחבר א מענטש צו זיינע עלטערען, צו זיין טראדיציע, און זיי האבן זיך געהאלטן צו זייער נעמען און נישט משנה געווען, און דערביי זיך געהאלטן באזונדער פון די מצריים און נישט אנגענומען זייער קולטור, על אף אז זיי האבן עובר געווען אויף אלע עבירות און געווען אין מ"ט שערי טומאה, האבן זיי זיך אידענטיפיצירט אלץ אידן.
qwerty האט געשריבן:נולד מאוחר האט געשריבן:
אביסל תרגום ביטע .
/quote]
עס דארף נישט קיין תרגום.
ווייל ער שרייבט שטותים והבלים וואס איז בזיון אז עס קימט אריין אין א אשכול פין תורה. ער חזר'ט איבער ווערטער בשם פין א גוי וואס מפורסם אלס א שיכר, אן אלקאהאליק'ער, און א פאעט, וואס מריפט עם וויליעם שייקספיר.
היימישער ליטוואק האט געשריבן:והנה יש מקום לומר דזה ששיבחו חז"ל ויק"ר ל"ב בגלות מצרים שלא שינו את שמותן הוא לקודם מתן תורה שלא היה היכר גדול בשביל קיום המצות דבני נח ובפרט שחלק גדול מישראל עבדו ג"כ ע"ז ורובן לא מלו את בניהם עד סמוך להגאולה כשהיו צריכין לאכול הפסח שמל אותן יהושע ומשמע שהיה רוב גדול לבד שבט לוי שהם מלו את בניהם כדכתיב ובריתך ינצורו בברכת משה ואף שפרש"י על אלו שנולדו במדבר היה זה גם במצרים כמפורש במדרשות, שלכן בשביל האמונה שיגאלו ורצו שיהיו ניכרין שהם ישראל הנהיגו להקפיד שלא ישנו את שמם ולא ישנו את לשונם ומטעם זה שייך זה להגאולה משום שבשביל אמונת הגאולה הקפידו על זה, אבל אחר מתן תורה אין לנו חיוב מדינא וגם לא מעניני זהירות ומוסר אלא מה שנצטוינו התרי"ג מצות לדורות והמצות שנצטוו לשעה וכפי שנאמרו בתורה שבעל פה ולכן לא הקפידו ע"ז רבותינו דהא אף עניני זהירות ומוסר ומעלה נמי נאמרו מסיני עיין בריש פרקי אבות ברע"ב ולא היה זה בקבלה שכן איכא מעלה גם אלאחר מתן תורה אלא שבזכות זה נגאלו אבותינו שאפשר לפרש שהיה מעלה ודבר טוב רק אצלם כדלעיל ולא אחר מתן תורה. ואף שמסתבר כן מסתפינא לומר זה בלא ראיות גדולות.
ידידו,
משה פיינשטיין.
געפילטע פיש האט געשריבן:האב איך געטראפן א תשובה פון ר' משה, (אגרות משה חלק או"ח ד סימן סו) וואס זאגט אזוי:
דזה ששיבחו חז"ל ויק"ר ל"ב בגלות מצרים שלא שינו את שמותן הוא לקודם מתן תורה שלא היה
היכר גדול בשביל קיום המצות דבני נח ובפרט שחלק גדול מישראל עבדו ג"כ ע"ז ורובן לא מלו את בניהם עד סמוך להגאולה כשהיו צריכין לאכול הפסח שמל אותן יהושע ומשמע שהיה רוב גדול לבד שבט לוי שהם מלו את בניהם כדכתיב ובריתך ינצורו בברכת משה ואף שפרש"י על אלו שנולדו במדבר היה זה גם במצרים כמפורש במדרשות, שלכן בשביל האמונה שיגאלו ורצו שיהיו ניכרין שהם ישראל הנהיגו להקפיד שלא ישנו את שמם ולא ישנו את לשונם ומטעם זה שייך
זה להגאולה משום שבשביל אמונת הגאולה הקפידו על זה, אבל אחר מתן תורה אין לנו חיוב מדינא וגם לא מעניני זהירות ומוסר אלא מה שנצטוינו התרי"ג מצות לדורות והמצות שנצטוו לשעה וכפי שנאמרו בתורה שבעל פה ולכן לא הקפידו ע"ז רבותינו דהא אף עניני זהירות ומוסר ומעלה נמי נאמרו מסיני עיין בריש פרקי אבות ברע"ב ולא היה זה בקבלה שכן איכא מעלה גם אלאחר מתן תורה אלא שבזכות זה נגאלו אבותינו שאפשר לפרש שהיה מעלה ודבר טוב רק אצלם כדלעיל ולא אחר מתן תורה. ואף שמסתבר כן מסתפינא לומר זה בלא ראיות גדולות.
