http://vps9000.inmotionhosting.com/~kavesh6/
http://vps9000.inmotionhosting.com/~kavesh6/viewtopic.php?t=16037
חשש דאורייתא??yesiknow האט געשריבן: אויב דער יוד פארטראכט זיך א מינוט און שטייט (אדער זיצט) אין וואסער שלא לשם טבילה, קען דאס אפשר גערעכנט ווערן ווי רחיצה (מקצת גופו) בחמין שהוחמו בערב שבת שזה על פי כמה ראשונים יכול להיות חשש דאורייתא
האסטו א פארטיגע היתר... אין איסור חל על איסור...שמן למאור האט געשריבן:ניצן ווייפיי איז דאך אן איסור דאורייתא אינדערוואכן אויך.. סיידן מען האט א גוטע פילטער..דיכטער האט געשריבן:די LED פאנעל אינעם סקרין איז טאקע נישט קיין פראבלעם אבער נוצן wifi דאס גרעניצט זיך שוין מיט א דאורייתא.
אזוי אויך דער קאמארא טאמער ווייסט מען נישט וויאזוי עס צו נוצן שבת קען מען ח"ו זייער גרינג נכשל ווערן מיט דאורייתא'ס, וועגן דעם טאקע זענען געווען אזעלכע וואס האבן זיך אינגאנצן אפגעהאלטן פון נוצן דעם קאמארא שבת.
אויך איז דא דער פראבלעם מיט דער פלאשלייט, און טאמער דער APN איז אנגעשטעלט אויף Roaming דאן קענען זיין דערביי ערענסטע חששות...
(פאר די וואס האבן נאכנישט געכאפט ביז אהער, ס'געשריבן געווארן בדרך צחות פשוט ווייל איך בין ליידער נישט פון די תלמידי חכמים וואס @שמן למאור האט דערמאנט אבער ליפטר בלא כלום אי אפשר...)
אין מיין אפיניען איז אין אחר דברי הרב כלום און מ'קען פארמאכן דעם אשכול...מי אני האט געשריבן:די נושא פון אם יש איסור בשימוש חשמל בשבת וטעמה איז סתם אזוי שטארק מסובך, און מ׳קען טאקע זאגן אז ביי דעם גייט טאקע אָן דאס וואס די משנה זאגט בסתם אויף הלכות שבת (חגיגה פ״א מ״ח) ״כהררים התלויים בשערה״ (וע״ש בדף י.). די וויקיפידיה בלאט דערויף געבט א גאנץ אַבּיעקטיווע overview אויף די נושא לכאן ולכאן (מיט מראי מקומות).
עס קען טאקע אָנגיין דערויף די הגדרה לגבי סמכות און דאס אטאריטעט בהלכה בכלליות לחייב. והיינו, אז די קבלה וקאנסענסוס אצל (רוב) כלל ישראל שומרי שבת דערביי אז דאס איז אסור ונחשב לחילולו, איז טאקע אט דאס וואס איז דאס קובע, ואפילו אם יסודה קלושה היא. אולי. ואולי ה״ה ג״כ אויף פארקערט לגבי זיך פארלאזן אויפ׳ן היתר, ואפילו אם היא קלושה, פון גיין אין א ווארעמע מקוה בשבת. און דאס קען אפשר אויך נכלל ווערן אין דעם אז הלכות התורה, אשר בתוכה הגדרת שמירת שבת, איז ניתן לחכמי הדור אויף אויסצוטייטשן. און וואס וועט דאס געבן די סמכות איז טאקע די ענדגילטיגע קבלה און פארשפרייטונג אצל ההמון דערפון.
כידוע, האלטן דאך די חוקרים אז חז״ל׳ס קאנסעפּשאן פון מהו נחשב לחילול שבת איז אליינס א גענצליכע אינאוועישאן בהתורה; וכגדר האיסור בזמנינו על כלים חשמליים. וכנ״ל אז הלכות איסורי שבת זענען דאך, אפילו לפי חז״ל, הררים התלויים בשערה אלס מקרא מועט. די זעלבע אטאריטעט וואס האט דאס געמאכט עס זאל מחייב זיין, אפילו פאר די וואס נעמען נישט ממש אינגאנצן אָן די ״תורה שבעל פה מן השמים״ (ועיין לדוגמא במו״נ ח״ג פמ״א לגבי עין תחת עין, ובכלל מה שאפשר לפרש בדבריו בח״א פ״ה אודות מעמד הר סיני ותורה מן השמים בכלל), איז דאס קובע דא אויך.
הנה, וויי פיי איז סיי איסור מוסיף (אנדערע כלים), סיי איסור כולל (אינדערוואכן) סיי איסור חמור (יהרג ואל יעבור), ווי ס'איז יא חל איסור על איסור...די שאלה איז אבער ווער קומט ערשט, ווער וויל חל זיין אויף וועם, די פאון אדער דער ווייפיי?תרמב האט געשריבן:האסטו א פארטיגע היתר... אין איסור חל על איסור...
אולי פארקערט? אויב לא עלתה לו טבילה, דעמאלטס פאלט אוועק אויך די צד פון איסור תיקון גברא אויך, ווערט נאך גרינגער צו טובל'ן.מתבודד האט געשריבן:ח"ו לטבול וסמארטפאון בידו, דכיון דהוי כטובל ושרץ בידו ולא עלתה לו טבילתו הוי ירידתו לבור רק לשום רחיצה ולא לשום טהרה, וקרוב הדבר לרוחץ במזיד ולא לשם תוספת טהרה כלל...
איי וואלווי, כ'האב געבענקט נאך דיינע פשט'לעך... כה לחי להגדיל התורה וכו'
גוט גוט... איז דאך עס טאקע כהררים התלויים בחוט השערה...וואלווי האט געשריבן:הנה, וויי פיי איז סיי איסור מוסיף (אנדערע כלים), סיי איסור כולל (אינדערוואכן) סיי איסור חמור (יהרג ואל יעבור), ווי ס'איז יא חל איסור על איסור...די שאלה איז אבער ווער קומט ערשט, ווער וויל חל זיין אויף וועם, די פאון אדער דער ווייפיי?תרמב האט געשריבן:האסטו א פארטיגע היתר... אין איסור חל על איסור...
ונראה, אז ס'באמת נאר דא איין איסור. ביי שבת זאגט מען אפילו עם הארץ אימת שבת עליו, מילא דארף ער נישט גיין זוכען א דרכא אחרינא, ומותר בווייפיי, פאלט אוועק איסור נישט געפילטערטע וויי פי, ממילא איז סיי ווי נישט שווער די קשיא פון איסור חל על איסור, בלייבט דאך יא איסור פאון, והאיך מצינו ידינו ורגלינו?
אמנם, א ווארימע מקוה איז נאר רחיצה אויב ס'געפילטערט, ווייל א מקוה וואס זעהט אויס ווי א נישט געלונגענע קאווע איז קיין רחיצה ניט, בפרט אז ביי מקואות איז הכל הולך אחר המראה, נאך דערצו שבת נאך דריי טעג יום טוב איז עס געדעכט ווי די טיט הנרוק הידוע, קומט אויס אז בכי האי גונא דהוי בהעדר פילטער, אמרינן מיגו דהותר לצורך יום טוב מותר נמי לצורך שבת, און א נישט געפילטערטע פאון איז מותר מחמת שני צדידים סיי אלס נישט קיין פילטער און סיי אלס הלכות שבת.
ונלע"ד, דאמרינן הואיל דהותר לשבת של מחרת השבת כמו האי שתא, הותר נמי לגבי שבת בראשית דמחרת השבת לכולי שתא. ומהאי טעמא, ואפי' למאן דאמר דאמרינן מיגו רק באותו מקום ובאותו זמן, הרי יכול להתיישב בבירא דמקוותא וטובל וסמארטפאון בידו בעידנא דעסיק בה, וא"כ גיטו וידו באין כאחת לכולי עלמא, והכל על מקומו יבא בשלום.
השתא דאתית להכי זענען מיר מער נישט אנדערש פון די קאנסערוואטיוון, ביי זיי איז אויך אז די עולם "נעמט אן" הלכות אנדערש ווי שולחן ערוך און די רבנים מוזן צושטימען.מתבודד האט געשריבן:אין מיין אפיניען איז אין אחר דברי הרב כלום און מ'קען פארמאכן דעם אשכול...מי אני האט געשריבן:די נושא פון אם יש איסור בשימוש חשמל בשבת וטעמה איז סתם אזוי שטארק מסובך, און מ׳קען טאקע זאגן אז ביי דעם גייט טאקע אָן דאס וואס די משנה זאגט בסתם אויף הלכות שבת (חגיגה פ״א מ״ח) ״כהררים התלויים בשערה״ (וע״ש בדף י.). די וויקיפידיה בלאט דערויף געבט א גאנץ אַבּיעקטיווע overview אויף די נושא לכאן ולכאן (מיט מראי מקומות).
עס קען טאקע אָנגיין דערויף די הגדרה לגבי סמכות און דאס אטאריטעט בהלכה בכלליות לחייב. והיינו, אז די קבלה וקאנסענסוס אצל (רוב) כלל ישראל שומרי שבת דערביי אז דאס איז אסור ונחשב לחילולו, איז טאקע אט דאס וואס איז דאס קובע, ואפילו אם יסודה קלושה היא. אולי. ואולי ה״ה ג״כ אויף פארקערט לגבי זיך פארלאזן אויפ׳ן היתר, ואפילו אם היא קלושה, פון גיין אין א ווארעמע מקוה בשבת. און דאס קען אפשר אויך נכלל ווערן אין דעם אז הלכות התורה, אשר בתוכה הגדרת שמירת שבת, איז ניתן לחכמי הדור אויף אויסצוטייטשן. און וואס וועט דאס געבן די סמכות איז טאקע די ענדגילטיגע קבלה און פארשפרייטונג אצל ההמון דערפון.
כידוע, האלטן דאך די חוקרים אז חז״ל׳ס קאנסעפּשאן פון מהו נחשב לחילול שבת איז אליינס א גענצליכע אינאוועישאן בהתורה; וכגדר האיסור בזמנינו על כלים חשמליים. וכנ״ל אז הלכות איסורי שבת זענען דאך, אפילו לפי חז״ל, הררים התלויים בשערה אלס מקרא מועט. די זעלבע אטאריטעט וואס האט דאס געמאכט עס זאל מחייב זיין, אפילו פאר די וואס נעמען נישט ממש אינגאנצן אָן די ״תורה שבעל פה מן השמים״ (ועיין לדוגמא במו״נ ח״ג פמ״א לגבי עין תחת עין, ובכלל מה שאפשר לפרש בדבריו בח״א פ״ה אודות מעמד הר סיני ותורה מן השמים בכלל), איז דאס קובע דא אויך.
דאס וואס הרב @מי אני שרייבט דא איז לכאו' אויך די סיבה צו די ווערטער פונעם גדול וואס כ'האב דא געברענגט, און די נקודה איז פארשטענדליך אז א זאך וואס די פוסקי הדור פסק'ענען לאיסור - און אין אונזער פאל "אלע" ארטאדאקסישע פוסקים, ווערט דאס די דין התורה. ובפרט בנוסף צו דעם אז כלל ישראל האט טאקע אזוי אנגענומען און איז נוהג אזוי.
ענליך צו דעם האט צאנזער רב זצ"ל (דאכצעך...) געזאגט לגבי השגחתו ית' אויף די פרטים אז על אף וואס געוויסע ראשונים האבן קלאר נישט געגלייבט אין אזוי, וועט איינער וואס זאגט היינט אנדערש ווערן נחשב ככופר צוליב דעם וואס כלל ישראל האט יא אנגענומען אזוי. (איך ווייס אז פאר מאנכע קוקט עס אויס ווי געמאלן וואסער, אבער דאס איז וואס ער'ט געזאגט.)
לאז מיך אריינכאפן ווי לאנג די אשכול איז נאך אפן...מתבודד האט געשריבן:אין מיין אפיניען איז אין אחר דברי הרב כלום און מ'קען פארמאכן דעם אשכול...מי אני האט געשריבן:די נושא פון אם יש איסור בשימוש חשמל בשבת וטעמה איז סתם אזוי שטארק מסובך, און מ׳קען טאקע זאגן אז ביי דעם גייט טאקע אָן דאס וואס די משנה זאגט בסתם אויף הלכות שבת (חגיגה פ״א מ״ח) ״כהררים התלויים בשערה״ (וע״ש בדף י.). די וויקיפידיה בלאט דערויף געבט א גאנץ אַבּיעקטיווע overview אויף די נושא לכאן ולכאן (מיט מראי מקומות).
עס קען טאקע אָנגיין דערויף די הגדרה לגבי סמכות און דאס אטאריטעט בהלכה בכלליות לחייב. והיינו, אז די קבלה וקאנסענסוס אצל (רוב) כלל ישראל שומרי שבת דערביי אז דאס איז אסור ונחשב לחילולו, איז טאקע אט דאס וואס איז דאס קובע, ואפילו אם יסודה קלושה היא. אולי. ואולי ה״ה ג״כ אויף פארקערט לגבי זיך פארלאזן אויפ׳ן היתר, ואפילו אם היא קלושה, פון גיין אין א ווארעמע מקוה בשבת. און דאס קען אפשר אויך נכלל ווערן אין דעם אז הלכות התורה, אשר בתוכה הגדרת שמירת שבת, איז ניתן לחכמי הדור אויף אויסצוטייטשן. און וואס וועט דאס געבן די סמכות איז טאקע די ענדגילטיגע קבלה און פארשפרייטונג אצל ההמון דערפון.
כידוע, האלטן דאך די חוקרים אז חז״ל׳ס קאנסעפּשאן פון מהו נחשב לחילול שבת איז אליינס א גענצליכע אינאוועישאן בהתורה; וכגדר האיסור בזמנינו על כלים חשמליים. וכנ״ל אז הלכות איסורי שבת זענען דאך, אפילו לפי חז״ל, הררים התלויים בשערה אלס מקרא מועט. די זעלבע אטאריטעט וואס האט דאס געמאכט עס זאל מחייב זיין, אפילו פאר די וואס נעמען נישט ממש אינגאנצן אָן די ״תורה שבעל פה מן השמים״ (ועיין לדוגמא במו״נ ח״ג פמ״א לגבי עין תחת עין, ובכלל מה שאפשר לפרש בדבריו בח״א פ״ה אודות מעמד הר סיני ותורה מן השמים בכלל), איז דאס קובע דא אויך.
דאס וואס הרב @מי אני שרייבט דא איז לכאו' אויך די סיבה צו די ווערטער פונעם גדול וואס כ'האב דא געברענגט, און די נקודה איז פארשטענדליך אז א זאך וואס די פוסקי הדור פסק'ענען לאיסור - און אין אונזער פאל "אלע" ארטאדאקסישע פוסקים, ווערט דאס די דין התורה. ובפרט בנוסף צו דעם אז כלל ישראל האט טאקע אזוי אנגענומען און איז נוהג אזוי.
ענליך צו דעם האט צאנזער רב זצ"ל (דאכצעך...) געזאגט לגבי השגחתו ית' אויף די פרטים אז על אף וואס געוויסע ראשונים האבן קלאר נישט געגלייבט אין אזוי, וועט איינער וואס זאגט היינט אנדערש ווערן נחשב ככופר צוליב דעם וואס כלל ישראל האט יא אנגענומען אזוי. (איך ווייס אז פאר מאנכע קוקט עס אויס ווי געמאלן וואסער, אבער דאס איז וואס ער'ט געזאגט.)
למאי נ"מ? אפילו אויב נישט.שערי יושר האט געשריבן:דארף מען זיך רעכענען מיט נישט קיין רעליגיעזע ווען סקומט צי הלכה?
זייער אינטערסאנטע טענה, מיין שאלה איז ביז ווי ווייט גייט עס, מ'קען רעכענען מענטשן וואס געבן נישט קיין דעקל צו תורה ומצוות צו קענען קובע זיין הלכות? איך ווייס אז להלכה רעכנט מען זיך נישט מיט קיין רעפארמער און קאנסערוואטיוון, אבער דאס מאכט נישט אויס, איך וויל פארשטיין סברה'דיג, פארוואס זאל מען זיך רעכענען מיט די מענטשן, די סברה צו זאגן אז א זאך איז נתפשט געווארן זאל זיין מותר איז לכאורה ווייל די מענטשן ווייסן פון הלכה צו זאגן און מיט דעם אלעם האבן זיי געטון אנדערש קען מען אנעמען אז ס'האט א פשט, עפעס א מהלך, אבער ווען מ'רעדט פון מענטשן וואס הלכה אינטערסירט זיי נישט בכלל פארוואס זאל איך זיך מיט זיי רעכענען אויף צו קובע זיין הלכות?קהל'ס נער האט געשריבן:למאי נ"מ? אפילו אויב נישט.שערי יושר האט געשריבן:דארף מען זיך רעכענען מיט נישט קיין רעליגיעזע ווען סקומט צי הלכה?
אויב א הלכה איז באזירט אויף א פאקט וואס איז נישט אמת, איז די הלכה קיין הלכה ניט.
די הלכה לויטעט אז ישראל אע"פ שחטא ישראל הוא, און די פאקט איז אז ס'נישט נתפשט געווארען ביי זיי = גזירה שלא נתפשט ברוב כלל ישראל.
וואס איז די מקור פון דעם אז א זאך וואס איז נתפשט געווארען לאיסור בטעות, איז שוין טאקע אסור?מי אני האט געשריבן:ס'איז נישט "ליצנות געמאכט פונעם באשעפער" טאמער אט דאס איז טאקע וואס איז קובע מה מותר ומה אסור לגבי כביכול זיינע געזעצן.
מיין מעשה און טענה איז טאקע געווען אט דאס: איך האב גע'טענה'ט אז עפ"י זיינע אייגענע הנחות דארף ער עס מתיר צו זיין. אט וועגן דעם האב איך געשריבן א בירור און איך האב טאקע געזוכט די דעת האוסרים, וממילא הפשטת האיסור בין בני ישראל שותומ"צ. ווי ווייט איך ווייס איז דאס טאקע נישטא (ואפילו אויב יא, איז דאך דאס לכאורה ווייט ווייט נישט דומה צו הפשטת איסור שימוש חשמל בשבת וגדר "חילול שבת" וואס מ'געבט דערצו). ער האט דאס פשוט אוועקגעמאכט במחי יד. און אין דעם איז עס טאקע דומה צו מיין תשובה לגבי הדפסת תמונת נשים (וואס איז שוין יא לכאורה מער מתפשט), וואו איך האב טאקע צוגעשטעלט די מעשה - עס האט אויך נישט קיין ביסוס. אין אנדערע ווערטער, די התפשטות וקבלה וואס איז דאס ענדגילטיג קובע אלס מחייב וכו', דארף אבער האבן א ביסוס און/אדער פּרעצעדענט - אזוי ווי ביי יעדעס געזעץ.
דא, ווי איך פארשטיי, איז מען מודה אז ס'דא א דעת האוסרים והפשטת וקבלת חומר האיסור בין שותומ"צ, און מ'איז מודה אז דאס האט א טעם(ים) ובסיס. מ'איז דן אין חוזק האיסור שבה און ווי ווייט קלוש אט די טעמים והבסיס זענען. ואיה"נ, טאמער קען מען טאקע אפפרעגן די בסיס, און דאס ווערט דערנאך נתפשט להיתר, אזדא ליה האיסור. (ובאנו לבי"ד מבטל דברי חבירו כשגדול ממנו בחכמה ובמנין וואס איך האב דארט דערמאנט.)
אבער גערעכט, אז עדיין הדבר צריך תלמוד. און דעריבער האב איך געשריבן "אולי".
די לייגסט אראפ א סברה און די פרעיגסט א קשיא. אלא מאי דיין סברא איז נישט גערעכט.תרמב האט געשריבן:זייער אינטערסאנטע טענה, מיין שאלה איז ביז ווי ווייט גייט עס, מ'קען רעכענען מענטשן וואס געבן נישט קיין דעקל צו תורה ומצוות צו קענען קובע זיין הלכות? איך ווייס אז להלכה רעכנט מען זיך נישט מיט קיין רעפארמער און קאנסערוואטיוון, אבער דאס מאכט נישט אויס, איך וויל פארשטיין סברה'דיג, פארוואס זאל מען זיך רעכענען מיט די מענטשן, די סברה צו זאגן אז א זאך איז נתפשט געווארן זאל זיין מותר איז לכאורה ווייל די מענטשן ווייסן פון הלכה צו זאגן און מיט דעם אלעם האבן זיי געטון אנדערש קען מען אנעמען אז ס'האט א פשט, עפעס א מהלך, אבער ווען מ'רעדט פון מענטשן וואס הלכה אינטערסירט זיי נישט בכלל פארוואס זאל איך זיך מיט זיי רעכענען אויף צו קובע זיין הלכות?קהל'ס נער האט געשריבן:למאי נ"מ? אפילו אויב נישט.שערי יושר האט געשריבן:דארף מען זיך רעכענען מיט נישט קיין רעליגיעזע ווען סקומט צי הלכה?
אויב א הלכה איז באזירט אויף א פאקט וואס איז נישט אמת, איז די הלכה קיין הלכה ניט.
די הלכה לויטעט אז ישראל אע"פ שחטא ישראל הוא, און די פאקט איז אז ס'נישט נתפשט געווארען ביי זיי = גזירה שלא נתפשט ברוב כלל ישראל.
קביעת הלכה קען נאר בית דין הגדול שבירושלים טיען בזמן שבית המקדש היה קיים, זייט דעמאלט איז נישטא אזא זאך ווי קביעת הלכה (הלכה'דיג גערעדט)מי אני האט געשריבן:איך זאג נישט אז טאמער ס'איז בטעות, והיינו בלי בסיס מעיקר הדין, דאן טאמער ס'איז נתפשט בכלל ישראל איז דאס אסור. פארקערט, אין מיין תשובה טוה איך דערין (מכח נדר וקבלה ביו"ד סימן ריד) אז דאס איז נישט קיין התחייבות ע"ש.
דא איז מער א נידון וואו ס'איז יש מקום ובסיס לאסור מעיקר הדין וג"כ מקום להתיר. און (לכאורה) רוב רבנים/פוסקים און halakhists, וואס האבן דאס טאקע דורכגעטוהן מעיקר הדין, האבן אָנגענומען לאסור ונתפשט איסורם אצל (לכאורה) כל שותומ"צ המציית להלכה בכלל. אין אזא פאל איז דאס לכאורה בגדר מש"כ הרמב"ם בהקדמתו ובריש פ"ב בהל' ממרים, וואס איך האב צוגעברענגט אינעם תגובה וואס איך האב פריער געלינקט צו, איבער דעם אז קביעת ההלכה והפסק איז טאקע תלוי בהתפשטותו בכלל ישראל, און אט דאס איז טאקע די סמכות פונעם תלמוד.
ובפרט וואו @חדשים שטארקט דאס און לייגט צו דער רמב"ם בהל' ממרים דארט שפעטער לגבי גזירה.
די רעפארמער זענען שותומ"צ אויף זייער שטייגער, זיי האלטן אז זיי האבן א כח צו זאגן וואס די תורה וויל היינט, פונקט ווי די ארטאדאקסן האלטן אז אונזער רבנים קענען זאגן וואס די תורה וויל. מען זאל נישט דא אויסמישן פרייע אידן, מיט רופארמער אדער קאנסארוואטיוון. די שאלה איז צו ווייל איך בין געבוירן צו אן ארטאדאקסישע משפחה, בין איך מחויב צו פאלגן וואס די ארטאדאקסישע רבנים האבן אפגעמאכט? אפשר איז די תורה ענדערש אין די הענט פון די רעפארמער און די באשעפערס תורה גייט ענדערש לויט וואס זייער רבנים מאכן אפ?חדשים האט געשריבן:מען איז נישט דן דא וואס די רעפארמער האלטן. מען איז דן וואס אידן וואס גייען אין מקוה שבת האלטן.
ווען די רמב”ם האט גערעדט פון נתפשט בכל ישראל, האט ער גערעדט פון נישט שותומ”צ?
עמינדב היקר,עמינדב האט געשריבן:חשש דאורייתא??yesiknow האט געשריבן:די סיבה קען זיין ווייל אריינגיין אין בור איז דאך מותר, זיך טובל זיין איז דאך אויך מותר, יעצט אויב געשעט א דאורייתא (לפי החכמים פה בהשטיבל) געשעט דאס נאר אזוי אויב דער יוד פארטראכט זיך א מינוט און שטייט (אדער זיצט) אין וואסער שלא לשם טבילה, קען דאס אפשר גערעכנט ווערן ווי רחיצה (מקצת גופו) בחמין שהוחמו בערב שבת שזה על פי כמה ראשונים יכול להיות חשש דאורייתאמתבודד האט געשריבן:די נקודה איז שוין ארויסגעברענגט געווארן דורך איינער פון די פריערדיגע גדולים, געדענק איך נישט ווער, אז איינער וואס זיצט צו לאנג אין א הייסן בור שב"ק איז שטארק מעגליך א דאורייתא, ווס. איינער וואס פארט מיט א באן שבת וואס איז גאנץ מעגליך ניטאמאל קיין דרבנן. אבער עכ"ז וועט דער ערשטער נישט ווערן מיט דעם קיין מחלל שבת און דער צווייטער יא...
@שמן למאור די מעשה מיט דיין חבר איז א אילוסטראציע אדער האט ווירקליך פאסירט?