קאווע שטיבל

מורינו הרב האט געשריבן:מער פרטים איבער הרב ברוין, ביטע...

קען מען צו אים צוקומען? - פירט ער טיש וכדומה? - זאגט ער דרשות ברבים?

מאראנצןזאפט האט געשריבן:איך בין מוחה אויף זר [...] רבינו לעיקוואד שליט"א [...] וואס פליסן כנהר [...]

מאראנצןזאפט האט געשריבן: שכל חכמי הדור הם (כנגדו) [בעיניו] כקליפת השום

נ נח האט געשריבן:הצד השווה פין רוב משפיעים אין אנהייב זענען זיי משפיעים אדער ראש חבורה אין אמאל אפילו אחד מבני חבורה מיט אפאר יונגעלייט מבקשים וואס זוכען עפעס חידושים אין עבודת ה׳ אין צום סוף ווערט עס א קהילה פארטיי אין א רבי מיט א ווייסע בעקישע פוקד עקרות פועל ישועות, קאר׳ס מוסדות וכו׳ וכו׳ בבחינת מתוך לשמה בא שלא לשמה

נשמה יתירה האט געשריבן:

מאראנצןזאפט האט געשריבן:מיר האבן ב"ה נאך א משפיע אין די קעשענע.

שמו הרב איתמר שווארץ.

איר האט קיינמאל געהערט דעם נאמען, אבער זיינע ספרים האט איר שוין זיכער באגעגענט.

ער איז דער מחבר פון די ספרי "בלבבי משכן אבנה".

די ערשטע באנד בלבבי איז געווען א בעסט סעללער און האט מיטגעברענגט מיט זיך אן אויפרייס. ער רעדט וועגן אמונה, אז אלעס איז אמונה (נישט אויף קיין ברסלבער נוסח), און גיט אזעלכע עצות ווי האלטן א צעטל אין דער האנט געשריבן דעם שויתי. ס'האט א לייכטע צוציענדע שפראך און ס'קומט מיט דעם בליק אז דא גיט מען געהאלפן ווערן.

די אנדערע בענדער זענען שוין אסאך שוואכער.
ער שרייבט אויך אין קבלה אדער מעין קבלה. מיר האבן געזען א ספר מיט'ן נאמען קול דממה דקה געשריבן אויף זייער אן אינטערעסאנטן סגנון.
איך גלויב אז אין אן אראבישן קוראן וואלטן מיר מער פארשטאנען. אזוי פיל האכן מיר אנגעמערקט אז ס'האט א גראך פונעם רמח"ל'ס דרך הליומד אויף קבלה וואס איז נישט אזוי ווייטע השגות נאר מער אויף א הבנה'דיגן אופן, און זאל זיך יעצט יעדער אינרעדן אז מיר פארשטייען צו די קליינע אותיות.

למעשה איז ארויסגעוואקסן א פירוש בלבבי אויף בעש"ט על התורה און אויף מסילת ישרים.
די פראבלעם אז ביי אים איז אויך אלעס איינס און איבעראל קומט ער צוריק צו זיין אייגנארטיגן שניט כאילו מסילת ישרים און בעש"ט על התורה זענען טאקע ממש די זעלבע צוויי ספרים.

גם שמענו בשם רבי מאטל: ער איז נישט קיין בר סמכא. (נישט די גברא חלילה, זענען דרך הדרוש).

א בעל כשרון און אן עמקן איז ער זיכער, והא ראי' אז ס'שווער צו פארשטיין וואס ער וויל.

ער איז אויך די מחבר פון די ספרים דע את עצמך און דע את ביתך וואס האבן א שיינעם מאדערנעם דעקל און זענען נישט איבריג פאפולער.
ער זאגט אויך שיעורים אין גמ'. עס ווערט רעקארידירט וויזיואליש און ארויפגעשטעלט אויף דער אינטערנעט. ער גיט נישט זיין אינדארסמענט דערצו נאר טענה'ט ער איז נישט בעל הבית אויף זיין תורה.

ער איז דא געווען און מיר זענען אים געגאנגען הערן. גייט א געבויגן היטל, א יונגערמאן אונטער 40 און טראגט אן ערנסטקייט אויפ'ן פנים.
גערעדט אין איינעמס דיינונג רום מ'איז געשטאנען ביז אויף דער גאס און מ'האט נישט געקענט אטעמען.

גערעדט אויף א ציכטיגן לשון הקדוש און היות מיר זענען געגאנגען אין ממי שאמרו'ס קלאס האבן מיר ווייניג פארשטאנען.
דער ציר איז געווען אז מ'דארף זיין א איד אין הארץ אויך. נאר אין הארץ אליין איז גארנישט, און אן הארץ איז ווייטער נישט בשלימות.

ר' מאטל''ס סמכות צו טיילען סמכות'ן איז גאר נישט אזוי מוסמך אדער מוסכם.
פון אלע משפיעים ארומגערעדט דא, איז לפי קט שכלי ר' איתמר דער טיפסטער און אפשר אפי' א בעל מחדש באמת.
קוק למשל אין קול דממה דקה דף קעו' ווי ער איז מסביר שעצם הויית כל דבר הוא שם הויי"ה דיליה. דאס הייסט אז מציאות פון די זאך בעצמותו דאס איז די שם הוי"ה און צו אט דעם נקודה דארף מען זיך מדבק זיין. מען דארף רילעיטן צום זאך בעצמותות נישט צו אירע הגדרות. ער איז מסביר דארט אז "חיות" רופט מען די רילעישאן וואס די זאך האט צו עפעס אינדערויסען פון איר, אירע פעולות. אבער דער בחינת כתר איז איר מציאות מצד עצמו. thing in itself, בלשון קאנט. שוין, איך האב אריינווארפען א ביינדעל צו די אלע וואס קענען נאר פארשטיין טיפע זאכען אויב מען פרעדיגט עס בשם די 'ריזען' חכמים מחכמי האומות.
בבחינת מי יתננו ירחי קדם, איידער מען האט מיך פראגראמירט מיט די אלע הגדרות וויאזוי אנצוקוקען זאכען. אזוי דארפען מיר אנקוקען די וועלט. און דאס מיינט דביקות בהוי"ה.
איך האב נישט געזעהן כמעט קיין איינעם אנדערש פון די משפיעי דורינו וואס זאלן רעדן אזוי טיף און קלאר.
דאס נעקסטע שטיקל אויף יענעם עמוד זאגט ער אויך הערליך שיין.
ער איז מסביר אז די נקודה פון צימצום און חלל פנוי איז נישט קיין ענין פון זמן, נאר אן ענין פון הבחנה. עס איז באקאנט די גלוי פון אר"י ז"ל אז קודם איז געווען אין סוף וואס האט ממלא געווען כל מקום החלל, און דערנאך איז געווען צימצום, און דערפון איז געווארען א חלל פנוי, וואס האט ערלויבט פאר א בריאה. ער איז מסביר אז דאס איז נישט אן ענין פון זמן, עס איז אן ענין פון הבחנה בעומק מציאות הבריאה. כסגנון הידוע, "קודם בסיבה ולא בזמן".
די חידוש פון זיין שטיקל דארט איז ווי ער לעגיטמירט דארט אז בעומק קומט א מענטש צו צו טראכטען אז ער ווייסט נישט גארנישט אפי' נישט צו עס איז דא א גאט. וזה לשונו, " כאשר האדם חושב ונפשו תופסת, אולי כל חושיו המה טועים. כלומר, מנ"ל שמחשבתו חושבת דברי אמת ויושר, ומנ"ל שחושיו מבחינים מציאות, שאולי הם מוטעים גם כן. וכאשר האדם חושב כן, אין לו כלום. לא את הקב"ה, כי אין לו כלי לברר כלל אם יש בורא עולם. ולא את הנברא, את עצמו, כי סבור שאולי כל חושי הנברא הם טעות. ובאמת, שהשגה זו בפנימיות, היא הממוצע בין הנברא לבורא. והוא נקודת האין הגמור של הנברא, שאחריו בא היש האמיתי, הקב"ה.
קוק ווייטער ווי ער זאגט אז מען דארף באמת כאפן די נקודת הדברים, נישט סתם פלפלנן און זאגען "אפשר איז נישטא גארנישט און אלעס איז א דמיון". מען דארף באמת כאפן די נקודה דערפון.
עכ"פ ער שרייבט ווייטער דארט אז צדיקים האבן די סארטען מחשבות, דערנאך כאפט מען אז אפי' אט די מחשבה זעלבסט איז אויך לאו דוקא. אויב מען כאפט די נקודות באמת דעמאלט איז די וועלט אהן קיין הגדרות, וואס דאס איז דער אמתער טייטש פון אחדותו יתברך.
זיינע ספרים זענען פיל מיט גאר טיפע נקודות, און אויך גאר ראדיקאלע נקודות. אמת ער האט נישט קיין פערציג מענטשען ארום אים אויף די פערצענטער גאס, אבער מיט דעם אלעם זעה איך גאר טיפע זאכן בחיבוריו.
איז ער בכלל נישט קיין מצימצום אויף געוויסע זאכען? דאס זאג איך נישט. אבער אויף וויפל די אנדערע משפיעים זענען זיך מגלה, איז זיין עמקות באין ערוך מער ווי זיי. קוק נישט די ערשטע פאר חלקים פון בלבבי. קוק חלק ז' ח' ט' י'.
אפאר רענדאם שטיקלעך זיינע
בלבבי משכן אבנה ז' דף כט'.
"וביותר עומק, כאשר האדם דבק באמת ב"אין עוד מלבדו", אין לו סתירה כלל בשום ענין. כי עצם המהות לא נודעת, ודבר לא נודע אין שייך בו סתירה. דהיינו א סתירה איז פשט ווען עפעס א מציאות שטימט נישט מיט די הגדרה פון די זאך. אבער אויב איז נישט דא קיין הגדרה איז דאך נישט שייך עפעס זאל איר סותר זיין.
אויך דארט דף לח'
ער רעדט ארום אז אמונה איז בחינת אין. און שקר איז אויך בחינת אין. ווייל ביידע איז דאס אז מען לעבט נישט מצד הגדרות פון די חושים. דהיינו אז מצד די וועלט פון פעולה און הגדרה איז "חכמה אמת, והעדר החכמה שטות, שקר, אולם מצד השבת, השביתה, העדר פעולה, אזי גם השקר, הדמיון השטות, אמת". וועגן דעם שטייט אז אן עם הארץ, דהיינו א שוטה, איז נישט משקר מצד בחינת שבת ושביתה. ועיי"ש בהמשך דבריו בשם המהר"ל שהגיהנם הוא סוד האין שמעל היש. און נאר ווייל ער איז נאך תופס די 'אין' בכלים של יש, איז עס צער ויסורים. "בוודאי שבחיצוניות סובל, כי הוא תפס את האין בכלים של יש. אולם בפנימיות זהו הענין".
בקיצור אויף וויפל איך קען זעהן איז ער גאר א טיפער מענטש וואס גייט גאר ווייט במחשבתו.

היימישער ליטוואק האט געשריבן:איין מער הערה אויף נשמה יתירה: נאך דער אין האמיתי קען שוין גארנישט קומען, ווייל קיינער קען שוין נישט רעדן צו מיר.

קופערניקוס האט געשריבן:א הארציגן דאנק טייערער נשמה יתרה, איר האט מיר בארייכערט מיט אט די תגובה און די ארומיגע. הפלא ופלא!

די מאמרים פון הרב שווארץ זענען כמים קרים על נפש עייפה. אשרי הגבר אשר שם בה' מבטחו, זה מי שמוצא את הרחבת דעתו והשכלתו בחסידות ובתורת הבעש"ט, ולא פנה אל רהבים, זה מי שהולך לרעות בשדות זרים של ריצארד דוקינס. כי בסופו של יום, כל הנביאים מתנבאים בנבואה אחד וכל השינוי הוא רק בסגנון, ותכלית הידיעה שלא נדע מאחד את כולם.
אין די הפלא'דיגע חיבור פון בנימין בראון איבערן חזון איש נעמט ער ארום די אלע שטיקלעך ווי דער חזון איש איז זיך מסתייג בדרך כבוד פון עניני קבלה מיטן סטעיטמענט "אין לנו עסק בנסתרות" און בנימין בראון רופט עס אן "בעיטה כלפי מעלה". אשרי הבועטים כלפי מעלה, ואוי להם לבועטים כלפי מטה, כי שני הבועטים יבואו לאותה המטרה, והבועטים כלפי מטה הם אנשי מטה, והבועטים כלפי מעלה הם אנשי מעלה. והמבין יבין בבחינת ווער עס פארשטייט פארשטייט.

נשמה יתירה האט געשריבן:מען מוטשעט זיך דא צו פארשטיין קאנשעסנעס, און מיט רעכט, עס איז א שווערע נושא. מען מוטשעט זיך דערמיט כאטש עס איז סמוך ונראה צו יעדען מענטש. איז דאך ק"ו בן בנו של ק"ו אז מען דארף זיך מוטשען צו פארשטיין וואס איז דאס הויי"ה יתברך, וואס איז דאס אחדותו יתברך. נ.ב. ווען מען וועט פארשטיין קאנשעסנעס וועט מען פארשטיין גאט. ומבשרי אחזה אלוה. נישט ווייל עס איז א משל, עס איז די נמשל. חלק אלוהי ממעל ממש, איז נישט סתם געפלוידערט.[/]

קופערניקוס האט געשריבן: בבחינת האין המופשט,