איז נישט געשמאקער צו זיין א נאר?

[שמן למאור]

איי איי איי... ס'געווען אמאל גוטע צייטן.. פאר די קעפעלע מיינע האט זיך געעפנט, פאר איך בין קאליע געווארן פון די אינטערנעט, פאר איך האב מיך אויפגעקלערט מיט קאווע שטיבל ארטיקלען...

איי איי איי, דער דאווענען האט געהאט א טעם, מען האט געשפירט קדושת שבת, יעדע מצוה וואס איך האב געטון האב איך ממש געפילט ווי דער באשעפער שטייט נעבן מיר מיט די גאנצע פמליא של מעלה, און שעפן פיל נחת און תענוג פון מיר, און שלינגען מיט דורשט יעדעס ווארט פונעם דאווענען וואס קומט נאר ארויס פון מיין מויל...

אוי ווי גוט איז צו זיין א נאר, א פארמאכטע קאפ צו פארמאגן, נישט צו וויסן די אמת, און צו גלייבן אלעס וואס דער רבי און מגיד שיעור פארקויפן,
און ווי ביטער איז דער אמת, די טרוקענע פאקטן וואס שמייסן אין פנים אריין ווי די ציצית פונעם זיידעס טלית.

אלס בחור פלעג איך שפירן קדושת שבת יעדע וואך! יא, ממש אזוי!!! איך פלעג מיך פארגלייזן די אויגן ביי בואי בשלום, און שטיין פאר'דבק'עט ביז נאך די קאכעדיגע מזמור שיר ליום השבת, ווי איך פלעג זיך ווארפן ווי א שלאנג געביסענער מחמת גודל הקדושה וואס מיין קליינער גוף האט קוים געקענט פארנעמען, מיינע פארמאכטע אויגן האבן געזען גרויסע אורות וואס נישט יעדער איז זוכה צו זען.. בקיצור א הייליגע בחור.... ביז איך האב געליינט אט די מעשה:

אמאל זענען די חסידים פון ר' מענדעלע רימינאווער זיך צוזאמגענומען פאר א וויכטיגע מיטינג, און ארויפגעברענגט א שטארקע שאלה, מיר שוועבן אלע פרייטאג צונאכטס אין די עולמות העליונים, מיר שפירן קלאר דעם הייליגן לעכטיגן קדושת שבת, מען שפירט ווי די נפש און די רוח מיטן נשמה יתירה מאכן זיך באקוועם אינעם וואכנדיגן גוף, און ברענגען אריין מיט זיך דעם הייליגן שבת גייסט.. אבער.. איין מינוט!! אפשר איז דאס אלעס דמיון...? אפשר לעבן אונז אונטער א פאנטאזיע, און אונז זענען גארנישט אנדערש ווי די מענטשן אינעם משוגעים הויז וואס שפירן אויך ווי די רוחות שפאצירן אריין אין זיי...

האט מען מחליט געווען מען גייט מאכן א פראבע. מען וועט איבערדעקן די ביה"מ מיט די ווייסע טישטוכער, מען וועט אנטון די שטריימל און בעקיטשע, אנהייבן מיט א ברען הודו, דערנאך מנחה מיטן ערב שבת'דיגע נוסח, און דאן וועט מען מיט א ברען אנהייבן קבלת שבת מיטן לכה דודי, און ונראה מה יהיה...

אומר ועושה מען האט זיך אנגעגרייט צום פראבע, און אין א גרינעם דינסטאג האבן די חסידים געפראוועט די הייליגע תפלות פון שבת קודש.... און... יא!! זיי האבן אלע "געשפירט" דעם קדושת שבת פונקט ווי זיי פלעגן "שפירן" יעדע שבת!!!

אינגאנצן צובראכן, מיט א טרויער, זענען זיי אריין צום רבי'ן און פארגעלייגט זייערע טענות, הלמאי די גאנצע זאך איז פוסטע איינרעדענישן, מען קען שפירן "קדושת שבת" אינדערוואכן אויך... האט זיי די רבי בארואיגט און געזאגט, זארגט ענק נישט! די בגדי שבת האבן א כח אריינצוברענגען די קדושת שבת אפילו אינמיטן די וואך!!!!!

האבן זיי טאקע אפגעקויפט דעם תירוץ פון זייער רבי'ן?? איין באשעפער ווייסט, אבער איך האב מחליט געווען צו מאכן די פראבע מיט בגדי חול!!! וואס וועט זיין דער תירוץ דעמאלס?

טא מעיק א קורצע מעשה לאנג, האב איך מיך געטראפן א שטילע ווינקעלע אינמיטן וואך, איך האב מיך פארגלייזט די אויגן פונקט ווי שבת קודש און געזינגען און געטאנצן פונקט ווי שבת און.. יא! איך האב אויך געשפירט...

איך פלעג קוקן מיט קנאה ווי מיין חבר בערל לייגט תפילין מיט אזא קאך, ער שפירט ביי יעדע דריי פונעם רצועה אז ער בינדט זיך מער און מער אהן אינעם באשעפער מיט א קשר חזק מאוד, וויפיל איך האב נאר פראבירט זיך צו שטופן, בין איך נישט אנגעקומען צום מדריגה פון מיין חבר בערל...

ביז... איין טאג איז ער מיר געקומען פארציילן אז ער האט בודק געווען זיינע תפילין און... עס איז געווען פסול!! איך קען ענק נישט מסביר זיין די שמחה וואס איך האב דאן געשפירט, די נצחון האט מיר כמעט צודרייט געמאכט! ער איז א שטיק חוזק, ער שפירט א קדושה אין א פשוטע שטיק לעדער.. ער פאנטאזירט!! וואס ער האט געשפירט ווייס איך נישט, אבער קדושת התפילין זיכער נישט!!

עס האט מיר גענומען צייט צו כאפן אז איך מיט מיינע כשר'ע תפילין בין די זעלבע איינגערעדטע נאר...

אן ענליכע מעשה האב איך געהאט בשעת'ן ברענען אינעם קדושת הסוכה, ביז איך האב געכאפט אז די שלאק איז נאך העכערן סכך...

עס האט מיר גענומען אסאך גלגולים און מיטמאכענישן זיך אויפציוועקן צום פאקט, און צו כאפן אז מיינע געפילן זענען שקר. געפיל האט מיט אמת און שכל זילטש, דער קריסט פילט זיך פונקט אזוי הייליג ווי דיר ווען ער קושט דעם צלם, און דער מוסלמענער זעט די זעלבע גילוים ווי מיר ווען ער שפירט קדושת ראמאדאן בשעת'ן שרייען אללא אכבאר,

אבער צו וואס פעלט אויס צו זיין קלוג?? איז מיר נישט געווען גוט אלס בחור? איז מיר נישט געווען בעסער די איינגערעדטע קאכעדיגע דאווענען, ווי די היינטיגע רעאליסטישע קאלטע דאווענען?

איז מיר נישט געווען בעסער אמאל, ווען איך האב פרייטיג צונאכטס ביים סעודה געזאגט דעם זוהר מיט א קאך, אההה "כל ברכאן דלעילא ותתא ביומא שביעאה תליין" שפירנדיג ווי ר' שמעון די בעל המימרא שטייט קעגן מיר, און פילט אהן מיינע קדושה זאפאסן מיט הויפענעס קדושה פארן וואך?

אבער היינט נאכן נחמץ ווערן פון דעם אמת קען איך נישט מער ווי זיך פארשטעלן ווי עפעס איינער די לאון שטייט קעגן מיר.. וואסערע טעם האט עס???
צו וואס פעלט מיר אויס צו וויסן די אמת???
זענען נישט די רעבעס גערעכט געווען מיטן אלעמען באקאנטן סלאגאן "איך בין א נאר און איך גלייב"?

איז נישט דאס לעבן בעסער ווען מען ווייסט נישט אז אסאך פון אונזערע "אמונות" איז פשוט'ע "אמונה הכרחיות"?
איז מיר נישט דאס לעבן געווען זיסער ווען איך האב אנגענומען אלעס פון תנ"ך כפשוטו, פאר איך האב געוואוסט אז דער רמב"ם האט געהאלטן אז בלעם'ס אייזל האט קיינמאל נישט גערעדט?

וואלט מיר נישט געווען פיל גרינגער אין לעבן צו גלייבן אויפן ווארט די אלע מעשיות למיניהם ממינים שונים וואס קומען יעדע וואך ארויס לרחצה אין די גליונות צו מחזק זיין דעם "דת" און צו ווייזן אז נאר דורך פאלגן די רבנים קען מען האבן א גוט לעבן,
וואס פעלט מיר אויס צו וויסן די אמת, ווי גרינג עס איז אויפצובאקן א מעשה?
און ווי גרינג די צייטונגען וועלן עס דריקן ווילאנג אז עס שטימט מיט די אגענדע...?


איך קוק מיך אזוי ארום, און איך זע אז עס איז נישטא צופיל אזוי ווי מיר אין ביהמ"ד. קיינער אינטערסירט נישט צו טראכטן, קיינער וויל נישט שטיין מיט מיר אין ווארט וועגן דעם אמת, יעדער פארט זיך אויף זיין רוטין, אלעס איז פיין און וואויל, אפילו מיין חבר וואס איז שוין יא א שטיקל בעל מחשבה, ווען עס קומט צו "די ענינים" מאכט ער מיר גלייך שטיל, ער זאגט מיר, וואס פעלט אויס צו רעדן די זאכן, וועסט מיר נאך איבערצייגן אז דו ביסט גערעכט, און דאן וואס?

הייבן הייבט זיך עס אהן מיט קוקן אויף די פאקטן, און ענדיגן ענדיגט זיך עס מיטן לייקענען די גאנצע תורה רח"ל... (קרעדיט: @רביה"ק)
לאמיך אפ! לאז מיין לעבן פארן אומגעשטערט! וואס דארפסטו מיר פארדרייען די קאפ מיט אומאיינגענעמע פאקטן?

און איך דריי מיר אזוי ארום, איז ער דען נישט גערעכט? איז נישט פארמאכן די קאפ די געשמאקסטע אפציע??

אבער וואס זאל איך טון? דער חכם שטופט מיר, מיין מוח וועט נישט קענען איינרוען וויסנדיג אז איך לעב אין א שקר בלויז ווייל אזוי איז מיר מער בא'טעמ'ט, אפשר ארבייט עס ביי רוב מענטשן, אבער וואס זאל איך טון, ביי מיר גייט עס נישט...