קאווע שטיבל

איחוד פעלד האט געשריבן:אה דאס געדענק איך פין גירסא דינקותא. די רעדסט מן הסתם פין א בן נח? די ריאה. ווייל די שחיטה איז עס נישט מתיר פאר א בן נח, די מיתה איז עס מתיר, און היות מען האט געשחטען די קנה האט זיך די ריאה אנגעטיילט פין די בהמה הייסט עס אבר מן החי.

ניין. איך רעד פון א ישראל.

תולעים שבבשר, מורנא דבישרא (רמב"ם מאכלות אסורות פ"ב הי"ז, עיין אבני נזר או"ח סימן תפ"ג אות ד)

די דין איז ביי עדים זוממים, כאשר זמם ולא כאשר עשה, אם הרגו אין נהרגים. איך זאג ענק אז אלע עדים זוממים וואס האבן גורם געווען מיתה זענען נהרגים, קען איינער זאגן פארוואס און ווער איז דער מחדש פון די שיטה?

ודי למבין האט געשריבן:תולעים שבבשר, מורנא דבישרא (רמב"ם מאכלות אסורות פ"ב הי"ז, עיין אבני נזר או"ח סימן תפ"ג אות ד)

יא געוואלדיג. די גמרא איז אין לעצטן בלאט פון אלו טריפות.

איחוד פעלד האט געשריבן:וועלכע הלכות טוהן מיר וואס דער ב"י ברענגט פין זוהר?

דער בית יוסף אין סימן קמ״א ברענגט א זוהר, די מערסטע אינטערעסאנט איז וואס ער שרייבט דארט צו נאכדעם, אז אויב דער זוהר איז חלוק אויף די פוסקים, ווילאנג אין תלמוד בבלי שטייט נישט פארקערט, נעמט מען אן ווי דער זוהר. אויף דעם קריגט דער רמ״א אין דרכי משה, ער זאגט אז מען נעמט נישט אן דעם זוהר אפילו קעגן פוסקים אויך נישט.

(דער רמ״א שרייבט דארט אויך בנוגע דעם ספעציפישן דין - וועגן מיטזאגן מיטן בעל קורא ביים עולה זיין - אז דעם בית יוסף׳ס פשט אין זוהר איז נישט מוכרח. אין פסקי תשובות ברענגט ער אראפ דעם רמ״א אבער לייגט צו אז די חסידי׳שע רביים האבן געטענה׳ט אז אין זוהר איז יא אזוי משמע ווי סער בית יוסף. ער לאזט אבער אינגאנצן אויס דעם חלק וואס דער דרכי משה שרייבט קלאר אז אפילו עס זאל יא אזוי זיין פשט אין זוהר נעמט מען אן להלכה ווי די פוסקים).

איחוד פעלד האט געשריבן:באונס.

אלע עבירות איז מען פטור באונס אפילו די שלש חמורות.

אין כן דעת הרמב״ם כמדומה.

דעת תורה האט געשריבן:

איחוד פעלד האט געשריבן:וועלכע הלכות טוהן מיר וואס דער ב"י ברענגט פין זוהר?

דער בית יוסף אין סימן קמ״א ברענגט א זוהר, די מערסטע אינטערעסאנט איז וואס ער שרייבט דארט צו נאכדעם, אז אויב דער זוהר איז חלוק אויף די פוסקים, ווילאנג אין תלמוד בבלי שטייט נישט פארקערט, נעמט מען אן ווי דער זוהר. אויף דעם קריגט דער רמ״א אין דרכי משה, ער זאגט אז מען נעמט נישט אן דעם זוהר אפילו קעגן פוסקים אויך נישט.

(דער רמ״א שרייבט דארט אויך בנוגע דעם ספעציפישן דין - וועגן מיטזאגן מיטן בעל קורא ביים עולה זיין - אז דעם בית יוסף׳ס פשט אין זוהר איז נישט מוכרח. אין פסקי תשובות ברענגט ער אראפ דעם רמ״א אבער לייגט צו אז די חסידי׳שע רביים האבן געטענה׳ט אז אין זוהר איז יא אזוי משמע ווי סער בית יוסף. ער לאזט אבער אינגאנצן אויס דעם חלק וואס דער דרכי משה שרייבט קלאר אז אפילו עס זאל יא אזוי זיין פשט אין זוהר נעמט מען אן להלכה ווי די פוסקים).

נישט אזוי גייט די חסדישע ווארט? אז ווען ס'דא א מחלוקת נגלה און נסתר, פסקנט מען ע"פ הלכה ווי נגלה, אבער ע"פ קבלה פסקנט מען ווי נסתר.

קופערניקוס האט געשריבן:די דין איז ביי עדים זוממים, כאשר זמם ולא כאשר עשה, אם הרגו אין נהרגים. איך זאג ענק אז אלע עדים זוממים וואס האבן גורם געווען מיתה זענען נהרגים, קען איינער זאגן פארוואס און ווער איז דער מחדש פון די שיטה?

אין משיבין את הארי, אבער אפשר מיינסטו וואס מאנכע זאגן אז חאטש הרגו אין נהרגין באותה מיתה זענען זיי אבער רוצחים און יד העדים תהיה בם בראשונה להמיתם? איך זעה בשם מהר"י ששפורט און אנדערע לומדישע נעמען.

מענין לענין באותו ענין, וואו ווערט דערמאנט אין תנ"ך "אכזר"?

ראש פתנים אכזר, פר' האזינו

בן תמליון ביסט א גאון!
דאס האב איך טאקע געמיינט

קופערניקוס האט געשריבן:בן תמליון ביסט א גאון!
דאס האב איך טאקע געמיינט

ניין בכלל נישט. פערצופאל דאס באמערקט נעכטן ערגעץ אין א ספר.

א גאון מיט א עניו צוזאמען wow

ודי למבין האט געשריבן:ראש פתנים אכזר, פר' האזינו

נישט געוויסט אז אכזר איז א צוזאמשטעל פון די ווערטער "אך זר", אז דער אכזרי פילט זיך אפגעטיילט און האט נישט קיין געפילן פארן וויקטים.

אכזר שטייט אסאך מאל אין תנ"ך.

איינער האט געגעבן א גט פאר זיין ווייב וואס זאל חל זיין מעכשיו ועד שלשים יום. ער לייגט אבער צו א תנאי, אין די דרייסיק טעג טאר די פרוי נישט עסן קיין איסור, אויב זי עסט איז דער גט נישט חל. ויהי אין דעם צענטן טאג האט די פרוי געמאכט א נדר זי וועט נישט עסן קיין פיש. איז געקומען דער מאן און מפיר געווען דעם נדר בו ביום און די פרוי האט צומארגנס געגעסן פיש. קומט דער דרייסיקסטער טאג איז די גט חל אדער נישט?

ביטע ענטפערט א קלארן יא אדער ניין און זייט מסביר אייער שטעלונג. (איך בין נישט דער מחדש פון די חקירה).

האט זי למעשה גע'געסען דעם גע'אסר'טן מאכל ?

@תמליון לכאורה יא ווייל ער האט דאך מפיר געווען

זר, כנראה בין איך נישט געווען קלאר.
האט זי גע'געסען די פיש?

די תשובה אויף די שאלה גייט בערך אזוי, ממ"נ, אויב די גט איז חל מעיקרא, האט ער דאך נישט גע'קענט מפיר זיין, האט זי דאך גע'געסן אן איסור, איז די גט נישט חל. - און אז די גט איז נישט חל, איז דאך די הפרה געווען פרוכטבארדיג, האט זי דאך נישט גע'געסן קיין איסור, איז דאך דער גט יא חל.... אזוי חוזר חס וחלילה ביז דער אייבישטער וועט העלפן...

אבער די סומאטוכע קען זיין אנדערשט אויב זי האט למעשה נישט גע'עסן די פיש. על כן נפשי בשאלתי: האט זי למעשה גע'עסן דאס וואס זי האט אויף זעך גע'אסר'ט?

יא איך שרייב זי האט געגעסן די פיש.

נישט באמערקט. איך האב געזוכט "געגעסן פיש" נאך פאר די הפרה. אבער, ביסט גערעכט, ס'איז נישט קיין חילוק.

א גוטע שאלה, מיין סברה וואלט געזאגט אז למעשה מעג זי עסן די פיש און די גט איז חל,

ווייל איך גלייב אז להלכה ווען איינער געבט א אזא סארט גט אבער אן קיין שום תנאים, איז אין די 30 איז זי נאך נישט מותר לשוק זי איז א געהעריגע אשת איש אויב זי האט חתונה זענען די קינדער ממזרים, אפי' די גט גייט חל זיין למפרע, קען זיין איך בין נישט גערעכט, אבער בכל אופן איז עס תלוי אין די זעלבע שאלה,

איך מיין אז ווען א גט איז חל למפרע איז דא למעשה א חלות צוריקוועגס און די קינדער זענען נישט קיין ממזירים. זי איז א אשת איש יעצט און טאר נישט חתונה האבן יעצט איז זי א אשת איש און למפרע נישט. איך בין נישט זיכער אזוי איז מסתבר. אפשר ווייסט איינער מער? ברענגסט ארויס א נייע דריי רב גאלד.

מ׳קען חוקר זיין אז מעכשיו מיינט אז לאחר שלושים זאל חל זיין די גט מעכשיו פון שלושים און ווייטער דהיינו כאילו די זמן צווישען די נתינה און די סוף שלשים איז ווי נישט דא! מרעכנט דאס נישט און סאיז כאילו די דרייסיגסטער טאג איז אנגעקומען גלייך ביים נתינות הגט.