קאווע שטיבל

diff האט געשריבן:[tag]Lakewood[/tag] wrote בראש אפ אויף דיין מורה נבוכים פליז,
Please bring location or text when you quote
Moreh is made for nebochim and surely not before you finish the yad

די רמב"ם האט אבוויסלי נישט געהאלטן אזויווי דיר, אזויווי ער שרייבט אין די הקדמה צום מורה.

This is a different topic. But I don't have to learn it just because somebody comes and fardreis it. He claims he is brushed up. Why doesn't he show it me black and white haroitse leshaker..

diff
please see more perek 1-end.

דעת תורה האט געשריבן:אבער פון איינער וואס דערשלאגט זיך צו ווערן אן אטעיאיסט, איז יא ערווארטעט ער זאל קענען אביסל מער ווי סתם וואס מען לערנט אים אויס אין חדר.

און די אמת'ע כוונה פון די אלע נקודות וואס מען ברענגט אויף, איז ווייל ווי די אלע זאגן עס קלאר, ווען זיי זאלן סתם אזוי זיך אראפזעצן פילאזאפירן אפשר אפילו לערנען מורה נבוכים וואלטן זיי גאנץ מעגליך קיין כופרים נישט געווארן, דער עיקר גורם וואס ארבעט אויף זיי איז די פלוצלינגדיגע קאנפראנטאציע מיט פאקטן וואס זענען אומאפפרעגבאר לכאורה, און זיי זענען ממש א קאנטרעדיקציע צו אלעס וואס זיי האבן מקבל געווען ביז היינט. אט דער פלוצלינגדיגער שאק איז גורם א שטארקע קייט רעאקציע וואס ברענגט דעם מענטש צו א מסקנא אז שקר נחלו לנו אבותינו, און איינמאל די קביעה האט זיך אים אריין געזעצט אין מוח, וועט ער שוין זיך נישט באגנוגענען מיט קיין "תירוצים" אויף קשיות, ער וועט דארפן "פירכות" אויף זיינע קשיות, ווילאנג זיין קשיא האט א מקום וועט ער ליבערשט אננעמען דאס ווי דער תירוץ. ער וועט זיך פילן ווי א נאר צו אננעמען תירוצים און גלייבן דערין.

אלזא ווען דער שאק זאל נישט זיין אזוי גרויס אין פירסט פלעיס, וואלט עס קיינמאל נישט געקומען דערצו.

וופיל ODT קענסטע וואס האבן אנגעהויבן מיט זייער מהלך צוליב קשיות און סתירות וואס זיי האבן געהאט?
עס איז דא {ליידער} זייער אסאך otd און עס איז דא זייער ווייניג וואס ווייסען ווי אזוי צו פרעגן אדער אויף וואס צו פרעגן,
עס איז היינט און סטייל צו זאגען אז מען איז א כופר אנשטאט זאגען אז מען איז א בעל תאווה,

קאווע טרינקער האט געשריבן:אויב ס'שייך צו מאכן א קורצע sub total פאר מ'גייט ווייטער: בדחן האלט אז double life איז א גבורה!

דו ווייסט אז איך האב דאס נישט געשריבען, און דו האסט זייער גוט פארשטאנען מיין כוונה מיט מיין שרייבען לגבי דער חסיד וואס זינדיגט, אז בסך הכל איז ער א דורוכפאל מיט זיין נסיון אבער ער קלאמערט און ער וויל בלייבען א איד, ער דינט ווייטער השי"ת, און ער קוקט ארויס אויפן טאג זיך צו קענענן מתגבר זיין אויפן נסיון, און אז ער רעכענט זיך מיט זיין ווייב און קינדער בפרט, און אנשיות בכלל, אנדערש ווי דער צווייטער וואס האט אוועק געווארפן זיינע קינדער, זיין גאט, זיין משפחה, זיין אנשוית, פאר די תאווה,

אויב פארדרייען מיינע ווערטער און עס מאכן פאר דיין שטרוי מאן האט דיר געמאכט פילען גוט, יהיה זה שכרי מיטען מחיה זיין א צווייטען איד.

שלום דין האט געשריבן:... נאר מסביר צו זיין פארוואס, אין אלגעמיין, די וואס פארן אפ מאכן נישט קיין סטאפ ביי די מאדערן ארטאדאקסישע, צו אפילו ביי די קאנסערוואטיווע אדער די רעפארמער, נאר גייען אזש ביז א פולשטענדיגן סעקולאריזם (אין וועלכע עס איז נכלל אטעיזם, אבער עס איז לאו דווקא). אויף דעם טענה איך אז דער OTD איז אזוי פאראיבלט אין יעדן מין גלויביגקייט, ער'ט זיך שוין אזויפיל אנגעהערט פון דעות טפלות פון חרד'ישע עקסטרעמיזם אז ער וויל שוין פון גארנישט הערן. (איך מיין נישט אויף עיקרים, נאר אויף דאס געמישעכץ פון עיקרים און טפלים אז יעדער שטות ווערט א קוצו של יוד.) ער האט זיך אויסגעלערנט אז אחוץ דאס וואס זיין אייגן הארץ און מוח וועט דערגרונטעווען (לפי גודל שכלו הפרטי), איז אים גארנישט נישט אינטערעסאנט צו הערן וואס אנדערע האלטן איבער גאט, די תורה, וכו'.

פארוואס, אויב אזוי, ווארפן רוב-רובם א"ג "או-טי-דיס" אוועק ממש אלעס, אריינגערעכנט די עיקרים? און אויב פירט אזא שריט צו אליין זיך גרונטעווען אין די אייביגע פראגעס וואס רעליגיע פרעטענדירט צו אדרעסירן, פארוואס ענדיגט קיינער פון זיי נישט ביי אן אנדערן צווייג פון אידישקייט -- אדער אפילו אן אנדערער רעליגיע? (איך פרעג אויפריכטיג, נישט רעטאריש.)

יואליש האט געשריבן:איינער וואס גלייבט נישט אין תורה מן השמים קען נישט גלייבן אין א גאט? דאן פארוואס ברויך דער רמב"ם באזונדערע אני מאמין'ס פאר איטליכע?

טאקע דערפאר, ווייל אמונה אין א ג-ט בכלל איז נישט דווקא מחייב אלע עיקרים פון אידישקייט. דעם רמב"מ'ס אני מאמינס שטעלן אוועק די עיקרים פון יהדות, אין וועלכע אמונה בה' איז דער ערשטער און וויכטיגסטער.

יואליש האט געשריבן:[tag]בדחן[/tag] כ'האב נארוואס געזעהן א שפאגל נייע קליפ אויף יוא טוב ווי א חסידישע איד מיט א ווייסע בארד פארציילט פאר א שכן זיין באהאלטענע לעבן אין די תאווה וועלט, נישט וויסענדיג אז ער ווערט אפגעפילמט. אינטערעסאנט איז אז אין קעגענזאץ צו בדחן'ס סייענטיפישע טאריע פון תאווה באהערשער ווס. נישט באהערשער, איז דער איד נישט אפגעפארן און בתוך עמו הוא יושבת און איז ממלא תאוותו. ולא זו, אין יעדע מיטעלע סייז בית מדרש קען מען טרעפן אין די "ברכת כהנים" זיצן געניג בעלי תאווה אויף צו מאכן אן אלוהינו ביים בענטשן. אינטערעסאנט אז זייער זיך נישט קענען באהערשן האט זיי נישט באוואויגן אויסצוטוהן דאס שטריימל און בעקישע.

תאווה איז מסתמא נישט די איינציגע סיבה, ווי דו ווייזט אן. ס'איז אבער לכאורה א פאקטאר אין רוב פעלער. תאווה, אגב, איז נישט באגרעניצט צו איין ספעציפישן מין תאווה. אן אומווילן (אדער אוממעגליכקייט) צו בייגן אביסל די נטיות און טבעיות איז אויך א תאווה -- אין דעם זין אז ס'איז א מענטשליכע שוואכקייט וואס מען קען אפשר איבערקומען.

@לעיקוואוד

ס'איז מיר א חידוש אז איינער ווי דו, וואס איז ווי עס שיינט אויסגעקאכט אין פילאסאפיע און יהדות ליטעראטור, זאל סטאק ווערן אויף א פאר הנחות ("אין אדם מוריש שקר לבניו") און הנחות קדומות וואס מענטשן האבן כלפי אונז און כלפי די וואס פארלאזן זייערע משפחות. אונזער לעבן באשטייט אין גרויסן חלק פון געוויסע קולטורעלע ווערטן, בנוסף צו אידישקייט. עס איז פאראן א מספר מצומצים פון פאקטארס און סיבות (פסיכאלאגישע און אומשטענדן) וואס טרייבט ביידע צדדים, בלייבערס און אנטלויפערס. די מענטשן און געשעענישן קענען אויסזען גאר אנדערש; אבער ביסודם זענען די סיבות זייער ענליך. די וואס נעמען דעם שריט פון איבערלאזן די משפחה און בייטן דעם לבוש (אלע אריינגעקוועטשט אינעם כל-הנערים OTD), טוען עס בדרך כלל צוליב איינער פון גאר ווייניג סיבות. רוב פון וואס מען שמועסט דא, לכאן ולכאן, איז בבחינת פריטשינג טו דהי קווייער -- יעדער צו זיין מוזיקאלישער גרופע. כמעט קיינער דערציילט נישט דעם אמת פארוואס ער האט איבערגעלאזט זיין משפחה, פונקט ווי כמעט קיינער וואס פארטיידיגט אונז, דעם עולם חרדים, זאגט נישט דעם אמת וואס ער האלט באמת איבער דעם סיסטעם. (די אנטלויפערס פעקעדזשן זייערע שריט אין כל'ערליי פענסי פילאסאפישע אדער פסיכאלאגישע פשט'לעך, בעת די בלייבערס קריכן צו עיקרים אין יהדות, רוב פון וועלכע שפילן נישט קיין גרויסע ראלע אינעם חרדישן לעבן, ווי יעדער ווייסט.)

פשוט-קאמפליצירט האט געשריבן:

שלום דין האט געשריבן:... נאר מסביר צו זיין פארוואס, אין אלגעמיין, די וואס פארן אפ מאכן נישט קיין סטאפ ביי די מאדערן ארטאדאקסישע, צו אפילו ביי די קאנסערוואטיווע אדער די רעפארמער, נאר גייען אזש ביז א פולשטענדיגן סעקולאריזם (אין וועלכע עס איז נכלל אטעיזם, אבער עס איז לאו דווקא). אויף דעם טענה איך אז דער OTD איז אזוי פאראיבלט אין יעדן מין גלויביגקייט, ער'ט זיך שוין אזויפיל אנגעהערט פון דעות טפלות פון חרד'ישע עקסטרעמיזם אז ער וויל שוין פון גארנישט הערן. (איך מיין נישט אויף עיקרים, נאר אויף דאס געמישעכץ פון עיקרים און טפלים אז יעדער שטות ווערט א קוצו של יוד.) ער האט זיך אויסגעלערנט אז אחוץ דאס וואס זיין אייגן הארץ און מוח וועט דערגרונטעווען (לפי גודל שכלו הפרטי), איז אים גארנישט נישט אינטערעסאנט צו הערן וואס אנדערע האלטן איבער גאט, די תורה, וכו'.

פארוואס, אויב אזוי, ווארפן רוב-רובם א"ג "או-טי-דיס" אוועק ממש אלעס, אריינגערעכנט די עיקרים? און אויב פירט אזא שריט צו אליין זיך גרונטעווען אין די אייביגע פראגעס וואס רעליגיע פרעטענדירט צו אדרעסירן, פארוואס ענדיגט קיינער פון זיי נישט ביי אן אנדערן צווייג פון אידישקייט -- אדער אפילו אן אנדערער רעליגיע? (איך פרעג אויפריכטיג, נישט רעטאריש.)

דיין שאלה איז ביי דעפיניש'ן (על כרחך) א רעטארישע שאלה.ווייל אונז אלע (און זיי אויך) ווייסן דעם ענטפער. נעם ,לדוגמא שאולי גראססמאן, וואס חוץ די סאציאלע און משפחה פראבלעימען איז זייער פשוט פארוואס ר'איז געווארן או.טי.די. נאר ער איז עס מטעים (זיין נייעם דרך( מיט אפיקורסות אלס שיטה. דער ענטפער איז אזוי ווי איינער פון די צדיקים (כ'מיין דער מלבי"ם) האט אמאל געזאגט פאר א משכיל וואס ר'האט איהם געזאגט אז ער האט סאך קשיות אויף די אמונה. "דיינע קשיות זענען תירוצים" דו ווילסט זיין א שייגעץ זוכסטו תירוצים...

"דיינע קשיות זענען תירוצים", און אויף א תירוץ איז נישטא קיין תירוץ

זר זהב האט געשריבן:"דיינע קשיות זענען תירוצים", און אויף א תירוץ איז נישטא קיין תירוץ

און אויף א תירוץ קענמען נישט פרעיגן קיין קשיות...כצ"ל...

פשוט-קאמפליצירט האט געשריבן:פארוואס, אויב אזוי, ווארפן רוב-רובם א"ג "או-טי-דיס" אוועק ממש אלעס, אריינגערעכנט די עיקרים? און אויב פירט אזא שריט צו אליין זיך גרונטעווען אין די אייביגע פראגעס וואס רעליגיע פרעטענדירט צו אדרעסירן, פארוואס ענדיגט קיינער פון זיי נישט ביי אן אנדערן צווייג פון אידישקייט -- אדער אפילו אן אנדערער רעליגיע? (איך פרעג אויפריכטיג, נישט רעטאריש.)

גראדע האלט איך נישט אז רוב רובם או-טי-דיס ווארפן אוועק די עיקרים אינגאנצן. רוב רובם ווארפן אוועק שמירת המצוות, דאס יא, אבער אין עצם גלויבן איז דא א ברייטע ספעקטרום. ס'דא אטעיסטן (וואס פון זיי הערט מען די מערסטע) און ס'איז דא וואס בלייבן מיט עצם אמונה אין גאט, און צומאל אויך אין עפעס א שטיקל באגריף פון תורה מה"ש. דאס אלעס זאגט אבער גארנישט בנוגע זיך אנקניפן אין א ספעציפישן גלויבן. דער בחור אדער מיידל וואס האלט נאך אין א געוויסע זין פון די אידעע פון שמירת שבת אדער כשרות (לאמיר זאגן אויף א קאנסערוואטיווע אדער רעפארמער אופן) האט נישט גענוג סיבה זיך אנצוקניפן אין דעם עצם קאנסערוואטיווע אדער רעפארמער "ציבור." ס'איז אים נישט אינטערעסאנט זייערע ראבייס און זייערע טעמפלס. אויב וויל ער לייגן תפילין צו זאגן א תפילה, טוט ער עס ביי זיך אינדערהיים, ווייל דאס וואס איז אים פארבליבן איז נישט קיין ציבור'ישע אידישקייט נאר א פריוואטע רעליגיעזע געפיל. איז וואס'ט ער האבן פון גיין אין ערגעץ א טעמפל זיך הערן ווי א ראביי דרשנ'ט וועגן איזראעל און 'געי רייטס' און א חזנ'טע וואס קעקעצט מיט די עברי?

ווען איך זאג זיי ווארפן אוועק שמירת המצוות, מיין איך בדרך כלל -- זיי ווארפן אוועק די חיוב דערפון, און די דקדוקים דערפון, וכו'. עס איז אבער גאנץ מצוי צווישן או-טי-דיס אזעלכע וואס האבן זייער אייגענעם באגריף פון כשרות, למשל. ער'ט עסן אן א הכשר, אבער נישט קיין פלייש. אדער וועט ער עסן פלייש, אבער נישט קיין חזיר. ער'ט נישט ארבייטן שבת, אבער דרייוון וועט ער יא, וכדו'.

שלום דין האט געשריבן:

פשוט-קאמפליצירט האט געשריבן:פארוואס, אויב אזוי, ווארפן רוב-רובם א"ג "או-טי-דיס" אוועק ממש אלעס, אריינגערעכנט די עיקרים? און אויב פירט אזא שריט צו אליין זיך גרונטעווען אין די אייביגע פראגעס וואס רעליגיע פרעטענדירט צו אדרעסירן, פארוואס ענדיגט קיינער פון זיי נישט ביי אן אנדערן צווייג פון אידישקייט -- אדער אפילו אן אנדערער רעליגיע? (איך פרעג אויפריכטיג, נישט רעטאריש.)

גראדע האלט איך נישט אז רוב רובם או-טי-דיס ווארפן אוועק די עיקרים אינגאנצן. רוב רובם ווארפן אוועק שמירת המצוות, דאס יא, אבער אין עצם גלויבן איז דא א ברייטע ספעקטרום. ס'דא אטעיסטן (וואס פון זיי הערט מען די מערסטע) און ס'איז דא וואס בלייבן מיט עצם אמונה אין גאט, און צומאל אויך אין עפעס א שטיקל באגריף פון תורה מה"ש. דאס אלעס זאגט אבער גארנישט בנוגע זיך אנקניפן אין א ספעציפישן גלויבן. דער בחור אדער מיידל וואס האלט נאך אין א געוויסע זין פון די אידעע פון שמירת שבת אדער כשרות (לאמיר זאגן אויף א קאנסערוואטיווע אדער רעפארמער אופן) האט נישט גענוג סיבה זיך אנצוקניפן אין דעם עצם קאנסערוואטיווע אדער רעפארמער "ציבור." ס'איז אים נישט אינטערעסאנט זייערע ראבייס און זייערע טעמפלס. אויב וויל ער לייגן תפילין צו זאגן א תפילה, טוט ער עס ביי זיך אינדערהיים, ווייל דאס וואס איז אים פארבליבן פון זיין אידישקייט איז נישט קיין ציבור'ישע אידישקייט נאר א פריוואטע רעליגיעזע געפיל. איז וואס'ט ער האבן פון גיין אין ערגעץ א טעמפל זיך הערן ווי א ראביי דרשנ'ט וועגן איזראעל און 'געי רייטס' און א חזנ'טע וואס קעקעצט מיט די עברי?

ס'הייסט לדעתך (אפילו אויב דו ביסט נישט דער עכטער "שלום דיען", וואס אזא חשד גאנב'עט צעך אריין בא מיר אין הארצן.) די או.טי.די'ס זענען פראקטישע מענטשן. נאר איך האלט אז אויב א מענטש איז געקומען צו די מסקנא אז תורה איז נישט מן השמים און אז משה רבינו האט געטראפן מאנוסקריפטן (אויף טאבלעטן אדער פאפירוס איז נישט קיין נפקא מינה.) פון האמוראבי און ר'האט עס נאכקאפירט און פארקויפט אלס תורת אמת. און אז חז"ל האבן אונז פארקויפט שקרים און באבע מעשיות, אזא מענטש דארף שוין נישט מקיים זיין קיין שום מצוות, ווייל ס'איז נאר כמעשה קוף בעלמא.

ווייל ס'קען נישט זיין אז שלום דין רעדט צום זאך! אמת??

שלום דין האט געשריבן:ווען איך זאג זיי ווארפן אוועק שמירת המצוות, מיין איך בדרך כלל -- זיי ווארפן אוועק די חיוב דערפון, און די דקדוקים דערפון, וכו'. עס איז אבער גאנץ מצוי צווישן או-טי-דיס אזעלכע וואס האבן זייער אייגענעם באגריף פון כשרות, למשל. ער'ט עסן אן א הכשר, אבער נישט קיין פלייש. אדער וועט ער עסן פלייש, אבער נישט קיין חזיר. ער'ט נישט ארבייטן שבת, אבער דרייוון וועט ער יא, וכדו'.

ס'איז דא א באקאנטע מעשה פון איינעם וואס איז געקומען פון ארץ ישראל קיין אמעריקא און ר'האט געזאגט אז זייט ער איז אין אמעריקא האט ער נאך קיינמאל נישט געגעסן א זאך וואס האט נישט די השגחה פון "או.-אר." OR"

טאמבל סאס האט געשריבן:ווייל ס'קען נישט זיין אז שלום דין רעדט צום זאך! אמת??

נעה. איך האב אנדערע ראיות. בד"וו. איך ווייס אז דיין יעצטיגע תגובה איז סארקאסטיש. כ'קען דיר איין זאך זאגן אז כ'האב געקענט שלום דיען פאר כ'האב געוואוסט פון טאמבל סאוס און קאווע שטיבל. און איך רעספעקטיר זייער שטארק זיין מיינונג. נאר מיט אמונה האט דאס גארנישט צו טון.

berlbalaguleh האט געשריבן:

שלום דין האט געשריבן:

פשוט-קאמפליצירט האט געשריבן:פארוואס, אויב אזוי, ווארפן רוב-רובם א"ג "או-טי-דיס" אוועק ממש אלעס, אריינגערעכנט די עיקרים? און אויב פירט אזא שריט צו אליין זיך גרונטעווען אין די אייביגע פראגעס וואס רעליגיע פרעטענדירט צו אדרעסירן, פארוואס ענדיגט קיינער פון זיי נישט ביי אן אנדערן צווייג פון אידישקייט -- אדער אפילו אן אנדערער רעליגיע? (איך פרעג אויפריכטיג, נישט רעטאריש.)

גראדע האלט איך נישט אז רוב רובם או-טי-דיס ווארפן אוועק די עיקרים אינגאנצן. רוב רובם ווארפן אוועק שמירת המצוות, דאס יא, אבער אין עצם גלויבן איז דא א ברייטע ספעקטרום. ס'דא אטעיסטן (וואס פון זיי הערט מען די מערסטע) און ס'איז דא וואס בלייבן מיט עצם אמונה אין גאט, און צומאל אויך אין עפעס א שטיקל באגריף פון תורה מה"ש. דאס אלעס זאגט אבער גארנישט בנוגע זיך אנקניפן אין א ספעציפישן גלויבן. דער בחור אדער מיידל וואס האלט נאך אין א געוויסע זין פון די אידעע פון שמירת שבת אדער כשרות (לאמיר זאגן אויף א קאנסערוואטיווע אדער רעפארמער אופן) האט נישט גענוג סיבה זיך אנצוקניפן אין דעם עצם קאנסערוואטיווע אדער רעפארמער "ציבור." ס'איז אים נישט אינטערעסאנט זייערע ראבייס און זייערע טעמפלס. אויב וויל ער לייגן תפילין צו זאגן א תפילה, טוט ער עס ביי זיך אינדערהיים, ווייל דאס וואס איז אים פארבליבן פון זיין אידישקייט איז נישט קיין ציבור'ישע אידישקייט נאר א פריוואטע רעליגיעזע געפיל. איז וואס'ט ער האבן פון גיין אין ערגעץ א טעמפל זיך הערן ווי א ראביי דרשנ'ט וועגן איזראעל און 'געי רייטס' און א חזנ'טע וואס קעקעצט מיט די עברי?

ס'הייסט לדעתך (אפילו אויב דו ביסט נישט דער עכטער "שלום דיען", וואס אזא חשד גאנב'עט צעך אריין בא מיר אין הארצן.) די או.טי.די'ס זענען פראקטישע מענטשן. נאר איך האלט אז אויב א מענטש איז געקומען צו די מסקנא אז תורה איז נישט מן השמים און אז משה רבינו האט געטראפן מאנוסקריפטן (אויף טאבלעטן אדער פאפירוס איז נישט קיין נפקא מינה.) פון האמוראבי און ר'האט עס נאכקאפירט און פארקויפט אלס תורת אמת. און אז חז"ל האבן אונז פארקויפט שקרים און באבע מעשיות, אזא מענטש דארף שוין נישט מקיים זיין קיין שום מצוות, ווייל ס'איז נאר כמעשה קוף בעלמא.

ווער זאגט אז יעדער או-טי-די קומט צו אזא מסקנא? נישט יעדער איז אזא בר הכי אויף דורכצוטוהן דאווקינס מיט היטשענס, און אפילו ווער יא, נישט יעדער שטימט מיט זייערע מסקנות. ס'דא וואס פילן אז אפשר איז דא א קערנדל פון אמת אין אונזער מסורה אבער אויך א סאך פסולת, און אז ס'נישט מעגליך היינט צו וויסן פונקטליך וואס איז אמת און וואס איז שקר, ממילא גייען זיי פשוט מיט דאס וואס זיי שפירן אין הארצן.

דרך אגב, ר' בערל, דו האסט עטליכע מאל דערמאנט האמוראבי, כאילו דאס איז עפעס פון די גרויסע קשיות אויף תורה מסיני. דו האסט אויך דערמאנט ערגעץ כאילו דאס איז געווען פון מיינע פראבלעמען. איך ווייס נישט פון ווי דו נעמסט דאס. איך פערזענליך האב קיינמאל נישט געהאלטן אז האמוראבי'ס קאודס שטעלן ערנסט אין געפאר אמונה אין תורת משה.

איך האב נאך אלס יונגל געליינט איבער האמוראבי. נאר נישט אין קאנטעקסט אז ס'איז א סתירה אדער א הקדמה צו תורת משה רבינו עליו השלום. אין הכי נמי אז נישט יעדער או.טי.די. קאנדידאט טראכט אזוי. ווייל נישט א יעדער איז א בעל מחשבה. ס'איז דא מענטשן וואס צו זייער מזל זענען זיי געבוירן און אויפגעוואקסן אין א פארמאכטע, נישט קלוגע סאסייעטי. דאס ברענגט זיי צו פראקטיצירן א מין אידישקייט וואס ווערט לעול ולמשא. ממילא לאזן זיי דאס איבער. די מענטשן קענמען נישט באשולדיגן.

berlbalaguleh האט געשריבן: ס'איז דא מענטשן וואס צו זייער מזל זענען זיי געבוירן און אויפגעוואקסן אין א פארמאכטע, נישט קלוגע סאסייעטי. דאס ברענגט זיי צו פראקטיצירן א מין אידישקייט וואס ווערט לעול ולמשא. ממילא לאזן זיי דאס איבער. די מענטשן קענמען נישט באשולדיגן.

שוין, יעצט רעדסטו שוין ווי דער נ-נח-ניק מיט'ן משיחיסט וואס [tag]לעיקוואד[/tag] האט דערמאנט. גאנץ חסיד'יש סאסייעטי איז בי דעפענישן פארמאכט, און אין א שטארקן זין "נישט קלוג." דער דיפערענץ צווישן, למשל, סאטמאר'ס פאנאטישקייט און חב"ד'ס "אפנקייט" איז גאר שמאל, פון דעם שטאנדפונקט פון א דרויסנדיגער.

און ווייז מיר איין קרייז צווישן אידן -- אפילו ביי די גאר מאדערנע -- וואו אידישקייט איז נישט "לעול ולמשא" פאר דעם וואס איז עס נישט מחשיב און שפירט נישט אין דעם קיין עונג רוחני?

[tag]שלום דין[/tag], דו שרייבסט זייער צום זאך, 3 נקודות האב איך דיר געוואלט לייקן, איינס אז ס'רוב או טי די'ס זענען נישט קיין כופרים ואפיקורסים, א זאך וואס איך האב אייביג אזוי געהאלטן און פארשטאנען, און האסט מיר מחיה געווען מיטן עס שרייבן. צווייטנס, דאס אז ס'איז נישטא קיין גרויסע נפקותא צווישן סאטמארע צמצום און חב"ד'ס, דריטנס - וועלכע איז א מורא'דיג אמת'ע פוינט, עס איז שוין אמאל געווען אין א אשכול א שמועס דערוועגן, אז די אמת'ע קובע איז צי מען פילט א עונג רוחני אין אידישקייט, ווער עס האט נישט דאס איז די סלייטעסט רעסטריקשאן וואס די תורה שטעלט נאר פאר אויך א עול.

די סיבה פארוואס איך האב דיר נישט געלייקט, איז ווייל מיין געפיל לאזט מיר נישט לייקן א כופר. מיר האט אויסגעזען אז דו ביזט, אויב ביסטו נישט קיין כופר שרייב עס וועסט מחיה זיין אסאך אידן.

בנוגע דיר מיט חמורבי, אני הקטן האב דאס אויף געברענגט, אזוי דוכט זיך מיר האסטו געשריבן אין א ארטיקל אויף א בלאג, וואס איינער דא האט אונז מזכה געווען מיט א אידישע איבערזעצונג. דער קעפל איז געווען עפעס אז דורך שטיין אויף א בענקל מיט עירפאונס צוגעטשעפעט צום גרויסן סטיריאו האט דער שרייבער געהערט די גע'אסר'טע ראדיא, און פון דארט ביז כפירה איז שוין א קאצן שפרונג... אין יענעם ארטיקל - דוכט זיך - איז געשטאנען אז דעם שרייבער'ס ערשטע דורכברוך אין אמונה איז געקומען פון ליינען וועגן חמורבי. אויב ביסטו נישט געווען דער שרייבער פון יענעם ארטיקל, אדער אויב אין יענעם ארטיקל שטייט נישט אזוי, בין איך מבטל מיינע ווערטער כעפרא דארעא.

דעת תורה האט געשריבן:[tag]שלום דין[/tag]...אז די אמת'ע קובע איז צי מען פילט א עונג רוחני אין אידישקייט, ווער עס האט נישט דאס איז די סלייטעסט רעסטריקשאן וואס די תורה שטעלט נאר פאר אויך א עול.

אין א געוועסע זין, אבער נישט אינגאנצן. עס זענען דא גענוג וואס שפירן אן עונג רוחני אין א מצווה, אין א נשמת כל חי צו אין א בלאט גמרא צו אין אין א סדר נאכט, אבער ס'איבלט אים די חומרות און די פארמאכטקייט, און די פוסטקייט פון רביסטוועס און די ענגשאפט פון וואוינען אין א געזעלשאפט וואו יעדער שמויגער האט א דעה אויב הייבט ער אן טון עפעס וואס איז נישט קעגן הלכה נאר ס'איז "אין רוח חכמים נוחה הימנו," צו ס'איז גיין אין קאלעדז, צו וויל ער זיך אנליינען מיט ביכער, א.ד.ג., און מ'טייטלט שוין און מ'רעדט שוין און ס'שאדט שוין פאר שידוכים און דער שווער מאכט שוין א ויצעקו, און דער מאמע וויינט בכיות, און דאס ווייב הייבט אן צו דערקוטשען און פלוצלינג דער טשאטשקע פון א יונגערמאן האט שוין א שלעכטן נאמען און יעצט הייבט ער צו גריבלען און גרונטעווען ווייל ער וויל פארשטיין טאקע וואס איז וואס און יעצט פילט ער זיך שוין אן אויסגעשפילטער פונ'ם גאנצן אידישקייט, און ממילא ווען ער הייבט אן צו ליינען דאוקינס מיט היטשענס כאפט ער זיך צו דערצו, און דאס ביסל אמונה צופאלט, און דארט ענדיגט זיך עס. טאקע ער'ט יארן צוריק געשפירט א טעם און א תענוג אין דעם אלעם, אבער יעצט איז ער שוין אזוי אנגעווייטאגט מאיזה סיבה שיהיה, אז ס'איז דא א פסיכאלאגישער פתח פתוח אז דברי מינות זאלן זיך קענען ביי אים אנכאפן און ווערן איינגעווארצלט.

דעת תורה האט געשריבן:[tag]שלום דין[/tag]די סיבה פארוואס איך האב דיר נישט געלייקט, איז ווייל מיין געפיל לאזט מיר נישט לייקן א כופר. מיר האט אויסגעזען אז דו ביזט, אויב ביסטו נישט קיין כופר שרייב עס וועסט מחיה זיין אסאך אידן.

איבער דעם נישט לייקן, איי דאנט טעיק איט פערסאנעלי...

דעת תורה האט געשריבן:בנוגע דיר מיט חמורבי, אני הקטן האב דאס אויף געברענגט, אזוי דוכט זיך מיר האסטו געשריבן אין א ארטיקל אויף א בלאג, וואס איינער דא האט אונז מזכה געווען מיט א אידישע איבערזעצונג. דער קעפל איז געווען עפעס אז דורך שטיין אויף א בענקל מיט עירפאונס צוגעטשעפעט צום גרויסן סטיריאו האט דער שרייבער געהערט די גע'אסר'טע ראדיא, און פון דארט ביז כפירה איז שוין א קאצן שפרונג... אין יענעם ארטיקל - דוכט זיך - איז געשטאנען אז דעם שרייבער'ס ערשטע דורכברוך אין אמונה איז געקומען פון ליינען וועגן חמורבי. אויב ביסטו נישט געווען דער שרייבער פון יענעם ארטיקל, אדער אויב אין יענעם ארטיקל שטייט נישט אזוי, בין איך מבטל מיינע ווערטער כעפרא דארעא.

אה, איך דערמאן זיך יעצט. יא, דאס איז מיין ארטיקל געווען אין ענגליש, אבער איך האב נישט געשריבן דעם זאץ. [tag]לעמאן דשוס[/tag] האט איבערגעזעצט דעם ארטיקל, און ער'ט אריינגעלייגט דעם האמוראבי זאץ (מיט נאך געציילטע אייגענע "פארבעסערונגען") וואס איז נישט געווען אין דעם ארגינעלן ארטיקל. איך ווייס נישט פארוואס ער'ט דאס געטון. מסתם האט ער געמיינט לטובה, אבער פונקטליך וואס ווייס איך נישט.

פשוט-קאמפליצירט האט געשריבן:@לעיקוואוד

ס'איז מיר א חידוש אז איינער ווי דו, וואס איז ווי עס שיינט אויסגעקאכט אין פילאסאפיע און יהדות ליטעראטור, זאל סטאק ווערן אויף א פאר הנחות ("אין אדם מוריש שקר לבניו") און הנחות קדומות וואס מענטשן האבן כלפי אונז און כלפי די וואס פארלאזן זייערע משפחות. אונזער לעבן באשטייט אין גרויסן חלק פון געוויסע קולטורעלע ווערטן, בנוסף צו אידישקייט. עס איז פאראן א מספר מצומצים פון פאקטארס און סיבות (פסיכאלאגישע און אומשטענדן) וואס טרייבט ביידע צדדים, בלייבערס און אנטלויפערס. די מענטשן און געשעענישן קענען אויסזען גאר אנדערש; אבער ביסודם זענען די סיבות זייער ענליך. די וואס נעמען דעם שריט פון איבערלאזן די משפחה און בייטן דעם לבוש (אלע אריינגעקוועטשט אינעם כל-הנערים OTD), טוען עס בדרך כלל צוליב איינער פון גאר ווייניג סיבות. רוב פון וואס מען שמועסט דא, לכאן ולכאן, איז בבחינת פריטשינג טו דהי קווייער -- יעדער צו זיין מוזיקאלישער גרופע. כמעט קיינער דערציילט נישט דעם אמת פארוואס ער האט איבערגעלאזט זיין משפחה, פונקט ווי כמעט קיינער וואס פארטיידיגט אונז, דעם עולם חרדים, זאגט נישט דעם אמת וואס ער האלט באמת איבער דעם סיסטעם. (די אנטלויפערס פעקעדזשן זייערע שריט אין כל'ערליי פענסי פילאסאפישע אדער פסיכאלאגישע פשט'לעך, בעת די בלייבערס קריכן צו עיקרים אין יהדות, רוב פון וועלכע שפילן נישט קיין גרויסע ראלע אינעם חרדישן לעבן, ווי יעדער ווייסט.)

פאלט דיר נישט איין אז אפשר אחוץ זיין אויסגעקאכט אין פילאסאפיע אין ליטערעטור האב איך זיך גענומען דאס מיה , פאר'ן זאגען דעות און סברות און טעאריעס איבער די אמתע' סיבות פון אנדערע מענטשען, פשוט זיי צו פרעגן, צו רעדן מיט זיי, צו פראבירען צו זעהן דאס לעבן און די נושאים איבער וואס מ'רעדט פון זייער שטאנקפונדקט?

דורכלויפנדיג וואס מען שרייבט דא, לאמיך אריינווארפן מיינע דריי צענט, נישט דוקא אפצופרעגן אדער ענטפערן, נאר סתם מיין אבזערוואציע .

לויט מיין ערפארונג איז פשוט נישט אמת דאס פרובירן אראפמאלן כאילו די חרדישע OTD גייען געווענליך אראפ פון וועג צוליב "קשיות". איך האב גענוג באקאנטע פון יענע זייט און זאל קיינער נישט פרובירן איינרעדן אז דארט זיצן עפעס די גרויסע חכמים און פילאזאפן, מענטשן ואוס האבן דורכגעקייט און שטודירט דעם ענין און באזירט אויף די אינפארמאציע זענען זיי געקומען צו זייער דורכגעטראכטע מסקנא אז עס מאכט נישט קיין סענס צו פארבלייבן נאר צו גיין.

געווענליך גייט עס אויסדרוקליך פארקערט. פון וואס איך האב מיטגעהאלטן זענען דאס רוב אוועקגעפאלענע ענדערש געווען פון די שוואכערע אין קלאס, זיי האבן פאר סיי וועלכע סיבה (ווי שוואכע קאפ, דיסלעקסיע, משפחה פראבלעמען, געדולד מאנגל, צי סתם אזוי) נישט געהאט קיין חשק מיטצוהאלטן דאס לערנען און זענען ארויסגעפאלן פון מסגרת. זיי האבן געטראפן סיפוק און אטענשאן ביי די שוואכערע עלעמענטן, און צוביסלעך זענען זיי גענצליך אהין. והא ראי', א ריזיגער טייל פון די "באמעס" האט מען שוין ביי די 13-15 יאר געקענט זען אז זיי נויגן צו לינקס, און קיינער איז זיי נישט חושד אז זיי האבן שוין דעמאלט געלערנט צופיל פון מורה אדער ברוכ'ל.

איך קען גענוג וואס האבן ביי די אכצן געצויגן אויף לינקס און נאכדעם האט די צייט געטון דאס זייניגע. מען זעט עטליכע חברים מיט קליינע קאפעלעך און טשופיקעס און דאס הייבט זיי אן אויסזען ציענד, אדער איז עס שוין דעמאלט געווען זייער איינציגע מעגליכע חברותא, ווייל אלע אנדערע חברים שטופן שוין קערידזשעס. נאך עטליכע יאר האבן זיי אויסגעזען ווי יענע, אבער זייער אינהאלט איז גארנישט ווייניגער געווען, זיי האבן נאך היבש געציטערט פון אן עבירה נאר זייער סאשעל ענווייראנמענט האט זיך געטוישט און זיי האבן זיך צוביסלעך צוגעוואוינט. איך טרעף זיי עטליכע יאר שפעטער און דעמאלט הער איך צום ערשטן מאל "העי, שרגא. ווי גייט עס? נו, דו גלייבסט נאך? " אינטערעסאנט, כ'האב קיינמאל פון אים נישט געהערט קיין שום ערנסטע רעיונות, אנאליזן אדער חידושים, מער ווי דעם צייטונג האט ער נישט געליינט, אבער פלוצלינג איז ער געווארן גענוג אנאליטיקער זיך צו דערקלערן אלס אומגלויביגער. ווילסטו מיר זאגן אז די מסקנא איז ער אנגעקומען נאכ'ן אוועקגעבן אפילו 15 מינוט צו חקר'ען אדער ער האט פשוט געהערט א וויץ פון א קלוגערן חבר און דערצו געקוקט עפעס א יו-טוב קליפ, וואס ער האט געהאט ווייניג געדולד צו ענדיגן און נאך פיר מינוט האט ער געהערט גענוג צו קענען זאגן "יעעע, ס'אלעס שטתים." אוודאי איז אים דאס גרינגער ווי לעבן מיט א גילטי קאנטשענס. בלינדע און אויבערפלעכליכע סקעפטיציזם איז קיין פינטל נישט מער חכמה ווי בלינדע אויבערפלעכליכע אמונה. זיי זענען פשוט מעשה ילדות.

נישט אז עס זענען נישטא א פראצענט וואס זענען יא געבוירן מיט שכל און דאס האט זיי געפירט צו אנדערע מסקנות, אבער דאס זענען א גאנץ קליינער מיעוט. רובא דרובא האבן נישט געטראכט קיין דריי שעה אין לעבן דערפון, זיי קענען נישט מער ווי נאבאמבלען דעם נאמען דאקינס אדער העריס, און קלערן אז זיי שאקלען מוחות. האבן זיי טאקע דורכגעטון און געפארשט אלע זייטן? כאטש אביסל געהערט און פרובירט נישטערן די פארשידענע דיעות און שיטות צי זען אויב עפעס מאכט עפעס סענס? אדער זענען זיי באלד געלאפן צום מסקנא ביים גאנץ אנדערן עק. כ'מיין, עס זענען דא גענוג חכמים וואס האבן געליינט, געלערנט און שטודירט סיי אידישע און סיי סעקולערע לימודים הונדערט מאל מער פון זיי , סיי ביי חרדישע און זיכער ביי מאדערנע ארטאדאקסן, און זיי זענען געקומען צו אנדערע מסקנות (אדער השערות), ממילא זאל מען קיינעם פרובירן איינרעדן אז פונקט די געוועזענע טאטאל-פארמאכטע חסידים זענען איבערגעפילט פון חכמה און לאגיק וואס לאזט זיי פשוט נישט קלערן פון אזא מעגליכקייט. (נאר דא קומט אריין דאס וואס זיי האבן אזוי פיינט צו הערן אז נאכ'ן אויפוואקסן אזוי עקסטרעם אין דער טונקל און פלוצלינג ווערט מען פארפלייצט פון א טוץ אינפארמאציע, קענען זיי צומאל נישט קוקן דעם לעקטער אין פנים און ווערן פשוט פארבלענדעט און קענען מער גארנישט זען קלאר. זיי קענען מער נישט מאכן קיין חילוקים פון דעם ביז יענץ, זיי זעען בלויז א צעמישעניש, א ניהיליסטישע תוהו ובוהו).

און דזשאסט פאר די פאן, לאמיר נעמען די דוגמא וואס מען האט דא דערמאנט וועגן ושתי'ס וויידל. אויב איינער זאגט ער איז ממש אלערגיש צו הערן וועגן אן אמאליגע מעשה מיט א וויידל, איז אויסער דעם וואס מען האט שוין אנגעוויזן אז ווער ס'איז אומבאקוועם דערמיט מוז עס נישט אננעמען עפ"י פשטות, איז מיר אינטערעסאנט צו וויסן אויב ווען ער וועט הערן די אידענע דערציילן די קינדערלעך וועגן א נאז וואס האט זיך פארלענגערט, צי איבער איין-אויגיקע מאנסטערס, אדער די אנדערע טויזנט מאדנע געשיכטעלעך, וועט ער אויך אויפטאנצן און זיך פשוט נישט קענען איינהאלטן פון שרייען "געוואלד! אזוינע שטותים!"? גענוג זאגן 'נישט' פאר די קינדער ביז זיי ווערן עלטער אז די מעשה'לעך זענען נאר סך הכל א מעשה ארויסצוהייבן א מוסר השכל און זיי ניצן עס צו לערנען די קינדערלעך נישט צו נעמען אליין, נישט ליגנט זאגן, זיך אויפפירן מאראליש, און אוזי ווייטער. די זעלבע קענסטו זאגן מיט די מדרשים.

און אפילו אויב זאל איינער יא וועלן דאס האלטן עפ"י פשטות. איז דען דאס א פראבלעם? איז דאס דען עפעס א פיץ מער מאדנע ווי די אנדערע טויזנט זאכן וואס עס ווערן אויסגערעכנט אין דעם גינעס אוו ווארלד רעקארדס? אז איינער האט נעגל מער ווי 20 פיס, דאס וואלט יא געמאכט סענס? צי אז עס ואוקסן איינעם גרויסע האר אויפ'ן גאנצן פנים, צי א מאן וואס שוואנגערט, צי אנדערע טויזנט סוררעאליסטישע מציאות'ן וואלט מען געגלייבט?

אה, און ביי דע וועי, לגבי דעם וויידל. פאר די יעניגע וואס האלטן זיך מוראדיג איינגעטונקען אין רעאליטעט און גלייבן נישט אז עס איז מעגליך געווען אזא מציאות און קלערן אז מען דארף זיין העכסט פאנאטיש און אומראציאנאל דאס צו קענען גלייבן? אט געב א קוק אויף דעם אינדיאנער מאן. און גוגל וועט דיר גערן צואווייזן נאך אזעלכע וויידלדיגע חברה, און טאקע מיט לעבעדיגע בילדער.

גלייבן איז צומאל א גרעסערע חכמה ווי נישט גלייבן.

יעצט צי זיי האבן א בעסער לעבן ווי אונז? "בעסער" איז רעלאטיוו. אבער פון אונזער פערספעקטיוו, קוקנדיג ארויס צו זייער סארט לעבן, איז דאס פאר קיינעם פון "אונז" נישט געווינטשן. אוודאי אויב זעט א צוואנציג יעריגער בחור דעם באם אין א דאך-לאזע קאר, אדער ווי יענער פארברענט אין טרינק-הויז ביינאכט, קען ער מקנא זיין (כאטש אויב לעבט מען יענעם לעבן פאר איין גאנצע יאר שפירט עס נישט קיין צענטל פון וואס עס קוקט אויס; די אלע תאות קוקן אויס פונדרויסן פיל גלאנציגער ווי פון אינעווייניג, אויסער דעם וואס זיי וועפן היבש אויס און עס ווערט היפש בארינג), אבער רעדנדיג פון אביסל אן עלטערן מענטש, וועט קיין שום פערציג יעריגער יונגערמאן נישט מקנא זיין דעם פערציג יעריגן איינזאמען OTD וואס "מאכט א לעבן". ווייל זיין אייגענע הנאה פון האבן א באזעצענע לעבן, א רוטינע סדר היום מיט א דזשאב און א ווארעמע משפחה מיט זיסע קינדערלעך, איז אים פיל לעכטיגער און אינהערענטלי פרייליכער. א שיינע פראצענט פון OTD זענען למעשה אויך היפש פארכמורעט וויבאלד עס איז פשוט זייער שווער ארויסצוקומען פון מאנרא-סטיל לעבן און זיך פלוצלינג איינגלידערן און אויסמישן מיט א גאר פרעמדע קולטור, מיט א שוואכן ענגליש און מאנגל אין אינפארמאציע און קולטור, וואס אפילו אין אביסל א "בעסערן" באר וועט מען אים נישט אזוי שנעל אפערן א טרינק, מילד גערעדט, און סך הכל אינדזשויט ער בעיקר דעם פאקט אז ער איז מער 'נישט' אין די קייטן פון חסידים און קען לעבן פריי און רייכערן חשיש. מען פאקוסירט אויף וואס מען איז 'נישט'. אבער לאמיר שוין רעדן פון אן OTD וואס האט א גרופע חברים און פארברענגט אין קלאבס און גייט צו גרויסע פעסטיוואלן און ממש ער "מאכט א לעבן", וואס איז שייך פאר א באזעסענעם איד אים צו מקנא זיין? פון וועלכן אספעקט קען ער הייסן אז ער האט א "בעסער" לעבן? יא, קען זיין אז דער פרייער איז אונז אויך נישט מקנא. גרענטעד. אבער רוב פון אונז זענען זיי זיכער נישט מקנא. עס איז פשוט נישטא פארוואס.

און אפילו די פראצענט פון חסידים וואס זענען אנגעליינט און זענען באמת נישט אינטערעסירט אין יעדן קוצו של יוד פון דעם "היינטיגן" חרדישן אידישקייט מיט אלע צוגעלייגטע ספייסעס און עקסטרעס (וואס אגב, די צאל פון די חברה זענען לענ"ד שטארק איבערגעטריבן, ווייל די אלע "אויפגעקלערטע" רעדן נאר מיט זייער מין און עס קוקט זיי אויס ווי יעדער דריטער האט אפענע אויגן, אבער זיי פארגעסן פון דעם ריזיגן און גרעסטן פראצענט ואוס זענען פונקט ווי זיי זענען געווען איידער'ן אנהייבן ליינען. געדענקט נאר דעם פאקט אז געווענליך זענען דאס נאר די מער אינטעליגענטע שיכט וואס האט א ברייטערן ידיעה און טיפערן בליק אויף זאכן, יעצט טראכט וויפיל פראצענט פון מענטשן ואוס דו קענסט זענען אין דעם קאטעגאריע), האבן זיי אבער אנגענומען דעם אזויגערופענעם דאפלטן לעבן און פארטיג. "דאבל" מיט דעם אז סך הכל קען ער זיך יא איינהאלטן ביים הערן די מעשה מיט'ן וויידל און ער ציטערט נישט ווען זיין קינד קריכט אריבער א פענסטער. אבער דער טיפ דארף געווענליך אויך האבן גענוג שכל צו אנאליזירן און באגרייפן אז די אלטערנאטיוו איז קיין גרויסע ישועה. זיי ווייסן אז די קשיות ליגן נישט בלויז דא און די ענטפערס ליגן נישט בלויז דארט, דאס זיך אוועקגליטשן פון סיסטעם איז נישט דער אויסלייזער און ווייטער נישט דער גאראנטיע פאר א בעסערן לעבן, ווייל די אינערליכע צעריסנקייטן און קוועקלענישן ווערן נישט פארשוואונדן ווען מען טוט זיך אויס דעם קאפל, און אויסער דעם פארשטייען זיי אז א חלק פון די פארמולע וועט צוקומען די אזוי שווערע גשמיותדיגע פעקל פון א צעריסענע טאטע מאמע געשוויסטער ווייב און קינדער אויף אייביג.

נאר אוודאי, די מיעוט מן המיעוט וואס זיצן ביי אונז, אבער ער איז אנגעגעסן און עס קרענקט אים יעדע מינוט וואס ער זיצט דא צווישן די "נעראו-מיינדעד" חסידים, ער חלש'ט נאר זיך ארויסצורייסן ווייל ער גלייבט אין סיי וועלכן העכערן כוח ווי איך גלייב אין די גרויסע-פיסיגע, זיי זענען פארווייטאגט און אנגעגעסן און זיי זענען טאקע יא מקנא די אוועקגעגליטשטע, ווייל ער האסט זיך אליין פאר'ן נישט האבן די "גבורה" איבערצולאזן די ווייב און קינדער. ער רעגט זיך אויף זיין פארבליבענע מענטשליכע באשטאטנדטייל אין זיך וואס שרייט אים אז ער איז א "לוזער" פאר'ן נישט זיין גענוג סעלפיש און טרוקן איבערלאזן זיין גאנצע סטאדע באליבטע קינדער און זיי פאראורטיילן צו לעבנסלענגליכע צער און שאנד-פלעק נאך זייער טאטנ'ס לעבעדיגע שבעה. אויף יענע קליינע פראצענט, אויף זיי איז טאקע א רחמנות. נאר בשעת יענע וואלטן אפשר טאקע געשפירט ליבערעיטעטד פון איין פראבלעם, מיין איך אז א היפשער חלק פון יענע סארט טיפ וואלט געבליבן פאר'מרה-שחורה'ט אויך נאכ'ן זיך אריבערפעקלען צום אנדערן זייט. אין דעם חלק פון א מענטשנ'ס כאראקטער שפילן דאך די גענעס א היפשע ראלע, ריכטיג? איז מעג זיך טוישן די נורטשור, אבער מיט זיין נאטור וועט ער בלייבן. אויב נעמט מען נישט די מי צו פארבעסערן וואס נאר מעגליך און זיך צופאסן לויט די יעצטיגע אומשטענדן, פרובירן וויאזוי מ'קען רעלאטיוו אויסברייטערן די גרעניצן און זיך אויסלופטערן, וועט ער זיך מעגליך אויך אין אנדערע צושטאנדן זיך קיין עצה נישט געבן מיט'ן זיך צופאסן צו די פרישע אומשטענדן וואס ברענגען קלאר פרישע שוועריגקייטן און פרישע דילעמעס.

דאס גליק איז נישט דוקא דא - און זיכער נישט דוקא דארט. עס איז אין דעם מענטש.