א פערדישע אומפראפעסיאנאלע ענדע פון לאזן אן אוידענץ אינמיטן א געשיכטע. קיין איין פרט פון דער מעשה האט זיך נישט געענדיגט און דער לעצטער עפיזאד האט גארנישט קלוגער געמאכט. קען מיר איינער זאגן וואס איז געווארן מיט רוחמי, גיטי, ליפא, שלום, קיווע, אלישבע, וכו'. דאס הייסט נישט קיין פוד פאר טאוט, דאס איז א שארט סטאפ. אויך מיר א סקריפט שרייבער צו שרייבן א סטארי ליין אן א סוף.
צו די חשוב'ע רעדאקציעס פון אידישע אויסגאבעס: אדם אוסר את שלו, עס איז נישט ערלויבט זיך צו באנוצן מיט מיינע ארטיקלען אן קיין בפירושער ערלויבעניש. איר קענט אייך מיט מיר פארבינדן אין אישי. א דאנק פון פאראויס.
[justify]אפאר נקודות וואס די עולם דארף פארשטיין. 1) א יעדע שפיל דארף האבן א hero מיט א villain (אדער אפאר). נאך א זאך איז אז מען דארף אויסשטעלן די כאראקטארן ווי ווייט מעגליך אז זיי זאלן זיך דרייען אויף די גרעניץ וואס פינאדערשייד די גוטס פון שלעכטס. עס מוז זיין מעגליך צו רוטען פאר די שלעכטע און צו רוטען אקעגן די גוטע. אויב נישט ווערט די שפיל צו פרעדיקטעביל און נישט אינטערעסאנט. לדעתי האט דער סעריע געמאכט א גוטע דזשאב אויף ביידע פראנטן.
עס איז קלאר ווי די טאג אז די עיקר villain איז געווען שלום. קיינער האט עס נאך נישט געמענטשענד דא אבער די הויפט characteristic פון שלום איז אז ער איז געווען א מאניפולירער. די שרייבער האבן עס געמאכט גענוג גוט אז עס זעהט אויס אז שלום כאפט אליינס נישט אז ער טוט עס. אבער למעשה האט ער מאניפולירט זיין ווייב ע"ה, מרת וואטעווער וואס פלעגט אים אלעמאל געבן צו עסן איינרעדנדיג זיך אז זיי גייען אמאל חתונה האבן, זיין עלעטער זון זיצט אין כולל נאר צוליב אים, זיין איידעם האט ער איינגעזעקלט אין די השגחה ביזנעס, די איינציגסטע וואס האבן זיך נישט געלאזט פון אים זענען געוען קיווע און די טאכטער. אבער אפילו זיי האט ער אונטער די רוקן מאניפולירט, קיווע האט ער צוויי מאל קאליע געמאכט די שידוכים, און איין מאל אריינגעזעקלט אין א שידוך. און נאך אסאך מאל. דאס איז לדעתי געווען די הויפט טעמע פון די show. און צוליב דעם האבן די שרייבער אויסגעשטעלט אז דאס זאל זיין די הויפט טעמע אין די season finale. שלום האט גענוצט ריכטיגע מאניפולאציע אז די מאמע זאל ארויס ווארפן די טעליוויזיע, דאס האט גורם געווען א פרישע חורבן (אזוי ווי אלע אנדערע חורבנות אינעם שטוב) אז די מאמע זאל פאלן. דערווייל פאלט ניטאמאל איין דער שלום אז ער איז שולדג אין אלעם, ווייל ער האט טאקע נישט געמיינט קיין שלעכטס. ער האלט אז ער האט געטון די ריכטיגע זאך! דאס איז די הויפט טעמע, אז יעדער איינער ליידט צוליב זיין מאניפולאציע, אבער די עצם מאניפולאציע קומט גאר פון זיין גוטע זייט!
(בעצם איז קיווע אויך א בארדערליין כאראקטאר. פון איין זייט איז ער א גוט'עטשקע בא'טעמט'ע אבער פון די אנדערע זייט איז ער רעבעליוס, און אויך זייער non-committal ביז ממש די לעצטע עפיזאד. די איינציגסטע קלארע villain אין די שאו איז דער פאלשע ארטיסט.)[/justify]
"לא מצאנו בשום מקום בתורה שמצווה אדם להיות למדן ובקי בכל חדרי התורה. שכן תכלית הלימוד אינה להיות למדן אלא להיות אדם טוב, לעשות הטוב ולהטיב לזולתו." ~ רמ"מ מקאצק ז"ל
וואס די מעשה איז, און ווי געלונגען עס איז, וכולהו וכולהו, ממילא. איך האב ליב די היימישקייט דערין. סיי די שפראך, סיי די טיפישקייט פון מאה שערים פון די יונגע חברה פון די עלטערע ירושאלמערס און די באבעלעך.. וואס רעדן 'נאך' יידיש, און די אויספיר 'מלכה האסט מחליט געווען'.. דאס איז די גוטע ענדע.. א סארט ליין פונעם אמאליגער יידיש טעטאטער.
הוגה האט געשריבן:[justify]עס איז קלאר ווי די טאג אז די עיקר villain איז געווען שלום. קיינער האט עס נאך נישט געמענטשענד דא אבער די הויפט characteristic פון שלום איז אז ער איז געווען א מאניפולירער.[/justify]
קלאר אזוי. און איז גאנץ כאראקטערלאז דערין. נאכמער, ער האט אין וועם צו ראטן. די מוטער זיינער איז א פיינער פאסיוו-אגרעסיוו מאניפולירער, אזש זי האט איר זוהן שלום געברענגט צו די קניען ביי די עניווערסורי פארטי.
א משוגענער באלאנגט אין משוגעים הויז, און א מאלעסטער באלאנגט אין תפיסה!!
אדם המוכה מחבירו יכול לילך לקבול לפני עכו"ם אע"פ דגורם למכה היזק גדול (רמ"א סי' שפ"ח ס"ז), מותר לקצץ ידיו על ידי גוי (ש"ך ס"ק מ"ה).
אן אינטרעסאנטע באשרייבונג אויף דער סעריע מאת ידידי בעל הבלוג "מאה ואחד שערים" וואס איז מפורסם געווען אויך אין מקור ראשון און אין 'מעריב', וואס טענה'ט אז דער סעריע ברענגט ארויס די אומבאהלפענקייט פון חרדי'שע מענער וואס קענען נישט געהעריג אויספירען זייער טראדיצינאלע מענערישע ראלעס פון הנהגה און ברענגען פרנסה און זענען אין פילע זינען אינטערטעניגט אונטרע די ווייבער ארום זיי וואס זענען אסאך שטערקעא פון קלארער. צו'ם סוף טענה'ט ער אז דער קנאות וואס מענער באצווינגען אל ארויף אויף די ווייבער וואס צו טוהן קען זיין עס שטאמט אויך פון די צורך פון די מענער משלים זיין זייער חסרון אין נאטורליכע מענערישקייט פון זיין דער שטארקער מין. דיוקנה של גבריות במשבר