קאווע שטיבל

https://www.youtube.com/watch?v=HMFUKbk ... video_user

איר ווייסט וואס מען טוט אויב מען געפינט זיך טיף אין דר'ערד? מען שרייט אז דער צדיק איז אמת און זיינע ווערטער זענען גערעכט - "משה אמת ותורתו אמת."
א סך מאל דארף מען אנקומען גאר טיף און נידעריג בכדי צו קענען דאס באגרייפן.

https://www.youtube.com/watch?v=jhk0qN6 ... video_user

נו באמת, וואס איז טאקע דער פשט פון אזא מאדנער מצוה, ווי אנשפריצן א טמא'נעם מענטש מיט נאסן אש?
נאר דער תירוץ איז א קשיא אויף צוריק: דו ווילסט וויסן און פארשטיין, אדער פילן און איבערלעבן? אויב זוכסטו אן אמת'ע איבערלעבעניש, פון דעם מין וואס גיט דעם תענוג וואס אלע מענטשן האבן אין אלע צייטן געזוכט, דארפסטו צילן אנצוקומען צו א פלאץ וואס שטייט העכער הגיון און לאגיק.

https://www.youtube.com/watch?v=crd0yHN ... video_user

אין שמות י"ז, פסוק י' שטייט אז דער אויבערשטער האט באפוילן משה'ן צו שלאגן א פעלז, כדי פון אים ארויסצובאקומען וואסער פאר די אידן. דא זעען מיר אבער, אז שלאגן דעם שטיין איז געווען א פראבלעם.
נאר ווען דער שטיין איז יונג און אומרייף, פאדערט זיך נאך דיסציפלין. ווען דער שטיין פארשטייט נאכנישט, דארף מען אים שטעלן אויפן גלייכן וועג און אים אויספורמען אזוי ווי ער דארף אויסזען. איינמאל ער ווערט עלטער און פארשטייט, דארף מען אוועקווארפן דעם שטעקן און די פעטש, און אנהייבן רעדן צו אים, מיט'ן הארץ און קאפ. מען דארף אים העלפן דערגרייכן א גוט פלאץ, אז ער זאל פארשטיין, וויסן און פילן.
לאמיר אוועקווארפן דעם שטעקן. מיר האבן זיך שוין גענוג געשלאגן. ס'איז צייט זיך צו באקענען מיט זיך אליין, רעדן צו זיך אליין, פילן זיך אליין.

http://youtu.be/yaD787gsBBc

ווען מיר באגעגענען זיך מיט עפעס וואס מיר פרובירן מיט אלע כוחות צו טוישן און עס גייט נישט, דארפן מיר האלטן פאר די אויגן די מדבר-מעשה פון משה רבינו מיט'ן שטיין.
מען רעדט צו אויבערשטן אזוי לאנג, מ'מאכט התבודדות, און פרעגט און מען בעט - סוכ"ס וועט די שפע קומען דווקא פון א פלאץ וואו מען וואלט קיינמאל נישט גע'חלומ'ט.
לאמיר רעדן צום אויבערשטן, בעטן דעם אויבערשטן, זינגען צום אויבערשטן אן אויפהער.

http://youtu.be/ASQ2mMZ4F-0

וואס דער סוד וויאזוי צו מאכן אן אייזל רעדן? פשוט: מען פירט דערצו אז דאס אייזל זאל בלייבן ערגעץ וואו שטעקן - סטאק. דעמאלט, ווען דאס אייזל איז סטאק, הייבט עס אן רעדן.
ווען דער אויבערשטער וויל א מענטש זאל זיך נעמען רעדן, פירט ער אים צו א פלאץ וואו ער טרעפט זיך "סטאק". ווען דער מענטש איז שטעקן, הייבט ער אן רעדן...

http://youtu.be/3I7QjFqnQe8

דער ליובאוויטשער רבי, וועלכער איז געווען באוואוסט מיט זיין אייגנארטיגן בליק אויף אלעם, האט אמאל פארטייטשט די גמרא פון "בעקבתא דמשיחא חוצפא יסגא". חוצפה, זאגט דער רבי, איז א געוואלדיג-גוטע זאך. אפילו אויב א מענטש איז בעקב, נידעריג, אויף א געפאלן פלאץ, ס'איז אים שמאל אין קאפ און ענג אין הארץ, קען ער זיך אננעמען מיט חוצפה און אויסרופן: רבונו של עולם, איך וויל בכל זאת אז דו זאלסט שיקן משיח'ן...

http://youtu.be/Tu0KwVUBzzg

"מה טובו אוהליך יעקב," האט בלעם אויסגערופן מיט די אויגן וויזיאנעריש פארגלייזט. זאגט רש"י, אז ער האט געזען אז די אריינגענג צו די געצעלטן זענען נישט אוועקגעשטעלט איינער קעגן דעם אנדערן.
בלעם האט געזען פאר זיך א גרופע מענטשן, ביי וועמען דער פתח צו יעדנס קאפ, דער מהלך המחשבה, דער וועלטס-אויסקוק, איז אנדערש ביי יעדן, ובכל זאת לעבן זיי אינאיינעם. זיי פארשטייען אז הגם איך פארשטיי אנדערש ווי יענעם, האט יענער אויך א זכות קיום; נישט נאר האט ער א זכות קיום, נאר איז מיינס א ברודער.

http://youtu.be/bbpQcsiyN_o

אפטמאל מאכט זיך אז דער מענטש מאלט ווערטער, אנשטאט זאגן עפעס קלאר און וויסן וואס ער וויל און זאגט. אבער אפגעזען פון דעם, הערט דער אויבערשטער צו.
"כי אתה שומע תפילות כל פה," זאגט רבי אהרן פון קארלין: דער אויבערשטער הערט צו תפילות, אפילו ווען זיי קומען בלויז פון א מויל - אפילו זיי קומען נישט פונעם מענטש.

http://youtu.be/n-K4vTIhlME

דער הייליגער ריזשינער זאגט אז ביי א חופה און חתונה זעט מען אייביג, אז איידער די שמחה הייבט זיך אן, לויפן דארט ארום קינדער, וואס באאבאכטן די צוגרייטונגען. שפעטער, ווען אלעס איז גרייט און די מוזיק איז מסודר און שפילט שוין, דעמאלט קומען די ערוואקסענע אריין צו דער שמחה.
אזוי איז עס מיט יעדן איד וואס וואוינט אין ארץ ישראל, און איז פארבינדן צו ארץ ישראל. יענע גרייטן צו די מוזיק און צוגעהערן צו דער גרויסער שמחה, ווען די מוזיק וועט אנהייבן שפילן און אלע וועלן אריינקומען טאנצן.

http://youtu.be/GGGFkYSSTxU

די בני גד און בני ראובן האבן זיך אויסגעקליבן א נחלה אויף יענער זייט ירדן. אויף דער טענה פארוואס זיי זאלן זיך ארויסדרייען פון דער מלחמה, אין וועלכער אלע זייערע אידישע ברידער זענען פארוויקלט, האבן זיי געענטפערט אז נישט נאר וועלן זיי טיילנעמען אין די קאמפן, נאר וועלן זאגאר גיין אין פראנט, פאראויס פאר יעדן.
ווערט געברענגט אז די בני גד ובני ראובן האבן אין די מלחמות מיט די זיבן פעלקער ארויסגעוויזן אויסטערלישע גבורות. זיי האבן באוויזן אראפצוהאקן דעם קאפ אינאיינעם מיט דער האנט פון די קעגנערישע קעמפערס.
פון וואו האבן זיי גענומען אזעלכע כוחות?
דער תירוץ איז, אז ווען די בני גד ובני ראובן האבן פארגעשלאגן צו גיין אין פראנט, האבן זיי עס געטאן מחמת אהבת ישראל. די ליבשאפט און איבערגעגעבנקייט צו א צווייטן איד האט זיי געטריבן זיך אנצוטראגן צו אזא מסירת נפש. און טאקע דאס, דער כוח פון יענעם אהבת ישראל, האט זיי מקשר געווען מיט א פלאץ פון אזעלכע גבורות.

פשוט-קאמפליצירט האט געשריבן:ווערט געברענגט אז די בני גד ובני ראובן האבן אין די מלחמות מיט די זיבן פעלקער ארויסגעוויזן אויסטערלישע גבורות. זיי האבן באוויזן אראפצוהאקן דעם קאפ אינאיינעם מיט דער האנט פון די קעגנערישע קעמפערס.

וטרף זרוע אף קדקוד.

די בני גד ובני ראובן האבן נישט געקענט טרעפן א בעסערע וועג אויסצודרוקן זייער אהבת ישראל?

יאיר האט געשריבן:די בני גד ובני ראובן האבן נישט געקענט טרעפן א בעסערע וועג אויסצודרוקן זייער אהבת ישראל?

דו פרעגסט קשיות אויף א יעדע מעשה?

יאיר האט געשריבן:די בני גד ובני ראובן האבן נישט געקענט טרעפן א בעסערע וועג אויסצודרוקן זייער אהבת ישראל?

זיי האבן באשלאסן צו ניצן יאיר'ס מהלך פון רעאגירן אלס מיטל אויסצודריקן זייער אהבת ישראל

http://youtu.be/DSMKX3pZg_A

פרשת מסעי איז איינע פון די פרשיות וואס ווערן געווענליך שנעל אפגעמאלן, אן צולייגן קיין סך קאפ און מחשבה צו די זאכן פון וואס די פרשה רעדט. אויבנאויף איז עס אן איבערלויף אויף פלעצער און זאכן, וואס די אידן זענען דורך און זיך אנגעשטויסן דורכאויס זייערע וואנדערונגען אינעם מדבר. זאגט אבער דער בעש"ט, אז די לעקציע פון דער פרשה איז, אז כדי אנצוקומען קיין ארץ ישראל - דאס הייסט, כדי זיך צו באפרייען פונעם אייגענעם מצרים און פארוואנדלט ווערן אין אן ארץ ישראל איד - פאדערט זיך פריער דורכצוגיין מ"ב מסעות פון עליות און ירידות, אלערליי איבערלעבענישן און דערפארונגען, ביז צום סוף קומט מען ארויס אן אויסגעלייטערטער און קלארער, גרייט פאר דער טראנספארמאציע פון גלות צו ארץ ישראל.

http://youtu.be/I5sYGZwSg7A

עס שטייט אז די מוטער פונעם כהן גדול האט זיך געפירט צו ברענגען עסן צו די, וואס זענען פארטריבן געווארן צו די ערי מקלט. פארוואס האט זי עס געטאן? ווייל די ערי-מקלט'ניקעס זענען דארט געבליבן זיצן ביז'ן טויט פונעם כהן גדול. די פטירה פונעם גדול הדור איז געווען די זאך, וואס האט זיי באפרייט פון די ערי מקלט און זיי דערמעגליכט זיך אומצוקערן אהיים.
וואס זעען מיר דא? דער שוואכער עלעמענט, מענטשן וואס האבן געהאט דאס אומגליק אז דורך זייערע הענט זאל א צווייטער איד פארלירן דאס לעבן, האבן מתפלל געווען אז דער גרעסטער מענטש ביי אידן, דער כהן גדול, זאל אוועק פון דער וועלט - און זייערע תפילות זענען אנגענומען געווארן. דערפאר האט די מוטער פונעם כהן גדול געטאן פעולות, אז יענע זאלן נישט מתפלל זיין.
איז גרינג זיך פארצושטעלן דעם כוח פון תפילה פון פשוט'ע מענטשן, וואס בעטן אויף באמת וויכטיגע זאכן.

http://youtu.be/V6XKETaPMic

די פרשה איז נישט גערופן געווארן "חניות", רו-ערטער, נאר "מסעי", די וואנדערונגען. מענטשן זענען צוגעוואוינט צו טראכטן, אז דער עיקר מיט א נסיעה איז דער ציל וואוהין דאס דארף דערפירן. די רייזע אליין איז נאר אזא דורכגאנג, א מיטל, אזא אינדערצווישן, וואס מען מוז האבן כדי אנצוקומען צום ציל. דער אמת'ער באדייט פון א נסיעה איז די עצם נסיעה. דאס פארן, דאס געראנגל - דאס איז דער ציל אליין.

איך זעה אז די קלויז איז אריבער צו ליפא׳ס שול. וואס איז די מעשה? גייט מען וויטער באקומען די ווידיאוס אדער פון היינט וועט מען מוזן זעהן ליפא?

http://youtu.be/tLwi62PEuFg

האט א איד זיך אמאל געוואנדן צו אן עלטערן ריזשונער חסיד מיט א פראגע: וואס זאל איך טאן אריינצוברענגען חיות און ווארעמקייט אין מיינע קינדער, אז זיי זאלן נישט אוועקפאלן פון גלייכן וועג?
דער אלטער חסיד האט יענעם געענטפערט א טייטש-תירוץ וואס ער האט געהערט פון זיין גרויסן רבי'ן: "וטפכם אשר אמרתם לבז יהיה, ובניכם אשר לא ידעו היום טוב ורע, המה יבואו שמה." יענע קינדער וועמען מ'בטל'ט אוועק, אז זיי זענען גוט אויף גארנישט און ס'וועט פון זיי גארנישט לייטיש אויסוואקסן, דווקא זיי וועלן אנקומען צום געוואונטשענעם פלאץ.

http://youtu.be/F792oOMzNis

וויאזוי, פרעגט דער ריזשינער, האט משה רבינו באוויזן צו קאמוניקירן די תורה'ס און הויכע ענינים מיט'ן גאנצן כלל ישראל, וואס איז דאך באשטאנען פון אזויפיל ערליי מענטשן, מיט אזויפיל פארשידנארטיגע השגות?
נאר, ענטפערט ער, משה רבינו האט זיך נישט אוועקגעשטעלט האלטן דרשות; ער האט דערציילט מעשיות און משלים - בערבה, בהר, מול סוף - און אלע האבן אויסגעהערט און יעדער האט לויט זיין השגה פארשטאנען דעם מעסעדזש וואס איז אין די מעשיות געווען באהאלטן.

http://youtu.be/HsMaab28Z9w

און אזוי האט דער "אוהב ישראל" געזאגט: "כל רודפיה," אלע וואס יאגן זיך צו טרעפן דעם אויבערשטן, "השיגוה," וועלן אים צום סוף טרעפן דווקא "בין המצרים," ווען מען טרעפט זיך שטעקן ביז'ן זיך נישט קענען ווייטער רירן.

http://youtu.be/Yha2BKMEw-k

תשעה באב. מען זיצט נידעריג, אן גארנישט וואס צו טאן. מ'קען נישט עסן און טרינקען; מ'טאר נישט ארבעטן און פארברענגען. אפילו לערנען איז פארבאטן. וואזשע טוט מען נישט משוגע צו ווערן מיט דער צייט?
איז דער ענטפער: טאקע דאס - גארנישט.
ווען דער בית המקדש איז געשטאנען, זענען אידן געווען אויף זייער פלאץ און געווען מקושר אויבן. זיי האבן גארנישט געדארפט, ווייל זיי האבן געהאט זיך אליין. ווען דאס איז חרוב געווארן, איז אלעס אוועק מיט'ן רויך. מיר האבן זיך ארויסגעלאזט אין א געיעג זוכנדיג זיך אליין, און קיינמאל נישט אנגעקומען צום ציל.
תשעה באב דערמאנט אונז זיך אויפצובויען דעם פערזענליכן חורבן. פארגעסן פון אלע זאכן וואס שלעפן אוועק דעם מענטש'ס אויפמערקזאמקייט - פון זיך אליין.

http://youtu.be/0CvvGAm0T84

מיר אידן זענען מאכטפול ביז גאר. אזוי זאגט די וועלט שוין ווייסעך-וויפיל יאר. אבער וואו ליגט דער מקור פון אונזער קראפט? ס'איז נישט דערפאר וואס מיר זענען א סך - "לא מרובכם מכל העמים" - ווייל מיר זענען דווקא ווייניג אין צאל. אידן באטרעפן ווייניגער ווי א פערטל פון איין פראצענט פון דער וועלטס באפעלקערונג.
אונזער סוד איז אבער טאקע דאס, אז מיר זענען באמת קראפטלאז. מיר זענען שוואך און ווען מיר אנערקענען אונזער הילפסלאזיגקייט, דעמאלט באווייזן מיר זיך צו פארבינדן מיט דער אמת'ער, אולטימאטיווער קראפט פון דער בריאה.
דאס איז אונזער סוד.