קאווע שטיבל

אבער יו"ט איז יא אסור, משום נולד. אזוי קומט אויס לויטן ט"ז דארט, און מג"א עיין לבושי שרד.

פארפאלען, מ'האמיר אמאל געלערנט.

דער ט"ז דארט איז א מרפסין איגרא'דיגער מחודש'דיגער מהלך, און לויט אים איז גראדע אסור שבת אפשר אויך.

דער מג"א כשלעצמו איז נישט מכריע לגבי די נולד שאלה, ער ברענגט נאר די דעה כסדר. און דוכט זיך אז אויך דארט איז דער מדובר איבער שבת.

סאיז דא פינעף מיני מאכלים וואס בדיעבד איז מען יוצא מיט פינעף אנדערע ברכות.
נא עניוואן?

טייטלן= מזונות
פירות=בורא פרי אדמה
פירות ירקות ושאר מרעין בישין=שהכל
שמן זית= בורא פרי העץ
ברויט= מזונות

גרעיפ זשאוס אין ברויט= שהכל

זעט אויס איך האב מיר נישט גוט אויסגעדרוקט.
יעדע פון די פינעף מאכלים קען האבן פינעף אנדערע ברכות.

דאס דארף מען שוין איבערשלאפן..

יין שרף האט געשריבן:סאיז דא פינעף מיני מאכלים וואס בדיעבד איז מען יוצא מיט פינעף אנדערע ברכות.
נא עניוואן?

יין שרף האט געשריבן:זעט אויס איך האב מיר נישט גוט אויסגעדרוקט.
יעדע פון די פינעף מאכלים קען האבן פינעף אנדערע ברכות.

זאל איך אויסזאגן???

א) יין 1)בורא פרי הגפן, 2) שהכל, 3) מזונות, (ביאור הלכה קס"ז, דברכת מזונות הוא ג"כ ברכת הכולל כמו שהכל) 4)העץ (משנ"ב ר"ח סק"ע), 5) האדמה (קיצשו"ע)
ב) ענבים. 1)העץ, 2)האדמה, 3)שהכל, 4)מזונות, 5)הגפן (שו"ע ר"ח סט"ו).
ג) לחם, 1) המוציא, 2) שהכל, 3) מזונות, 4) האדמה, (חיי אדם, בספרו נשמת אדם, כלל נח, אות ג', שחטה הוא פרי האדמה), 5) העץ (למא"ד עץ שאכל ממנו אדה"ר חטה היתה, ועיין בכף החיים סי' קס"ז)
ד) פת הבב"כ. 1) מזונות, 2) שהכל, 3) המוציא (כף החיים, קס"ח סקמ"ג) 4) האדמה (עיין לעיל) 5) העץ (עיין לעיל)
ה) ירקות, 1) האדמה, 2) שהכל, 3) מזונות, 4) בורא מיני דשאים, (שערי תשובה, ריש סימן צ"ה) 5) בורא מיני זרעים, (עיין שם)

ווען איז בעסער צו שניידן די מאכל פאר ער מאכט די ברכה ווי נאכדעם?

פאר דער פון אישי וואס האט געשריבן

טוילעט פעיפער! פארן מאכן אשר יצר...

איך האב געשריבן מאכל...

יענער איז אינספירירט פון דאס.

חשש תולעים.

ונבנתה העיר האט געשריבן:חשש תולעים.

כזה, ועוד לקרא....

יין שרף האט געשריבן:ווען איז בעסער צו שניידן די מאכל פאר ער מאכט די ברכה ווי נאכדעם?

שלימות בשעת'ן ברכה איז א חשיבות, אבער איז נישט מבטל די וויכטיקייט פון נישט מספיק זיין לאחר הברכה.
ממילא ווענד זיך עס אין די סארט מאכל.
משא"כ לגבי לחם משנה איז שלימות אזוי וויכטיג אז מ'פארקוקט אויפן הפסק.

בשו"ע קס"ח סק"ג, שני גלוסקאות הדבוקים יחד שנאפו, ונחתך מן הראשון, והשנייה נשארה שלימה,יפריד החתיכה מהשלימה, כדאי שתהא נראית שלימה.

יתכן שכמה שבועות אחר הנישואין ושבעת ימי המשתה, יעשו שבע ברכות....?

גנדי האט געשריבן:

ודי למבין האט געשריבן:

גנדי האט געשריבן:היכי תמצא מען מוז אפשערן די אויגען ברעמען?

מצורע

נאך א פאל ווען מען האט גמוזט אפשערן?

נו? די לויים?
[tag]גנדי[/tag]

מצורע

ה"ת מען זאל שפריצן מיט'ן ציפור החי' וכו' 'אין' שטאט, נישט מחוץ למחנה?

גנדי האט געשריבן:

גנדי האט געשריבן:היכי תמצא לעשות הבדלה באמצע שבת?

ווייסט איינער?

א) באורח חיים רצ"ב אם אנוס הוא (למשל א חיל צה"ל וואס דארף גיין אין דינסט מוצאי שבת אין דארט גייט ער נישט האבן קיין וויין) אז יבדיל מיד .

ב) ברצ"ט אם קיבל תענית שלשה ימים ממוצאי שבת ואילך ,

נהורא נפישא האט געשריבן:יא אין ש"ע ווערט עס גערופן בלשון תרגום "נעמית"
דרך אגב וואס הייסט זי פלעגט עסן גלאז, ווען האט זי אויפגעהערט ?
און וואס איז פשט זיי האבן זיך נישט צוריסן דעם וושט און די קישקעס דערפון ?

זיי עסן נאך גלאז כהיום אויך אזוי אויך עסן זיי שטיינער און זענען נישט די איינצחגסטע בע"ח וואס עסן שטיינער און גלאז כדי צו העלפן פארדייען די עסן, זיי האבן ספעציעלע מאגנס דאס צו פארנעמען.

ונבנתה העיר האט געשריבן:ה"ת מען זאל שפריצן מיט'ן ציפור החי' וכו' 'אין' שטאט, נישט מחוץ למחנה?

נגעי בתים