איש את רעהו האט געשריבן:די קעניג פין אמעריקע האט געשריבן:לויט זיי איז דאס די רצון ה' און זייער מסורת נפש אויף וואס זיי האלטן אז ס'איז רצון ה' איז ממש ארויס צו גיין פון התפעלות. ביי די אמעריקאנער יודנטום איז נישט דא די לעוועל פון מסירת נפש אויף זאכן וואס אונז האלטן אז ס'איז רצון ה'
דאס האט שוין איינער נאכגעברענגט אין פריערדינגן דף פון א אדם גדול.
איך טראכט ביי מיר. איך טראכט נאר! פארשטיינער מיך נישט.
ס'ידוע די מעשה ווען מ'האט געפרעגט איינע פון די גדולים פארוואס ווען א רב פסק'ענט טריפה אויף א טייערע בהמה וועט דער קצב מקבל זיין דעם פארלוסט בדומי', משא"כ ווען מ'האט א דין תורה מיט'ן חבר זעהט מען אז מ'איז ממש נהרג על שווה פרוטה, ווייל איינמאל עס ווערט אריינגעמישט דער כח פון נצחון אין א ענין, ווערט דער מענטש ממש אויס מענטש, אדם ניכר בכיסו ובכעסו.
ווי האט יענער געזאגט, נפשי כעפר לכל תהי', דאס האב איך נישט געמיינט יעדע מענטש קען טרעטן אויף מיר, איך האב דעמאלס גערעדט צום באשעפער, אבער יעצט אין ריעל לייף, וואגן זאל זיך יענער מיך אנצוריקן מיין קרוין פון קאפ...
עכ"פ ליידער אין אנדערע תחומים אין אידישקייט האבן מיר נישט די מסי"נ, מען האט נישט די "דרייוו" צו אדורכגיין אלע שוועריגקייטן און טראץ דעם אלעם זיך האלטן שטארק; משא"כ ווען עס ווערט אינוואלווד נצחון אויף סיי וועלכע אופן, וועט מען טון די זאכן עד כדי מסירות נפש, אזוי ווי יעדער חסיד וועט טון צום מתנגד פון זיין רבי'ן.... פארוואס עפעס טוט דיר דיין רבינ'ס כבוד וויי מער ווי אנדערע מצוות? האסטו יראת שמים אדער נישט? נאר דער ענין איז כנ"ל אז דארט מוז מען געווינען, ממילא וועט מען זיך שלאגן, אמפערן, אויסגעבן געלט, און וואס נישט, נאר כדי יענעם צו באזיגן....
קען אפשר זיין לפי"ז (דא דרייט מען מיט'ן פינגער) אז וויבאלד די מתנחלים ווילן דאך ווייזן א נצחון אין די אראבער ימ"ש, איז דאס גיבט זיי דעם דרייוו צו האבן מסי"נ און זיך נישט ברעכן פאר זיי, זאל זיין וואס זאל זיין! טאמער אבער וואלטן די אראבער אפגעצויגן פון יענעם געגענט, וואלט דער תאוות הנצחון אויסגעוועפט אינאיינעם מיט די מס"נ... די סארט הנהגה האט עפעס א נאמען אין ענגליש וואס כ'קען זיך נישט דערמאנען יעצט.
אבער דאס איז נאר א ווערטל לכבוד ערב שבת מברכין אדר, אודאי אין הימל איז זייער געשעצט די מס"נ פון די טייערע אידן, ווייל רחמנא לבא בעי. והוא רחום יכפר עוון.
והשתא דאתית להכי (בערל/שמעון וואלף אלערט) קען אפשר זיין א טעם פארוואס דער באשעפער האט באשאפן דעם יצה"ר, וויבאלד מיר ווילן אים באזיגן, וועט דער תאוות הנצחון אונז העלפן זיך שטארקן אויף אים און טון וואס מ'דארף און נישט וואס מ'טאר נישט.