קאווע שטיבל

וואלווי האט געשריבן:

כוכב האט געשריבן:וואס מיינט סמיכה? און ווי שטייט אז מ'דארף האבן סמיכה? אין וועלכן חלק אין שולחן ערוך ווערט אויסגעשמועסט הל' סמיכה? און ווען נוצט מען יא סמיכה און ווען נישט? און אויב א איד לערנט און ער ווייסט וואס ער האט צו טון מעג ער נישט נוצן זיינע ידיעת התורה לידע את המעשה אשר יעשון.
כרפס, כ'האב מורא דו רעדטסט פאר פייער און פאר וואסער.

עיין במס' סנהדרין, ומשם ברמב"ם, ושו"ע, אז ס'דא געהעריגע הלכות ווער ס'מעג פסק'ענען, און ווען ער קען פסק'ענען, און ווי וועם מ'פסקענט.

עכ"פ, מ'לערנט עס נישט אין כיתה ט' צוזאמען מיט אלו מציאות, אבער ס'איז א תורה שלימה פון אויווען ביז אראפ, בכלל נישט קיין סוד.

דו רעדטסט פון סמיכה בנוגע האבן א דין סנהדרין אבער ווי קומט עס דא אריין. דא גאנצע סאו קאלד שימוש אויף שמאטעס איז בעלושעס און מעיקר הדין קען א פרוי אליין פסקען.

דו מיינסט מסתם צו זאגן אז זי האט נאמנות. בנוגע פסק׳נען ברענגט די ש״ך אראפ מהתוס׳ אין יו״ד סימן קפח ס״ק ז אז דער מאן (אויב ער׳ז א חכם וואס קען פסק׳ענען) קען פסק׳ענען על דמי אשתו ע״ש.

‏ובנידון זו בכלל עיין להלן בסימן רמב סעיף יד ברמ"א.

אמירה רכה האט געשריבן:

וואלווי האט געשריבן:

כוכב האט געשריבן:וואס מיינט סמיכה? און ווי שטייט אז מ'דארף האבן סמיכה? אין וועלכן חלק אין שולחן ערוך ווערט אויסגעשמועסט הל' סמיכה? און ווען נוצט מען יא סמיכה און ווען נישט? און אויב א איד לערנט און ער ווייסט וואס ער האט צו טון מעג ער נישט נוצן זיינע ידיעת התורה לידע את המעשה אשר יעשון.
כרפס, כ'האב מורא דו רעדטסט פאר פייער און פאר וואסער.

עיין במס' סנהדרין, ומשם ברמב"ם, ושו"ע, אז ס'דא געהעריגע הלכות ווער ס'מעג פסק'ענען, און ווען ער קען פסק'ענען, און ווי וועם מ'פסקענט.

עכ"פ, מ'לערנט עס נישט אין כיתה ט' צוזאמען מיט אלו מציאות, אבער ס'איז א תורה שלימה פון אויווען ביז אראפ, בכלל נישט קיין סוד.

דו רעדטסט פון סמיכה בנוגע האבן א דין סנהדרין אבער ווי קומט עס דא אריין. דא גאנצע סאו קאלד שימוש אויף שמאטעס איז בעלושעס און מעיקר הדין קען א פרוי אליין פסקען.

איך האב נאר גענפערט לפי די תגובה ווי ס'שטייט בכלל עניני סמיכה.

זיי מוחל ליין איבער.

לעצם הענין פון הוראה האב איך טאקע געשריבן נאכדעם אז דאס איז נושא פון די אשכול און נישט סמיכה.

זיי נאכאמאל מוחל און ליין דאס אויך..

יא, גערעכט, אבער לעצם העניין זעט אויס ווי כרפס איז בכלל נישט נחית צום עומק השמועס און ער ווייסט נישט וואס ער רעדט און זיין אישו איז אז רבי חיים קניבסקי האט נישט קיין היתר הוראה פון הערשל אויש און דער חזון איש האט נישט קיין סמיכה פון מיכל שטיינמעץ.

יאסל ראקאווער האט געשריבן:סמיכה איז נישט צו זעען א קאליר, סמיכה איז צו ניצען שיקול הדעת ווען מ'מעג און ווען מ'מוז מקיל זיין, אדער גאר פארקערט, מחמיר זיין.

סמיכה איז ווי א טאטע פון א בוק אדער א טאטע מיט א הארץ. ווי א חסיד פון וויי יו, אדער א חסיד פון ישיבה לערענט בני יששכר.

אמן ואמן.

הוראה מיט שימוש איז אויך דומה אין סעקולאר וועלט.

למשל, אז איינער שטודירט מעדיצין, אקונטינג, וכו' פארדינט ער זיין דעגרי אין דעם לימוד, א בעטשלערס, מעסטערס, אדער דאקטעראט, וואס דאס פארדינט ער אויפ'ן עצם לימוד. אבער אויף הלכה למעשה דארף ער לייסענסינג דורך אינטערשיפ, וואס דאס איז דומה צו שימוש און דרכי הוראה, ווי די התרת הוראה איז בנוסף צום לימוד שולחן ערוך אליינס.

והכי נמי מסתברא, ופשוט הוא.

אמירה רכה האט געשריבן:יא, גערעכט, אבער לעצם העניין זעט אויס ווי כרפס איז בכלל נישט נחית צום עומק השמועס און ער ווייסט נישט וואס ער רעדט און זיין אישו איז אז רבי חיים קניבסקי האט נישט קיין היתר הוראה פון הערשל אויש און דער חזון איש האט נישט קיין סמיכה פון מיכל שטיינמעץ.

Guess what, מ'קען זיין משה רבינו, אבער טאמער מ'איז נישט געזעצן ביי א דיין אדער אין א בית הוראה זיך צו לערנען ווי אזוי צו פסק'ענען הלכה למעשה, העלפט נישט מאכן א סיום אויף כל התורה כולה א יעדעס יאר.

מ'דארף נישט מער קיין ראי' ווי דאס וואס האט זיך אפגישפילט אין ב"ב מיט די שינוי הפסק די לעצטע פאר וואכן, וד"ל...

רביה''ק זי''ע האט געשריבן:

יין שרף האט געשריבן:

ישעיה האט געשריבן:ס'איז מיך שווער מאריך צו זיין בכתב, אבער דא קומט אריין דעם 'בא היטלר ובלבל את כל העולם', צדיקים פון אונגארן און גאליציע, פארוואס זאלן זיי דען רילעיטן צום גר"א סטייל פסק, אבער לאמיר נאר פרעגן אזוי: וואס איז מיט'ן משנה ברורה?

רב הענקין האט געהאלטן אז די פסקי ערוך השולחן איז מער ראוי לסמוך עליו ווי משנה ברורה, ווייל די ערוך השולחן איז למעשה געווען א רב העיר.

און איך האלט אז מיינע פסקים זענען מער ראוי לסמוך ווייל הלכה כבתראה.

ילמדנו רבנו הקדוש!

מיין טאכטער אין עלעמענטרי סקול איז נאך מער בתראה.

דארף איך איר פאלגען נישט אויפצומאכן א באטל אין שבת ווייל אין איר וועכענטליכע סקול צעטלעך שטייט אזוי...?

אפשר טאקע...

בשעת דער פולמוס איבער דער 'עירוב' אין בארא פארק, האב איך געזעהן אויף ביידע קול קורא'ס הן מצד המתירים ןהן מצד האוסרים אזעלעכע נעמען וואס האבן נישט קיין אנונג אין הלכה וכל שכן בהלכות עירוב, נאך מער פון דעם דיינים וואס קענען יא פסק'נען אויב דער גלעזל אינהאלט א רביעית וויין אדער וואס מען טוט אין א פאל אויב האט מען פארגעסן יעלה ויבא דעם דריטן טאג ראש חודש וכיוצ"ב, אבער לגבי עירובין זענען זיי אזוי רחון כמזרח ממערב, אויסער עפעס קינדערישע זכרונות אז א עירוב האט צוויי שטעקעלעך מיט א שטריק פון אויבן - און די סארט האבן זיך געלאזט הערען הללו אוסרים והללו מתירים.

דער יאקע רב, רבי חיים ישעיה קעניג זצ"ל האט דעמאלס געפרעגט אזא שאלה "פארוואס האט דער סקולען'ער רבי נישט אריינגעשיקט זיין סקעטש ווי אזוי דער נייע 'פרידאם טורעם' זאל אויס זעהן און געבויעט ווערן, אזוי ווי אנדערע טויזענטער האבן געטוהן".

הוא מותיב והוא מפרק: ווייל דער סקולענער רבי האט מיט דעם נישט קיין שייכות, נו, וה"ה מיטן עירוב, וואס ווייסט ער וועגן א עירוב צו זאגן, אויסגעשלאסן זיין מיינונג להיתר או לאיסור, לאו דוקא סקולען, נאר אויך ספינקא רבי'ס אדער אפילו די סאטמאר רבי'ס, וכל שכן די סארט וואס עפענען א גמרא בלויז מסיים צו זיין א מסכת..."

ער האט בכלליות'דיג אויסגע'משל'ט מיט דיע ווערטער ווי אזוי דער היינטיגע הלכה וועלט ווערט אויסגעפארעמט.

וואלווי האט געשריבן:

רביה''ק זי''ע האט געשריבן:

יין שרף האט געשריבן:

ישעיה האט געשריבן:ס'איז מיך שווער מאריך צו זיין בכתב, אבער דא קומט אריין דעם 'בא היטלר ובלבל את כל העולם', צדיקים פון אונגארן און גאליציע, פארוואס זאלן זיי דען רילעיטן צום גר"א סטייל פסק, אבער לאמיר נאר פרעגן אזוי: וואס איז מיט'ן משנה ברורה?

רב הענקין האט געהאלטן אז די פסקי ערוך השולחן איז מער ראוי לסמוך עליו ווי משנה ברורה, ווייל די ערוך השולחן איז למעשה געווען א רב העיר.

און איך האלט אז מיינע פסקים זענען מער ראוי לסמוך ווייל הלכה כבתראה.

ילמדנו רבנו הקדוש!

מיין טאכטער אין עלעמענטרי סקול איז נאך מער בתראה.

דארף איך איר פאלגען נישט אויפצומאכן א באטל אין שבת ווייל אין איר וועכענטליכע סקול צעטלעך שטייט אזוי...?

אפשר טאקע...

זיל בתר טעמא, די גאנצע טעם וואס הילכתא כבתראה איז ווייל ער האט שוין געזעהן וואס די פריערדיגע האבן געזאגט און מיט דעם אלעם איז ער זיך חולק. זאל דיין טאכטער נאר הערן מיין טעם להיתר וואלט זי שוין איינמאל מתיר געווען.

וואלווי האט געשריבן:

כוכב האט געשריבן:וואס מיינט סמיכה? און ווי שטייט אז מ'דארף האבן סמיכה? אין וועלכן חלק אין שולחן ערוך ווערט אויסגעשמועסט הל' סמיכה? און ווען נוצט מען יא סמיכה און ווען נישט? און אויב א איד לערנט און ער ווייסט וואס ער האט צו טון מעג ער נישט נוצן זיינע ידיעת התורה לידע את המעשה אשר יעשון.
כרפס, כ'האב מורא דו רעדטסט פאר פייער און פאר וואסער.

עיין במס' סנהדרין, ומשם ברמב"ם, ושו"ע, אז ס'דא געהעריגע הלכות ווער ס'מעג פסק'ענען, און ווען ער קען פסק'ענען, און ווי וועם מ'פסקענט.

עכ"פ, מ'לערנט עס נישט אין כיתה ט' צוזאמען מיט אלו מציאות, אבער ס'איז א תורה שלימה פון אויווען ביז אראפ, בכלל נישט קיין סוד.

ווי איידער שיקן מראה מקומות אויב קענט איר זאגן בקיצור נמרץ וואס איז נוגע להלכה איבער סמיכה און פסקנן. ייש"כ

וואלווי האט געשריבן:Guess what, מ'קען זיין משה רבינו, אבער טאמער מ'איז נישט געזעצן ביי א דיין אדער אין א בית הוראה זיך צו לערנען ווי אזוי צו פסק'ענען הלכה למעשה, העלפט נישט מאכן א סיום אויף כל התורה כולה א יעדעס יאר.

פאר אינטרעסאנטקייט, דער רמ״א אין אנהויב הלכות שחיטה (יו״ד סימן א סעיף א) שרייבט (עפ״י הרשב״א) אויף א שוחט ״אבל אם לא נטל קבלה מעולם: כל מה ששחט טריפה גם כל הכלים שבישלו בהן מה ששחט צריכים הכשר״ ע״כ ע״ש באריכות.

הגם ביי אזא סארט ארבעט איז גרינגער צו פארשטיין ווייל דאס איז שוין אן אומנות/מלאכת יד, ווי איידער נאר סתם ידיעה וכו׳.

יא קבלה פאר שחיטה איז א תקנת מנהיגי אשכנז
מ'דארף נישט האבן סמיכה צו פסקנ'ן שאלות פיריאד

נהורא נפישא האט געשריבן:יא קבלה פאר שחיטה איז א תקנת מנהיגי אשכנז
מ'דארף נישט האבן סמיכה צו פסקנ'ן שאלות פיריאד

וואס מיינסטו מיט די "ווארט" סמיכה? "סמיכת" בי"ד מדור דור? אדער סתם "הוראה" דהיינו פסקענען טאג טעגליכע שאלות?

מי אני האט געשריבן:

וואלווי האט געשריבן:Guess what, מ'קען זיין משה רבינו, אבער טאמער מ'איז נישט געזעצן ביי א דיין אדער אין א בית הוראה זיך צו לערנען ווי אזוי צו פסק'ענען הלכה למעשה, העלפט נישט מאכן א סיום אויף כל התורה כולה א יעדעס יאר.

פאר אינטרעסאנטקייט, דער רמ״א אין אנהויב הלכות שחיטה (יו״ד סימן א סעיף א) שרייבט (עפ״י הרשב״א) אויף א שוחט ״אבל אם לא נטל קבלה מעולם: כל מה ששחט טריפה גם כל הכלים שבישלו בהן מה ששחט צריכים הכשר״ ע״כ ע״ש באריכות.

הגם ביי אזא סארט ארבעט איז גרינגער צו פארשטיין ווייל דאס איז שוין אן אומנות/מלאכת יד, ווי איידער נאר סתם ידיעה וכו׳.

בפשטות איז דאס טאקע די טעם ביי קבלה פון שחיטה. ווייל בנוסף צו די לימוד הלכה, דארף מען האבן די אומנות אין די האנט. וועגען דעם באקריגט מען קבלה פון אן אנדערע שוחט דוקא.

ס'די זעלבע מיט הוראה. אז בנוסף צו קענען די לימוד, איז די עיקר כתב הוראה אויף שיקול הדעת, וואס דאס איז די אומנות פון הוראה.

אויף די עצם לימודים קען דער ראש כולל אויך עדות זאגען...

כפול

וואלווי האט געשריבן:

נהורא נפישא האט געשריבן:יא קבלה פאר שחיטה איז א תקנת מנהיגי אשכנז
מ'דארף נישט האבן סמיכה צו פסקנ'ן שאלות פיריאד

וואס מיינסטו מיט די "ווארט" סמיכה? "סמיכת" בי"ד מדור דור? אדער סתם "הוראה" דהיינו פסקענען טאג טעגליכע שאלות?

אפגערעדט אז סמיכה איז בטל געווארן און דערפאר איז באשרענקט געווארן די כח פון א ב"ד לגבי כמה עניינים קנסות וכו'
היתר הוראה איז געמאכט פאר א רבי צו געבן פאר א תלמיד כדי נישט אריינצוגיין בכלל המורה הלכה בפני רבו וואס עס זענען דא דערביי גאר הארבע דינים. איינער וואס איז נישט קיין תלמיד פון קיינעם אדער זיין רבי איז שוין נישט בין החיים איז נישט שייך.
תלמיד שלא הגיע להוראה איז ממבלי עולם ממילא איז פארשטענדליך אז רבנים זענען געשטאנען דערויף. אבער אויב ס'איז תורתו מכרזת עליו איז ער עד לעצמו.
אין רבנות זענען דא געוויסע פראקטיק וואס ס'איז נישט גענוג דאס לערנען פון אינעווייניג צבש"פ טריפות מראות דם וכדומה און מהאט דאס מסמיך געווען צו די הקורא והשונה ולא שימש ת"ח וכו' אבער דאס זענען מער פראקטישע זאכן וואס אויב איינער האט זיך דערלערנט אויף סיי וועלכע אופן קען ער אין זיי אויך אריינרעדן. און אז נישט לאז אויס וואס די ביסט נישט באקאנט. רוב רבנים היינט קענען אויך נישט פסקנן הלכות טריפות אין פראקטיק.

נהורא נפישא האט געשריבן:אבער אויב ס'איז תורתו מכרזת עליו איז ער עד לעצמו.

וויאזוי קען איך צוקומען צו דעם מדריגה?

וואס פאלט דיר ביי אז איך קען דיר געבן אנווייזונגען ?
בכלליות אז מ'זעט איינער איז אויסגעקאכט אין אלע נושאים און ווייסט וויאזוי מלערנט אפ.
מרעד פון חזון איש? קיינער האט אים נישט געקענט חושש זיין אז ער איז נישט שולט בכל מכמני התורה

אקעי, ביז יעצט האט מען גערעדט פונעם חזון איש, יעצט וויל איך רעדן פון מיר, ווען קען איך וואוסן אז איך האלט שוין ביי יענע מדריגה און מ'מוז אננעמען מיין דעה אלס דעת תורה?

איך ווייס נישט פון קיין דעת תורה צוזאגן. איינער וואס קען לערנען ווייסט אז ער קען, נאר אסאך מאל איז דא איינער וואס רעד זיך איין אז ער קען אבער אזא איינעם קען מען שנעל איבערצייגן אז נישט.

פון וואו ווייסט איינער אז ער פארשטייט גוט צו מוזיק ?

מיין פראבלעם איז אז איך רעד מיך איין אז איך קען (עכ"פ אין די סוגיות וואס איך רעד מיך איין), אבער קיינער קען מיך נישט איבערצייגן אז איך קען נישט, און ווי מער מ'טענה'ט זיך מיט מיר אלס מער ווער איך איבערצייגט אז איך בין גערעכט.

אויב פרובירסטו צו זיין אבדזשעקטיוו דאן ביסטו אן אונס