איז עס אומעטיש?

[[NAMELESS]]

הה"ד = מענטשען האבען מעהר מורא פאר חלב עכו"ם ווי פאר גניבה....

[berlbalaguleh]

הה"ד = מענטשען האבען מעהר מורא פאר חלב עכו"ם ווי פאר גניבה....

אזוי ווי אין א געוויסן חסידות האט מען מער מורא אז די רבי וועט זעהן ווי אז דער אייבישטער זעהט.

נאר ביי יענע חסידות איז די רעבע און די אייבישטער די זעלבע מענטש.... זיי האבן אויך א ראיה אז זייער רבי שטמאט פון דויד המלך. ווייל ביי קידוש לבנה (ווען מ'ענדיגט) לעשט מען אויס אלע לייטס און מ'מאכט א רקידה'לע מיט די ווערטער וואס שטייט אין סידור...דויד מלך ישרא-עיל חאיי ועקאייאם...!

[שמחהלע קאפשטיק]

נו, בעל מסורת הש"ס ד'קאווע שטיבל: לפי זכרוני האט מען שוין אמאל אדורכגעארבעט אן ענליכע סוגיא. נישט ממש די זעלבע.

דער שקלא וטריא איז געווען אז אויב איינער האט אוועקגעלייגט אין כולל א באטל מילך און אויפגעשריבן אז ער לאזט נישט נעמען שלא ברשות, און מ'האט יא גענימען מילך פאר קאווע, צי מ'איז עובר אויף גניבה. ברך אגב, האט איינער א פיקח זיך אן עצה געגעבן. ער האט ארויפגעשריבן אויפ'ן באטל אז דאס איז חלב עכו"ם. האט קיינער נישט גענימען.

אין ארץ ישראל ווייסעך פון א ענדליכע מעשה אז ס’האט נישט געהאלפן קיין אזהרות ביז ער ארויפגעשריבען אויפ’ן באטל "חשש ערלה ושביעית" און די גניבה האט זיך אפגעשטעלט...
ביינונז אין דארמיטארי האט מען כסדר געגאנבעט פון איינעם’ס טרינקען ביז יענער האט בפועל אריינגעלייגט מי רגליים יפין לה... ומשם ואילך איז שוין געווען פרייליך....

[א גוט יאר]

ביינונז אין דארמיטארי האט מען כסדר געגאנבעט פון איינעם’ס טרינקען ביז יענער האט בפועל אריינגעלייגט מי רגליים יפין לה... ומשם ואילך איז שוין געווען פרייליך....

די מעשה מיט די ביר...

[מי אני]

דער רשב"ם שרייבט בב"ב צד. ד"ה נותן:

פסקינן הלכתא בב"ק (דף ק.) כר"מ דדאין דינא דגרמי ואמרינן נמי התם הוה עובדא וכפייה רפרם לרב אשי ואגבייה כי כשורא לצלמי, וגרמא בנזקין דקיי"ל דפטור היינו כגון שולח את הבערה ביד חרש שוטה וקטן שההיזק ניכר אבל אינו עושה אותו בידים אלא גורם עכשיו שיבא היזק ממילא לאחר זמן, אבל דינא דגרמי בידים הוא מזיק אלא שאין ההיזק ניכר

ולפי"ז קען דאס לכאורה אויך זיין נכלל בדינא דגרמי וואס איז אסור וכהערוך השלחן בחו"מ סימן שעח סעיף א ע"ש. ועיין בחו"מ סימן שפו ובערוך השלחן שם אז עס איז דא א חילוק בין היזק שאינו ניכר, וואס איז מדרבנן, ודיני דגרמי, וועלכע איז (מעגליך, וע"ש בסמ"ע וש"ך) דאורייתא. ואולי איז עס דא מער דומה צו דיני דגרמי, זייענדיג אז עס איז למעשה דא עפעס א פיזישע השתנות אינעם גלעזל, מיט זיין רוק דערין, רק שאינו ניכר (עדיין) להניזק. משא"כ ביי היזק שאינו ניכר, ווי מטמא ומדמע, איז נישט דא דארט די פיזישע השתנות ממש שאפשר לעמוד עליה.

אבל עיין שם בסמ"ע דבדיני דגרמי הוא ברי היזיקא, און דא איז דאך נישט זיכער אז דאס איז אזוי. ואולי אין נפק"מ לגבי האיסור, רק לגבי החיוב אח"כ. ועיין בב״ב כב: דגרמא בניזקין אסור ע״ש (ובתוד״ה זאת).