קאווע שטיבל

רבי יעקב איז אמאל געווען ביי א היימישע קור-ארט [שעראן ספרינגס וכדו']. זייענדיג א קאלטער - היבש פארביסענער - ליטוואק, האט ער געזען אפאר חסיד'ישע אידן מאכן א 'לחיים' נאכן דאווענען. רבי יעקב איז צוגעגאנגען צו זיין מברר זיין פשט אינעם לחיימ'עראציע.

'איינער האט געהאט א מיידעלע?'. ניין - ענטפערט מען אים.
'איינער האט יארצייט נאך זיין טאטע?'. ניין - ענטפערט מען אים.
'איינער האט געענדיגט א מסכתא?'. ניין - ענטפערט מען אים.
רבי יעקב איז געגאנגען א שטאפל ווייטער: 'ס'דא א רבי'שע יארצייט היינט?'. ניין - ענטפערט מען אים.

'נו אויב אזוי, פארוואס'זשע מאכט איר טאקע א לחיים?' - וואונדערט זיך רבי יעקב קאמינעצקי.

א חסיד'יש אידל האט אים געענטפערט מיט פאטאס: ס'שטייט אין פסוק, 'ויאמר המלך לאסתר המלכה במשתה היין, מה שאלתך' וגו'. קען מען טייטשן אזוי, 'ויאמר המלך' - מיינט דער מלכו של עולם, דאס מיינט אז דער אייבערשטער זאגט, 'לאסתר המלכה' - דאס מיינט כנסת ישראל, 'במשתה היין' - ווען אידן קומען זיך צאם און מאכן א 'לחיים', דעמאלס ווערט א שעת רצון און דער באשעפער זאגט פאר די אידן 'מה שאלתך' וכו', און ער איז ממלא אונזערע בקשות!

רבי יעקב ענטפערט מיט א שמייכל: ס'מיר נאר א וואונדער, אז 'המלך' מיינט נישט פשוט פשט, ס'מיינט דער באשעפער, 'אסתר המלכה' מיינט ווייטער נישט פשוט פשט, נאר ס'מיינט כנסת ישראל, אבער דער 'משתה היין' בלייבט פשוט פשט, א 'לחיים', א גלעזל משקה...



אגב, שו"ר שבספר מרגניתא טבא הובא הביאור החסידי בשם בעל ה'אוהב ישראל' מאפטא.

איינמאל האט ר' יעקב געשמועס'ט מיט'ן סאטמארער רבי'ן אין פלארידא. האט דער סאטמארער געפרעגט ר' יעקב'ן אויף דאס וואס ר חיים וואלאזהינער שרייבט אויף דער גר''א 'מדרגתו כהרשב''א ואולי כהרמב''ן', ט'וואס שרייבט ער אזעלכע גוזמאות, ער האט געקענט שרייבען 'ווי דער רבי ר' בער?'
האט ר' יעקב גע'ענטפערט 'איך האב געזעהן א מעשה בוך וואס שרייבט אויף דער צאנזער רב אזעלכע דוגמאות אויך'.
'צאנזער רב! צאנזער רב איז געווען א מלאך!'

טאקע א חכימא דיהודאי.

שש, ער האט געפרעגט פארוואס משתה היין קען נישט מיינען יינה של תורה. (שמעתי מעד ראיה)

ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:איינמאל האט ר' יעקב געשמועס'ט מיט'ן סאטמארער רבי'ן אין פלארידא. האט דער סאטמארער געפרעגט ר' יעקב'ן אויף דאס וואס ר חיים וואלאזהינער שרייבט אויף דער גר''א 'מדרגתו כהרשב''א ואולי כהרמב''ן', ט'וואס שרייבט ער אזעלכע גוזמאות, ער האט געקענט שרייבען 'ווי דער רבי ר' בער?'
האט ר' יעקב גע'ענטפערט 'איך האב געזעהן א מעשה בוך וואס שרייבט אויף דער צאנזער רב אזעלכע דוגמאות אויך'.
'צאנזער רב! צאנזער רב איז געווען א מלאך!'

טאקע א חכימא דיהודאי.

דער [tag]ליטוואק פון בודאפעסט[/tag] איז טאקע א חכימא דיהודאי פארן גלייבן אזא מעשה.

ליטוויק טייערע, געוויסע רבי'ס וואלטן זיך אפשר אזוי אויסגעדריקט, אבער סאטמארער רב איז יא געווען קלוגער פון דעם. די מעשה איז עפ"ד הטבע קיינמאל נישט געשען.

באוואוסט איז גראדע די פארקערטע מעשה, מיטן ענטפער צום סקווערן רבי'ן 'אין ספר מאור עינים האב איך עס נישט געפונען'... וד"ל.

קופערניקוס האט געשריבן:רבי יעקב איז געווען א לעכטיגער איד, א גאון וועמענס חידושים האבן זוכה געווען צו הערות פון חזון איש, א מזכה הרבים, און גאר א קלוגער מענטש מיט וועמען אסאך האבן זיך מתייעץ געווען; ער איז געווען פארהאלטנסמעסיג זייער מעסיג און ברייט, די פארקערטע פון קיצונות. און זיינע קינדער זענען ממשיך בדרכו, לא מיבעי זיין זון רבי נתן דער מחבר פון "מעיקינג אף א גדול", נאר אויך זיין זון הגאון הצדיק רבי שמואל איז א גאון, א אוהב ישראל און גרויסער עסקן, אבער זייער א מעסיגער נארמאלער מענטש און דער מנהיג פון די מעסיגע ליטווישע אידן אין אמעריקע

הערות פונעם חזון איש?! איינער קען צולייגען פרטים?

ישבב הסופר האט געשריבן:ספרו 'אמת ליעקב' עה"ת יושב על המדף ליד שלחני בשבת קודש, ואני מרבה לעיין בו, יש בתוכו חידושים נפלאים בנויים כמין חומר, והכל בדרך מובן ופשוט. חובה לחובבי החידושים הפשוטים.

שמעתי שהסבא מסולובדקה רצה להניע אותו מדרכו המיוחד הלזו.

תלמיד חכם האט געשריבן:די טיטול חכימא דיהודאי ,קומט זיך פאר אים לכל הדעות ווער עס ווייסט.
אגב אמאל געהערט אז ביי א זיצונג וועגן מקוואות צווישען די סאטמער רב זי'ע ר' מיכאל בער ווייסמאנדל אין ר' יעקב צווישען אסאך אנדערע , האט ער פארציילט נאכדעם אז ער האט מיטגעהאלטען ביז אינדערמיט , און נאר ר' מיכאל בער מיט'ן סאטמער רב האבען זיך פארשטאנען ביז'ען סוף ,ווען קיינער האט נישט געקענט מיטהאלטען אין פארשטיין.

למרות הייתי מתלמידי תלמידי רמ״ב אין זה מתקבל על הדעת כלל וכלל!!!!

היסטאריקער האט געשריבן:די מעשה איז געווען אביסל אנדערש, מיר זענן עדי ראי' ושמועה.

שנת תש"מ שבת וישלח איז רבינו הב"מ געפארן קיין מאנסי אויף שבת, פאר שבת האט מד"ב געווארפן צעטלעך קעגן ר׳ יעקב צוליב עפעס וואס ער האט דאן געטון (איך געדענק נישט וואס),
מאנסי האט געשטורעמט דערוועגן, ווען מיר בחורים זענען געגאנגען נאך געלט אין זיין ביהמ"ד (ער האט נישט געדאווענט אין חרדים, געהאט אן אייגן ביהמ"ד, דאכטציך בית ישראל) האט מען אונז ארויסגעווארפן מיט בזיונות.

מוצש"ק ביי די מלוה מלכה פאר די סאטמארע מוסדות אין מאנסי, האט דער ב"מ מוחה געווען דערקעגן זייער שארף, ארויסברענגענדיג ווי ברוגז דער פעטער וואלט ווען געווען דערויף.
איך געדענק ווי מד"ב איז געזעסן אויבן אן, יעדער האט געקוקט אויף אים, וויסענדיג אז מ'מיינט אים, ער איז אבער געזעסן רואיג מיט א שמייכעל כאילו לא הי'.

געווען אמאל צייטן...

שמעתי פון א מאנסי'ער אז ס'געווען ביי הכנסת ספר תורה פון ר' יודל שלעזינגער ממאנסי, די ברך משה ז''ל האט דארט געטאנצען מיט ר' יעקב ז''ל און אויף דעם האט ר' מ.ב.ב. מוחה געווען.
ער פלעגט נישט דאווענען אין חרדים, ער האט געהאט ווייניג פארקער מיטן חסידישען עולם.

אדנירם האט געשריבן:

ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:איינמאל האט ר' יעקב געשמועס'ט מיט'ן סאטמארער רבי'ן אין פלארידא. האט דער סאטמארער געפרעגט ר' יעקב'ן אויף דאס וואס ר חיים וואלאזהינער שרייבט אויף דער גר''א 'מדרגתו כהרשב''א ואולי כהרמב''ן', ט'וואס שרייבט ער אזעלכע גוזמאות, ער האט געקענט שרייבען 'ווי דער רבי ר' בער?'
האט ר' יעקב גע'ענטפערט 'איך האב געזעהן א מעשה בוך וואס שרייבט אויף דער צאנזער רב אזעלכע דוגמאות אויך'.
'צאנזער רב! צאנזער רב איז געווען א מלאך!'

טאקע א חכימא דיהודאי.

דער [tag]ליטוואק פון בודאפעסט[/tag] איז טאקע א חכימא דיהודאי פארן גלייבן אזא מעשה.

ליטוויק טייערע, געוויסע רבי'ס וואלטן זיך אפשר אזוי אויסגעדריקט, אבער סאטמארער רב איז יא געווען קלוגער פון דעם. די מעשה איז עפ"ד הטבע קיינמאל נישט געשען.

באוואוסט איז גראדע די פארקערטע מעשה, מיטן ענטפער צום סקווערן רבי'ן 'אין ספר מאור עינים האב איך עס נישט געפונען'... וד"ל.

אדרבה, איך האב געמיינט אז איך קען אלע מעשיות, איך זע די קענסט עפעס א באוויסטע מעשה, אולי טייל מיר מיט די מעשה און די דעטאלן ארום, מאורע/מקור. יישר

יענער מעשה איז אויך באקאנט, אבער מיר דוכט זיך אז אויפ'ן ראפשיצער רב וואלט עס דער סאטמארער קיינמאל נישט געזאגט. קלוג איז ער געווען, אבער די אינערליכע צמצומים האט ער ווייטער געהאט. ער האט אלס געהאט זיין צמצומים פון זיין ערציאונג, און אלע שארפקייטען זיינער זענען געצילט צו דערויסען. ביי איהם איז געבליבען דער חתם סופר א גרויסע רב בדורו של הישמח משה. קיין שום שארפע מימרא זיינער איז קעגען זיין אייגענע. צמצום צום צאנזער רב פאסט גוט אריין.

סקווערער רבי האט געהאט א מנהג אז ער פלעגט נישט רעדן אין לערנען מיט קיינעם, און לשם דעם פלעגט ער מיטנעמען זיין איידעם ביי די וויזיטס פון די גדולי ישראל אז טאמער וועט איינער פרעגן עפעס אין לערנען וועט זיך שוין ס'איידעם זיינע אנייצע געבן. אבער דער סטמארער רבי'ן אלס חכימא דיהודאה האט געהאלטן אז די צאדיק פארשטייט יא עפעס און האט דאך געוואלט רעדן מיטנעם אין לערנען, סאו ער פלעגט עם אזוי אונטער ציפן פון צייט צו צייט אבער די צאדיק האט זעך כסדר פארעקשנ'ט כדרכו בקדושתו בקודש.

עס פלעגט כמעט נישט מיט קומען זיין איידעם, נאסע ליילעך, שקר!

ער איז כמעט נישט ארויס פון דערהיים בכלל.

ער האט נישט געדארפט זיין איידעם פאר א העלפער, ער האט זיך אליינס געקענט פארמעסטן.

ער האט געהאלטן? Are you kidding me? ער האט מיט אים פארברענגט שעות ע"ג שעות ובתוכם הרבה מקצועות בלימוד, סיי אין דורנא וואטרא, און סיי תשי"ד ווען סאטמארער רב איז געווען קראנק כלוי בבית. און ער איז ארויף כמעט יעדער נאכט באזוכן. (איידער עס האט זיך אנגעהויבן די אגודה אפיקורוס לשון הרע'ס)

דאס גאנצע ציפן האט זיך אנגעהויבן הערשט כנ"ל, נאך מען האט געבאקן לאקשן תורה וואס דער חכימא דיהודאה האט אויפגעגעסן...

#Know your facts brother

רבי יעקב קאמינעצקי איז אויך געוווען ברייט בארימט מיט זיין מידת האמת. א זאך וואס ער האט ארויסגעזאגט פון מויל, האט ער מקיים געווען אן קיין קונצן.

רבי יעקב איז געווען פינף און ניינציג יאר אלט בעת פטירתו. ווען ער איז געווארן ניינציג יאר אלט, האט ער אנגעהויבן לייגן יעדן טאג ר"ת תפילין. האט מען אים געפרעגט פשט אין זיין נייע התנהגות. האט רבי יעקב געענטפערט, אז ווען ער איז געווען יונג האט אים איינער געפרעגט פארוואס ער לייגט נישט קיין ר"ת תפילין, און יענער האט אים געזאגט אז דער חפץ חיים האט אויך אנגעהויבן לייגן ר"ת תפילין ביי די ניינציג [היינט טענה'ט מען, אז די סיבה דערצו איז געווען ווייל ער האט חושש געווען צום שיטת הירושלמי המזויף פון פרידלענדער, וואס פון דארט איז ארויסגעקומען א משמעות כשיטת ר"ת].

האט רבי יעקב געמאכט א ווערטל, און געזאגט: ווען איך וועל זיין ניינציג, וועל איך אויך אנהייבן לייגן ר"ת תפילין... למעשה, ווען ער איז געווארן ניינציג יאר אלט, האט ער אנגעהויבן לייגן ר"ת תפילין, כאטש ער האט דאס נאר געהאט געזאגט דער הלצה, אבער וויבאלד ס'איז ארויס פון זיין מויל, האט ער שוין נישט געוואלט משנה זיין זיין דיבור.

אדנירם האט געשריבן:רבי יעקב קאמינעצקי איז אויך געוווען ברייט בארימט מיט זיין מידת האמת. א זאך וואס ער האט ארויסגעזאגט פון מויל, האט ער מקיים געווען אן קיין קונצן.

כמדומה איז רבי יעקב געווען דריי און ניינציג בעת פטירתו. ווען ער איז געווארן ניינציג יאר אלט, האט ער אנגעהויבן לייגן יעדן טאג ר"ת תפילין. האט מען אים געפרעגט פשט אין זיין נייע התנהגות. האט רבי יעקב געענטפערט, אז ווען ער איז געווען יונג האט אים איינער געפרעגט פארוואס ער לייגט נישט קיין ר"ת תפילין, און יענער האט אים געזאגט אז דער חפץ חיים האט אויך אנגעהויבן לייגן ר"ת תפילין ביי די ניינציג [היינט טענה'ט מען, אז די סיבה דערצו איז געווען ווייל ער האט חושש געווען צום שיטת הירושלמי המזויף פון פרידלענדער, וואס פון דארט איז ארויסגעקומען א משמעות כשיטת ר"ת].

האט רבי יעקב געמאכט א ווערטל, און געזאגט: ווען איך וועל זיין ניינציג, וועל איך אויך אנהייבן לייגן ר"ת תפילין... למעשה, ווען ער איז געווארן ניינציג יאר אלט, האט ער אנגעהויבן לייגן ר"ת תפילין, כאטש ער האט דאס נאר געהאט געזאגט דער הלצה, אבער וויבאלד ס'איז ארויס פון זיין מויל, האט ער שוין נישט געוואלט משנה זיין זיין דיבור.

דאס איז געוועהן מיט רבי משה פיינשטיין, נאך וואס דער ליבאוויטשער רבי האט איהם געשיקט א פאהר רבינו תם'ס תפילין.

ס'איז נישט זייער אשכול, אבער חזקה על כל אשכול בקאווע שטיבעל אז ס'וועט זיך וואלגערען ביז צו סאטמאר, א בחינה פון תתאה גבר.
אין דער היים איז דאך געווען א מעשה פון רייבעריי צווישען סאטמארער רב און דער קאלאראשער רבי'ן ביי די חתונה צווישען די עצי חיים'ס א טאכטער מיט'ן זוהן פון ר' פיניעלע אסטילער, ווען דער סאטמארער האט שטארק געקעמפט און בא,ארבעט אז ס'זאל נישט זיין קיין חתן מאהל. דער קאלאראשער האט געפרעגט דער סאטמארער צו ער האט נישט קיין מורא פון די צדיקים וואס האבען געמאכט חתן מאהל'ס. דער סאטמארער האט גע'ענטפערט "איך האב טאקע מורא, נאר איך האב מער מורא פון די תורה וואס שטייט אז מ'טאר נישט, כמבואר בשו"ת השיב משה".
ס'איז מיר שווער צו גלייבען אז די צוויי זענען פערזענליך אויסגעקומען, מיט זייער פארשידענהייטען אין נאטור.

און דער וואס וויל גלויבען אז דער סקווערער איז געווען אזא ת"ק אין לערנען צו 'קענען פארמעסטען' מיט יעדער איינער איז געבעטען אויפצוווייזען אביסל. נישט פון חסידיש'ע מעשה'ס פון חשודים לשקר נאר קראנטע מקורות פון ת"ח וואס האבען איינגעזעהן אין איהם איינער פון זיי.
#פעטיציעאלערט - [tag]שמעקעדיג[/tag]

דולה ומשקה האקט, אבער נישט ריכטיג וואס ער זאגט. ר' משה האט קיינמאל נישט אנגעטוהן רבינו תם'ס תפילין אין אמעריקא, און די מעשה פאסט טאקע מער פאר ר' יעקב מיט זיין מדת האמת, ווי אויך אז ס'פאסט איהם די וויץ אינ'ם ערשט'ן פאל.
דער ח"ח אנטוהן תפילין דר"ת מחמת דער ירושלמי המזוייף איז גארנישט אזא חידוש. ט'ווייסט מען דען אז דער ח"ח האט אמאל חוזר געווען פון זיין הסכמה צום ירושלמי? האט דער מהרש"ם? כבודו של האדמו"ר מגור מונח, אבער איך האב ביזדערווייל נישט געזעהן א קלארער ראיה אז ס'איז א זיוף.

ר' יעקב איז געווען א שטארקער נאטור, ער האט געבלאקט רב גדליה שור אנצוקומען הויך אין תורה ודעת.

דער אמת איז, רב גדליה איז געווען א חסידיש סטייל איד, קענענדיג בארגן א דאלער צו א ציגארעטיל פון א בחור, זאגענדיג צו באצאלן היינט מארגן, נישט פארקערפערט אין זיך א רבניש ראש' ישיביש געשטעל. וואס ר' יעקב האט נישט געגליכן.

אגב. דער יעצטיגער "ישורין" פארמאגט א מאמר פון ר' יעקב'ס אייניקל ווי ער קנאקט שטיקער אנטקעגן דעם רב שולחן ערוך.

יא יא, י"א אז דאס האט באשטייערט צו רבי גדלי' שארר'ס פריצייטיגער פטירה.

בין כך ובין כך, די תלמידים פון תורה ודעת פון יענע יארן, ווייסן אז דער פארמעסט צווישן רבי גדלי' און רבי יעקב איז געווען ווי א וואלף קעגן א לייב. רבי גדלי' איז געווען 'דער' מח פון אמעריקע, א אבנארמאלער גאון בתורה בהשקפה און להבדיל און סייענ"ס. און פאקט איז אז ער האט אוועקגעשטעלט כיתות שלימות פון רבנים וגדולי ישראל - א זאך וואס האט נישט געהאט זיינס גלייכן אין די היסטאריע די לעצטע הונדערט יאר, און עכ"פ אודאי נישט אין די היסטאריע פון אמעריקאנע ישיבה וועלט.

אבער כנ"ל, היות ער האט געהאט א חסיד'ישע נשמה, האט מען גרינג געקענט רייטן אויף דעם, ואכמ"ל. וכבוד אלקים הסתר דבר.

ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:דולה ומשקה האקט, אבער נישט ריכטיג וואס ער זאגט. ר' משה האט קיינמאל נישט אנגעטוהן רבינו תם'ס תפילין אין אמעריקא, און די מעשה פאסט טאקע מער פאר ר' יעקב מיט זיין מדת האמת, ווי אויך אז ס'פאסט איהם די וויץ אינ'ם ערשט'ן פאל.

דער ליטוואק האקט און גרויסן.

פון חב"דפדיה:
גם בענייניו הפרטיים קיבל הרב פיינשטיין מהרבי. בפורים שנת תשל"ו דיבר הרבי שכל נער מגיל בר מצווה שיתחיל להניח גם תפילין של רבינו תם. הרב צבי הירש שפריצר, שהיה לו קשר קודם עם הרב פיינשטיין, החליט לגשת אליו ולדבר איתו בנושא. הרב פיינשטיין התעניין בדברי הרבי ואמר לו שאכן עד גיל שמונה עשרה הוא הניח תפילין דררבינו-תם ומסיבות שונות הפסיק להניחן. כעת, לאחר ששמע את דברי הוא הרבי, הוא מעוניין להתחיל להניחן שוב בתנאי שהרבי יבחר את הסופר שיכתוב את התפילין ושיהיה בכתב ה"בית יוסף". כששמע על כך הרבי, ביקש באמצעות מזכירו, הרב חיים חודקוב, שהסופר ר' אליעזר זירקינד יגש למחרת לביתו של הרב פיינשטיין ולראות באילו תפילין הוא בדיוק מעוניין. הרב זירקינד סר לביתו של הרב פיינשטיין שהנחה אותו לגבי הפרשיות וביקש ממנו שהוא רוצה לראות את הפרשיות לפני שמכניסים אותם ל'בתים'[13]. בערב שבת פרשת שקלים תש"מ הוא החל להניח את התפילין.
על פי מכתבו אל הרבי. מודפס ב"אגרות משה" אורח חיים, חלק ד' סימן ט'.

דא האט איר דער בריעוו ואס רבי משה פיינשטיין האט געשריבען:

"בע"ה עש"ק שקלים תש"מ
מע"כ הוד כ"ק הגאון הצדיק מוהרמ"מ שליט"א שניאורסון האדמו"ר מליובאוויטש,

שלום וברכה לעולם.

כאשר הודיעו לי בדבר שהוד כ"ק גאונו מתעניין בדבר קיום מצוות תפילין אליבא דר"ת דעלי... ועתה כאשר הודיעו לי בשם כ"ק הוד גאונו שליט"א שיש סופר מובהק אצלו שנכון לשולחו אליי ולצוותו שיכתוב עבורי פרשיות דתפילין דר"ת כרצוני, הוא דבר גדול מאוד... והנני גומר בברכה שנזכה בקרוב לביאת הגואל אשר מצפים אנחנו תמיד.

מוקירו מאוד, משה פיינשטיין

דער בריעוו וואס דער ליבאוויטשער רבי האט צוריק געשריבען:

ב"ה. יום ד', ג' אדר ה'תש"מ

ברוקלין נ.י.

הרה"ג והרה"ח הוו"ח אי"א נו"מ צנמ"ס באסוקי שמעתתא אליבא דהלכתא ורב פעלים וכו' הרר"מ שליט"א

אחדש"ת!

זה עתה קיבלתי שני מכתבי כבוד תורתו (מזך שבט ומערב שבת-קודש שקלים) ומקדימין בזריזות להודות ולברך על הברכות והאיחולים וכו'. ובעיקר אשר כמקרא מלא שדיבר הכתוב: ואברכה מברכיך - הקב"ה בברכתו ותוספתו שהיא מרובה על העיקר (דב"ר פ"א י"ג) ובברכות (נה,א) - שיאריך ימים ושנים טובות.

ובפרט שצירף כת"ר להנ"ל שו"ת שקלא וטריא בכמה עניינים בתפילין ומסקנא בזה בהנוגע למעשה רב בתפילין (דרבינו תם).

והרי במידתו של הקב"ה שהיא במידה שאדם מודד (אלא שכמה פעמים ככה), שעל-פי זה (תוספת ב)המניח תפילין (מוסיפה בהשכר של) מאריך ימים שנאמר ה' עליהם יחיו גו' ותחלימני (בבריאות) ותחייני (מנחות מד, סע"א)

ובמיוחד בנוגע ל(זרוע כנגד ה)לב ול(ראש כנגד ה)מוח - חב"ד בתורתנו הקדושה ועד לאסוקי שמעתתא אליבא דהלכתא.


בכבוד ובהוקרה ובברכה רבה

במה שכתב כת"ר בשו"ע אדה"ז סל"ב קו"א סקי"ב - העיר בזה בס' קונטרס-השולחן (להרב נאה - שחקר ויגע הרבה בשו"ע אדה"ז ובפרט - בנוגע איך שנהגו בפועל וכו') במילתא דמסתבר ומתקבל ד"כיוון שנדפס בתוך השו"ע על-ידי בני רבינו ז"ל אין לפקפק כלל בדברי הכותב וכן נוהגין" - ומציין שם לכמה מקומות "שחזר בו" אדה"ז, ומצו"ב העתק הע' (בפוטו).

ויש להוסיף עליהם השינויים שבסידורו (שחיבר לעת זקנותו) לגבי השו"ע - ובכ"ז משנתו (בהשו"ע) לא זזה ממקומה, אף שהשו"ע נדפס כו"כ שנים לאחרי הדפסת הסידור, ונדפס ע"י "הרבנים בני הגאון המחבר ז"ל" - ורק במקומות ספורים מפורש טעם החזרה.

ומה שכתב בקונטרס-אחרון שם, "ידוע ומפורסם לכל הסופרים מובהקים דמדינתנו שהנהיג כו'" ולא כתב "לבניו ותלמידיו" או כיוצא בזה - יש לומר שהכוונה ללמד ההלכה בהדגשה ש"אמרו לו הלכה למעשה" (בב"ב קל,ב) וגם "הנהיג" עשה מעשה אצל הסופרים.

ואני כתבתי בחפזי ואת כת"ר הסליחה.

או דלמא חבדפדיה האקט אין גרויסען, והבוחר יבחר.
עכ''פ מיט'ן ח''ח און ווערען ניינציג האט עס נישט.

איך זע בכלל נישט וואס [tag]דולה ומשקה[/tag] וויל.
ער ווייסט פון א צווייטע מעשה, א צווייטע נקודה, מיט א צווייטע ליטווישע גדול, וואס האט אנגעטון תפילין דר"ת. און מתוך כך הגיע להנחה והחלטה אז אן אנדערע מעשה, מיטן אן אנדערן גדול, האט שוין נישט געקענט פאסירן.
לדעתי זענען ביידע מעשיות אמת.

---------

[tag]ליטוואק פון בודאפעסט[/tag] האקט סתם א טשייניק בנוגע רמ"פ. חב"דפדיה ברענגט אראפ א תשובה אין אג"מ, טא וואס זאגסטו אז זיי האקן סתם אין קאפ?!

אין אג''מ שטייט אז ער האט זיי געטראגען?

ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:ר' משה האט קיינמאל נישט אנגעטוהן רבינו תם'ס תפילין אין אמעריקא

רבי משה פיינשטיין שרייבט (אגרות משה כרך ו', או"ח חלק ד', סימן ט') בתוך א לאנגע אריכות פארוואס ער לייגט נישט קיים רבינו תם'ס, הגם אין רוסלאנד האט ער יא געלייגט ר"ת תפילין, און פון ווען ער האט זיי מער נישט געהאט מחמת ימי הזעם, האט ער מער נישט געלייגט, וויל ער האט געזוכט עפעס א ספעציעלע סארט, ובתוך דבריו שרייבט ער:
"וכשבאתי לכאן לא השגתי תפילין דר״ת מאלו המצוין שיהיו לפי דעתי אלא פעם אחד נזדמן לי להשיג תפילין דר״ת ישנים אבל טובים שלבשתים הרבה שנים עד שהוצרכתי לגונזם, ותפילין דרש׳׳י חמחוייבים השגתי שני פעמים ע״י אחד בא״י כפי מה שאמרתי שיעשו, אבל לא הטרחתי כל כך בשביל תפילין דר״ת דליכא חיוב ממש וגם לא חיוב דמנהג אף שאבא מארי זצ״ל הניח כל ימיו אבל לא נהג באופן שיתחייבו גם בניו מדין מנהג, וגם בשביל הוצאה גדולה וכו'".

אויף דעם ארויף האט איהם דער ליבאוויטשער רבי געשיקט רבינו תם'ס תפילין צוגעפאסט לויט אלע תנאים חומרות וכדו' וואס רבי משה האט געוואלט.

וואס זענען ר׳ משה׳ס חומרות אין תפילין איינער קען צוצייכענען?