קאווע שטיבל

ערד איז אין יודיש!

בן תמליון האט געשריבן:

יאנקל האט געשריבן:

איחוד פעלד האט געשריבן:אין דייטש איז א דאך דער טייטש פין roof, ווידער דער טייטש פין cieling איז "דעק".

א ceiling איז אין אידיש א דיל.

מיר דאכט זיך עס איז "סופיט".

מיר דאכט זיך אויך אזוי. אז דיל איז פאר - ערד

moti107 האט געשריבן:איך זע ס׳האט זיך דא אנטוויקלט א שמועס וועגן ווערטער וויל איך דא פרעגן עפעס וואס באדערט מיר שוין יארן.
יעדער noun וואס באציט זיך אויפן מענטש האט א לשון זכר און א לשון נקיבה.
למשל
טאטע מאמע
ברידער שוועסטער
זיידע באבע
פעטער מומע
שווער שוויגער
שוואגער שוועגערן
זון טאכטער
נעפיו ניס
חוץ.. אייניקעל! פארוואס??

נאך NOUNS וואס האט נישט עקסטער פאר זכרים און נקיבות..

קינד

ערד איז באמת ׳אדמה׳ אויף לשון הקודש. די װארט ׳דיל׳ דארף צו זײן Floor אויף אידיש.
http://online.ectaco.co.uk/main.jsp;jse ... urce=floor

http://yiddishdictionaryonline.com/

אבער למעשה ניצט מען עס פאר פלאר!

אבער למעשה ניצט מען עס פאר פלאר!

עקזעקטלי ס׳איז נישט דא א װארט דערפאר אין אידיש װאס מען נוצט װאס זאל פונאדערשײדען ציװישען floor and ground or soil.

וואו אזוי זאגט מען אויף אידיש אתגר? אדער אויף ענגליש challenge?

ווי אזוי זאגט מען אין ענגליש "נוסח?" די איבערטייטשער זאגן version, wording, style ס'איז אבער נישט...

version
narrative

איך גלייב אז דו ווייסט פון זיי און דו האסט עפעס א גוטס צו ערלקערן פארוואס זיי זענען נישט קיין ריכטיגע אפטייטשן?

ניין, איך בין באמת געווארן סטאק.

טאמבל סאס האט געשריבן:version
narrative

איך גלייב אז דו ווייסט פון זיי און דו האסט עפעס א גוטס צו ערלקערן פארוואס זיי זענען נישט קיין ריכטיגע אפטייטשן?

Narrative מיינט א דערציילונג (מעשה בלע"ז)

אפשר text

אויף דעם פירט דער פסוק אויס, אז אמאל ווען מ'וויל רעדן פון אן אנדער נוסח צו דער זעלבער ערציילונג קען מען אויך זאגן "אן אנדער נאראטיוו". הענס, נאראטיוו איז א סינאנים צו נוסח.

קענסטיך שוין זאגן story

כ'האב מיך אנגעשטויסן אין די ווארט, וואס קען צומאל געניצט ווערן אין ענגליש במקום "נוסח"

[left]liturgy[/left]

a form or formulary according to which public religious worship, especially Christian worship, is conducted.

תקרה מיין איך איז באלקן אין אידיש. רצפה מיינט אויסגעפלאסטערט, און איך מיין טאקע אז דער ווארט שטאמט טאקע פונעם רצפת בית המקדש. אויף אידיש רופט מען עס באלאטעס. טייל אידיש רעדנדע ניצן דאס ווארט גרונד פאר פלאר, און באמת ווייס איך נאך נישט וואס דער שורש פון פלאר איז

מ'זאגט פלימעניצע און פלימעניק אף דער אידישער שראך.

petergrifin האט געשריבן:עקזעקטלי ס׳איז נישט דא א װארט דערפאר אין אידיש װאס מען נוצט װאס זאל פונאדערשײדען ציװישען floor and ground or soil.

איך זעה נישט פארוואס דו זאגסט אזוי.

ערד-soil
פאדלאגע-floor
גרונט-ground (אויף דעם קען מען מחולק זיין)
אויף וואסערע גרונט האסטו עס געטון.
On what grounds did you do it.

גרונט מיינט יסוד, ממילא קען מען פרעגן אויף וואסארא גרונט. מ'קען אבער נישט אראפווארפן צום גרונט (אחוץ אויב מ'האלט נאך אינמיטן בויען און מ'ווארפט אריין אינעם גרוב). דער ריכטיגער ווארט איז באדן.

טאמבל סאס האט געשריבן:פרעגסט גוט. דער אמת איז אז אין תנ"ך טרעפט מען טאקע די ווארט כן אסאך מאל, אבער אייביג טייטשט עס - אזוי . ווצבש.
כן בנות צלפחד דוברות.
ויעש נח ככל אשר צוה אותו אלוקים - כן עשה. אבער קיינמאל נישט ווי אונז נוצן עס היינט - די פארקערטע פון "ניין"
איז וויאזוי פלעגן טאקע עמיצער ענטפערן פאזיטיוו ווען עמיצער האט אים געפרעגט א שאלה. ?
מען פלעגט איבערגיין אויפ'ן שאלה, און פשוט טוישן די ניגון פונעם ענטפער, און אראפנעמען די ה' פון די ווארט וואס האט רעפרעזענטירט די עיקר השאלה.
למשל - הידעתם את לבן בן נחור? ידענו! השלום לו? שלום!
התלכו עם האיש הזה? אלך!
האתה זה בני עשו? אני!
כאטשיג מ'טרעפט "הן לו יהי כדבריך" מיינט עס אבער נישט עכט יא! נאר מער א "נו" (הלוואי)
ובתרגום - ברם, לו יהי כפסגמיך
----
אין חז"ל געפינען מיר שוין הן און לאו.
כיון שחשכה אמרו להם בא השמש? אומרים הן!
ווי אויך זעען מיר - 'אין' און 'איני' (איז עס דען נישט אזוי?!)

דוכט זיך מיר אז עס איז נישטא קיין ווארט אויף ניין אויך נישט אין לשון המקרא.
איבעראשט ?
לאמיר אריינקלערן. די איידיע פון יא און ניין איז אן אינטארסאנטע. יא און ניין זענען נישט קיין געווענליכע ווערטער זיי ווערן געריפן אין גראמאטיק אינטערזשאנקשענס. זיי זענען פון די די זעלבע סארט ווערטער ווי אוי. ששש. פשי. וכדומה זיי זענען ווערטער וואס לאזן וויסן עפעס אנע דעם וואס די ווערטער מיינען עפעס זעלבסטשענדיג. ווען איך זאג יא טוה איך אנדייטן אז איך באשטעטיג עפעס אבער ס'ליגט נישט אין די ווארט "יא" וואס פונקטליך איך באשטעטיג די זעלבע מיט די ווארט "ניין" וואס איז אן אפשלאג אויסדרוק. ס'דוכט זיך מיר אז אין לשון המקרא איז נישטא קיין זעלבסשטענדיגע "ניין" די ווארט לא מיינט ענדרעש נישט אזויווי אין די פראגע פון התלך וועט די ענטפער נישט זיין א בלויזע לא נאר לא אלך ד.מ. אז די ענטפער וועט נישט זיין ניין נאר איך וועל נישט גיין. יעצט לעולם איז דאך די יא און ניין א געוואלדיגע ערפינדונג אין שפראך נישט צו דארפן איבערזאגן די באשטעטיגונג נאר באשטעטיגן די פראגע זעלבסט איז דאך די שאלה פארוואס אין לשון המקרא איז טאקע נישטא די ווערטער פון יא און ניין. און צום באמערקן אז אויך אין פיניש און וועלש זענען אויך נישטא קיין יא און ניין
די פונקטליכע ענטפער ווייס איך נישט אבער איך קען אנמערקן פארשידענע פראבלעמען וואס די יא און ניין ווערטער ברענגן מיט זיך מיט.
ערשטענס שאפט אסאך מאל די יא און ניין ענטפער א צוויידייטיגער ענטפער אזויווי די באקאנטע דוגמא אויף די פראגע, זאג נאר דו שלאגסט נישט דיין ווייב! וואס אויף דעם וועט די ענטפער יא זיין א צוויידייטיגע. יא איך שלאג יא. יא איך שלאג נישט.
צווייטענס קען זיין ס'האט צו טאן מיט א פסיכישער ענין ווי באקאנט איז לינגוויסטיג זייער א טיפער ענין און ס'האט אסאך צו טאן מיט לאגיק און פסיכילאגיע. עכ"פ א יא און ניין ענטפער שאפט א ריטעם פראבלעם וואס דאס מיינט אז די ענטפער יא און ניין באלאנסירט נישט די ריטעם פון פראגע און ענטפער און ס'גאנץ מעגליך אז פארן פארצייטישן העברעער איז די ריטעם געווען פילפאכיג וויכטיגער ווי די טעכנישקייט וואס ליגט אין די יא און ניין ענטפער. אויך איז מעגליך אז אין טאג טעגליכן שפראך איז דאס אפילו ביי די העברעער אויך גענוצט געווארן נאר דוקא אין געשריבענעם ווארט האט זיך אויסגעפעלט די ריטעם און די לשון המקרא שטעלט אונז נאר פאר די געשריבענעם ווארט און נישט די גערעדטע ווארט.

לכאורה איז יא דא א "לא" בזכות עצמו וואס מיינט פשוט'ערהייט ניין, דאס איז ביי שרה אמנו, ווי אברהם ענפערערט, לא, כי צחקת, וואס לא מיינט ניין.

ס'איז כעין לא צריכא פון חז"ל, וואס דארט איז גראדע א פלוגתא אין די מפרשים צו ס'איז ניין בעצם כגון לא, צריכא, אדער א נטפל צום צריכא, לא צריכא.

וואלווי האט געשריבן:לכאורה איז יא דא א "לא" בזכות עצמו וואס מיינט פשוט'ערהייט ניין, דאס איז ביי שרה אמנו, ווי אברהם ענפערערט, לא, כי צחקת, וואס לא מיינט ניין.

ס'איז כעין לא צריכא פון חז"ל, וואס דארט איז גראדע א פלוגתא אין די מפרשים צו ס'איז ניין בעצם כגון לא, צריכא, אדער א נטפל צום צריכא, לא צריכא.

וואס איך האב באהויפטעט איז אז אין לשון המקרא איז נישטא קיין יעס אר נא שאלה און אנדערע ווערטער עס איז נישט דא קיין זעלבסטשענדיגע יא אדער ניין אלס אן אנטווארט צו א פראגע. ווי געזאגט בין איך נישט זיכער איבער די ניין אויב ס'איז ווירקליך אזוי, אדרבה דאס וואלט איך געוואלט הערן פון א בקי בלשון המקרא. אינעם קונקערדאנציע איז שווער צו זוכן איבער אזא ווארט. הפנים מכח די ראיה וואס איר ברענגט מיר וואלט איך זיך נאכאלס פארעקשנט אז די לא דא איז נישט א זעלבסטשטענדיגע, און דאס קומט בכלל נישט אלס אן אנטווארט צו קיין פראגע נאר דאס איז א ווארט וואס דארף סותר זיין די ווארט פון שרה, און די לא דא וואלט נישט געקענט אפילו שטיין זעלבסטשטענדיג, אדרבה דאס איז א חלק פונעם זאץ לא כי צחקת, און אנדערע ווערטער נישט ניין פון די סארט זעלבסטשענדיגע ניין וואס מיר זוכן נאר ענדרעש לא נישט אזוי כי צחקת.

וואלט כדאי געווען זאלסט אביסעל מער אויסקלארן. דאס ווי די זאגסט אז יא און ניין טרעפט מען נישט אלס יא ניין פארזיך ביסטו גערעכט אפילו ביי לא כי צחקת, ווייל ס'איז מקושר מיט'ן צחקת, אבער אלס קאנטראסט מיט וואס די שרייבסט וועגען ניין/נישט למשל ביי התלך-לא אלך, דא איז לא כי צחקת טייטש ניין דוקא, און נישט, נישט.

אבער דיין באמערקונג עדיין במקומו עומד, ווייל יא און ניין זענען בעצם נישט זעלבשטענדיגע ווערטער.