קאווע שטיבל

כ'פארשטיי נישט די פאסינאציע מיט די קיום העולם. יבא בעל השור ויעמוד על שורו. דאס וועלט איז נישט מיינס זיך צו זארגן, און זארגן העלפט נישט קיין כי הוא זה. און אפי' ווען ס'זאל יא זיין בידי עפעס צו טוהן, ערעסט גערעדט, פארוואס זאל איינעם אינטערעסירן אויב די גאנצע וועלט גייט ארויף אין רויעך? א קאטאסטראפע איז בלויז א קאטאסטראפע ווען ס'זענען דא מענטשן צו עקספעריענסן די קאטאסטראפע. אבער אז ס'איז גאט'ס רצון צו מאכן א ריקאל אויפן גאנצן פלאנעט ערד מחוט ועד שרוך נעל און מקיים זיין טוב לו שלא נברא, אן דעם וואס א שבעה זיצער זאל איבערבלייבן, וואספארא רצון אדער נגיעה קען סיי ווער האבן דערקעגן?


ושבח אני את המתים שכבר מתו מן החיים אשר המה חיים עדנה.

לעיקוואד, ביזט גערעכט אז די זאכן "געשעהן", אבער דו זאגסט דאך אליין אז עס געשעהט דורך די פעולות פון די מענטשן וואס טוען עפעס דערצו, און דערפאר איז יא דא א מקום צו משער זיין ווי אזוי די זאכן וועלן זיך קייקלען לויט די פעולות וואס די מענטשן טוען היינט.

יואליש, זאגסט זייער גוט, איך האב זיך טאקע געווינדערט אויף די מענטשן וואס האבן פארקויפט זייער האב און גוטס ווייל די וועלט גייט חרוב ווערן פאריאר מאי 21, אויב די וועלט גייט סיי וויי חרוב ווערן וואס וועסטו טוהן מיט די געלט?

יואליש האט געשריבן:כ'פארשטיי נישט די פאסינאציע מיט די קיום העולם. יבא בעל השור ויעמוד על שורו. דאס וועלט איז נישט מיינס זיך צו זארגן, און זארגן העלפט נישט קיין כי הוא זה. און אפי' ווען ס'זאל יא זיין בידי עפעס צו טוהן, ערעסט גערעדט, פארוואס זאל איינעם אינטערעסירן אויב די גאנצע וועלט גייט ארויף אין רויעך? א קאטאסטראפע איז בלויז א קאטאסטראפע ווען ס'זענען דא מענטשן צו עקספעריענסן די קאטאסטראפע. אבער אז ס'איז גאט'ס רצון צו מאכן א ריקאל אויפן גאנצן פלאנעט ערד מחוט ועד שרוך נעל און מקיים זיין טוב לו שלא נברא, אן דעם וואס א שבעה זיצער זאל איבערבלייבן, וואספארא רצון אדער נגיעה קען סיי ווער האבן דערקעגן?


ושבח אני את המתים שכבר מתו מן החיים אשר המה חיים עדנה.

לדבריך וואס איז א נפק"מ אויב איינער שטארבט און זיין משפחה בלייבט לעבען? פארוואס וויל א מענטש בכלל בלייבען לעבען, נאר ווייל אנדערע גייען "נישט" שטארבען? הייסט עס אז דער מענטש וואס שטארבט און עס ארט אים אז ער שטארבט איז ער פשוט א אומפארגינער אז אנדערע בלייבען יא לעבען, און ווען זיי שטארבען מיט אים וואלט אים נישט אנגעגאנגען?

לדעתי וואלט איך געזאגט אז דער רצון צו בלייבען לעבען איז אייביג דא. אפילו איך זאל בלייבען דער איינציגסטער אויף דער וועלט, עס איז אינסטאלירט אין דער מענטש און אין אלע ברואים און האט נישט מיט קיין חשבונות אדער לאגיק. ווי די ראשונים וואלטען עס גערופען, דער "נפש הבהמי" וויל דאס. ווי דער רמב"ן זאגט עס לגבי דער אהבה פין א טאטע צו א זוהן אז ער האט נישט מיט שכל, פונקט ווי א בהמה זארגט זיך פאר די קינדער.

חוץ מזה, איז עס א פראבלעם, ווייל כמעט יעדעס מענטש לייגט אריין א שטויס מיט יגיעה פין אינוועסטמענטס אין דער עתיד, און טאמער ווייסט מען אז דער גאנצע געשעפט בלייבט ממילא נישט, נעמט עס אוועק דער רצון און חשק פין ווייטער אנגיין. אוודאי וויל איך ווייטער עסען וכו', אבער וואס דארף איך מיך אנמיטשען און מגדל זיין קינדער ווען אלעס גייט פיייפען ממילא. אדער אינוועסטען שווייס אין בלוט צו מאכען ריווח אין אפאר יאר, ווען עס קען זיין אז עס וועט נישט קומען.

לעיקוואד האט געשריבן:אינטרעסאנט ווי יעדער איינער שאצט אפ אז דער עתיד גייט זיין לויט ווי ער וואלט געוואלט עס זאל זיין און לויט די ספעציפישע פראבלעמן וואס ער האט.

מורי ורבותי, דער עתיד איז נישט א זאך וואס "געשעהט", עס איז א זאך וואס מען מאכט. יעדער איינער זאל זעהן ביי זיך וואס זענען די חלקים וואס ער האלט מדארף משנה זיין פאררעכטן אדער טוישען און פראבירען צו טוהן אין דער ריכטונג, כל חד לפום שיעורא דיליה. (מצד דעם איז טאקע ריכטיג אז ברעסלעבער זעהט דער עתיד אז אלע וועלען זיין ברעסלבער, און יואליש קלערט אז אלע וועלן ווערן יואליש'ן, וכו'.. ווייל אויב ארבעטן זיי טאקע אין דער ריכטונג, איז מעגליך אז דאס זאל געשעהן).

פון רעדן בדרך נביאות והשערה וועט גארנישט געשעהן, אבער יעדער הערכה וואס איינער זאגט דא וועט געשעהן זאל ער וויסען דאס האט א השפעה אויף וואס געשעהט טאקע.

די נקודה איז אייזן שטארק, זעלטן אז איך זאל אזוי מסכים זיין מיט לעקוואד,
יודשקייט וועט ווייטער בליען, עס וועלן ווייטער אויסוואקסן ערליכע אידן יראים ושלמים, אבער ווענט זיך ביי וועם..

לעיקוואד האט געשריבן: (למתפלספים מבינינו: דא קריכט מען אריין אין טיפע פאראדאקסען און אבסורדען וואס קומט ארויס פון פארזעהן דער עתיד, ואכמ"ל).

אויב פארשטיי איך וואס דו האסט געמיינט צו שרייבען, איי דיסאגרי.

שמעקעדיג האט געשריבן:רוב ווילי איינוואינער זענען קלאר "נישט" העכסט צופרידן. פון א געוואלד מיט מענטשן מיט וועמען כ'האב גערעדט זענען נאר איינס אדער 2 געווען צופרידן, ס'איבריגע באהאלטן זייערע פראבלעמען, און שטעלן אן א פרייליך פנים בחיצוניות.

כ'האב שוין דאס אמאל מסביר געווען פאר "בדחן".

איך ווייס נישט פארוואס דו האסט מיר דא מזכיר נשמות געווען...

מיין מיינוג, עס אמת אז אלעס אין יודשקייט שטייט היבש נידריגער ווי עס איז געווען אמאל, אבער לגבי די פרט ווייס איך נישט צו ביסט גערעכט,

איז מען אמאל געווען מער צופרידען ווי היינט?
קימט די אומציפרידענהייט טאקע פינעם חסידות חלק?
אדער עס קימט ווייל יענער האט א שענערע באגאבא/ווייב/הויז/קאר/ביזנעס/שייטל/געלט/ביהמ"ד/אויסזען/אפיס/קינדער/קליידער/שידוכים, אא"וו??

איך האב עס שוין געשריבען דא עטליכע מאל און לענגערע אשכולות, אונזער סאסייעטי פראבלעם איז א אייגן פאברעצירטע פראבלעם, אוןעס קימט ווייל עס איז דא א וומסב"ג/ב"פ/מאנסי/קר"/לעקוואד, אא"וו, אלמלא מען וועט זיך מער צושפרייטען און מען וועט נישט אזוי וואונען און נאז איינער פינעם צווייטען, און מען וועט נישט קויפן א S W קלייד פאר די שכנ'טע, וועט יודשקייט אסאך זיסער ווערן.