נשלח: פרייטאג פעברואר 14, 2014 12:11 pm
עס איז דא א ספר אוצר מדרשים, (מקען עס טרעפן אויף היבראָ באָקס) וואס ברענגט די מעשה מיט שמעון כיפה אזוי, אז ער איז געווען א גרויסע חכם, און די נוצרים האבן נישט אויסגעהאלטען אז עס געפונט זיך ביי כלל ישראל אזא גרויסע חכם און נישט ביי זיי, שמעון האט געוויסט דערפון, איז ער געגאנגען ביום הושענה רבה אויפ'ן הר הזיתים און אנגעהויבן רעדן מיט די ראש הנוצרים, און ער האט זיי מנצח געווען אין אלע חכמת, און זיי האב'ן איהם נישט געקענט אפ-פרעגן, און ווי נאר זיי האבן געזעהן זיין גרויסע חכמה, האבן זיי געזאגט, "מיר קענען נישט לאזן אז אזא חכם זאל זיין ביי די אידען און נישט ביי אונז", און זיי האבן איהם גלייך פארכאפט, און אנגעהויבן מסביר זיין אז ער זאל אריבער קומען צו זיי, ווייל כלל ישראל איז מתמעט רח"ל, אבער מיר זענען אזוי גרויס און גוט, ממילא קום אריבער וועסטו האב'ן א פיינע עולם הבא, און פארשטייט זיך אז ער האט זיי אפגעזאגט.
זיי האבן געזעהן אז מיט גוט'ן גייט עס נישט, האבן זיי איהם געסטראשעט אז זיי וועל'ן איהם הארגענען און אויך אלע אידען ביז קיינער וועט נישט בלייבן לעבן רח"ל.
האט ער זיי געזאגט "הכל בידי שמים" און דער אייבישטער וועט שוין העלפן.
למעשה האבן זיי אנגעהויבן הארגענען אידען רעכטס און לינקס, און דער עולם איז זיך געקומען בעטן ביי שמעון אז ער זאל רחמנות האבן, און נאכגעבן זייער פארלאנג, און פארשטייט זיך ער האט נישט געהאט קיין ברירה און איז אריבער צו זיי.
ער האט עס אבער געטוען זייער קלוג, ער האט זיי געבעטן מען זאל איהם אהערשטעלן א ריזיגע מגדול וואו ער זאל זיך קענען איינשפארן פאר די איבריגע צייט פון זיין לעבן, און זיין אפגעשיידט פון מענטשען, ער האט אנגעגעבן אז ער מוז דאס האבן כדי ער זאל נישט ווערן מבולבל פון זיין חכמה, און מען זאל איהם נישט צורעדן צו א אנדערע גלויבן,
אזוי אויך האט ער געבעטן אז יום שישי וויל ער נישט עסן קיין פלייש, ווייל און דער טאג איז ישו געהארגעט געווארן, אזוי אויך וויל ער נישט טרונקען קיין וויין קיינמאל, אלס צער פאר די הריגה פון ישו, אויך האט ער זיי אנגעזאגט מיט חכמה אז מען זאל מער נישט צורעדן קיין שום איד צו טוישן זיין גלויבן, ווייל אז יא וועלען זיי מבלבל זיין און קומען זאגן אז די נוצרישע גלויבן איז נישט ריכטיג, ממילא נאר איינער וואס קומט מרצונו הטוב זאל מען אנ-נעמען, און אויך נאר נאך דרייסיג טעג אז ער זאל זיין זיכער ביי זיך, און אזוי וועט מען זיין פארזיכערט אז מען וועט נישט קאלט מאכן די גלויבן.
למעשה איז ער געווען אין דעם מגדול, און מתקן געווען גרויסע זאכן, און אין יענע צייט האט ער געשריבן אסאך פזמונים פאר כלל ישראל, און ער האט געשריבן אזוי;
"דעו בית ישראל המאמינים בה' ובתורתו התמימה כי הוא תורת אמת וישראל נקראים נחלתו, אני שמעון כיפא הסובל באהבתו כל הצרות רעות ורבות, כי אני יודע האמת והשקר, הנה תקבלי ממני הפיוטים שעשיתי כדי שימחול השם לי ולכם, כי כל מה שעשיתי עשיתי בשביל שלומכם ולישועתכם.
און מען האט דאס געוויזן פאר די ראשי ישיבות און פאר די סנהדרין און זיי האבן אלע געזאגט אז עס איז זייער שיין און ראוי אז די חזנים זאלן דאס זאגן ביי זייערע תפילות, און ער ענדיגט צו "ועוד עד היום נוהגים לאומרם כל שבת ושבת. און דער מגיה לייגט צו "רמז על תפילת נשמת סל חי שמיוחס ג"כ לר"ש כיפא.
זיי האבן געזעהן אז מיט גוט'ן גייט עס נישט, האבן זיי איהם געסטראשעט אז זיי וועל'ן איהם הארגענען און אויך אלע אידען ביז קיינער וועט נישט בלייבן לעבן רח"ל.
האט ער זיי געזאגט "הכל בידי שמים" און דער אייבישטער וועט שוין העלפן.
למעשה האבן זיי אנגעהויבן הארגענען אידען רעכטס און לינקס, און דער עולם איז זיך געקומען בעטן ביי שמעון אז ער זאל רחמנות האבן, און נאכגעבן זייער פארלאנג, און פארשטייט זיך ער האט נישט געהאט קיין ברירה און איז אריבער צו זיי.
ער האט עס אבער געטוען זייער קלוג, ער האט זיי געבעטן מען זאל איהם אהערשטעלן א ריזיגע מגדול וואו ער זאל זיך קענען איינשפארן פאר די איבריגע צייט פון זיין לעבן, און זיין אפגעשיידט פון מענטשען, ער האט אנגעגעבן אז ער מוז דאס האבן כדי ער זאל נישט ווערן מבולבל פון זיין חכמה, און מען זאל איהם נישט צורעדן צו א אנדערע גלויבן,
אזוי אויך האט ער געבעטן אז יום שישי וויל ער נישט עסן קיין פלייש, ווייל און דער טאג איז ישו געהארגעט געווארן, אזוי אויך וויל ער נישט טרונקען קיין וויין קיינמאל, אלס צער פאר די הריגה פון ישו, אויך האט ער זיי אנגעזאגט מיט חכמה אז מען זאל מער נישט צורעדן קיין שום איד צו טוישן זיין גלויבן, ווייל אז יא וועלען זיי מבלבל זיין און קומען זאגן אז די נוצרישע גלויבן איז נישט ריכטיג, ממילא נאר איינער וואס קומט מרצונו הטוב זאל מען אנ-נעמען, און אויך נאר נאך דרייסיג טעג אז ער זאל זיין זיכער ביי זיך, און אזוי וועט מען זיין פארזיכערט אז מען וועט נישט קאלט מאכן די גלויבן.
למעשה איז ער געווען אין דעם מגדול, און מתקן געווען גרויסע זאכן, און אין יענע צייט האט ער געשריבן אסאך פזמונים פאר כלל ישראל, און ער האט געשריבן אזוי;
"דעו בית ישראל המאמינים בה' ובתורתו התמימה כי הוא תורת אמת וישראל נקראים נחלתו, אני שמעון כיפא הסובל באהבתו כל הצרות רעות ורבות, כי אני יודע האמת והשקר, הנה תקבלי ממני הפיוטים שעשיתי כדי שימחול השם לי ולכם, כי כל מה שעשיתי עשיתי בשביל שלומכם ולישועתכם.
און מען האט דאס געוויזן פאר די ראשי ישיבות און פאר די סנהדרין און זיי האבן אלע געזאגט אז עס איז זייער שיין און ראוי אז די חזנים זאלן דאס זאגן ביי זייערע תפילות, און ער ענדיגט צו "ועוד עד היום נוהגים לאומרם כל שבת ושבת. און דער מגיה לייגט צו "רמז על תפילת נשמת סל חי שמיוחס ג"כ לר"ש כיפא.