מעגן פרויען גיין אין תפילין וציצית?

[לעיקוואד]

יעצט צוריק צו הוגה'ס שאלה, וואס איז טאקע נשתנה מצוות תפילין ( וציצית) אז מען טרעפט נישט פרויען זאלען נזהר זיין דערין, משא''כ אנדערע מצוות שהזמן גרמא. איז לכאורה האט דאס צוטוהן מיט די מזל וואס געוויסע מצוות האבען איבער אנדערע. די עיקר מצוות תפילין איז דאך גיין אזוי אגאנצע טאג, און די תירוץ פון גוף נקי וכו איז א תירוץ לאחר המעשה, נאר מאיזה סיבה שיהיה האט מען אנגענומען אז דאס איז א מצווה וואס דארף א געוויסע מדרגה, און כמה דורות שלא הניחו בכלל כמעט כידוע. איז למעשה איז איינגעפירט געווארען אז דאס גייט מען ביים דאווענען אין שוהל, און וויבאלד ביי פרויען איז נישטא די סארט מושג פון גיין אין שוהל דאווענען באותו צורה, איז קיינמאל איינגעפירט געווארען אז זיי זאלן דאס גיין.

[לעיקוואד]

ולפי סברא זו היינט וואס מיידלעך דאווענען באופן ובשעה קבוע בבית ספר שלהם, חזר הדין אז זיי קענען לייגן טלית און תפילין, ויפה הורה הרב הנ''ל.

[נולד מאוחר]

הוגה די האסט פארמעקט אינטען פונעם בילד?
failedmessiah.typepad.com/.a/6a00d83451b71f69e201a51169d44a970c-popup

[לעיקוואד]

הרב שעכטער'ס צושטעל צו ערקתא דמסאני און הרב סאלעווייטשיק'ס הגדרה וואס ער ברענגט, איז מאדנע עד למאד. מען קען פארשטיין אז מען זאל אסר'ן א דבר המותר לצורך השעה, אדער מנהיג זיין גדרים וסייגים שונים. אבער צו אסר'ן א מצווה וועגן דעם איז שוין ממש מאדנע און דאס קומט בכלל נישט אריין. די צושטעל צו די צדוקים הייבט זיך נישט אן כמובן ווייל דארט רעדט זיך נישט פון חומרות אין מצוות נאר פון מחלוקת וואס זיי האבען זיך געקריגט מיט די חכמים אויף די מסורת און פרטי ההלכות ואינו ענין כלל לזה.
אויב שוין האט דאס א דמיון צו יאיר'ס צושטעלעכצער, פון גיין אין כותל ( וואס איז נישט קיין מצווה) אדער פון דער מהר''י ששפורט וועגן ברכת כהנים (שלא נתקבלה דעתו להלכה, ודלא כדמשמע לקוראי ספר על הגאולה ועל התמורה). אבער נאכאלץ אינו ענין. וויבאלד דער גאנצער טענה דא איז צירקולאר. קודם איז מען מחליט אז פרויען לייגן תפילין איז אן עוולה, און ממילא דער וואס טוהט עס איז א מהרס וואס מען דארף טוהן פארקערט. ואינו דומה צו ברכת כהנים פון כת שץ למשל וואס האבען געטוהן אנדערע פראבלעמען חוץ דער עצם ברכת כהנים.

[דענקער]

איך האב זיך גע'חידוש'ט פארוואס די געשיכטע וואס האט אויפגעשאקעלט די בלאגאספער האט גענומען אזוי לאנג אנצוקומען אהער אין שטיבל.

דא איז די בריוו וואס הרב תולי הארשטארק, פרינציפעל אין ס.א.ר. היי סקול האט געשריבן פאר די עלטערן צו מסביר זיין זיין באשלוס צו לאזן מיידלעך לייגן תפילין.

[יאיר]

פאר מיר איז זייער אינטערעסאנט דער גאנצער שערוריה, ווייל דאס ווייזט אויף די טיפע פסיכאלאגישע געברויך וואס יעדער מענטש האט פאר עפעס אויטאריטעט אין זיין לעבן. רב שעכטער ווייסט גאנץ גוט אז אויב מען נעמט די מהלך פון רבנו זצ"ל ביז צום סוף קען מען דערמיט זיך אן עצה געבן מיט פינף און ניינציג פראצענט קאנפליקטן צווישן מאראל און הלכה. און דאס איז וואס באדערט אים. איינמאל דו וועסט רעדוצירן די גאנצע הלכה אז עס זאל שטימען אזוי שיין מיט אונזער מאראל, וואס דארפסטו הלכה, קענסט דאך סתם זיין מאראליש. די זעלבע זאך איז געווען מיט רבנו זצ"ל, ווען ער האט געהאלטן די דרשה וואס די עמי האט געדרוקט מיט עטליכע וואכן צוריק, ווי מ'זעט אז מיט זיין גאנצע אויפגעקלערטקייט, ווען מען האט געצויגן דעם שטריקל אביסל צו ווייט, און ער האט איינגעזען ווי זיין אייגענע מהלך דארף אים פירן, האט ער פלוצלינג צוריקגעצויגן און געווארן א סאטמארער פונדאמענטאליסט. talk about cognitive dissonance.

[היימישער ליטוואק]

יעצט צוריק צו הוגה'ס שאלה, וואס איז טאקע נשתנה מצוות תפילין ( וציצית) אז מען טרעפט נישט פרויען זאלען נזהר זיין דערין, משא''כ אנדערע מצוות שהזמן גרמא. איז לכאורה האט דאס צוטוהן מיט די מזל וואס געוויסע מצוות האבען איבער אנדערע. די עיקר מצוות תפילין איז דאך גיין אזוי אגאנצע טאג, און די תירוץ פון גוף נקי וכו איז א תירוץ לאחר המעשה, נאר מאיזה סיבה שיהיה האט מען אנגענומען אז דאס איז א מצווה וואס דארף א געוויסע מדרגה, און כמה דורות שלא הניחו בכלל כמעט כידוע. איז למעשה איז איינגעפירט געווארען אז דאס גייט מען ביים דאווענען אין שוהל, און וויבאלד ביי פרויען איז נישטא די סארט מושג פון גיין אין שוהל דאווענען באותו צורה, איז קיינמאל איינגעפירט געווארען אז זיי זאלן דאס גיין.

[tag]לעיקוואד[/tag]
אפשר אדרבה, היא הנותנת, וויבאלד מצוות תפילין איז גווען רופפת פאר א גוויסע תקופה, כדמשמע מתוספות וכמבואר בסמ"ג, און עס איז קוים צוריקגשטעלט גווארן ממילא האט זיך דאס נישט "אריינגכאפט" צווישן די פרויען בשונה מנטילת לולב וישיבת סוכה ותקיעת שופר.

[לעיקוואד]

היימישער, כעין זה נכלל בדברי, ואפשר לשער ככה או ככה, ומדי השערה לא יצא.
אגב כ''ז שייך רק אם נאמר שפוטר נשים הוא פשוט משום מעשהז''ג. אמנם יש שנתנו טעמים אחרים ולימודים מיוחדים לפטור נשים מתפילין דאתקש לת''ת וכדומה, ולפ''ז אין כאן שאלה בעצם.

[היימישער ליטוואק]

מה הקשר למקור של הלימוד?

[לעיקוואד]

כי אם יש מקור אחר לזה שנשים אינם בתפילין א''כ שוב אינו דומה לשאר מעשהז''ג ואין צריך לבקש טעם למה נתייחד תפילין שאין נוהגות לקיים, שהטעם פשוט דכאן לא שייך למען תהיה תורת ה' בפיך משא''כ בשאר מצוות.

[לעיקוואד]

[tag]לעיקוואד[/tag], הרב שעכטער באציט זיך נישט צו די ארטאדאקסן וועלכע לייגן תפילין, נאר צו די קאנסערוואטיוון וואס ביי זיי איז עס געווארן ווי א סימבאל. אן ארטאדאקסישער רב מעג נוצן די כפירה פון די קאנסערוואטיוון ווי א הנחה קדומה.

איר זענט גערעכט אז דאס איז זיין טענה. נאכאלץ איז ער נישט גערעכט. דער וואס האט מחליט געווען אז דאס איז א 'סימבאל' פון קאנסערוועטיוו, און אז דאס ברענגט ארויס די כפירה זייערע, איז הרב שעכטער, נישט די קאנסערוועטיווים. ער איז זיך נישט מתנגד למשל צום גיין א געוויסע סארט הויזען וואס קאנסערוועטיוס גיין אויך, ווייל ער זעהט נישט אז דאס זאל זיין א 'סימבאל ' זייערע, נאר סתם א פראקטישע זאך וואס מען טוהט היינט. די זעלבע לגבי לייגן תפילין, איז בעצם א נוטראלער זאך וואס מען קען פארשטיין סתם אלץ א חילוק וויבאלד נשים גיין אין שולע וכדומה. נאר ער איז מחליט דאס צו זעהן אלץ א שלעכטער זאך.

[לעיקוואד]

נאר וואס, עס איז דאך נישט באמת דא א יסודישער חילוק באמונות ודעות צווישען ( מאדערן) ארטאדאקס און קאנסערוועטיו. און מאיזה סיבה האט שעכטער מחליט געווען אז עס מוז זיין א חילוק, אז ער איז ח''ו נישט קאנסערוועטיו. דארף מען זוכען וואס איז די חילוק. איז ביז יעצט האט ער געוואוסט אז קאנסערוועיווען לייגן תפילין און ארטאדאקסען נישט. איז יעצט דארף מען זיך שלאגען אויף דעם כאילו שהוא מיסודי הדת.
הה''ד, צירקולאר ריזאנינג.

[היימישער ליטוואק]

נאר וואס, עס איז דאך נישט באמת דא א יסודישער חילוק באמונות ודעות צווישען ( מאדערן) ארטאדאקס און קאנסערוועטיו. און מאיזה סיבה האט שעכטער מחליט געווען אז עס מוז זיין א חילוק, אז ער איז ח''ו נישט קאנסערוועטיו. דארף מען זוכען וואס איז די חילוק. איז ביז יעצט האט ער געוואוסט אז קאנסערוועיווען לייגן תפילין און ארטאדאקסען נישט. איז יעצט דארף מען זיך שלאגען אויף דעם כאילו שהוא מיסודי הדת.
הה''ד, צירקולאר ריזאנינג.

איך מיין אז דאס איז דיין ערשטע פוסט דא אויף ק"ש וואו דו ביסט פשוט פעקטועלי אומגערעכט און דאך שרייבסטו מיט אזא זיכערקייט.
דוכט זיך אז דו האסט קיינמאל נישט שטודירט די יסודות פון דעם קונסערוואטיווער מאוומענט.
רבי משה, למשל, איז דאך בעצם גווען דער מורה הוראה פאר אלע מ.א. און קונסערוואטיוו איז ביי אים גווען אזוי ווי ציונות ביי סטמאר...

[לעיקוואד]

סאו ר משה האט אזוי געזאגט. איר ווייזט נאכנישט מיט וואס זייער אמונה איז אנדערש פון ארטאדאקס. דאס אז ר משה האט אזוי געטראכט איז נישט קיין טענה אויף וואס איך זאג. אדרבה זיי מסביר אין וועלכע פון די יסודות עיקריים די קאנסערוועטיווען זענען מחולק מיט די ארטאדאקסען.
ציונות ביי סאטמר איז טאקע א גוטער משל אז איינער קען שרייען חי וקיים ביסט א כופר און דאך ווייסט יעדער אז עס איז נישט אמתדיג דא א חילוק אין עיקרי הדת.

[היימישער ליטוואק]

Dear Rabbi,
I read the response you presented on this site about the difference between Orthodox and Conservative Judaism, but I'm still not fully clear on this matter. One Orthodox mentor told me that the crux of the difference is that Conservative Jews do not believe the Torah to be the word of G-d. Is this the case?

Quoting your column's response, I read, if "the distance between rightwing Conservative and leftwing or liberal Orthodox is sometimes not too great," then what exactly is the distinction that keeps Conservatism from being just another flavor of Orthodox?

I need these answers to help me understand so that I can move forward in defining the way I wish to continue learning and observing.

Thank you,
Liz

Answer

Dear Liz

Conservative Judaism believes that the Torah was revealed by God. Most Conservative Jews do not believe that every letter in the Torah is literally the word of God, in contrast with the Orthodox community that believes this to be so. That does not take any authority away from the Torah, since it has been sanctified by the Jewish people for thousands of years and therefore the Written Torah, as interpreted by the Oral Torah, lays the foundation for the development of halakhah. (Jewish Law). This authority is what Rabbi Joel Roth calls the "grundnorm". See his excellent book The Halakhic Process, A Systemic Analysis, published by J.T.S. in N.Y. in 1986. See also Chapter Three of Rabbi David Golinkin's booklet Halakhah for our Time which highlights the various interpretations for the need to observe halakhah, (published by the United Synagogue in 1991 and since then translated into Hebrew and Russian, and obtainable on our website: http://www.schechter.edu). See also Emet Ve-emunah, Statement of Principles of Conservative Judaism, published by the Jewish Theological Seminary and the Rabbinical Assembly in 1988.
The Schecter Institutes
http://www.schechter.edu/AskTheRabbi.aspx?ID=445

[היימישער ליטוואק]

Dear Rabbi,


What is the conservative view on abortion? And on gay congregants who do not flaunt their gayness? And what is the opinion on divorce for Jews?



Answer

Your questions are very broad. I will answer briefly and you can write us again if there are specific aspects you would like us to address.

Conservative Judaism is a halakhic (based on Jewish law) movement. As such, it cannot condone abortion, as life is a foremost value, except in cases in which halakhah allows it, that is danger to the life of the mother (responsa over the years, consider the physical and psychological welfare of the mother).

We welcome gay congregants to our communities. We allow them to receive honors in the synagogue. We do not, however, marry two people of the same sex, as kiddushin (betrothal) is reserved according to Jewish law for two people of the opposite sex. Some rabbis perform "commitment ceremonies" so that the gay couple feels it has community recognition of their relationship.
Divorce is mentioned already in the Bible. Even though efforts should be made to save a marriage if possible, it is a legitimate option when a marriage fails.

http://www.schechter.edu/AskTheRabbi.aspx?ID=200

[לעיקוואד]

דאס איז אלעס געשפילט מיט ווערטער. ריווילד ביי גאד ליעטערעלי די ווארד או גאד א נפקא מינא נאר פאר טעאלאגענס. למעשה פירען זיי זיך אויף אן אופן וואס נעמט אן אז די תורה איז מן השמים און זענען געבינדען צו הלכה. אזויווי עס שטייט קלאר אין די תשובות וואס דו ביסט מעתיק. איך ווייס נשיט וואס מער איז עיקרי הדת. פונקטליך וויאזוי מען פארשטייט נבואה און תורה מן השמיים איז אלעס טעאריעס בעלמא. (דער לשו חוץ מאות אחת ואס איר זענט מצטט איז נישט ריכטיג לעניינו כידוע לכל מי שעסק פעם בסוגיא, יעדער וואס וועט אריינקרכען אין הגדרת הנבואה בדעת הראשונים וכו' וועט אנקומען צו פארשידענע סארט טעאריעס, ואין זה משנה למעשה). טאקע זענען מער מקיל און נעמען זיך מער אויף די פלייצע, אבער אין זה הבדל יסודי אלא כמותי.
די תשובה לגבי געי וואס איר ברעגנט איז דאך ממש קלאר ארויס ווי ער איז געבונדען צו הלכה. און ער וועט נשיט מאכען קיין קידושין פאר א געי קאפל טאקע ווייל ע"פ הלכה איז נישטא אזא מושג. נאר ער האט אן ענין מקרב זיין אויך געי מענטשען צו אידישקייט קען ער באשטיין אפשר צו מאכען עפעס א צערעמאניע וואס ער זאגט קלאר אז דאס האט נישט קיין תוקף ע"פ הלכה. דאס איז גאנץ א מסתבר'דיגע מהלך. אוודאי ער גייט נישט מיט קיין קנאות אז ווער עס איז געי דארף מען שפייען, נו איז דאס שוין ווי דער חילוק פון סאטמער און אגודת ישראל.

[לעיקוואד]

http://www.icsresources.org/content/pri ... ciples.pdf

[justify]REVELATION

Conservative Judaism affirms its belief in revelation, the uncovering of an external source of truth
emanating from God. This affirmation emphasizes that although truths are transmitted by
humans, they are not a human invention. That is why we call the Torah torat emet. The Torah's
truth is both theoretical and practical, that is, it teaches us about God and about our role in His
world. As such, we reject relativism, which denies any objective source of authoritative truth. We
also reject fundamentalism and literalism, which do not admit a human component in revelation,
thus excluding an independent role for human experience and reason in the process.

The nature of revelation and its meaning for the Jewish people, have been understood in various
ways within the Conservative community. We believe that the classical sources of Judaism
provide ample precedents for these views of revelation.

The single greatest event in the history of God's revelation took place at Sinai, but was not
limited to it. God's communication continued in the teaching of the Prophets and the biblical
Sages, and in the activity of the Rabbis of the Mishnah and the Talmud, embodied in Halakhah
and the Aggadah (law and lore). The process of revelation did not end there; it remains alive in
the Codes and Responsa to the present day.

Some of us conceive of revelation as the personal encounter between God and human beings.
Among them there are those who believe that this personal encounter has propositional content,
that God communicated with us in actual words. For them, revelation's content is immediately
normative, as defined by rabbinic interpretation. The commandments of the Torah themselves
issue directly from God. Others, however, believe that revelation consists of an ineffable human
encounter with God. The experience of revelation inspires the verbal formulation by human
beings of norms and ideas, thus continuing the historical influence of this revelational encounter.

Others among us conceive of revelation as the continuing discovery, through nature and history,
of truths about God and the world. These truths, although always culturally conditioned, are
nevertheless seen as God's ultimate purpose for creation. Proponents of this view tend to see
revelation as an ongoing process rather than as a specific event.[/justify]

The Indispensability of Halakhah

Halakhah consists of the norms taught by the Jewish tradition, how one is to live as a Jew. Most
Jewish norms are embodied in the laws of the Bible and their rabbinic interpretation and
expansion over the centuries, but some take the form of customs, and others are derived from
the ethical ideals which inform the laws and customs and extend beyond them (lifnim m'shurat
hadin). Since each age requires new interpretations and applications of the received norms,
Halakhah is an ongoing process. It is thus both an ancient tradition, rooted in the experience and
texts of our ancestors, and a contemporary way of life, giving value, shape, and direction to our
lives.

For many Conservative Jews, Halakhah is indispensable first and foremost because it is what the
Jewish community understands God's will to be. Moreover, it is a concrete expression of our
ongoing encounter with God. This divine element of Jewish law is understood in varying ways
within the Conservative community, but, however it is understood, it is for many the primary
rationale for obeying Halakhah, the reason that undergirds all the rest.

Other considerations, however, complement the theological basis for Halakhah. It is a means of
identifying and preserving the Jewish people and its traditions. It trains and sharpens the moral
conscience of individuals and society by presenting cases for consideration and teaching Jews
how to think about them morally. It establishes minimal standards of behavior and gives ideals
concrete expression. In addition to shaping the content of moral standards in these ways,
Halakhah helps to motivate obedience to them — not, as in generations past, through legal
enforcement (except, in some measure, in Israel) — but by establishing a set of goals which has
both divine and social authority. Halakhah thus establishes a structure of rules to govern human
interactions.

Halakhah shapes our relationship to God. It affords us symbols by which we together can learn
and express piety, including the linguistic symbols of prayer, specific forms of clothing, and the
study of sacred texts. The religious base of Halakhah makes it a far more comprehensive guide
for life than any secular system of rules. Ultimately, as the prayerbook reminds us twice each day,
Halakhah is God's gift to us, an expression of God's love. Similarly, our adherence to Halakhah is
an act of love for God on our part. It is, in fact, the primary way in which God and the Jewish
people exhibit their love for each other.

For all these reasons, Halakhah in its developing form is an indispensable element of a traditional
Judaism which is vital and modern. Halakhah is not the entirety of our Jewish identity; Judaism
includes the ethical and theological reflections embodied in its lore (aggadah), a history, a
commitment to a specific land and language, art, music, literature, and more. Judaism is indeed a
civilization in the fullest sense of the term. But Halakhah is fundamental to that civilization.

Tradition and Development in Halakhah

The sanctity and authority of Halakhah attaches to the body of the law, not to each law
separately, for throughout Jewish history Halakhah has been subject to change. Reverence for
the tradition and concern for its continuity prevented rash revision of the law, but Jewish practice
was modified from time to time. Most often, new interpretation or application of existing
precedents produced the needed development; but sometimes new ordinances were necessary.
Sometimes, as in the education of girls and the creation of the Simhat Torah festival, the changes
occurred first in the conduct of the rabbis or the people and only then were confirmed in law.

The rabbis of the Mishnah, the Talmud, and the Midrash recognized that changes had occurred
and that they themselves were instituting them. They took pains to justify the legitimacy of
rabbis in each generation applying the law in new ways to meet the demands of the time. They
pointed out that the Torah itself requires such judicial activity, a mandate which they interpreted
broadly to include, at times, even outright revisions of the law. Each individual cannot be
empowered to make changes in the law, for that would undermine its authority and coherence;
only the rabbinic leaders of the community, because of their knowledge of the content, aims, and
methods of Halakhah, are authorized by Jewish tradition to make the necessary changes,
although they must keep the customs and needs of the community in mind as they deliberate.

We in the Conservative community are committed to carrying on the rabbinic tradition of
preserving and enhancing Halakhah by making appropriate changes in it through rabbinic
decision. This flows from our conviction that Halakhah is indispensable for each age. As in the
past, the nature and number of adjustments of the law will vary with the degree of change in the
environment in which Jews live. The rapid technological and social change of our time, as well as
new ethical insights and goals, have required new interpretations and applications of Halakhah to
keep it vital for our lives; more adjustments will undoubtedly be necessary in the future. These
include additions to the received tradition to deal with new circumstances and, in some cases,
modifications of the corpus of Halakhah.

While change is both a traditional and a necessary part of Halakhah, we, like our ancestors, are
not committed to change for its own sake. Hence, the thrust of the Jewish tradition and the
Conservative community is to maintain the law and practices of the past as much as possible,
and the burden of proof is on the one who wants to alter them. Halakhah has responded and
must continue to respond to changing conditions, sometimes through alteration of the law and
sometimes by standing firm against passing fads and skewed values. Moreover, the necessity for
change does not justify any particular proposal for revision. Each suggestion cannot be treated
mechanically but must rather be judged in its own terms, a process which requires thorough
knowledge of both Halakhah and the contemporary scene as well as carefully honed skills of
judgment.


We affirm that the halakhic process has striven to embody the highest moral principles. Where
changing conditions produce what seem to be immoral consequences and human anguish,
varying approaches exist within our community to rectify the situation. Where it is deemed
possible and desirable to solve the problem through the existing halakhic norms, we prefer to
use them. If not, some within the Conservative community are prepared to amend the existing
law by means of a formal procedure of legislation (takkanah). Some are willing to make a change
only when they find it justified by sources in the halakhic literature. All of us, however, are
committed to the indispensability of Halakhah for authentic Jewish living

Our dedication to Halakhah flows from our deep awareness of the divine element and the
positive values inherent in it. Every effort is made to conserve and enhance it. When changes are
necessary, they are made with the express g ial of insuring that Halakhah remains an effective,
viable, and moral guide for our lives

[יאיר]

לעיקוואוד, דו רעדסט מסתם פון די מייסדי הקונסרבטיבה ווי זכריה פרענקל און טייל פון זייערע שפעטערדיגע גדולים, ווי שאול ליבערמאן און אה"י העשל וכדו'. היינטיגע צייטן איז קאנסערוואטיזם גארנישט אנדערש אין פרינציפ ווי רעפארם. א חשוב'ער קאנסערוואטיווער איד האט מיר אמאל געזאגט אז פון אלע קאנסערוואטיווע קהילות אין דער וועלט איז דא אפשר צוויי וואס פירן זיך לויט די פארשריפטן, דהיינו האבן עפעס א שעבוד צו הלכה וכדו'.

[לעיקוואד]

איך האב דאך געברענגט די היינטיגע אפיציעלע סטעיטמנעט פון די קאנסערוועטיווע געמיינדע, גארנישט פון צוויי הונדרעט יאר צוריק.
דער חשוב'ער איד וואס איר האט גערעדט מיט איז לכאורה געווען אזא קנאישער קאנסערוועטיוו, וואס איז ברויגז אז דער עולם איז נישט גענוג פרום, פונקט ווי א קנאישער ארטאדאקס וועט דיר מסביר זיין אז פון אלע ארטאדאקסישע קהילות זענען דא ווייניג וואס פירען זיך באמת מיט א שיעבוד צו הלכה, וויאזוי מענטשען פירען זיך בפועל איז נישט די נקודה דא. פילע חסידישע אידען רעדען ביים דאווענען, דאס מיינט נישט אז זיי זענען כופרים צו פורקי עול. וויבאלד אין פרינציפ איז ער אן ערליכער איד. די זעלבע קאנסערוועטיוו איז אין פרינציפ גארנישט אנדערש ווי ארטאדאקס, נאר על דרך די חילוק פון אגרות משה ביז דברי יואל, הגם אז בפועל אפשר איז מער עולם מער מיקל אדער מזלזל אין הלכות ומצוות, על דרך דער חילוק פון בית מדרש בני הישיבות חזון איש ביז בית מדרש בני קריינדל שעניגסבוים.

[יאיר]

לעיקוואוד, עס זעט מיר נישט אויס אז די קענסט קאנסערוואטיווע אידן. רוב פון זיי האבן אינגאנצן נישט קיין שעבוד צו הלכה. דהיינו, ס'אינטערעסירט זיי בכלל נישט. דאס קען מען ענדערש צוגלייכן צו אינטערנעט ביי חרדים אין אמעריקע, די אפיציעלע ליניע איז אפשר אז מען טאר נישט האבן קיין אינטערנעט נאר אויב מ'מוז, אבער אכציג פראצענט לאכט זיך אויס דערפון. אנדערש איז אבער הלכה ביי חרדים, ואס אפילו רוב עולם איז נישט נזהר אין געוויסע הלכות נעמט עס יעדער אן ערנסט.

[היימישער ליטוואק]

לייקוואד, דער גאנצער ויכוח דא האט מיט דיין פליטת פה אז ר"ה שכטר האט א פרובלעם אז ער זעט נישט קיין חילוק צווישן זיך און די קונסערוואטיווס.
דוכט זיך אז אין די תגובות פון יאיר און מיר שטייט גנוג א חילוק צווישן ר"ה שכטר'ס יידישקייט און קונסערוואטיווס.
ממילא האסט דו א טעות גהאט, און לאמיר גיין ווייטער.

לגופו של דבר, האלט איך אויך אז ר"ה שכטר איז נישט גרעכט. אויך זאג איך אז אין די תשובה פון כ"ץ איז דא אפיקורסות. (איך ווייס אויך אז מקען דאס בדוחק פארענטפערן...)

[לעיקוואד]

איך בין נישט מסכים. און איך האלט נישט איך האב א טעות געהאט. עס גייט נישט אזוי גרינג האסט א טעות געהאט און לאמיר גיין ווייטער...
לאמיר טראכטען פון וואס מען רעדט, הרב שעכטער טענה'ט אז פרויען לייגען תפילין איז קאנסערוועטיו. יאיר טענה'ט אז קאנסערוועטיוו האבען בכלל נישט קיין שיעבוד צו הלכה= זיי לייגן בכלל נישט קיין תפילין. היאך יתקיימו שניהם?
דער שליסל דא איז דער חילוק צווישען מענטשען וואס געהערן צו קאנסערוועטיווע קהילות און די קאנסערוועטיווע מאוומענט אידיאלאגיע און פירערשאפט. [ א חילוק וואס אלע דארט זענען מכיר דערין, ואכמ"ל] ווען שעכטער טענה'ט אז מען טאר נישט לייגן תפילין ווייל דאס איז א סימבאל פון קאנסערוועטיו. ליגט דא א הנחה אז דער געדאנק פון קאנסערוועטיו איז כפירה און איז באופן כללי א מאוומענט וואס גייט קעגן זיין אמונה אין אידישקייט. דער הנחה איז פאלש. דאס וואס דער קאנסערוועטיווע מאוומענט ענהאלט אסאך עמארצים און אידען וואס לייגן תפילין איז ביי זיי ענליך צו נישט האבען אינטערנעט ביי חרדים, איז נאך בכלל נישט קיין נקודה וואס איז רעלעווענט דא. פונקט ווי קיינער וואלט נישט געזאגט מען טאר נישט טוהן עפעס א מנהג וואס יאנג איזרעאל טוהט וויבאלד דארט זענען דא אסאך אידען וואס טראגען אין די עירוב שבת. כל זמן וואס דער יסוד איז דער זעלבער.
אלא מאי, ער וויל זיך האלטען אנדערש פון קאנסערוועטיוו, און ער דארף זיך זוכען זאכען וואס מאכט עם אנדערש. הרב שעכטער'ס ערליכע אידען איז דאך כולל אידען וואס הקפדה ביי הלכה איז אסאך ווייניגער ווי חרדים וואס רעדן ביים דאווענען, און איז קרוב צו משל האינטערנעט של יאיר. יאיר קוקט אויף די חילוק פון חרדים ביז קאנסעקוועטיו, וואס אוודאי איז דא א גרויסער חילוק בהנהגה, אבער וואס איז רעלעווענט דא איז דער חילוק צווישען דער שוואכסטער איד וואס הייסט ביי שעכטער ערליך, ביז דער דורכשניטליכער קאנסערוועיטווער איד. אזא חילוק איז נישט פארהאן. און דער ערליכסטער קאנסערוועטיו איז אפילו מער פרום פון הרב שעכטער'ס שוואכסטע.