חסידישע עובדות

[איציק]

און מ'דערציילט עס נאך ווייטער...

און אז יענער דערציילט דארפסטו שוין גלייבן?
מיר זעהט אויס אז די מעשה האט א משכיל געשריבן אפצוחוזק'ן פון חסידים און רבי'ס. (זעה דאס קעפל "כי נפל פחד מרדכי...")

[מנשה לוסטיג]

עס דערציילט מרת לאה פארסטער, אז איר טאטע האט שטארק געמוטשעט אז דער רבי זאל עהם צואווייזן אוואו צו טרעפן א פאסיגע שידוך פאר זיין טאכטער, דער רבי האט געגעבן זיין ברכה, און געזאגט וואס צוטון און עס האט מצליח געווען, און זייער פאסיג פאר איר.
נאכן זיין חתונה געהאט אפאר יאר, און האט נישט געקענט האבן קיין קינדער גרינג.
איז זי געקומען צום רבין און געזאגט, אז אזויווי דער רבי האט איר אנגעוויזן אויף א וועג צו טרעפן די ריכטיגע שידוך, יעצט וויל זי דער רבי זאל איר פועל'ן א קינד אויך.
זי האט מיר פארציילט, אז נאכן מוטשענען א שטיק צייט, האט דער רבי געגעבן א זאג, גוט! איר וועט האבן איין קינד, אבער מער מוטשעט נישט אויף נאך.
איין טאכטערל האט זי.

[George]

איינער האט געזאגט פארן רבין זז''ג, אז ער וויל נישט טון א געוויסע שידוך, ווייל יענער וויל נאר וואוינען איבערן ים, און משנה מקום משנה מזל, און מיין מזל איז זייער גוט אזוי יעצט.
זאגט עהם דער רבי בחכמתו הידועה, ווען עס איז באשערט א מזל 'טוב' איז עס אוודאי משנה לטוב..

איינער איז אמאהל געקומען צום רבין וועגן א שידוך אז מ'זאגט אז דאס מיידל איז נישט אזוי קלוג, האט דער רבי אוועקגעמאכט "בחכמתו הידועה..." בזה"ל: זי איז גענוג קלוג נישט אריינצולייגן צוויי פוס אין איין שיך? און געהייסן טוהן דעם שידוך...

[טעפל]

און מ'דערציילט עס נאך ווייטער...

און אז יענער דערציילט דארפסטו שוין גלייבן?
מיר זעהט אויס אז די מעשה האט א משכיל געשריבן אפצוחוזק'ן פון חסידים און רבי'ס. (זעה דאס קעפל "כי נפל פחד מרדכי...")

דוקא אין נאדבערנא איז דא אסאך אזאלכע מאדענע מעשיות, ואשרי המאמין..

[יין שרף]

און מ'דערציילט עס נאך ווייטער...

און אז יענער דערציילט דארפסטו שוין גלייבן?
מיר זעהט אויס אז די מעשה האט א משכיל געשריבן אפצוחוזק'ן פון חסידים און רבי'ס. (זעה דאס קעפל "כי נפל פחד מרדכי...")

גענומען פון די "מעלות".

[מנשה לוסטיג]

אבא ווינקלער איז אמאל געקומען צום רבי'ן זז''ג, און געזאגט אז זיין מאמע האט עהם געשיקט פרעגן, צו דער רבי האלט אז לכתחילה האלטן א פיש טאנק מיט פישעלעך איז א גלייכע זאך.
דער רבי האט אלץ די ריכטיגע תשובה. און האט געענטפערט צוויי ענטפערס.
איינס, אז ע''פ הלכה איז גארנישט אזוי פשוט די נושא פון האדעווען בעלי חיים, וואס מ'דארף וויסן ווען און וויאזוי זיי געבן צו עסן און נישט עובר זיין אויף פארשידענע לאווין ועשין, כידוע ליודעי ספר.
און אלץ נימוס וד''א, פאסט נישט אז א מענטש וואס איז א מדריגה גדולה פון א 'מדבר' וואס איז העכער פון דומם צומח און אויך פון חי, זאל זיך פאטשקענען מיט עפעס וואס איז נידריגער פון זיין מדריגה.
ממילא אז מ'האט עס שוין, אדער מ'ווייסט נישט צו פרעגן, אבער אז מ'פרעגט שוין, איז עס נישט לכתחילה.

[I'm back]

מען זעט טאקע אז די זזג פארשטייט בעסער ווי די אידישע קעניג.

[מנשה לוסטיג]

אמאל איז דער הייליגע שינאווער רב ז''ל געקומען אין שול מיטן ימים נוראים בעקיטשע, אין א וואכן טאג. און איז באלד ארויף אויפן בימה און אויסגעקלאפט, מ'זאל נישט מיינען אז איך בין אין א ספעציעלע מדריגה יעצט, און דערפאר גיי איך מיטן דאזיגן מלבוש, ניין, פשוט איך קען נישט טראגן יעצט מיין געווענליכע קאפטן, און ממילא האב איך דאס אנגעטון אנשטאט.

[מנשה לוסטיג]

א גוטע יוד האט אויסגעהערט א צעבראכענעם יודל, ווי ער זאגט אז אלע קוקן אויף עהם, און ער קוקט אויס זייער אפגעשליסן, גראב, און מאדנע.
זאגט עהם דער גוטע יוד, אויך אויף מיר קוקן אלע, און עס שטערט מיר.
זאגט יענער, אוודאי קוקן אלע, ווייל דו ביסט א גוטע יוד! אבער איך בין פעט און אויסגעפלאצט, און כ'שטארב פון בושה.
זאגט עהם דער גוטע יוד, פונקט פארקערט, דו האסט דיך נישט וואס צו שעמען באמת, ווייל נישט דו ביסט שולדיג דערין, אבער מיר קוקן אלע אן, און קלערן אז וויפיל חוצפה דארף איך האבן זיך צו פירן ווי א גוטע יוד, און איך פארמאג גארנישט דערצו.