דער גערער מיט'ן סאטמערער לויפן זייט ביי זייט אויפן טרעדמיעל. אין שוויץ שמועסן די באבובע איבער די אויסגעדראשענע דין תורה, און אין סאנא פארבראכן די קילע. די שמועסן רענזשין פון דייעט און געזונט ביז פאלאסעפי און פאלאפעל. אין שווים באסיין זעהט מען ווי בן שישים'ס טרינקן וואסער מיט יעדע אטעם, און ווי דער לייף גארד שפילט קענדי קראש. דער נעוועזער מענזשער טרייבט ארויס פון די שויערס, בעת די זשענעטער טרייבט ארויס פון בית הכסא.
ליג איך אויף די ערד ווי א בהמה ביי שחיטה מנוחת און פרוביר א שטופ ארויף, אבער די מצה מיט קניידלעך וועגן אראפ ווי מרור. די מוסקלען זענען אפגעשטארבען איבער יו"ט. די שווערע גניחות פונעם ציבור מישט זיך אויס מיט די שמעק פון קלארין און שוויץ.
די איינציגסטע נחמה איז, אז גלייך אינדרויסן אויפן גאס, איז דא א היימישט טעיק אוט וואס איז אפן שפעט.
אהבה איז מיין רעליגיע, שנאה איז מיין שונא, שלום איז מיין חבר און שמחה איז מיין ציל.
די וואך איז מען געגאנגען אויף א שפאציר אין די אוטענטישע ירושלים ד'אמעריקע: קראון הייטס. די ענערזשי אין די גאסן איז היבש נאנט צו די גאולה גאסן אין ירושלים. כאפ א שפאציהר אראפ די 13'נטע עוועניו פון קראון הייטס, קינגסטאן, און דו וועסט פארשיכורט ווערן פון די שמעק פון פלפים און ישראלי קולטור. קראון הייטס איז זייער א אינטערעסאנטע געגענט פאר דרויסענדיגע. דער עולם איז דארט מער קאלירפול ווי א רעגן בויגן. קיינעם גייט נישט אן אויב דיין הוט איז פינק צו רויט, אדער אויב דיין ווייב איז גאר דער וואס טראגט די הוט. וואס כ'האב אויפגעמערקט איז, אז אפאר קופקעס פון ווילי אינגעלייט ניצן די טשיל גאסן פון קראון הייטס, צו טשילן אויף א גרויסע פארנעם. און ווילאמסבורג וואלט מען זיי פאר'ציממערט אלס באמס, אבער דא זענען זיי כחד מחבורה מיט מאריכונא געשטאפטע ציגארעטלעך.
מענדי'ס אויף קינגסטאן און איסטרען פארקוועי מאכט עסן צו פרעסן. נישט סתם גוט! נאך אן ערליכע ברכה אוודאי, כאפט מען א שמועס מיט מענטשן פון די גאנצע וועלט. בעת וואס אין מיין טעלער ליגט אמעריקאנע חאזיריי ווי א הייסע דאגי, צינג פלייש ועוד, באסמאקעוועט זיך דער אנקעגנאיבער, מיט א פלפל מיט חצילים אויף סטערוידס. אפילו היימישע גוים פון געגענט ווילן נישט גיין פון דער עולם השפל אן שטאפן סעודות ביי מענדי'ס.
שפאציהר איך אראפ די גאסן, ווי די אייזקריעם סטארס זענען געפאקט ווי ביים רעבין'ס שיחות. מ'שטעלט זיך אפ אין 770 ווי מ'פארמשכונט מיר ביי א שומר שבת סטייל מעריב. די גערויך איז ווי דער סאבוועי. א גרויסע סקרין האלט דעם רעבין ביים לעבן, לכאורה א ראיה צום משיח'סטשן שיטה.
אין איין געשעפט פארקויפט מען קאפלעך פאר 7.70 כמנין די שם הוי'. א גוטע איינפאל, זאלן די סאטמערע זיך נאר נישט דערוויסן, און אונז פארקויפן קאפלעך פאר 47 דאלאר.
אהבה איז מיין רעליגיע, שנאה איז מיין שונא, שלום איז מיין חבר און שמחה איז מיין ציל.
נאכער איז מען געגאנגן עסן נאכטמאל אין MR. Broadway. דאס מאל האט נישט געטויגט. מ'האט מיר אריינגעריקט א כינעזער דיש באקנאבלט ווי א פעשווארסקע מלוה מלכה. אפילו Dr. peper האט מיר נישט געקענט היילן פון די ציפעדיגע וואונדן.
שיכון טיימס סקווירא איז וועלט באקאנט מיט אירע אורות. די אור האט גאר טיף אריינגעשיינט אינעם נפש הבהמית. נאכן כאפן א ביה"כ ברעיק אינעם איינציגסטען פרייען ביה"כ אין מאנהעטן, אין הארד ראק קאווע הויז, זעמער געגאנגען שאפן פאר שמאנצעס.
די הויעך פונקט פון אווענט איז געווען די citi bike שמאסעריי אויף די וועסט סייד בייק לעינס. ווי די שמעק פון מאנהעטן, זאלץ וואסער, מי הטלה פון היימלאזע און פרישע לופט האבן פארמירט א ריח ווי נאר די הויפט שטאט פון די וועלט קען.
אהבה איז מיין רעליגיע, שנאה איז מיין שונא, שלום איז מיין חבר און שמחה איז מיין ציל.