קאווע שטיבל

און מיין תגובה איז נישט געווידמעט צו קאמפיינען למען אנאנימיטי, איך זאג נאר אז ס'האט אויך געוויסע מעלות, און אז דאס נוצן ניקס איז נישט נאר א חדרישע מנהג וואס מ'טוט ווייל מ'האט מורא פונעם אייגענעם שאטן, נאר פארומס אין אלגעמיין נוצן אויך ניק נעמען. אבער דו ביזט גערעכט אז מ'האט מער מורא ווי מ'דארף באמת, אז רוב מענטשען דא וועלן נישט האבן קיין עכטע שטארקע קאנסיקווענסען פון גיין פובליק, אבער פון די אנדערע זייט פארשטיי אויך אז געוויסע וועלן יא האבן ערענסטע קאנסיקווענסען.

איך האב דא געשריבן מיינע ארגומענטן אויף הסתרה

און איך טראכט גאר פארקערט איך בין שוין אזוי פארקאכט אינעם משבקישן ניק אז טיילמאל שפיר איך אז דער פאקטישע לעבן איז דער עולם הדמוין אין דער ווירטואלישער איז דער פאקטישע . ברויך איך אלזא האבן 10 ארגומענטן פארוואס עס לוינט זיך ארויסצוקומען דארטן פונעם שאפע און דעקלארירן אז איך בין משבק

משבק, דו מאכסט מיינע ארגומענטן שטערקער.

יו גאט מיי פוינט

מקען זוך איינרעדן אז מ'וויל שרייבן דוקא אנאעמעס ווייל מ'שרייבט קאנטאווערשל נושאים. אבער איי וועלט יוכיח.

דאכט זיך מיר אז אייוועלט יוכיח פארקערט איך מיין אז דוירט איז דא אסאך מער גילוי ווי דא
איך מיין אז רוב גרויסע שרייבערס דוירט קענען זיך איינער מיטן צווייטן וכו' און מען האט נישט קיין שום פראבלעם ארויס צוגעבן די נאמען

אנאנימיטי היט אויפן כבוד פונעם מענטש און לאזט דעם מענטש גרינג איינזעהן אז זיין ביז יעצטיגער דעה איז לאו דוקא, אבער איינמאל מ'דארף היטן דעם כבוד איז שווער איינצוזעהן.
ביז די 35 וואלט איך נישט ארויס מיטן עכטן נאמען ווייל מ'טוישט זיך נאך, איינמאל מ'סעטלט זיך איז בעסער יא.

לית דין בר נש האט געשריבן:דאכט זיך מיר אז אייוועלט יוכיח פארקערט איך מיין אז דוירט איז דא אסאך מער גילוי ווי דא
איך מיין אז רוב גרויסע שרייבערס דוירט קענען זיך איינער מיטן צווייטן וכו' און מען האט נישט קיין שום פראבלעם ארויס צוגעבן די נאמען

איך בין נישט קיין גרויסע שרייבער, אבער ווער זאגט דיר אז די גרויסע שרייבערס דא קענען זיך נישט?

הוגה האט געשריבן:דער עולם דארף פארשטיין אז דער ארטיקל איז בכלל נישט געווידמעט אויף צו קאמפלעינען אויף די "סיסטעם" אדער אוועק צו מאכן דעם אדער יענעם.

און מיט דעם אלעם האסטו געמוזט באמיסטיגן דיינע רייד מיט נארישע אנטי-סיסטעם טפשות און סתם דברי הבל אויף סיפורי צדיקים ,קענסט מיר מסבר'ן וואס די העק דער הייליגער ר''ר מיילעך האט מיט יא אדער נישט נוטצן ניקס? א שאד ווייל אן דעם וואלסטו באקומען א גאנצע לייק.

איך האב טאקע צוגעזאגט אמאל א למעשה ארטיקל וועגן דעם, אפשר וועל איך אויפזוכען דער דראפט וואס איך האב אויף דעם, עכ"פ קודם שכויעח הוגה פאר'ן ארויסבענגען די נחיצות פון נעמען אחריות אויף וואס מען שרייבט אין זיינע צען נקודות וואס דרייען זיך מער ווייניגער ארום די זעלבע נקודה אז דער זיך באהאלטען אנליין מאכט גאר ערגער דער פראבלעם וואס ער זוכט כלומר'שט צו אנטלויפען פון. אז איך בין געווען דער גורם עס זאל זיך ענטוויקלען דער ערנסטער שמועס איבער דער נושא איז שוין היה זה שכרי.

איך וויל ארויסברענגען כמה נקודות איבער דעם פון מיין קוקווינקעל. ואין מוקדם ומאוחר בתורה.

1) מען דארף וויסען, אז א מענטש איז נאר איין מענטש, וויפיל שפילערייען ער זאל נאר שפילען קומט דאס אלס צוריק צו עם. און אפילו ווען ער טוהט א זאך מחמת הכרח, בלייבט דאס ווייטער א חלק פון עם. דאס איז א פשוט'ער פסיכאלאגישער פאקט. אפילו אז א מענטש איז אין א מצב ווי ער דארף למשל זאגען ליגענט אויף זיך צו ראטעווען פון א סכנה ממש, קלעבט זיך דער ליגנט צו צו עם. עס בלייבט נישט קיין שום זאך באמת בחיצוניות לפנים בלבד. א גוטע דוגמא פאר דעם איז די אנוסי ספרד, אדער ענליכע אנוסים למשל ביים שואה. וויפיל דער איד האט זיך איינגערעדט אז ער איז ווייטער א איד א מאמין א שומר תורה ומצוות, און האט טאקע מקיים געווען תורה ומצוות לפי היכולת אינעם קעלער זיינע, נאך אפאר יאר איז ער שוין אליינס געווארען צומישט בין איך א איד אדער א קריסט, ווי מען זעהט פון די היסטאריע פון די תקופה. איך רעד שוין נישט פון זיינע קינדער וואס זענען ממש געווען אזא בריה חדשה האלב איד האלב קריסט. די געדאנק באמת בין איך אזוי נאר איך שפיל אזוי האט נישט קיין האפט אין דער מענטשליכע פסיכאלאגיע. דו ביסט נישט באמת אזוי נאר דו שפילסט אזוי נאר דו ביסט באמת אביסעל אזוי און אביסעל אזוי.

2) וואס איך נעם פון דעם, וואס איך האב אבזערווירט סיי ביי זיך און סיי ביי אנדערע, איז אז מען דארף וויסען אז פון שפילען אזוינע געימס זענען דא צוויי תוצאות. איינס דער מענטש אליינס באקומט מולטיפול פערסאנעליטיס. ער איז שוין אזוי געוואוינט דא בין איך דאס און דארט בין איך יענס אז ער איז באמת אביסעל דאס אביסעל יענס און דו ווייסט קיינמאל אויב דו רעדסט מיט דזשעקל אדער מיט מיסטער הייד.
די צווייטע, און אפשר מער חמור'דיגע זאך וואס געשעהט, איז אז דער גאנצער מושג פון אמת ארנטליכקייט און מענטשליכע אחריות אויף וואס מען זאגט און טוהט ווערט פארוואסערט. אמת און ליגנט זענען נישט נאר פעולות וואס א מענטש טוהט ער זאגט אמת אדער ליגנט, דאס זענען צוויי טיפ מענטשען, אמתדיגע ארנטליכע מענטשעון און ליגנערס. און די רגע א מענטש לעבט א גרויס חלק פון זיין לעבן אונטער א ליגנט, ווערט ער א ליגנער. ער פארלירט די ארנטליכקייט וואס מענטשען האבען בטבע אז זיי זאגען אמת און נישט ליגנט.
און ווייטער איז דער טענת אונס העלפט נישט דא. מען טרעפט אפילו מענטשען וואס האבן באמת געלעבט אינטער רעדזשימס וואס זיי האבען זיך געמוזט זאגען ליגנטס להצלת נפשות, אז די רגישים מביניהם זענען זיך מתאונן אויף דעם אז דער רשע האט געמאכט פון זיי ליגנערס און צוגענומען פון זיי די זאך וואס איז די יסוד פון אן ארנטליכע מאראלישע מענטש כלפי עצמו וכלפי אחרים אז ער ווייסט א חילוק פון אמת און שקר.

3) אויב דאס צונעמען א טראפ מער למעשה. איז דאס וואס טאמבל סאס למשל האט דא ארויסגעברענגט. לאמיר שוין זאגען אז עס איז דא א גוטע תירוץ פאר א טיפישע שיכן זאקן יונגערמאן נישט צו שרייבען מיט זיין נאמען אויף די אינטערנעט. איז דאס אלץ א תירוץ ווען מען רעדט נאר פון דעם אקט אליינס. ווען מען הייבט אן צאמצורעכענען די נזקים וואס דאס טוהט צו זיין גאנצער מהות אנליין און אפליין, און וואס דאס טוהט צו דער גאנצער סאסייעטי, ווערט די תירוץ פיל שוואכער. קאווע שטיבל איז היינט אין א מצב וואס דו קענסט קיינמאל וויסען אויב רעדסטו בכלל מיט איינעם ערנסט אדער איז דאס סתם א דאפעלטע ניק וואס האקט אין קאפ אריין להגדיל תורה ולהאדירה. איך פאר זיך בין נישט מגיב כמעט אין דער שטיבל פאר איינער וואס איך ווייס נישט מיט וועם איך רעד. סיי עס האט נישט קיין טעם און סיי איז דאס נישט ריכטיג. ווען קען מען א מענטש, על כל פנים ווירטואליש מיט איין מהות וכו', פארשטיי איך כאטש די קאנטעקסט פון ווי ער קומט פארוואס פרעגט ער אזוי וכו' און איך קען האבען א שמועס מיט תועלת. אויב איז דאס סתם א מאסקע צו מאכען לעבעדיג האט דער שמועס נישט קיין שום זין על הרוב. און די הנחה בסיסית פון ארנטליכקייט וואס איז דער יסוד פון יעדער מענטשליכע סאסייעטי פעלט.

4) יעצט, דא וויל איך זאגען ווי עס זעהט מיר אויס די תועלת פון ניקס. וא מענטש, טראץ וואס ער איז טאקע נאר איין מענטש, טוישט זיך כסדר, און בלייבט נישט כסדר דער זעלבער מענטש. אסאך מאל, בפרט אין א מצב ווי א מענטש לערנט נייע זאכען ער איז מסופק אפשר אזוי צו אזוי וכו', איז א מענטש אליינס נישט גאנץ מיט זיך, ער וואלט געוואלט בודק זיין למשל א נייער וועג פון טראכטען, אבער ער איז נישט גרייט זיך צו קאמיטטען צו דעם אז דאס בין איך. דא איז דער אור אלטער עצה פון חזל ילבש שחורים ויתעטף שחורים וילך למקום שאין מכירים אותו גאר א קלוגער עצה. דו מיינסט דו ווילסט טוהן דער עבירה, אבער עס פאסט דיר נישט, עס איז נישט דיר? טוה דיך אן א מאסקע, מאך זיך א פאלטשע אקאונט, פראביר אויס רעדן אזוי זיך פירען אזוי, זעה צו עס פאסט דיר. איך אליינס האב געפילט און פיל נאך היינט ווי נוצען פאלשע נעמען אויף דער אינטרנעט קען זיין זייער א גוטע וועג צו "טעסט-דרייווען" אן אנדערע איידענטיטי, זעהן צו עס פאסט טאקע פאר דיר. דאס איז אוודאי א מוראדיגע מעלה. דאס איז וואס גראדעמעכלע למשל האט ארויסגעברענגט אויוון.

5) אבער ער דארף מכיר זיין, אז זיין צורך פאר דער ניק ליגט אין זיך נישט ביי זיין ווייב אדער שוויגער אדער רבי. דער שפיל כאילו עס איז דער חיצונישער סביבה וואס צווינגט דאס איז נארישקייטן במציאות און איז מבוסס אויף פחד שווא. איך האב נאכנישט געהערט א סאטמערער רב זאל ארויסווארפען א יונגערמאן וואס קומט מיט דרך ארץ מברר זיין צו דער רבי'ס שיטה איז געווען ריכטיג. איך האב אפילו נישט געהערט דער פרומסטער רב זאל ארויסווארפען א יונגערמאן וואס קומט מברר זיין אויב איז דא א גאט אדער נישט. (בדידי הווי עובדא, ואכמל בסיפורים). פארשטייט זיך מיט דרך ארץ, דאס האט פשוט מיט מענטשליכקייט משני הצדדים עס האט נישט מיט אידישקייט. האק דאס אריין אין קאפ, דיין פראבלעם איז נישט דער רב דיין פראבלעם איז דיר. דיר פאסט נישט צו דיין דער מיט ספיקות אין דער רביס שיטה. איך זאג נישט דאס איז נישט קיין פראבלעם, אדער אז א ניק איז נישט קיין גוטע עצה דערצו, אבער שפיל נישט כאילו א צווייטער איז שולדיג אין דעם.

6) ממילא, אילו וויל מען נאר מאכען א פלאץ אז לפי הצורך אז איינער וויל שמועסען א סענסטיווער זאך זאל ער נוצען א ניק נאמן, החרשתי, פארקערט, דאס וואלט געמעגט זיין אין ריעל לייף אויך. און עס איז דא אזוינע זאכען. אנאנימער האטליינס, אדער שיקען אנאנימער בריעף, וכדומה, איז נישט קיין אויסטרעף פון קאווע שטיבל. דער פראבלעם וואס איך האב איז ווען דאס ווערט דער נארמאל. דער יונגערמאן, וואס נאכען מברר זיין איז געקומען טאקע צו די מסקנה אז הרב קוק איז געווען גערעכט און נישט דער רבי, פארוואס שפילסטו יעצט? און אז עס איז דא א גאנצער קבוצה וואס דער דיפואלט ביי זיי איז ליגנט און שפילערייען. וואסארא מין קבוצה איז דאס? דא האלט מען שוין נישט ביים שפילען על דרך אפשר א געוויסער איידענטיטי, דא רעדט זיך פון לכתחילה קובע זיין אז מיין איידענטיטי איז א שקר און איך קען באשטיין אז דאס זאל זיין דער עיקר. דאס איז שוין א גאנצער אנדערע זאך.

7) די טענה אז אן א נאמען קומט פאר א מער אבייעקטיווער שמועס איז על פי רוב נישט ריכטיג. עס העלפט אפשר פאר די ערשטע דריי תגובות אויב פונקט טרעפט ער זיך אן אין א שיינער שותף צו דער שמועס. דער מענטשליכע פסיכאלאגיע ארבעט אלעמאל די זעלבע. ווי איך האב כמה פעמים געוויזען. א זאך וואס א מכובדי'גע ניק שרייבט טראגט אוטומאטיש מער געוויכט ווי אן אומבאוויסטער אדער ווייניגער מכובדיגע ניק. פונקט ווי אין לעבן, קוקען מענטשען מער אויף אומר ווי אויף וואס ער זאגט. כמובן יש בזה מעלות וחסרונות ואכמ אבער דאס איז דער פאקט.

8) מ'קען מיינען אז קאווע שטיבל איז עפעס א פלאץ ווי מען שרייבט ווער ווייסט וואס. בסך הכל איז דאס א חסידישע פלאץ מיט אביסעל ווייניגער בלאף פון גדרים או סייגים. איך האב געלאכט אז פישעלע זאגט איך בין נישט קיין טיפישע שיכן זאקן יונגערמאן, פארוואס, ווייל ער האט געזעהן א בילד ווי איך גיי אן א שטריימל צו עפעס, און האט מחליט געווען אז דאס איז דער עפטער בילד. דער 'טיפישער' יונגערמאן עקזעסטירט נישט. איך ווייס נישט ווי דו וואוינסט, אבער אין בארא פארק זעה איך יעדער טאג אלע מיינע יונגעלייט מיט אלע מיני לבושים און דרכים. איך האב נישט געהערט אז איינע פון זיי פילט זיך עפעס אין א פראבלעם. ווילסט דווקא וועל איך זיך אנטוען די שיכן זאקן וואס ליגט אויפ'ן שעלף און זיך מאכען די פאות וועסטו זאגען איך בין טיפיש. עס ברענגט ארויס די אבסורדיטי פון די מהלך המחשבה ווי וועלכע וועג מען דרייט די פאות אינדערפרי איז עפעס קובע סדרי בראשית אז דאס דינט שוין פאר א תירוץ פאר פישעלע נעה דער יצחק איז דאך סייווי נישט קיין היימישער. טיפ(י)ש, איך עס פונקט אזויפיל אווערנייט קוגל ווי דיר, בסך הכל פיר איך זיך ווי עס טוהט זיך מיינע חברים פון שטיבל וכדומה אז מען איז נישט מקפיד יעדער טאג מאכן די פאות פונקט די זעלבע סטייל. אויב נישט דאס קען ק"ש ברעכן פון וואס רעדט מען בכלל דא?

עד כאן רענט א.

גראדעמעכעלע האט געשריבן:איך וויל נישט בארירן קיינעם פערזענליך דא, אבער אז מען רעדט פון אפענקייט וואס איז מיט דעם ענין פון באהאלטן דעם סטאטוס קיינער זאל נישט זען ווען מען איז דא, דאס איז שוין הסתרה בתוך הסתרה, מען שעמט זיך הפנים ווי לאנג מען זיצט דא,

איך בין על פי רוב מקפיד דאס צו באהאלטען און איך זעה נישט דער קשר. איך דארף נישט גאנץ קאווע שטיבל זאל וויסען ווען איך שטיי אויף ווען איך גיי שלאפן ווען איך ארבעט וכו'. דאס איז סתם שכלדיגע פרייוועסי אז א מענטש טוהט זיך נישט אויס אויף די גאס. אז איינער איז מגיב צו מיר אדער טעגט מיר וועל איך עס 99% זעהן סייווי. אז איינער זעהט דווקא א תועלת אין דעם אקעי אבער איך זעה נישט וואס דאס האט מיט מיין שמועס.

ונבנתה העיר האט געשריבן:

ונבנתה העיר האט געשריבן:[tag]הוגה[/tag] אהן: סטאפ איט! איי עם סיריעס!....

איי, הוגה, פארוואס האסטו אזוי מורא פון דמיון?

אז לעיקוואד האלט שוין ביי פאוסט-מאדענעאיזים האלט איך לעצטענס ביי די דרגה אז דמיון איז פונקט אזוי רעאליטעט ווי אמת, ויש אמת גדול בזה.

פאסט מאדערניזם איז נישט קיין תירוץ אויף צו זיין אן אוממענטש.
דער טענה האט א פנים ווי דעם

ג'ון פול סארטר האט געשריבן:I have lately been told of a lady who, whenever she lets slip a vulgar expression in a moment of nervousness, excuses herself by exclaiming, “I believe I am becoming an existentialist.”
https://www.marxists.org/reference/arch ... sartre.htm

ויש להאריך בזה ואכ"מ

לעיקוואד, דו נעמסט צו ערענסט די אוממענטשליכקייט.

איך מיין עס גאנץ ערענסט אז יעדנ'ס עולם הדמיון איז אין א געוויסע בחינה מער אמת, דאס איז ווער ער וויל זיין, ושאור שבעיסה כו'.

און א פירכא אויף די גאנצע מעשה: קוק ווי אזוי מען שמועסט אין מקוה.

הוגה קענסטיך פארשטעלן וואסערע מהפיכה סקען אויסברעכן אינעם פאקטישן וועלט ווען דער עולם וועט זיך אנהייבן דא מגלה זיין ?

[justify]ארבע מידות בכותבי השטיבל:

1. אזעלעכע וואס שטופען צייט אדער האבן נישט קיין אויסגעארבעטע ארבעטס-עטיק, יהיה מה שיהיה ובאיזה ענין שיהיה. א הערה'לע, א מעשה'לע, א טשעפעלע, א געלעכטעלע, א קיצל'ע.

2. אזעלכע וואס זוכען צו פאראורזאכן א מהפיכה אין די חרדי'שע מהלך החיים.

3. אזעלכע וואס זוכען צו פובליצירן געניאלע ווערק וואס איז אומפובליצירבאר ערגעץ אנדערש, למשל ראובן'ס "דער איד" סעריע, און מאראנצענזאפט'ס "אנשי שם" סעריא.

4. אזעלכע וואס זוכן א דיאלאג מיט אנדערע בעלי שיעור קומה, מיט די בלויזע מטרה צו אויסקלארען און מפתח זיין די מחשבה, כעין הרב יצחק אור מופלא רום המעלה.

וועלכע פון די האבן א תועלת פוןזיך מגלה זיין?

כת א' זיכער נישט.

כת ב' ווענדט זיך אויב ער וויל אז בלויז "יענער" זאל מאכן א מהפיכה און ער וועט נהנה זיין דערפון, מסתמא כעין קאווע טרינקער, וואס דעמאלטס לוינט איהם נישט קיין גילוי, אדער אויב ער אליינס וויל זיין דער מהפיכה, מסתמא כעין הוגה, וואס ער קען אפשר יא פארנעמען גילוי און אנטאהן די זאטעל פון לידערשיפ פון דער נייע באוועגונג.

כת ג' זענען מן הסתם שרייבער אין מעינסטרים מאגאזינען אדער צייטונגען וועלכע מוזן גיין מיט די פארטי ליין און קענען נישט אויפגעבן זייער פרנסה על מזבח האמת.

כת ד' - אויב האלטען זיי זיך צו זייער מבוקש און ווערן כמעט נישט אריינגעשלעפט אין כת א' אדער כת ב' קענען נהנה זיין שארט טורם פון זיך מגלה זיין, אבער נאכדעם ווען זיי וועלן געוואהר ווערן אז דער יעניגער וואס שטייט מאחורי ניק כך וכך און שיינט צו זיין אזוי א חכם איז באמת דער און דער, דער שטאטישע נער וועלכער קען ניטאמאהל צומאכן זיינע שיכבענדלעך, און ער וועט שוין מער נישט וועלן קומען אין אויסטויש מיט יענעם, און אויב איז יענער יא עפעס א גברא וועלן די אויפגעדעקטע ניקס זיך אנהייבן רופען אויפן טעלעפאן און זיך טרעפן פנים אל פנים און אנקניפען אן אמת'ע פריינטשאפט, און קאווע שטיבל וועט ווערן א איבעריגע ראד פאר זיי, א שדכן וואס פעלט שוין מער נישט אויס.

אין הצר שוה בנזק.[/justify]

ביזט טאקע אזוי נאאיוו, פישלע? איך קען מיך פערזענליך מיט העכער דרייסיג ניקס, רוב זענען פון די סטעדי שרייבער. מען טרעפט זיך, מען שמועסט, מען אימעילט זיך, מען פעיסבוקט זיך, מ'איז אויף וואטסעפפ גרופעס, מען טוט ביזנעס איינער מיט דעם אנדערע, מען פארברענגט שבת און יו"ט צוזאמען. אפשר זאגסטו מיר אויב אזוי, ביסט דאך א גרויסע מבין אויף מענטשן, פארוואס זיי שרייבן אויף קאווע שטיבל, וואס טרייבט זיי. פארוואס זענען מיר אלע נאך דא? לפי דיין סייענטיפישע אנאליז וואלטן מיר שוין לאנג נישט געדארפט דא זיין. פארוואס זענען מיר נאך דא? איך מיין אז עס וועט דיר בעסער suit'ן צו טיילן אנאליזן אויף דיר אליין, הער אויף צו שפעקולירן אויף אנדערע, עס איז נישט שיין און עס איז נישט נוגע. כלל זה נקוט בידך, זיי מגיב אויף די טאפיק און נישט אויף דער שרייבער.


.

ואענה גם את חלקי,פון די מעלות און חסרונות פון אנונימי.

די ערשטע גרויסע מעלה פון אנונימי איז פאר מענטשען מיט low self esteem,אדער און די מאדערענע שפראך מענטשען וואס האבען א distortion of self image,
ד.ה. זיי קוקען אהן זייער אייגענקייט שוואכער ווי זיי זענען באמת,און ווען זיי שרייבען מיט זייער אייגענע נאמען זענען זיי self concious און זיי געבען זיי זיך נישט גוט ארויס,משא״כ שרייבענדיג מיט א ניק זענען זיי נישט self concious און זיי געבן ארויס זייער עכטע כוחות.
בא דיע סארט מענטשען איז זייער ניק לעבן די real life און זייער אייגענע נאמען איז fantasy ווייל זיי קוקען זיך אליינס נישט אהן לויט זייער עכטע כוחות,מכח זייער distortion of self image.

נאך א שטארקע מעלה פון אנונימי,אזוי ווי [tag]ביבער[/tag]האט ארויסגעברענגט איז דא אסאך מענטשען וואס טוישען זייער מהלך המחשבה מקצה לקצה במשך די יארען.
איבערהויפט זעעט מען עס ביי מענטשען וואס גייען דורך נפשיות׳דיגע און געזעלשאפטליכע קאנפליקטען,וואס זייער עסק אין השכלה איז פשוט א היכי תמצא וויאזוי צו אנטלויפען פון זייערע אינערליכע קאנפליקטען,און ממילא אסאך פון די הנחות וואס זיי קומען צו,איז נישט זייערע ריכטיגע אינערליכע הרגשה,סאיז נאר א געוויסע נפשיות׳דיגע cycle וואס האט זיך מתלבש געווען און א שיטה.
ביי די סארט עלמענטען קען מען אסאך זעען,אז ווען זיי ווערען עלטער און זיי הערען אויף צו אנטלויפען פון זייער מציאות און זיי הייבען אהן צו דילען מיט זיך,קענען זיי נאכלאזען פון זייערע שטארקע ארגומענטאן און אנאליזען.
און זיי קענען צוריקקוקען און שמייכלען פון פארשידענע שארפע שיטות וואס זיי האבען אמאל געהאט.
מזעיט דיע מציאות פאסירען אין פארשידענע קולטורען,אבער ביי אונז זעעט מען עס גאר אסאך.
יעצט פאר א מענטש וואס קען טיף איניווייניג ביי זיך מודה זיין אז זיינע שיטות זענען לאו דווקא וואס זיין inner self זאגט,סקען גאר זיין אז ווען זיין לעבן וועט זיין און אנדערע אומשטענדען (אדער זיין באנק אקאנטע וועט זיין און אנדערע אומשטענדען),וועט ער זעען זאכען אנדערש,פאר אזא מענטש לוינט זיך ענדערש צו בלייבען אנונומי,און לופטערען זיינע ארגומאנטען מיט א ניק,ווייל איינמאל ער קומט ארויס בגילוי,ווערט ער שוין משועבד צו פארטיידיגען זיינע שיטות אפילו ווען ער וויל שוין טוישען ליניע.ווייל ער שאפט זיך שוין א נייע אדיינטעטי לויט זיין צייטווייליגע cycle .

איך וויל קלאר שטעלן דא אויף וויפיהל אופנים איך קען נאר, אז נייע ניקס זאלן נישט נאכגעשלעפט ווערן די באמבאסטישע דערקלערונגען פון גליק ווען מען איז זיך מגלה און די שיינע שבתות וואס מען וועט פראווענען 30 אירע אינאיינעם (איך ווייס נישט אז 30 ניקס וועלכע באלאנגען צו 30 באזונדערע מענטשען זענען בכלל אקטיוו דא, און דו קענסט דיך מיט גאנצע 30 חברה און פארברענגסט מיט זיי שבת... מאכט נישט קיין סענס.), נאר סייג לחכמה שתיקה און אין הצר שוה.

דעטטס אלל.

ווידער, אנשטאט ענטפערן צום זאך רעדסטו צו מיך.

איך האלט אז גילו וואלט נאר ג'ארבייט ווען א יעדער איינער קומט ארויס מיט זיין/איר נאמען.
איך זעה נישט ווי אזוי א חלק וועלן שרייבן דא מיט די נעמען און רעדן צו אנאמינעס ניקס. ווי אפן
אדער אויפריכדיג וואלסטו געשריבן ווען דו ווייסט נישט ווער יענע איז אבער ער קען דיך?

במוח בין איך מסכים מיט די כת המגלים את שמם. אבער עמאציאנאל בין איך נאך נישט גרייט אויף דעם.

שכוח פאר [tag]הוגה[/tag] מיט [tag]לעקוואד[/tag], פאר אזעלעכע לאגישע אויפקלערינגען אין דעם ענין.

לעיקוואד טייל פון דיינע רייד האבן א מקור אין אור החיים הקדוש וואס זאגט די באקאנטע בחינה אויף ונתן לך רחמים ורחמת, אז אפילו א איד טוט די גרעסטע מצוה פון עוקר זיין אן עיר הנדחת האט די תורה געדארפט געבן א באזונדערע הבטחה אויף רחמנות ווייל למעשה באפאסט זיך דער מענטש מיט אכזריות.
אויך טרעפט מען אין חז"ל אז דער תליין פון דער מלכות האט נישט אויס געהאלטן צום ערשט זיין פאסטן און שפעטער האט ער אנגעהויבן שעפן א געשמאק פון זען א מענטש זיך ראנגלען אויף דער תלי'.
וכדבריך ווייל וואס א מענטש טוט איז א חלק פון זיין עצם אפגעזען די אומשטענדן.