קאווע שטיבל

לאמיר איבערטייטשן די ערשטע ברכה אין ברהמ"ז אין אידיש:

געלויבט ביסטו השי"ת וכו',
וואס שפייזט די גאנצע וועלט מיט זיין גוטסקייט, מיט חן און חסד און רחמים.
ער גיבט ברויט פאר אלע באשעפענישן, ווייל אויף אייביג איז זיין גענאדע.
און מיט זיין גרויסע גוטסקייט האט אונז קיינמאל גארנישט געפעלט און וועט נישט פעלן לעולם ועד, צוליב זיין גרויסן נאמען
ווייל ער איז דער באשעפער וואס שפייזט און איז מפרנס יעדן, און טוט גוטס פאר יעדן,
און גרייט אן שפייז פאר אלע ברואים וואס ער האט באשאפן,
ווי דער פסוק זאגט, דו עפנסט דיין האנט און טוסט זעטיגן פאר יעדע לעבעדיגע (באשעפעניש) צופרידשטעלנד לויטן געברויך.
געבענטשט ביסטו ה', וואס שפייזט אלעמען.

ווען איך לייען זיך אן וויפיל קינדער שטארבן אויס טעגליך אין אינדיע אדער אין ארימע אפריקאנע לענדער, אדער ווי אונזערע זיידעס אין לאגער זענען ארומגעגאנגען וואנזיניג נאך א שטיקל עסן און טויזענטער זענען נעבעך אויסגעגאנגען בחרפת רעב, ווי קינדערלעך זענען אויסגעגאנגען פאר הונגער און דארשט ביים חורבן ביהמ"ק ווי עוללים שאלו ללחם, און וויפיל חיות בהמות עופות וואנדערן צו טרעפן אביסל וואסער און וויפיל פון זיי שטארבן אויס אויפן וועג פאר דארשט, וואונדערט מיר פשט אין די ברכה וואס מיר זאגן כסדר, בשם ומלכות.

איז דא איינער פון די מפרשים וואס שמועסט אויס דעם ענין?