קאווע שטיבל

ר' איד, וויזוי צו מאכן א ביי-פעס אפעראציע זענט איר יא קלאר, וויזוי פלאנט איר צו זיין קלאר און סיי וועלכער נושא אז איר האט זיך נישט גענומען דאס מינדעסטע דאס צו שטודירן.

מפי השמועה אז ווען הגאון האדמו''ר ר' משה יחיאל הלוי אפשטיין מאוזרוב איז דורך געגאנגען די ספר ויואל משה, האט ער כדרכו צו געשריבן הערות, (ווי ער פלעגט זיך נוהג זיין אין אלע זיינע ספרים,) און טייל שטיקלעך האט ער גאר אויסגעקראסט מיט א גרויסע איקס (X). וואונדערט מיר, האט נאך איינער געהערט די שמועה? און ווייסט איינער וואו מקען באקומען די הערות?

רביה''ק זי''ע האט געשריבן:פאר מ'טענה'ט זיך ווייטער וואלט כדאי געוועזן דורכצוטוהן דעם אשכול דא, אגב האט מען שוין דארט אויפגעוויזן אז גאלדי ווייסט ניטאמאל פון וועלכע זייט מ'עפנט אויף א ויואל משה, ער זעהט אויס צו זיין א טראלל וואס איז ענג פארבינדן מיט קאך לעפל און buddy, יתכן אז ס'איז איין אוממענטש וואס שטייט אונטער די אלע דריי.

אזוי ווענד מען אפ איינעם? מיט אראפ רייסן מיט לשונות של גנאי?
קום מיר נישט זאגן אז יענער טוא אויך אזוי, איר זענט דאך א אויפגעקלערטער פארשוין, נישט סתם א טראלל

Sent from my LM-X210CM using Tapatalk

גאלד האט געשריבן:ר' איד, וויזוי צו מאכן א ביי-פעס אפעראציע זענט איר יא קלאר, וויזוי פלאנט איר צו זיין קלאר און סיי וועלכער נושא אז איר האט זיך נישט גענומען דאס מינדעסטע דאס צו שטודירן.

מיין שאלה איז אויף רב זירא (און רב יהודה)..

און כמובן אז פאר כ'וועל אננעמען אז ס'איז איינעם מחייב (און ס'איז נישט עפעס א שיינע אגדתא) וועט מען מוזן פארשטיין פון ווי דאס קומט וכו

לכאורה איז די תירוץ 'א שיינע אגדתא' נישט גענוג. אגדתא איז אויך א חלק פון תורה און עס איז אויך מחייב. נאר עס איז נישט מחייב ווי א הלכה פסוקה. עס איז דא א מהלך הפסק וויאזוי ארויס צו נעמן די הלכה למעשה פון די גמרא, און די מהלך גילט נישט אויף סוגיות אין אגדתא, און ממילא איז עס נישט אין פלאטץ צו נוצן די סארט מהלכים צו פסקנ'ן למעשה. און דאס איז די סבה פארוואס רוב מנין ובנין פון ערליכע אידן האבן נישט אנגענומן די שיטה פון דער ויואל משה און דער אם הבנים שמחה אין איינעם, ווייל ביידער פון זיי זענען נישט געבויט אויף הלכה.

אבער אגדתא זעלבסט האט אויך א מהלך און מ'דארף עס אפלערנן און פארשטיין. טאמער די חכמים זאגן אונז אז עס זענען געווען שלש שבועות, דארף מען וויסן וואס דאס מיינט און וואס מיר דארפן טון דערוועגן. עס איס טאקע נישט קיין סוגיא פון בל יחל, אבער א סוגיא איז עס. א 'שיינע אגדתא' איז גוט פאר שאלעשידעס תורות, נישט פאר דברי חז"ל

א חסיד פון ווילנא האט געשריבן:

רביה''ק זי''ע האט געשריבן:פאר מ'טענה'ט זיך ווייטער וואלט כדאי געוועזן דורכצוטוהן דעם אשכול דא, אגב האט מען שוין דארט אויפגעוויזן אז גאלדי ווייסט ניטאמאל פון וועלכע זייט מ'עפנט אויף א ויואל משה, ער זעהט אויס צו זיין א טראלל וואס איז ענג פארבינדן מיט קאך לעפל און buddy, יתכן אז ס'איז איין אוממענטש וואס שטייט אונטער די אלע דריי.

אזוי ווענד מען אפ איינעם? מיט אראפ רייסן מיט לשונות של גנאי?
קום מיר נישט זאגן אז יענער טוא אויך אזוי, איר זענט דאך א אויפגעקלערטער פארשוין, נישט סתם א טראלל

און ער איז ווידער צוריק...

סתם לידיעה בעלמא, איך בין בכלל נישט אויפגעקלערט, איך בין יא א טראלל, און כ'האב קיינעם נישט פרובירט אפצווענדן מיט דעם תגובה, כ'האב נאר געזאגט אז ער איז שוין געווארן אפגעוואנדן פון פריער, עיין באשכול הנ"ל.

לגבי דעם ענין אז די שבועות איז נישט להלכה ווייל ס'איז א אגדתא, כאב געקלערט עפעס א רעיון, אינעם ספר ויואל משה אדרעסירט דער רבי כלערעליי טענות ומענות שונות ומשונות וואס ציונים האבן ערווענט בימיו צו שטיצן די מדינה וציונית, און דער רבי פארעט זיך מיט יעדער איינע דבר דבור על אופניו,
מאנכע וואונדערן זיך פארוואס אדרעסירט נישט דער רבי דער ברענעדיגע טענה אז ס'איז בלויז אגדתא?
אני הצעיר האט אבער יא געטראפן איין שורה אינעם ספה"ק הנ"ל וואס לפענ"ד באציעט זיך דער רבי זצ"ל אויף דעם טענה.

אין מאמר שלש שבועות סימן ע' הייבט אן דער רבי בזה הלשון:

הן הראוני עכשיו עלה נדפסת מא"י, שאיני יודע מי הוא, אך אני רואה בדבריו שהוא ציוני נלהב ומצדיק את האפיקורסים אף בדברים שאין בהם שום ממש...

דער "דברים שאין בהם ממש" זאגט נישט דער רבי וואס דאס איז, כקלער בדרך אפשר לפענ"ד אז דא ליגט באגראבן ברמיזא דער ענין. ווייל לפי האמת פארשטייט יעדער מינדעסטע בר בי רב אז דער טענה אין להם שחר כלל וכלל, אפי' אזא איינער ווי הגאון הרב עובדיה יוסף זצ"ל איז מעתיק דער ענין השבועות אז סאיז א זאך וואס איז להלכה און מאסגעבנד, (ער איז נישט הולך בשיטת הרבי צוליב פילע אנדערע סיבות).

עס איז נישט מוזכר בשום מקום דעם מין רעיון אז די שבועות איז נישט להלכה, אין ערגעץ, חז"ל, ראשונים, אחרונים, ספרי הלכה, תשובות, אין ערגעץ,
מאידך גיסא, ווי דער ענין השבועות איז יא מוזכר (טאקע נישט קיין סאך ווייל למעשה איז דאך די שלש שבועות כמעט א ענין ווי סורר ומורה, וואס כמעט לא הי' ולא יהי'), איז איבעראל בסיגנון אחד כולם כאחד פה אחד אז ס'איז להלכה למעשה גארנישט ווייניגער ווי סיי וועלכער איסור בתורה. פארשטייט זיך מיט אירע אייגענארטיגע הגדרות, אבער דער רעיון אז מקלאמפערשט היות ס'איז אגדתא איז עס נישט להלכה האט קיין שום מקור בכלל.

ליב צו וויסן האט געשריבן:

גאלד האט געשריבן:ר' איד, וויזוי צו מאכן א ביי-פעס אפעראציע זענט איר יא קלאר, וויזוי פלאנט איר צו זיין קלאר און סיי וועלכער נושא אז איר האט זיך נישט גענומען דאס מינדעסטע דאס צו שטודירן.

מיין שאלה איז אויף רב זירא (און רב יהודה)..

אויב אייער שאלה איז אויף ר' זירא, דאן ביטע נעמט אפיר יענעם גמ' כתובות קי"א און שטודירט עס דורך לאורכה ולרחבה, אפשר אדרעסירט די מהרש"א אייער קשיא,
איינמאל איר האט עס מברר געווען ביטע קומט צוריק אונז מהנה זיין מיטן תירוץ.

א דאנק.

לפע''ד די סיבה פארוואס אין לומדים מאגדה, איז וויבאלד אינז ווייסן נישט ווי אזוי אפצולערנען די סודות התורה (וכמדומה לי דכך ראיתי מהאבני נזר).

אינטערעסאנט איז אבער ווי עקסטרעם הגאון ר' שלמה קלוגער ז''ל האט גענומען די כלל. די הלכה איז אז פאר כבוד המת מעג מען טון געוויסע איסורי דרבנן. ברענגט רש''ק א מדרש רבה וואו עס ווערט פארציילט א מעשה שהיה ביי איינע פון די תנאים, אז ער האט נישט מתיר געווען איסורי דרבנן פאר כבוד מת א רשע. מיט דעם אלעמען האט רש''ק א צד אז מנעמט נישט אן אזוי וויבאלד עס שטייט נאר אין מדרש ואין לומדים מאגדה, עד היכן הדברים מגיעים!

(איך שטעל זיך נאר פאר ווי אזוי רש''ק וואלט רעאגירט אויב ער וואלט געהערט אז עס זענען דא וועלכע באשולדיגן צענדליגע אידן אין אפיקורסות אויפן סמך פון עפעס א מדרש.)

איך וואלט געוואלט וויסן איין מראה מקום פאר דער רבי פון סאטמאר וואס ברענגט די שלש שבועות להלכה. נישט אלס א מליצה, נישט בתוך השמועס, נאר א שאלה צו מ'מעג עפעס טון, מיט אן ענטפער פון יא צו ניין, צוליעב די שלש שבועות.

איך ווייס נישט דערפון.

און די סבה איז ווייל מ'לערנט נישט קיין הלכה פון אגדה, א זאך וואס איז באשטעטיגט אין טויזענטער ערטער אין די פוסקים. פאר דער רבי פון סאטמאר האט עס יעדער געוואוסט. ער האט ערפינדן א נייעם דרך אין פסק, און אין צווישן האט עס קיין שום אפהענגיגע פוסק נישט אנגענומן.

כרם זית האט געשריבן:לפע''ד די סיבה פארוואס אין לומדים מאגדה, איז וויבאלד אינז ווייסן נישט ווי אזוי אפצולערנען די סודות התורה (וכמדומה לי דכך ראיתי מהאבני נזר).

אינטערעסאנט איז אבער ווי עקסטרעם הגאון ר' שלמה קלוגער ז''ל האט גענומען די כלל. די הלכה איז אז פאר כבוד המת מעג מען טון געוויסע איסורי דרבנן. ברענגט רש''ק א מדרש רבה וואו עס ווערט פארציילט א מעשה שהיה ביי איינע פון די תנאים, אז ער האט נישט מתיר געווען איסורי דרבנן פאר כבוד מת א רשע. מיט דעם אלעמען האט רש''ק א צד אז מנעמט נישט אן אזוי וויבאלד עס שטייט נאר אין מדרש ואין לומדים מאגדה, עד היכן הדברים מגיעים!

(איך שטעל זיך נאר פאר ווי אזוי רש''ק וואלט רעאגירט אויב ער וואלט געהערט אז עס זענען דא וועלכע באשולדיגן צענדליגע אידן אין אפיקורסות אויפן סמך פון עפעס א מדרש.)

זייער א שיינער רש"ק. שכוח.

ס'אבער וויכטיג צו באטאנען אז די שלש שבועות איז נישט קיין מדרש, ס'איז א גמרא אין תלמוד בבלי, כתובות קי"א. תלמוד בבלי איז דער יסוד פון תורה שבע"פ, אזוי ווייס מיר וויזוי צו זיין א איד.
ווען מ'זאגט אין למידין מן אגדה מיינט טאקע מדרש, ספרא, ספרי, פסיקתא, וכדומה.

ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:איך וואלט געוואלט וויסן איין מראה מקום פאר דער רבי פון סאטמאר וואס ברענגט די שלש שבועות להלכה. נישט אלס א מליצה, נישט בתוך השמועס, נאר א שאלה צו מ'מעג עפעס טון, מיט אן ענטפער פון יא צו ניין, צוליעב די שלש שבועות.

איך ווייס נישט דערפון.

און די סבה איז ווייל מ'לערנט נישט קיין הלכה פון אגדה, א זאך וואס איז באשטעטיגט אין טויזענטער ערטער אין די פוסקים. פאר דער רבי פון סאטמאר האט עס יעדער געוואוסט. ער האט ערפינדן א נייעם דרך אין פסק, און אין צווישן האט עס קיין שום אפהענגיגע פוסק נישט אנגענומן.

יא, סאיז דא מער ווי איינס, די פראמינענטסע איז דער רמב"ם וואס שרייבט להלכה למעשה צו די אנשי תימן נישט צו רעוולטירן קעגן די רעגירונג, צוליב די שלש שבועות, סאיז אין אגרת תימן.

סדא נאך, אויב איר ווילט הערן נאך.

אויב איר עפנט אויף דער ערשטער מס' פון ש"ס בבלי, מסכת ברכות, וועט איר טרעפן בלי גוזמא הונדערטער הלכות פון הל' ק"ש ותפילה וואס אפציעל איז אגדתא (סאיז אריינגעדרוקט אין ספר עין יעקב) אין זיי אלע ווערן מוזכר אין טור שו"ע אלס הלכות פסוקות. ווייל בבלי הייסט נישט אגדה, אחוץ אויב ס'דא א מקור פון אןיף א ספעציפישער ענין אז סאיז נישט להלכה איז א אנדערע מעשה. אבער די שלש שבועות גייט לגמרי נישט אריין אין דעם קאטעגאריע פון "אגדה", סאיז א געהעריגע שקלא וטריא צווישן אמוראים מיט סברות לכאן ולכאן פון פסוקים. אשר ע"כ וועט איר נישט טרעפן קיין איין מקור וואס זאל זאגן אז די ש"ש איז אגדה, אין גם אחד.

פאר מ'גייט אריין וואס די כלל אין למדין הלכה מפי אגדה מיינט דארף מען קודם מגדיר זיין וואס אגדה מיינט. דער אמת איז אז עס איז תלוי הא בהא די דעפינישן פון אגדה איז די טעם פארוואס דאס איז נישט הלכה. אבער דער ציל פון אגדה איז נישט אומזינסט, דהיינו אן אגדה וואס איז בלשון הוראה קומט קלאר זאגן עפעס, נאר די חלק האגדי שבו טוט נישט מגדיר זיין די הוראה להלכה. אגדה איז געשריבן הייפרעבאליק און איז נישט מכוון דאס אנצונעמען ליטערעלי לגבי תוקפן ההלכתי. דהיינו די שלש שבועות קומען קלאר זאגן אן הוראה בענין גלות וגאולה נאר די חלק השבועה איז לאו דוקא הלכהדיג צוליב משביע זיין דורות הבאים און נאך פראבלעמען. סאטמאר רב לייגט גראדע נישט קיין גרויס געוויכט אויף די חלק הלכה שבהלכות שבועה שבו. עכ"פ עס איז נישט קיין הלכה אינעם בחינה אז פאקטיש האבן זיך אנגעזאמעלט א גאנצער שקליא וטריא און פסקי דינים בפרטי פרטיות. נאר דאס איז בעסער באטראכט אלס אן הוראה כללית צום פאל ווען די עטיטוד איז א גלות עטיטוד. פאקטיש האט זיך ביי די מעינסטריעם חרדים געטוישט עטוואס דער עטיוד מפני הכרח הזמן ממילא איז עס פאקטיש נישט הלכהדיג פארן מעינסטריעם צוליב דאס וואס די שארפקייט האט אבגעווייכט. פארשטייט זיך אז אויך פאר זיי בלייבט דאס אן הוראה והדרכה לגבי וויאזוי זיך צו פירן בגלות כאטש טאקע נישט אזוי שארף ווי ביים סאטמאר רב. די רמב"ם באנוצט זיך טאקע אויך מיט די שלש שבועות לגבי אן הוראה נישט נמשך צו ווערן נאך א משיח שקר אין תימן וואס האט געברענגט סכנות. די יעב"ץ באנוצט זיך מיט די שלש שבועות אלס אן אטאקע קעגן עליית ר' יהודה החסיד צוליב זייער שבתאות.
טעאלאגיש גערעדט זענען זיך בעסער מסתדר די צוויי קעגנזייטיגע שיטות פון אתחלתא דגאולה אנטקעגן די נסיון האחרון. דער צעווישן וואס מאכט נישט קיין וועזן פון די גרויסע היסטארישע געשעעניש פון גרינדונג פון מדינת ישראל האט א פארטריקענטע בליק איבער מאורעות הזמן.

גאלד האט געשריבן:

ליב צו וויסן האט געשריבן:

גאלד האט געשריבן:ר' איד, וויזוי צו מאכן א ביי-פעס אפעראציע זענט איר יא קלאר, וויזוי פלאנט איר צו זיין קלאר און סיי וועלכער נושא אז איר האט זיך נישט גענומען דאס מינדעסטע דאס צו שטודירן.

מיין שאלה איז אויף רב זירא (און רב יהודה)..

אויב אייער שאלה איז אויף ר' זירא, דאן ביטע נעמט אפיר יענעם גמ' כתובות קי"א און שטודירט עס דורך לאורכה ולרחבה, אפשר אדרעסירט די מהרש"א אייער קשיא,
איינמאל איר האט עס מברר געווען ביטע קומט צוריק אונז מהנה זיין מיטן תירוץ.

א דאנק.

ערעב איד וואס דרשנ'ט איר מיר דא? איך האב געפרעגט א שאלה, אז איר האט א תירוץ ענטפערט.. אז נישט האלטס אייך שטיל.

א דאנק.

ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:לכאורה איז די תירוץ 'א שיינע אגדתא' נישט גענוג. אגדתא איז אויך א חלק פון תורה און עס איז אויך מחייב. נאר עס איז נישט מחייב ווי א הלכה פסוקה. עס איז דא א מהלך הפסק וויאזוי ארויס צו נעמן די הלכה למעשה פון די גמרא, און די מהלך גילט נישט אויף סוגיות אין אגדתא, און ממילא איז עס נישט אין פלאטץ צו נוצן די סארט מהלכים צו פסקנ'ן למעשה. און דאס איז די סבה פארוואס רוב מנין ובנין פון ערליכע אידן האבן נישט אנגענומן די שיטה פון דער ויואל משה און דער אם הבנים שמחה אין איינעם, ווייל ביידער פון זיי זענען נישט געבויט אויף הלכה.

אבער אגדתא זעלבסט האט אויך א מהלך און מ'דארף עס אפלערנן און פארשטיין. טאמער די חכמים זאגן אונז אז עס זענען געווען שלש שבועות, דארף מען וויסן וואס דאס מיינט און וואס מיר דארפן טון דערוועגן. עס איס טאקע נישט קיין סוגיא פון בל יחל, אבער א סוגיא איז עס. א 'שיינע אגדתא' איז גוט פאר שאלעשידעס תורות, נישט פאר דברי חז"ל

שאלעשידעס צו נישט.. זייט ווען קען מען אויסרייסן צענדליגע חיובי דאוריתא צוליב א מעשה וואס מען טרעפט אין גמרא? בפרט ווען ס'איז נישטא קיין שום רמז אינעם דרש צו אז ס'האט צוטוהן מיט "חורבן בית שני"
בפרטי פרטיות ווען די דאזיגע דרש ווערט על פי פשטות אפגעפרעגט פון מרד התפוצות און מרד בר כוכבא..

אויף די שאלה קען מען באמת ענטפערן וואס מיינע רבי'ס פלעגן אסאך ענטפערן "מען פארשטייט נישט אלעס"... אדער "ס'איז אן אגדתא און נישט למעשה".. אבער לפי זה פאלט אוועק די גאנצע ענין ווען ס'קומט למעשה..

איך האב גארנישט אין דעם מכריע געווען. נאר אז מ'קען נישט סתם אזוי אוועק שטופן א גמרא, מ'דארף עס אויך פארשטיין און אריין נעמן אין באטראכט.

עס איז גאר מעגליך אז די שלש שבועות זענען נאר שלא באופן גאולה. דהיינו, עס איז מעגליך אז מ'מעג נעמן א גאולה פאר די באשטימטע צייט. אבער זיך מאכן שבת פאר זיך אן א גאולה, און אן אפילו אן אתחלתא דגאולה, איז א מרידה אין גזירת הגלות. ד.ה. די גלות מוז אנגיין ביז צום גאולה, און מיר זאלן נישט זוכן קיין סאבסטיטיוט אינדערמיט. פונקט ווי מאכן אן ענדגילטיגע אידישע ישוב אין אוגאנדא איז א פארלעץ פון מצות ישוב א"י (כמבואר ברמב"ן פרשת מסעי), אזוי אויך מורד זיין אין די רעגירונגן ווי מיר וואוינן איז א פארלעץ פון די גזירת גלות.
זיך צוריק קערן קיין א"י, און אויפבויען א גאולה פאר זיך, דאס איז נישט אריין גערעכענט אין די איסור, ווייל דעמאלס איז עס מיט די מהלך פון גלות און גאולה.
און אזוי שטימט די גמרא בעסער, אז די שבועות זענען געווען די הכנה צום ארויס גייען אין גלות, אז מיר זאלן וויסן אז מיר קומן דא צוריק, מיר זאלן זיך נישט קובע זיין דארט, נישט מאכן קיין מרידות און מדינות דארט, נאר צוריק קומן צו אונזער ארט אין א"י.

איך זאג דאס בדרך אפשר.

ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:איך האב גארנישט אין דעם מכריע געווען. נאר אז מ'קען נישט סתם אזוי אוועק שטופן א גמרא, מ'דארף עס אויך פארשטיין און אריין נעמן אין באטראכט.

עס איז גאר מעגליך אז די שלש שבועות זענען נאר שלא באופן גאולה. דהיינו, עס איז מעגליך אז מ'מעג נעמן א גאולה פאר די באשטימטע צייט. אבער זיך מאכן שבת פאר זיך אן א גאולה, און אן אפילו אן אתחלתא דגאולה, איז א מרידה אין גזירת הגלות. ד.ה. די גלות מוז אנגיין ביז צום גאולה, און מיר זאלן נישט זוכן קיין סאבסטיטיוט אינדערמיט. פונקט ווי מאכן אן ענדגילטיגע אידישע ישוב אין אוגאנדא איז א פארלעץ פון מצות ישוב א"י (כמבואר ברמב"ן פרשת מסעי), אזוי אויך מורד זיין אין די רעגירונגן ווי מיר וואוינן איז א פארלעץ פון די גזירת גלות.
זיך צוריק קערן קיין א"י, און אויפבויען א גאולה פאר זיך, דאס איז נישט אריין גערעכענט אין די איסור, ווייל דעמאלס איז עס מיט די מהלך פון גלות און גאולה.
און אזוי שטימט די גמרא בעסער, אז די שבועות זענען געווען די הכנה צום ארויס גייען אין גלות, אז מיר זאלן וויסן אז מיר קומן דא צוריק, מיר זאלן זיך נישט קובע זיין דארט, נישט מאכן קיין מרידות און מדינות דארט, נאר צוריק קומן צו אונזער ארט אין א"י.

איך זאג דאס בדרך אפשר.

אויף שלא ידחקו את הקץ איז עס לכאורה נישט גוט.

נאך א מראה מקום:

תשובת הרשב"ש סימן ב' (א פערטער דור אייניקל פון די רמב"ן, זוהן פון תשב"ץ, געוואוינט אין אלזשירע)

בהדירה בא"י א"ז הרמב"ן ז"ל מנה אותה מכלל מצות עשה כמו שנאמר וירשתם וישבתם בה, וכן היא דעת א"א הרשב"ץ ז"ל בספר זוהר הרקיע וכו' אמנה מצוה זה אינה מצוה כוללת לכל ישראל בגלות החל הזה, אבל היא נמנעת כלל, כמו שאמרו חז"ל בגמ' כתובות שהוא מכלל שבועות שהשביע הקב"ה את ישראל שלא ימהרו את הקץ ושלא יעלו בחומה וכו'

נאך איינס:

הרב עובדיה יוסף זצ"ל בתשובה אודות למסור שטחים,

ועל כל פנים כבר הבאנו דברי הרשב"ש, שאף זקנו הרמב"ן מודה בגלות החל הזה שאין להסתכן לכבוש את הארץ, ואדרבה, יש איסור בדבר שלא יעלו בחומה. וכן כתב בשו"ת חבלים בנעימים (סוף ח"ה סי' מה), שגם לדעת הרמב"ן הרי השביע הקב"ה את ישראל שלא יסכנו את נפשם לעלות בחומה. ומשום דהוה אמינא, שמכיון שמצות יישוב ארץ ישראל מצוה גדולה היא ושקולה ככל המצוות, יבואו למסור נפשם עליה, קא משמע לן על ידי השבועה הנ"ל שיזהרו שלא יסכנו נפשם, ע"ש. וכן כתב הגאון רבי צדוק הכהן מלובלין בספר דברי סופרים אות יד, שנראה לו עיקר כדעת המגילת אסתר, שאין כיום מצות עשה ביישוב ארץ ישראל, אלא רק בזמן בית המקדש, ע"ש. וכן הגאון רבי יוסף דוב הלוי סולובייצ'יק בשו"ת בית הלוי (ח"ב סוף סי' נ) מסכים הולך לדברי המגילת אסתר הנ"ל, ע"ש. ועיין עוד בשו"ת אבני נזר (יו"ד סי' תנד אות נב והלאה), ובשו"ת דברי יששכר (סי' קמט)

בקיצור היוצא לנו מזה דער רעיון אז שלש שבועות איז בלויז אגדתא, איז עפעס א נייער אויסטרעף ללא סברה ומקור נגד כל פוסקים בלי שום יוצא מן הכלל.