קאווע שטיבל

שמעקעדיג האט געשריבן:אזוי קוקענדיג אויף אייוועלט ביי מיללער'ס אויבנדערמאנטע קול-קורא, האב איך געליינט די דארטיגע - מער סאטמאר געשטימט - ויכוח איבער אים.

אויב זענט איר אינטערעסירט, גיבט דא א קליק און לייענט מיט הנאה.

טאקע וועגען דעם מיז דא נישט זיין אינגאנצען סאטמער געשטימט!

פשוט קאמפליצירט האט געשריבן:

ווער עס האט געלערנט חסידישע ספרים, בפרט "מי השלוח" און "רבי צדוק", האט זיך שוין אנגעשטויסן אין אזעלכע "קאנטראווערסאלע" שטיקלעך. גענוג צו דערמאנען דעם איזביצער'ס אויסטייטש פון דער געשיכטע מיט זמרי, און רבי צדוק'ס זאג וואס א מענטש זאל טראכטן נאכ'ן נכשל ווערן אין אן עבירה.

איך האב ווייניג געלערענט. וואס שטייט דארט?

ידען האט געשריבן:פשוט קאמפליצירט האט געשריבן:

ווער עס האט געלערנט חסידישע ספרים, בפרט "מי השלוח" און "רבי צדוק", האט זיך שוין אנגעשטויסן אין אזעלכע "קאנטראווערסאלע" שטיקלעך. גענוג צו דערמאנען דעם איזביצער'ס אויסטייטש פון דער געשיכטע מיט זמרי, און רבי צדוק'ס זאג וואס א מענטש זאל טראכטן נאכ'ן נכשל ווערן אין אן עבירה.

איך האב ווייניג געלערענט. וואס שטייט דארט?

יאנקל האט צוגעברענגט דעם מי השלוח. רבי צדוק זאגט אז אויב א מענטש איז נכשל געווארן אין אן עבירה, דארף ער טראכטן אז דאס איז געווען דער רצון השם, ווייל אנדערש וואלט עס נישט געקענט געשען. דער געדאנק ווערט אויסגעדריקט אויף ענליכע אופנים פון נאך תלמידי הבעש"ט, אבער דאכט זיך אז רבי צדוק זאגט עס צום קלארסטן.

קיינער וועט נישט חושד זיין אז רבי צדוק האט עפעס געוואלט בייטן אין דער תורה. ווי מיין ארעמער שכל פארשטייט עס מיינט ער צו זאגן, אז הגם ער האט די עבירה נישט געטארט טאן, כמובן, און אויב איז ער נכשל געווארן דארף ער אוודאי תשובה טאן און זי מתקן זיין -- איז פארט דא אן עלעמענט פון אמונה אין השגחה פרטית. און די צוויי זאכן זענען נישט קיין סתירה, אפילו ס'איז שווער צו פארשטיין וויאזוי די צוויי גייען אינאיינעם.

הגם יעדער איז אויף מיטן מי השלוח'ס אויפטוה לגבי זימרי, בין איך מער נתפעל פונעם טיפן געדאנק לגבי פנחס. ווי ער ענדיגט צו: "ונמצא שפנחס הי' במעשה הזה כנער, היינו שלא הי' יודע עמקות הדבר רק ע"פ עיני שכל אנושי ולא יותר, ועאפ"כ הש"י אוהבו והסכים עמו, כי לפי שכלו עשה דבר גדול בקנאתו ומסר נפשו."

דאס איז זייער טיף און טאקע פאסיג לגבי די מערכה קעגן הרב א"י קוק, אז אפי' דער ראדני איד וואס איז נישט משיג גודל ערכו של הרב און רייסט אים אראפ כאחד הריקים, גלייכט גאט דעם וואנזיניגען קנאי און וועט אפי' זאגן אויף אים הנני נותן לו את בריתי שלום, ווייל דער קורצזיכטיגע איד מיינט עס אמת'דיג ווען ער שרייט ארויס פון טיפעניש פון הארצן "קוק ימ"ש." ער מיינט אז ער איז יודע דעת עליון און טיט דעם רצום השם.

האסט א שפיץ יואליש. אבער איך מיין אז מען קען מחלק זיין פון א מעשה קנאות וואס עס פעלט זיך אויס א גאנצען שטיקעל מי השילוח מסביר צו זיין וואס די כוונה פונעם חוטא איז געעוען אז עס זאל נישט פארעכענט ווערען א חטא, משא״כ מעשה קנאות וואס עס פעלט זיך אויס א גאנצען דיקען ספר מסביר צו זיין פארוואס דער באטראפענער איז יא באגאנגען א חטא.

יואליש האט געשריבן:הגם יעדער איז אויף מיטן מי השלוח'ס אויפטוה לגבי זימרי, בין איך מער נתפעל פונעם טיפן געדאנק לגבי פנחס. ווי ער ענדיגט צו: "ונמצא שפנחס הי' במעשה הזה כנער, היינו שלא הי' יודע עמקות הדבר רק ע"פ עיני שכל אנושי ולא יותר, ועאפ"כ הש"י אוהבו והסכים עמו, כי לפי שכלו עשה דבר גדול בקנאתו ומסר נפשו."

דאס איז זייער טיף און טאקע פאסיג לגבי די מערכה קעגן הרב א"י קוק, אז אפי' דער ראדני איד וואס איז נישט משיג גודל ערכו של הרב און רייסט אים אראפ כאחד הריקים, גלייכט גאט דעם וואנזיניגען קנאי און וועט אפי' זאגן אויף אים הנני נותן לו את בריתי שלום, ווייל דער קורצזיכטיגע איד מיינט עס אמת'דיג ווען ער שרייט ארויס פון טיפעניש פון הארצן "קוק ימ"ש." ער מיינט אז ער איז יודע דעת עליון און טיט דעם רצום השם.

ואני בעניי זאג אז אויב דער שרייער מיינט עס מיט אזא מאס אמת ווי דעם באשריגענעם, וועלן זיי זיך טרעפן אויף יענער וועלט און זיך צעשמייכלען מיט א ברייטן שלום עליכם. דעם שלום עליכם וועט הרב קוק לכאורה געבן דעם שרייער, וועלכער וועט דארט, וואו אלעס שטימט, אים צוריקגעבן א ווארעמען "עליכם שלום" און אים דערביי גוט קוועטשן די האנט -- און די אויגן.

פשוט-קאמפליצירט האט געשריבן:

ידען האט געשריבן:פשוט קאמפליצירט האט געשריבן:

ווער עס האט געלערנט חסידישע ספרים, בפרט "מי השלוח" און "רבי צדוק", האט זיך שוין אנגעשטויסן אין אזעלכע "קאנטראווערסאלע" שטיקלעך. גענוג צו דערמאנען דעם איזביצער'ס אויסטייטש פון דער געשיכטע מיט זמרי, און רבי צדוק'ס זאג וואס א מענטש זאל טראכטן נאכ'ן נכשל ווערן אין אן עבירה.

איך האב ווייניג געלערענט. וואס שטייט דארט?

יאנקל האט צוגעברענגט דעם מי השלוח. רבי צדוק זאגט אז אויב א מענטש איז נכשל געווארן אין אן עבירה, דארף ער טראכטן אז דאס איז געווען דער רצון השם, ווייל אנדערש וואלט עס נישט געקענט געשען. דער געדאנק ווערט אויסגעדריקט אויף ענליכע אופנים פון נאך תלמידי הבעש"ט, אבער דאכט זיך אז רבי צדוק זאגט עס צום קלארסטן.

קיינער וועט נישט חושד זיין אז רבי צדוק האט עפעס געוואלט בייטן אין דער תורה. ווי מיין ארעמער שכל פארשטייט עס מיינט ער צו זאגן, אז הגם ער האט די עבירה נישט געטארט טאן, כמובן, און אויב איז ער נכשל געווארן דארף ער אוודאי תשובה טאן און זי מתקן זיין -- איז פארט דא אן עלעמענט פון אמונה אין השגחה פרטית. און די צוויי זאכן זענען נישט קיין סתירה, אפילו ס'איז שווער צו פארשטיין וויאזוי די צוויי גייען אינאיינעם.

איך האב שוין זייער לאנג נישט געזעהן דעם מי השלוח, אבער לויט ווי ס'ליגט מיר און זכרון, זאגט ער נישט סתם אויף יעדער עובר עבירה, ער זאגט אז, נאר אויב איינער באגעגנט זיך מיט א אויסערגעווענליכער גאר שווערע נסיון וואס מיטן מענטשליכן כח איז ער ממש נישט מעגליך עס עומד בנסיון זיין, דאן "מוז" זיין אז ס'איז בהשגחה און ס'האט געמוזט אזוי זיין, און מ'קען איהם מיט גארנישט מחייב זיין, און דאס האט פנחס נישט פארשטאנען

פשוט-קאמפליצירט האט געשריבן:

ידען האט געשריבן:פשוט קאמפליצירט האט געשריבן:

ווער עס האט געלערנט חסידישע ספרים, בפרט "מי השלוח" און "רבי צדוק", האט זיך שוין אנגעשטויסן אין אזעלכע "קאנטראווערסאלע" שטיקלעך. גענוג צו דערמאנען דעם איזביצער'ס אויסטייטש פון דער געשיכטע מיט זמרי, און רבי צדוק'ס זאג וואס א מענטש זאל טראכטן נאכ'ן נכשל ווערן אין אן עבירה.

איך האב ווייניג געלערענט. וואס שטייט דארט?

יאנקל האט צוגעברענגט דעם מי השלוח. רבי צדוק זאגט אז אויב א מענטש איז נכשל געווארן אין אן עבירה, דארף ער טראכטן אז דאס איז געווען דער רצון השם, ווייל אנדערש וואלט עס נישט געקענט געשען. דער געדאנק ווערט אויסגעדריקט אויף ענליכע אופנים פון נאך תלמידי הבעש"ט, אבער דאכט זיך אז רבי צדוק זאגט עס צום קלארסטן.

קיינער וועט נישט חושד זיין אז רבי צדוק האט עפעס געוואלט בייטן אין דער תורה. ווי מיין ארעמער שכל פארשטייט עס מיינט ער צו זאגן, אז הגם ער האט די עבירה נישט געטארט טאן, כמובן, און אויב איז ער נכשל געווארן דארף ער אוודאי תשובה טאן און זי מתקן זיין -- איז פארט דא אן עלעמענט פון אמונה אין השגחה פרטית. און די צוויי זאכן זענען נישט קיין סתירה, אפילו ס'איז שווער צו פארשטיין וויאזוי די צוויי גייען אינאיינעם.

דעם ר' צדוק האב איך שוין אסאך מאל געהערט נאכזאגן אבער איך האב עס נישט געזען אינעווייניג. קען דאס איינער אנצייגן?

יואליש האט געשריבן:הגם יעדער איז אויף מיטן מי השלוח'ס אויפטוה לגבי זימרי, בין איך מער נתפעל פונעם טיפן געדאנק לגבי פנחס. ווי ער ענדיגט צו: "ונמצא שפנחס הי' במעשה הזה כנער, היינו שלא הי' יודע עמקות הדבר רק ע"פ עיני שכל אנושי ולא יותר, ועאפ"כ הש"י אוהבו והסכים עמו, כי לפי שכלו עשה דבר גדול בקנאתו ומסר נפשו."

דאס איז זייער טיף און טאקע פאסיג לגבי די מערכה קעגן הרב א"י קוק, אז אפי' דער ראדני איד וואס איז נישט משיג גודל ערכו של הרב און רייסט אים אראפ כאחד הריקים, גלייכט גאט דעם וואנזיניגען קנאי און וועט אפי' זאגן אויף אים הנני נותן לו את בריתי שלום, ווייל דער קורצזיכטיגע איד מיינט עס אמת'דיג ווען ער שרייט ארויס פון טיפעניש פון הארצן "קוק ימ"ש." ער מיינט אז ער איז יודע דעת עליון און טיט דעם רצום השם.

קען מען דאס אויך זאגן לגבי דעם קנאותדיגע מאסלים? דער אראבער וואס הרגעט אלע מענטשן צוזאמען מיט איהם למען כבוד שמו יתברך??

קען זיין אז מע גיימער אריבער צו א אנדערע שמועס וואס טוהט זיך אויף יענע וועלט ווען מע מיינט עס ערענסט.

יואליש האט געשריבן:הגם יעדער איז אויף מיטן מי השלוח'ס אויפטוה לגבי זמרי, בין איך מער נתפעל פונעם טיפן געדאנק לגבי פנחס. ווי ער ענדיגט צו: "ונמצא שפנחס הי' במעשה הזה כנער, היינו שלא הי' יודע עמקות הדבר רק ע"פ עיני שכל אנושי ולא יותר, ועאפ"כ הש"י אוהבו והסכים עמו, כי לפי שכלו עשה דבר גדול בקנאתו ומסר נפשו."

דאס איז זייער טיף און טאקע פאסיג לגבי די מערכה קעגן הרב א"י קוק, אז אפי' דער ראדני איד וואס איז נישט משיג גודל ערכו של הרב און רייסט אים אראפ כאחד הריקים, גלייכט גאט דעם וואנזיניגען קנאי, און וועט אפי' זאגן אויף אים הנני נותן לו את בריתי שלום, ווייל דער קורצזיכטיגע איד מיינט עס אמת'דיג ווען ער שרייט ארויס פון טיפעניש פון הארצן "קוק ימ"ש." ער מיינט אז ער איז יודע דעת עליון און טוט דעם רצון השם.

דער חילוק וועט זיין, אויב דער קנאי איז שטענדיג א ערליכער צדיק, ער איז א קנאי פאר זיך זעלבסט, און ער ארבעט אויף זיינע אייגענע תאוות אויכעט, און אינווייניג ברענט אין אים אמת'דיגע אהבת ישראל, ער טוט עס נישט פון שנאה פאר יענעם, אט אזא איינער פארדינט טאקע צו באקומען בריתי שלום.

משא"כ די היינטיגע קנאים, וואס פרייען זיך אויף יעדע פירצה פונעם צד שכנגד כעל כל הון, מען שפרינגט ארויף מיט אזא שמחה ווי א קעצל אויפן מייזל, און אויב איז שטיל א לענגערע צייט טוט וויי אז ס'איז נישטא קיין "עקשאן", דאן.... וויל איך נישט זאגן ווייטער.

ס'איז באקאנט די משל פון ר' ישרא' סאלאנטער זצ"ל, דער חילוק פון די באלעבאסטע מיטן קעצל. יעדער וויל הרג'ענען דאס מייזל. אבער דער קעצל גלוסט פאר נאך, בשעת די באלעבאסטע וואונטשט זיך אז דאס זאל קיינמאל נישט געשעהן. הנמשל אז דער אמת'ער צדיק וויל נישט ס'זאל פאסירן די עוולות, ווי גליקליך וואלט ר' עמרם בלוי געווען אז ס'זאל נישט פארקומען קיין חילול שבת אין ירושלים, און ווי גליקליך וואלט פנחס בן אלעזר געווען ווען זמרי טוט נישט אזא נידערטרעכטיגע אקט, נאר דער שם ה' זאל נתקדש ווערן בכל העולמות; משא"כ די נידריגע קנאים, וואס פרעסן אין רעסטוראנט און מען דאווענט קוים א ווארט, און אין די אייגענע רייען איז מען קיינמאל נישט מוחה, מען פארענטפערט אלעס.... נאר ביי יענעם, ביים שונא, ווערט מען פלוצלינג א קנאי, דאן איז מען נאר א עקלדיגע קעצעלע מיט פארדארבענע מדות.

משה געציל און שמעקעדיג, פשוט אזוי. כ'זאג בבחינת זו ואין צריך לומר זו.

פריינדליך האט געשריבן:אינטערסאנט, דער זיידע פינעם גרויסען נפטר {הרב אלישב} - דער בעל לשם - איז געווען זייער אויסגעשפראכען קעגן קוק, אבער דאכט זיך אז דער נפטר האט געהאט א אנדערע מהלך, ניין?!

אבער ס'איז איראניש אז ער איז געווען סיי דער שדכן און מסדר קידושין ביי הרב אלישיב. זייענדיג שטארק בידידות מיט הרב ארי' לעווין, המכונה דער צדיק פון ירושלים, וואס איז געגאנגען אויף א ענליכן מהלך. ער האט געהאלפן יעדן וואס איז געווען אין א שווערן מצב. אפגעזעהן וואס האט איהם געברענגט אין דעם מצב. למשל, ער האט געשיקט פעקלעך מיט עסן פאר ארעסטאנטן )פון אצ"ל און לח"י(, וואס האבן זיך פארטשעפעט מיט די מאנדאט רעגירונג.

זר זהב האט געשריבן:

ראשעקאל האט געשריבן:

שמואל הלוי האט געשריבן:געהערט אלס קינד "ולא תתורו אחרי לבבכם" נאך הערצ"ל, "ואחרי עיניכם" נאך קו"ק

געהערט אלץ ערוואקסענער ״צדיק כתמר״ אויב איז ער א צדיק ווי א טייטעלבוים, ״יפרח״ זאל ער אוועקפליען פון דאנעט

כארז אויב איז ער א צדיק ווי א טענענבוים בלבנון זאל מען עם לייגן אויף די לבנה

זר, דער לעצטער פסוק, כארז בלבנון פאסט צו זאגן אויף די שפעטערע צדיקים וואס האבן זיך געפונען אין א געוויסן שטעטל. אנטשולדיגט: שטאט. וואס איבער זייער גאונות און צדקות, שיער פארגעסן "קנאות" קען מען מאכן א באזונדערן אשכול.

גאלד האט געשריבן:דער היסטאריקער ר' אלי' שטיינבערגער ז"ל, א סאטמארע קנאי'שער, האט געווידמעט איינע פון זיינע סעריע ביכער "ליכט שטראלן" איבער רב קוק'ן והמסתעף, ער באשולדיגט איהם דירעקט אויף דעם חברון פאגראם,

איך האב געליינט די "ליכט שטראלן" אלס אינגל. ס'איז זייער שיינע מעשיות פאר קינדער, אבער אלס היסטאריע איז עס כמעט גארנישט ווערד. חוץ מזה, האט ר' אלי' שטיינבערג, וואס איז נארוואס אריינגעקומען תחת כנפי השכינה, הכיר את בוראו. האט ער געשריבן פון פערספעקטיוו פון זיין נייעם סטאטוס.

berlbalaguleh האט געשריבן:

גאלד האט געשריבן:דער היסטאריקער ר' אלי' שטיינבערגער ז"ל, א סאטמארע קנאי'שער, האט געווידמעט איינע פון זיינע סעריע ביכער "ליכט שטראלן" איבער רב קוק'ן והמסתעף, ער באשולדיגט איהם דירעקט אויף דעם חברון פאגראם

חוץ מזה, האט ר' אלי' שטיינבערג, וואס איז נארוואס אריינגעקומען תחת כנפי השכינה, הכיר את בוראו. האט ער געשריבן פון פערספעקטיוו פון זיין נייעם סטאטוס.

קיינמאל נישט געהערט דערפון! איז ער א גר? ער איז דאך געווען א אויסטערלישער עובד ה', נערץ ביי אלע גדולי הדור, ווי סאטמארער רבי זצ"ל און תו"א (וועלכע חבורה ער האט באלאנגט) און נאך אנדערע.

א אינטרעסאנטע קשיא.
איינער דא האט שוין געליינט דעם בוכל "געבליבן אינדרויסן"?
ס'איז ארויסגעקומען לעצטע יאר, און לייגט אראפ די משכילים און ציונים מיט א געפערליכן שווארצן ליכט, ובתוכם די היסטאריע פון הרב קוק.
איך בין נישט זייער באקאנט אין היסטארי. אבער אויב איז אמת וואס דארט שטייט איז דאך ממש א פחד.

פון הערשל ציג'ס בלאג
http://theantitzemach.blogspot.com/2011 ... habad.html

דער בוך "געבליבן אינדרויסן" איז נישט אביעקטיוו. זייער נישט אביעקטיוו.

יידל האט געשריבן:דער בוך "געבליבן אינדרויסן" איז נישט אביעקטיוו. זייער נישט אביעקטיוו.

מיינסט צו זאגן זייער איינזייטיג?
ווייל אפילו אויב א חלק וואס דארט שטייט איז אמת איז אויך ביטער!

וואסערע בוך איז ״געבליבן אינדרויסן״?

ווער האט עס געשריבן? ווי קעמען עס קויפן?

עס איז צו באקומען אין אלע ספרים געשעפטן אין וויליאמסבורג, בארא פארק אין מאנסי. זע דעם אשכול אין אייוועלט איבער דעם בוך.

איך אויך האט געשריבן:

שמואל הלוי האט געשריבן:געהערט אלס קינד "ולא תתורו אחרי לבבכם" נאך הערצ"ל, "ואחרי עיניכם" נאך קו"ק

שפעטער האט מען צוגעלייגט "ולא תתורו אחרי" נישט נאכגיין רב אונטערמן.

און וועלכן פסוק אדער צוגעפאסטן מאמר חז"ל האט מען געטראפן אויף זיינע נאכפאלגערס הרב שלמה גורן און הרב ישראל מאיר לאו און הרב יונה מצגר?!

שמעקעדיג האט געשריבן:קיינמאל נישט געהערט דערפון! איז ער א גר? ער איז דאך געווען א אויסטערלישער עובד ה', נערץ ביי אלע גדולי הדור, ווי סאטמארער רבי זצ"ל און תו"א (וועלכע חבורה ער האט באלאנגט) און נאך אנדערע.

דער מיין (פירוש) פון "תחת כנפי השכינה הכיר את בוראו" איז אז ער קומט פון א חילוני'שע שטוב, און ער איז געווארן א בעל תשובה. נאכדעם וואס ער האט אנגעטון דעם ספאדיק און די אנדערע שמונה בגדים האט זיך נישט דערקענט אויף איהם פון וואו ער איז געקומען.

א דאנק.
איצט פארשטיי איך פארוואס ער איז נישט באשריבן געווארן אינעם איד מער פון וויפיל ס'האט אויסגעפעלט.