http://vps9000.inmotionhosting.com/~kavesh6/
http://vps9000.inmotionhosting.com/~kavesh6/viewtopic.php?t=15610
טאקע דאס איז די גרויסע פראבלעם. די ווילסט מסביר זיין די ווייטאג, ער קומט מסביר זיין כבוד בני אדם, וואס דאס האט נישט קיין פרייס טעגאיך אויך האט געשריבן:ס'איז בערך די חילוק צו איינער האט פארדינט א מיליאן דאלער אדער פארלוירן א מיליאן, כאפסט?
בדרך כלל, א OTD איז איינער וואס האט מחליט געווען אז זיין פריוואטע נייגונג צו א פרייע לעבן, איז עם וויכטיגער ווי זיינע קינדער און משפחה. צומאל איז דא אזעלכע וואס פרובירן מיטשלעפן די קינדער, אבער ווען עס גייט נישט, גייען זיי אליינס און לאזן איבער די קינדער אונטער זיך. עס גייט אים נישט אן די בזיונות וואס זיינע קינדער און משפחה וועלן דורכגיין אין חדר, סקול, ביהמ"ד וכו', ווייל ער שפירט אז זיין לעבן קען אנדערש נישט גיין.יעקב מעקסוועל האט געשריבן:איך וויל נישט אריינרעדן אין די ספעציפישע מעשיות פון מענטשן, ווייל איך בין נישט באקאנט פון דער נאנט. לאמיר נאר רעדן פון ווען איינער איז אראפ פון דרך וכדומה.
די מציאות איז, די עדיטוט ביי אונז קעגן OTD איז זייער נעגאטיוו. קינדער וואס וואקסן אויף אין די קאמיוניטי, וואס האבן א טאטע אדער מאמע וואס איז אוועק געגאנגען, וועלן זיי אפט הערן און זען א נעגאטיווע באציאונג איבער זייער טאטע/מאמע.
אויב עס קומט צו אזא קינד'ס חתונה, און דער חתן וויל נישט זיין טאטע זאל קומען צו די חתונה למשל, איז דאס בכלל א חידוש? פארשטייט זיך אויב האט ער אייביג נאר געהערט נעגאטיוויטי און באשולדיגונגען כלפי זיין טאטע, און ער ווייסט עס איז א "בושה" צו האבן אזא טאטע אין די קהילה, איז צו ערווארטן ער זאל טאקע צושטימען מען זאל נישט רופן זיין טאטע צום חתונה.
לאמיר א מינוט טראכטן פון אן אנדערע מציאות, אויב זאל זיין א בעל תשובה וואס איז געווארן א היימישער איד, און זיין טאטע און זיידע פאר 5 דורות זענען נישט געווען ערליך בכלל, וועט מען רעדן צו אים נעגאטיוו וועגן זיין טאטע און מאמע? קיינמאל נישט. אפילו אויב זיין גאנצע משפחה בלייבט אינגאנצן פריי, וועט יעדער פארשטיין ער זאל זיי מכבד זיין, און יעדער וועט אים רעספעקטירן אויב ער האלט אן א געזונטע רילעשינשיפ מיט זיי.
ווען עס וועט קומען די גליקליכע יום החתונה פון די בעל תשובה, וועט מען אוודאי רופן זיין משפחה, און מען וועט זיי פראבירן צו מכבד ווי ווייט מעגליך לפי המצב.
פארוואס ווען די מעשה איז פארקערט זאל זיין אנדערש? איך פארשטיי די געפילן זענען אנדערש, און מען קען זיין אויפגעברויזט אויף זיי. אבער ווען מען לייגט אוועק די געפילן, און מען קוקט עס בלויז מיט לאגיק, זע איך נאר מען דארף זיי מכבד זיין און זען צו מאכן א קידוש השם. דאס איז לענ"ד אמת סיי אין געווענליכע צייטן, און סיי ביי א חתונה אדער אנדערע ספעציעלע זמנים.