קאווע שטיבל

ס'קען זיין דיין חשבון שטימט. אבער קודם זאלן זיי חתונה האבן בשעטומ"צ. איך קען א גוטן לייף אינשורענס אגענט וואס וואוינט בשכינות מיט מיר. כ'האב געזאגט גוט, ווייל ר'איז א גוטער פגע. ווען ער נעמט זיך צו איינעם גייט מען נישט ארויס אן קויפן א פאליסי. וועלן די אלע צוקונפטיגע אלמנות כאטש האבן א פאר דאללאר נדן פאר'ן זיווג שני.

דאס מציאות איז אז א עלטערע בחור וואס האט חתונה געהאט איז שוין מער באזעצן און אסאך מער נארמאלער ווי א בחור וואס האט חתונה געהאט פאר די צוואנציג, די שלום בית איז אסאך בעסער די התנהגות צו אנדערע מענטשן איז אסאך בעסער, עס איז נישט קיין פראבלעם א עלטערע בחור, א בחור וואס האט חתונה געהאט פאר די צוואנציג איז א פראבלעם, גלייבסט מיר נישט? פרעג די אלע וואס זענען עוסק אין שלום בית איך בין נישט דן אלע וואס האבן חתונה געהאט פאר די צוואנציג, עס זענען דא בחורים וואס דארפן צוליב פארשידענע סיבות חתונה האבן פאר די צוואנציג, אבער וואויל איז צו דעם וואס האט חתונה געהאט נאך די צוואנציג

איך זעה אין די צייטונגען און צעטלעך אין די בתי מדרשים אז עס עפנט זיך א ארגאניזאציע "תבשרנו", וועלכע בעט בכל לשון של בקשה אז יעדער אינדיווידואלער מענטש זאל אנטראגן - אדער לכה"פ טראכטן - פון א פאסיגן שידוך פאר קרובים וידידים איינמאל א וואך, כדי צו לינדערן דעם אומדערטרעגליכן פראבלעם פון עלטערע בחורים און מיידלעך.

מי יתן והיה זיי זאלן מצליח זיין.

שמעקעדיג האט געשריבן:ליידער וואו מ'שטייט און וואו מ'גייט, זעהט מען עלטערע בחורים, די הארץ ווייטאג איז איום ונורא.
געוואלד, וואס גייט פאר מיט אונזער סאסייעטי???

איין משפחה זוכט בלויז די בעסטע מיידל, אן אנדערע טאטע לעבט שוין נישט, דער דריטער האט אן אנדער תירוץ,
שדכנים פאלן אויך ווייניגער און ווייניגער, מיט פארשידענע - הגם גערעכטע - תירוצים.

הצד השווה שבהם - אז עס איז א הארצרייסענדע עפידעמיע, וואס איז שווער אראפצושלינגען.

לויט ווי איך הער מפי השמועה, איז ביי מיידלעך נישט פאראן אזא גרויסע צאל עלטערע אומפארהייראטע.
וואס איז א מעלה מצד אחד, אבער מצד השני איז נישטא גענוג מיידלעך פאר די אלע בחורים.

איז דא עפעס וואס צו טון? האט איינער עפעס אן עצה?

יאנקל האט געשריבן:ביי די ליטווישע איז פונקט פארקערט, זיי האבן אן איבערפלוס פון מיידלעך פאר ווייניגער בחורים.
איז די עצה פשוט, די "איבריגע" חסידישע בחורים זאלן חתונה האבן מיט די "איבריגע" ליטווישע מיידלעך.

נולד מאוחר האט געשריבן:וואס וועלן די קינדער זיין?

אויף אייוועלט האט זיך לעצטנס אנטוויקלט א לאנגע דעבאטע איבער דעם שידוכים/שדכנים קריזיס, און מערקווירדיג, זיי שרייבן די זעלבע שאלות און ספיקות וואס מיר האבן שוין געשריבן איבער 5 יאר צוריק.
http://www.ivelt.com/forum/viewtopic.ph ... 8#p1591068

ס'איז כדאי צו ליינען, כאטש ס'איז אן אריכות גדול מאוד, ווייל מען דארף אן ערנסטע ישועה אין דעם הינזיכט.

דער אשכול איז פינף יאר אלט, וואס איז געשעהן מיט די בחורים פין פינף יאר צוריק? זענען זיי נאך בחורים?

אישתישבי האט געשריבן:דער אשכול איז פינף יאר אלט, וואס איז געשעהן מיט די בחורים פין פינף יאר צוריק? זענען זיי נאך בחורים?

א סאך, יא.

רוב פון די וואס זענען געווען ביי יונתן בן עוזיאל האבן שוין חתונה געהאט...

מאכענדיג פסחדיג מיינע אימעילס האב איך געטראפן וואס מיינער א באקאנטער האט מיר געשיקט אראפגעשריבען זיינע הרגשים אלס אלטע בחור, און זיינע שוועריקייטען וואס די סאסייעטי און זיינע עלטערן געבן צו צו זיין מיטמאכענישען אלס אלטע בחור,
האפענליך אז לשנה הבאה בני חורין זאל ער שוין זיצן מיט זיין ווייסע קיטל, וז"ל:

דאס זענען געווען מיינע געפילן ביי די הגדה זיצענדיג ביים סדר ביי מיינע עלטערן...

מוזגין לו כוס שני וכאן הבן שואל.........
די ווערטער ווערן געווענטליך געזאגט בשעת די טישטעך און מענטשען זענען ווייס אנגעקלייד, די נערווען האבן זיך שוין בארואיגט פון די לעצטע פאר שעה אדער טעג, און מען זיצט ביים טיש כאילו ס'איז נישט געווען קיין נעכטען און ס'קומט נישט קיין מארגען מיט די פולסטע רואיגקייט.
אבער ביי מאנכע כאפט די ווערטער א שטיקל ציפ - יא מען זיצט אפשר אויפען בענקל די גוף איז רואיג אבער די מחשבות ארבעטען פונקט פארקערט,
מוזגין פאר וועמען בין איך ווערט אז איינער זאל מיך מחשיב זיין און אנגיסען? די עלטערען? לעבען אין עולם הדמיון אז איך לעב אין די עולם התוהו, משפחה? זיי קענען מיך נאר ווען זיי דארפען מיין הילף אדער נדבה פארן גו פאנד מי, חברים? ביי זיי זענען זיי דאך שוין לאנג פארגעסען וואס מיינט צו זיין א בחור און רוב פון זיי האבען שוין א גרויסער יונגעל וואס איז מקיים די וכאן הבן שואל.
אין אמתן קיינער פרעגט מיך נישט אבער איך אין הארץ וויל איך אפאר קשיות פרעגען מה נשתנה פארוואס בין איך איך פארענדערט געווארען ביי מיינע חברים אוכלים חמץ ומצה און שאר ירקות און איך בלייבט מיט די זעלבע בחורישע "מצב ומרור" זייט די בר מצוה, שבכל החברים יושבין מסובין זיי האבען שוין זייערע עזר כנגדו זיך צו אנליינען אבער אני בלילה הזה אין די לאנגע בחורישע נאכט כולו חושך איך דריי זיך ארום עלנד און פארשעמט ווי פרעה מיט זיין פעזשאמעס ....
יא יא די קשיא קען מען פאר קיינעם נישט פרעגען ווייל קיינער וועט דיר נישט העלפען און ענפערען אבער די בעל הגדה ענפערט די קשיא אויך.

עבדים היינו לפרעה במצרים סאיז געווען א מלך פרעה וואס ער האט מצליח געווען צו נעמען א עם שלם און מיט זיי געשלאגען כפרות..... ווי די מדרש פארציילט אלע האר אויפשטעלענדיגע מעשיות.... איינער פון די זאכען וואס שטייט אין מדרש איז אז מען האט געגעבען פאר פרויען מענערישע ארבעט און פאר מענער פרויערישע ארבעט און ווי די ספרים הקדושים זענען מסביר אז די גלות מצריים איז חוץ די פיזישע קושי השעבוד איז געווען א שטערקערע גייסטישע קושי השעבוד מיטען נעמען מענטשען און זיי מאכען טוען זאכען וואס איז נישט פאר זיי און דאס האבען זיי געליטען ביז שנגלה עליהם מלך מלכי המלכים הקדוש ב"ה און אונז ארויס גענומען פון מצרים און באשטראפט מידה כנגד מידה מיט מכות משונות וואס וויפיל די חרטומים האבען פראבירט צו פארווישען און פארדרייען מיטן נאז האט עס געהאלפען א מכה.........
בכל דור ודור חייב אדם לראות את עצמו כאילו הוא יצא ממצרים די אזוי גערופענע מנהיגי הסאסייעטי פראבירען צו פארווישען זייער בושה און זייערע אויפגעמאכטע כללים ווי די חרטומים אין מצרים נעמען ערליכע יושרדיגע בחורים און שלאגט מיט זיי כפרות מיטן איינבאקען א אידילאגיע אז ביזן חתונה ביזטו געמאכט געווארען צו קוועטשען א באנק טאמער נישט נישט וועסטו זיין ווערט א מכה...... און טאמער מען זעהט אז די בחור האלט עס נישט אויס - אדער טאמער די בחור ווייזט אויף א אנדערע בחור וואס ארבעט און איז ערליך קומען די חרטומים אויף מיט כישופים און בלבולים אויסגעצויגען פון פינגער אבי נישט מודה זיין על האמת אז אצבע אלוקים הוא וואס וויל די באשעפער טאקע.
טייערע בחור די צובראכען קייט, ווערטלאזקייט און דענירדערטקייט איז נאר אז מען בלייבט אין מצריים און מען טוט די אומריכטיגע זשאב ניין דיין זשאב איז נישט צו זיין דיין מאמעס נחת יונגעל אזוי ווי אפאר פאריקטע יענטעס האבען איינגערעדט די המון עם און דיין זשאב איז נישט צו זיצען אויף א באנק אזוי ווי די ישיבה קטנה יארן אז די האלט שוין נישט צו קוועטשען א באנק גיי ארויס און טרעף דיינע אמתע זיכערע וועג - זוך אין די עולם המסחר, גיי איינמאל און פאר אלעמאל ארויס פון די ביטערע מצרים האב נישט מורא פון אפאר פאריקטע הונט וואס בילען אז דו זאלסט נישט ארויס גיין

און איינמאל דו גייסט ארויס פון מצרים וועסטו קענען זעהן "את עצמו" דיין "זיך אליין" ווי ווערט און גרויס דו ביסט און נישט נאר ווער דו ביסט נאר אלעס וואס פארסירט וועסטו זענען ווי גוט סאיז און ווי די בעל הגדה זאגט שפעטער כמה מעלות למקום עלינו איך מיין פונקט יעצט קומט אריין די דיינו מען קען עס זאגען יעדער טאג?
נאר איינמאל מאיז ארויס פון מצרים מען פיהלט די ערך עצמו און מען לאט זיך נישט פון פרעה זעהט מען איין מיט א זיסקייט "כמה מעלות למקום עלינו" ווי זיס די לעבען איז,

גרוש האט געשריבן:היינו דאמרי אינשי א בעל עגלה בלייבט א בעל עגלה! צו רעדן אזוינע שטותים דארף מען נעמען קלאסן אויף משוגעת און באקומען די העכסטע דעגרי! בערל דו האסט עס געפעסט

(געוועזענער) אדער צוריק געווארענער גרוש: איך וועיס נישט וואס דיין מעריטל סטאטוס איז היינט צו טאג. אדער פיהרסטו שוין א קליין יונגעלע אין חדר אין כיתה א'. אדער לייגסטו א קליין מיידעלע אויפ'ן סקול באס. אדער ביסטו שוין (ח"ו) צוריק עלנד און איינזאם. און די אלע מצבים און נאכווייען וועלכע האבן זיך אפגעשפיעלט ביין דיין ערשטן גט שפיעללן זיך ליידער יעצט איבער. און ס'איז נאכאמאל מקויים געווארן דער פסוק פון..."עבר קציר, כלה קיץ ואנחנו לא נושענו"...נאר יעצט קענסטו עס זיכער נישט בלעימען אויפ'ן באשעפער. ווייל ס'איז דא אנ'אנדערע פסוק. אין די לעצטע משנה פון מסכת עדויות. ווי א טאטע (א רבי) זאגט פאר זיין זוהן, וועלכער האט געבעטן דעם טאטן אז ער זאלל אנזאגן פאר זיינע תלמידים אז נאכדעם וואס דער טאטע/רבי וועט נפטר ווערן זאללן די תלמידים רעספעקטירן דעם זוהן דעם נייעם רבי... האט איהם דער טאטע געענטפערט..."מעשיך יקרבוך. ומעשיך ירחקוך..." דיינע אייגענע מעשים וועללן דיך דערנעענטערן (צו די מענטשן) און דיינע מעשים וועללן דיך דערווייטערן...! ד.מ. צו זאגן אז אלעס ווענדט זיך אין דיר אליינס...! רעספעקט דאר מען זיך פארדינען...!

שמחהלע קאפשטיק האט געשריבן:מאכענדיג פסחדיג מיינע אימעילס האב איך געטראפן וואס מיינער א באקאנטער האט מיר געשיקט אראפגעשריבען זיינע הרגשים אלס אלטע בחור, און זיינע שוועריקייטען וואס די סאסייעטי און זיינע עלטערן געבן צו צו זיין מיטמאכענישען אלס אלטע בחור,
האפענליך אז לשנה הבאה בני חורין זאל ער שוין זיצן מיט זיין ווייסע קיטל, וז"ל:

דאס זענען געווען מיינע געפילן ביי די הגדה זיצענדיג ביים סדר ביי מיינע עלטערן...

מוזגין לו כוס שני וכאן הבן שואל.........

האבנדיג געווען אן אלטע בחור קען איך צושטימען צו א גרויס חלק, אבער איך וויל צולייגן אז אסאך ווענדט זיך אין די בחור אליין, דהיינו אפי' אויב ער פילט אז ער קען / וויל נישט ארויס ארבעטן זענען דא אנדערע אלטערנאטיוון, גיין לערנען אין א"י קען שטארק ארויסהעלפן - דאס זיין מיט אסאך אנדערע אין דיין מצב טוט אומגעהויער פארגרינגערן (און אסאך דארט יאגן זיך ממש נישט אין ערגעץ...).


רעדנדיג פון אלטע בחורים / גרושים וויל איך צולייגן אז דאס יאר שבועות היות מעז'יבוש איז פארמאכט, וועלן א גרויס חלק פון זיי זיכן ווי צו זיין אויף שבועות, איז זייט אזוי גוט און אויב ווייסט איר פון איינער וואס קען ניצן א סעודה (יא אפי' א אלטע בחור) רופט עם צו אייך!
אפ' ער וועט עס בפשטות אפזאגן וועט עס נאכאלס זיין א תועלת......

.

עס איז דא אסאך שידוכים ארגענעזאציעס, איינער ווייסט ווער פין זיי איז באמת גוט, דהיינו זיי ארבעטען טאקע, זיי זענען נישטא נאר צו נעמען אביסל קרעדיט (געלט), נאר זיין האבן שוין געמאכט מער פין מען שידוכים?

איך לייג דא א בילד קאנסומער אדווייזער מיט די נעמען

.

למעשה איז נישטא קיין ארגאניזאציע פאר אלטע בחורים, און שדכנים מאכ'ן זיך אין גרויס טייל נישט וויסנדיג פון די עלטערע.

אין מיינע צייטן פלעגן בחורים שפעקולירן צו עס איז במציאות זיך אליינס צו זיכען..... אדער כאטש אליין רופן שדכנים.

אפשר זאל ק''ש רייזן צו די טשאלענדש און קריעטן א (פארמאכטע) סינגלס סעקשן אזוי ווי דער פארהאסטע איד האט יארן לאנג געהאט בריש גלי? מובן אז מען וועט דארפן עפעס א סיסטעם פעסטצושטעלן ווער עס איז טאקע א מיידל.

וועלכע פארהאסטע איד?

זאג רבי, איך זוך שוין יארן א אפהענגעדיגע צייטונג אבער אלס איז נאר דא א אומאפהענגעדיגע, ווייסט אפשר ווי איך קאן אזאנס געפינען?