קאווע שטיבל

יאיר האט געשריבן:

נשמה יתירה האט געשריבן:חזקיהו המלך,
דו האלטסט אז די גאנצע מושג פון "אין עוד מלבדו" וואס ווערט פארטייטשט ע"פ חסידות אז עס איז נישטא גארנישט ממש חוץ פון דעם אייבערשטער, איז עבודה זרה?
מיינט נישט 'אין עוד מלבדו' לויט חסידות אז אלעס איז ער ממש. דו מיינסט אז דאס איז א בוים און נישט אלקות, זאגט חסידות אז דאס איז אויך אלקות, ניין?
די שיטה פון צמצום שלא כפשוטו זאגט אז דאס וואס דער אר"י הקדוש שרייבט אז עס איז געווען א צמצום אין אלקות, מיינט נישט כפשוטו. עס מיינט נישט אז עס איז באמת דא א פלאץ וואס איז נישט ער ח"ו. עס מיינט נאר אז עס קוקט אויס ווי א צמצום אבער עכט איז אלעס ווייטער ער. דו און דו און נאכאמאל דו.
קען זיין אז דו האסט א פראבלעם מיט גאנץ תורת החסידות, און דו האלטסט אז פון דעם בעשה"ק והלאה זענען זיי אלע נכשל געווארן אין עבודה זרה. ביטע געב מיר קלארקייט דערין.

1) ווען איינער זאגט אז רבי מענדעלע איז אלקות מיינט דאס דאך אז דוקא ער, און נישט א צווייטער, איז גאט אליין. דאס איז נישט ווי זאגן אז גאט איז אין די גאנצע בריאה (און שנעל צולייגן אז די גדרים פון די בריאה איז טאקע א דמיון ממילא ביסטו אויטאמאטיש נישט עובר אויף הגשמה) נאר ווי זאגן אז דער האלץ אדער דער שטיין איז גאט אליין.
2) אויב איינער גלייבט אין חסידות אז גאט איז איבעראל, אבער ער גלייבט נישט אז די גדרים פון די בריאה איז א דמיון (אזוי ווי רוב חסידישע אידן היינט) איז ער עובר אויף הגשמה?

וויאזוי פארשטייסטו די פראבלעם פון הגשמה לפי תורה החסידות אז עס איז טאקע באמת אלעס ער?

דו זאגסט דאך אז גשמיות (צמצום) איז א דמיון, ווי אזוי איז שייך הגשמה?

צו זאגן אז גאט איז א שטיין איז ערגער ווי צו זאגן אז גאט איז א דמיון פון א שטיין?
וואס איך מיין דיך צו פרעגן איז, איז די פראבלעם פון הגשמה דאס אז עס איז פיזיש?
גראדע דאכט זיך אז ווען מען רעדט הגשמה מיינט מען דוקא די נקודה אז גאט האט געטליכע הענט און פיס ח"ו. מען רעדט נישט דוקא פון א פיזישע מין גשם.
קען זיין אז די תוכן פון מיין שאלה איז באמת - וויאזוי פארשטייטסטו דעם גאנצען נקודת הפראבלעם מיט הגשמה? דערנאך וועל איך קענען פארשטיין צו די חסידים רירן אהן דעם נקודה, צו נישט.

אויב א מענטש האלט אז גאט האט די מדה פון רחמנות איז עס ווייניגער פראבלעם ווי צו האלטן אז ער האט א האנט? איז געבן פאר גאט א כאראקטער פון רחמנות אנדערש ווי געבן פאר גאט א כאראקטער פון האנט?

נשמה יתירה האט געשריבן:צו זאגן אז גאט איז א שטיין איז ערגער ווי צו זאגן אז גאט איז א דמיון פון א שטיין?
וואס איך מיין דיך צו פרעגן איז, איז די פראבלעם פון הגשמה דאס אז עס איז פיזיש?
גראדע דאכט זיך אז ווען מען רעדט הגשמה מיינט מען דוקא די נקודה אז גאט האט געטליכע הענט און פיס ח"ו. מען רעדט נישט דוקא פון א פיזישע מין גשם.
קען זיין אז די תוכן פון מיין שאלה איז באמת - וויאזוי פארשטייטסטו דעם גאנצען נקודת הפראבלעם מיט הגשמה? דערנאך וועל איך קענען פארשטיין צו די חסידים רירן אהן דעם נקודה, צו נישט.

אין רמב"ם'ס צייטן האבן מענטשן געהאלטן אז גאט האט א גוף וואס איז געמאכט פון א מער איידעלע סובסטאנץ, און דאס רופט ער אן הגשמה. כאטש ס'איז געווען טייל וואס האבן אויך געהאלטן אז גאט קען אויך אריינגיין אין א גוף פון א מענטש. דאס איז אלעס נאר אויב דער סאבסטאנץ איז טאקע גשמיות'דיג, אפילו אויב ס'איז אן איידעלער גשם. אויב איך זאג אבער למשל אז אין מיין דמיון שטעל איך זיך פאר כאילו גאט וואלט אויסגעזען ווי מיין באבע כאטש איך ווייס אז ס'איז נישט ריכטיג, זע איך נישט קיין שום פראבלעם דערמיט. פאקטיש האט אזוי געארבעט אלע חזיונות פון די נביאים, יחזקאל האט זיך פארגעשטעלט כאילו ער זעט א מענטש זיצן אויפ'ן כסא הכבוד און דאס איז גאט, כאטש ער האט געוואוסט אז ס'איז נאר א חזיון און ס'איז נישט אמת.

אויב א מענטש האלט אז גאט האט די מדה פון רחמנות איז עס ווייניגער פראבלעם ווי צו האלטן אז ער האט א האנט? איז געבן פאר גאט א כאראקטער פון רחמנות אנדערש ווי געבן פאר גאט א כאראקטער פון האנט?

לויט'ן רמב"ם נישט. דערפאר זענען רוב היינטיגע אידן עובר אויף הגשמה לויט'ן רמב"ם. איז וואס מיינט אל רחום וחנון לויט'ן רמב"ם? איך ווייס נישט, און ער אליין האט לכאורה אויך נישט געוואוסט.

יאיר האט געשריבן:אויב איז זיין כונה אז מצוות מעשיות איז דער עיקר און ס'איז נישט קיין חילוק וואס מ'גלייבט, וואס דארף ער צוקומען צו די סברא אז למעשה וען מ'דרוקט זיי צו צו די וואנט האבן די חסידים נישט געגלייבט אז זייער רבי איז גאט אליין?

ווייל אוודאי איז לכל הדעות דא עקרי אמונה אין וואס יעדער איז מסכים אז מען דארף גליייבן, אזוי ווי דער חזון איש וואס איך האב געברענגט זאגט "שמי שלא עיין ולבבו שלם בכל המסור מאמתת הבורא, שהוא ית' קדמון, ובורא הכל, ואין מצוי זולתו," נעמט ער זיך אויס געוויסע תנאים לכה"פ אין וואס מען מיז גלייבן, במילא וואס וועל איך זאגן אויף איינעם וואס גלייבט אין צוויי רבי'ס, אז ער גלייבט אין שתי רשייות?

יאיר האט געשריבן:1) ווען איינער זאגט אז רבי מענדעלע איז אלקות מיינט דאס דאך אז דוקא ער, און נישט א צווייטער, איז גאט אליין. דאס איז נישט ווי זאגן אז גאט איז אין די גאנצע בריאה (און שנעל צולייגן אז די גדרים פון די בריאה איז טאקע א דמיון ממילא ביסטו אויטאמאטיש נישט עובר אויף הגשמה) נאר ווי זאגן אז דער האלץ אדער דער שטיין איז גאט אליין.

עס איז זייער שווער צו זאגן וואס אזא איינער מיינט, און עס קען זיין אז ער אליין ווייסט נישט וואס ער מיינט, (כאפ אמאל א שמועס מיט א משיחיסט וועסטו פארשטיין וואס איך מיין) הכל פנים מיין שיטה איז אז ווילאנג ער וועט טענהן אז ער איז א איד פונקט ווי אלע אידן און גלייבט פונקט ווי די אין די דרייצן אני מאמינ'ס, איי וועסטו אים פרעגן די זאגסט אז דיין רבי איז אלוקות והאיך יתקיימו שניהם, וועט ער ענטפערן כל מיני תירוצים משונות, איז אפילו אויב די וועסט האלטן אז ער רעדט נישט צום דבר, איז ער נאכאלטס נישט קיין מין.
איך האף אז עס איז גענוג גיט ארויס געברענגט.

יאיר האט געשריבן:אויב איינער דאוונט צו גאט, און ער גלייבט אז גאט איז באהאלטן אין רבי מענדעלע, צו הייסט דאס אז ער דאוונט צו אן עבודה זרה?

פארוואס פרעגסטו נישט פארקערט, אויב ער דאוונט צום רבין גופא, ווייל ער גלייבט אז גאט איז באהאלטן אינעם רבין?

יאיר האט געשריבן:א דאנק פאר די וויכטיגע הערה. להבהרת הענין, די שיטה פון רמב"ם איז קלאר מבואר אין מורה נבוכים אז אפילו אויב מען איז א שוגג גמור בהגשמה האט מען נישט קיין חלק לעולם הבא.

א מראה מקום ביטע?

יאיר האט געשריבן:

נשמה יתירה האט געשריבן:צו זאגן אז גאט איז א שטיין איז ערגער ווי צו זאגן אז גאט איז א דמיון פון א שטיין?
וואס איך מיין דיך צו פרעגן איז, איז די פראבלעם פון הגשמה דאס אז עס איז פיזיש?
גראדע דאכט זיך אז ווען מען רעדט הגשמה מיינט מען דוקא די נקודה אז גאט האט געטליכע הענט און פיס ח"ו. מען רעדט נישט דוקא פון א פיזישע מין גשם.
קען זיין אז די תוכן פון מיין שאלה איז באמת - וויאזוי פארשטייטסטו דעם גאנצען נקודת הפראבלעם מיט הגשמה? דערנאך וועל איך קענען פארשטיין צו די חסידים רירן אהן דעם נקודה, צו נישט.

אין רמב"ם'ס צייטן האבן מענטשן געהאלטן אז גאט האט א גוף וואס איז געמאכט פון א מער איידעלע סובסטאנץ, און דאס רופט ער אן הגשמה. כאטש ס'איז געווען טייל וואס האבן אויך געהאלטן אז גאט קען אויך אריינגיין אין א גוף פון א מענטש. דאס איז אלעס נאר אויב דער סאבסטאנץ איז טאקע גשמיות'דיג, אפילו אויב ס'איז אן איידעלער גשם. אויב איך זאג אבער למשל אז אין מיין דמיון שטעל איך זיך פאר כאילו גאט וואלט אויסגעזען ווי מיין באבע כאטש איך ווייס אז ס'איז נישט ריכטיג, זע איך נישט קיין שום פראבלעם דערמיט. פאקטיש האט אזוי געארבעט אלע חזיונות פון די נביאים, יחזקאל האט זיך פארגעשטעלט כאילו ער זעט א מענטש זיצן אויפ'ן כסא הכבוד און דאס איז גאט, כאטש ער האט געוואוסט אז ס'איז נאר א חזיון און ס'איז נישט אמת.

אויב א מענטש האלט אז גאט האט די מדה פון רחמנות איז עס ווייניגער פראבלעם ווי צו האלטן אז ער האט א האנט? איז געבן פאר גאט א כאראקטער פון רחמנות אנדערש ווי געבן פאר גאט א כאראקטער פון האנט?

לויט'ן רמב"ם נישט. דערפאר זענען רוב היינטיגע אידן עובר אויף הגשמה לויט'ן רמב"ם. איז וואס מיינט אל רחום וחנון לויט'ן רמב"ם? איך ווייס נישט, און ער אליין האט לכאורה אויך נישט געוואוסט.

1- וואס מיינט דאס אן "איידעלע גשם"?
2- מצד הבנה, פארשטייסטו א חילוק פון א כאראקטער פון א האנט ביז א כאראקטער פון רחמנות? צו געבן פאר גאט אן אויסשטעל פון אן עמאציאן איז נישט קיין פראבלעם, אבער צו געבן פאר גאט אן אויסשטעל פון פיזיקע, איז דאס ארגסטע? איך פרעג דיר, נישט דעם רמב"ם.
3- איז דער רמב"ם דער איינציגסטער וואס האלט אזוי? איז בכלל דא ראשונים וואס האלטן נישט פון הגשמה און מיט דעם אלעם האלטן זיי יא אז גאט האט א כאראקטער פון, לדוגמא, רחמנות?
4- וויאזוי וואלסטו אפגעטייטשט דעם נקודת הפראבלעם מיט הגשמה?
5- לפי דבריך האלט דער מחבר פון ספר היד איז איעדער מענטש וואס האלט אז גאט האט א כאראקטער פון רחמנות, א מגשם און א כופר. קען אפשר לויט דעם פסול ווערן רוב עדי קידושין פון די גאנצע וועלט. האלט דען נישט רוב המון עם פון די אידישע וועלט, סיי ליטווישע און סיי חסידישע, אז דער אייבערשטער האט די מדה פון רחמנות? אפשר איז דאס א גוטע היתר לטהר ממזרים. קוק ווי גרויס די רחמנות פונעם אייבערשטען איז

לויטן רמב"ם איז טאקע אויך אסור צו זאגן אז דער אויבערשטער איז כועס אדער איז זיך מרחם וכו'. און ווען מ'זאגט אזוי איז עס נאר ע"ד משל אדער כדי צו מאכן דעם עולם היטן די מצוות.

1- וואס מיינט דאס אן "איידעלע גשם"?
2- מצד הבנה, פארשטייסטו א חילוק פון א כאראקטער פון א האנט ביז א כאראקטער פון רחמנות? צו געבן פאר גאט אן אויסשטעל פון אן עמאציאן איז נישט קיין פראבלעם, אבער צו געבן פאר גאט אן אויסשטעל פון פיזיקע, איז דאס ארגסטע? איך פרעג דיר, נישט דעם רמב"ם.
3- איז דער רמב"ם דער איינציגסטער וואס האלט אזוי? איז בכלל דא ראשונים וואס האלטן נישט פון הגשמה און מיט דעם אלעם האלטן זיי יא אז גאט האט א כאראקטער פון, לדוגמא, רחמנות?
4- וויאזוי וואלסטו אפגעטייטשט דעם נקודת הפראבלעם מיט הגשמה?
5- לפי דבריך האלט דער מחבר פון ספר היד איז איעדער מענטש וואס האלט אז גאט האט א כאראקטער פון רחמנות, א מגשם און א כופר. קען אפשר לויט דעם פסול ווערן רוב עדי קידושין פון די גאנצע וועלט. האלט דען נישט רוב המון עם פון די אידישע וועלט, סיי ליטווישע און סיי חסידישע, אז דער אייבערשטער האט די מדה פון רחמנות? אפשר איז דאס א גוטע היתר לטהר ממזרים. קוק ווי גרויס די רחמנות פונעם אייבערשטען איז

1. למשל ליכטיגקייט איז אן איידעלע גשם.
2. איך קען פארשטיין א חילוק, א פיזישער סובסטאנץ איז פיל אן ערגערע הגשמה ווי אן אבסטראקטע מדה וואס אן אבסטראקטער גאט פארמאגט.
3. דער רמב"ם איז זיכער נישט דער איינציגער, אבער א גרויס חלק פון די חכמי הש"ס, למשל, האבן לכאורה זיך יא פארגעשטעלט גאט אלס א גרויסער רוחניות'יגער עקזיסטענץ וועלכער לייגט רוחניות'דיגע תפילין און האט מידות אין א געטליכע פארעם (פרעג מיך נישט וואס דאס מיינט, איך זאג נאר לויט ווי ס'איז משמע אין מיינע אויגן פון מערערע מאמרי חז"ל).
4. שווער צו זאגן. לויט'ן רמב"ם איז דאס פשוט א פילאזאפישע פראבלעם, ווייל איינער וואס גלייבט אין אן עץ ואבן אדער אין הגשמה גלייבט בכלל נישט אין גאט. רש"ר הירש שרייבט טאקע אז ענדערש זאלן מענטשן גלייבן אין הגשמה כאטש ס'איז נישט ריכטיג און דורך דעם האבן א פערזענליכע רילעישאנשיפ מיט גאט. דאס מיינט אז הגשמה איז נישט עק וועלט, ס'איז פשוט ליגנט.
5. שווער צו וויסן וואס גענוי דער רמב"ם האט געהאלטן לגבי הלכה, אבער אין מיינע אויגן איז גאנץ זיכער אז ער האט נישט צוגעטיילט עולם הבא פאר רוב רובם פון כלל ישראל (וויפיל אידן גלייבן אז דער אויבערשטער קען זיך אויפרעגן? לויט'ן רמב"ם אין מורה איז א גאט וואס רעגט זיך אויף בכלל נישט קיין גאט, דאס מיינט אז אזא איד גלייבט נישט אין גאט און קען במציאות נישט האבן קיין עולם הבא).

יאיר האט געשריבען
ווען איינער זאגט אז רבי מענדעלע איז אלקות מיינט דאס דאך אז דוקא ער, און נישט א צווייטער, איז גאט אליין. דאס איז נישט ווי זאגן אז גאט איז אין די גאנצע בריאה (און שנעל צולייגן אז די גדרים פון די בריאה איז טאקע א דמיון ממילא ביסטו אויטאמאטיש נישט עובר אויף הגשמה) נאר ווי זאגן אז דער האלץ אדער דער שטיין איז גאט אליין.
[/quote[/quote]][/quote][/color][/color]
אויב איינער זאגט אז ר׳ מענדעלע איז אלקות מיינט ער צוזאגען אז ר׳ מענדעלע איז אזוי בטל צו אלקות אז זיין גאנצע מציאות ווערט ממש בטל ומבוטל און זיין נשמה ווערט ממש נצרר בצרור החיים,און חת״ס פנחס איז ער מבאר מיתת נשיקה אז די נשמה ווערט אזוי נתעלה ביז ער פארלירט פשוט זיין מפריד די גוף און ער ווערט צוריק צו געבינדען צוזיין מקור

יאיר האט געשריבן:

1- וואס מיינט דאס אן "איידעלע גשם"?
2- מצד הבנה, פארשטייסטו א חילוק פון א כאראקטער פון א האנט ביז א כאראקטער פון רחמנות? צו געבן פאר גאט אן אויסשטעל פון אן עמאציאן איז נישט קיין פראבלעם, אבער צו געבן פאר גאט אן אויסשטעל פון פיזיקע, איז דאס ארגסטע? איך פרעג דיר, נישט דעם רמב"ם.
3- איז דער רמב"ם דער איינציגסטער וואס האלט אזוי? איז בכלל דא ראשונים וואס האלטן נישט פון הגשמה און מיט דעם אלעם האלטן זיי יא אז גאט האט א כאראקטער פון, לדוגמא, רחמנות?
4- וויאזוי וואלסטו אפגעטייטשט דעם נקודת הפראבלעם מיט הגשמה?
5- לפי דבריך האלט דער מחבר פון ספר היד איז איעדער מענטש וואס האלט אז גאט האט א כאראקטער פון רחמנות, א מגשם און א כופר. קען אפשר לויט דעם פסול ווערן רוב עדי קידושין פון די גאנצע וועלט. האלט דען נישט רוב המון עם פון די אידישע וועלט, סיי ליטווישע און סיי חסידישע, אז דער אייבערשטער האט די מדה פון רחמנות? אפשר איז דאס א גוטע היתר לטהר ממזרים. קוק ווי גרויס די רחמנות פונעם אייבערשטען איז

1. למשל ליכטיגקייט איז אן איידעלע גשם.
2. איך קען פארשטיין א חילוק, א פיזישער סובסטאנץ איז פיל אן ערגערע הגשמה ווי אן אבסטראקטע מדה וואס אן אבסטראקטער גאט פארמאגט.
3. דער רמב"ם איז זיכער נישט דער איינציגער, אבער א גרויס חלק פון די חכמי הש"ס, למשל, האבן לכאורה זיך יא פארגעשטעלט גאט אלס א גרויסער רוחניות'יגער עקזיסטענץ וועלכער לייגט רוחניות'דיגע תפילין און האט מידות אין א געטליכע פארעם (פרעג מיך נישט וואס דאס מיינט, איך זאג נאר לויט ווי ס'איז משמע אין מיינע אויגן פון מערערע מאמרי חז"ל).
4. שווער צו זאגן. לויט'ן רמב"ם איז דאס פשוט א פילאזאפישע פראבלעם, ווייל איינער וואס גלייבט אין אן עץ ואבן אדער אין הגשמה גלייבט בכלל נישט אין גאט. רש"ר הירש שרייבט טאקע אז ענדערש זאלן מענטשן גלייבן אין הגשמה כאטש ס'איז נישט ריכטיג און דורך דעם האבן א פערזענליכע רילעישאנשיפ מיט גאט. דאס מיינט אז הגשמה איז נישט עק וועלט, ס'איז פשוט ליגנט.
5. שווער צו וויסן וואס גענוי דער רמב"ם האט געהאלטן לגבי הלכה, אבער אין מיינע אויגן איז גאנץ זיכער אז ער האט נישט צוגעטיילט עולם הבא פאר רוב רובם פון כלל ישראל (וויפיל אידן גלייבן אז דער אויבערשטער קען זיך אויפרעגן? לויט'ן רמב"ם אין מורה איז א גאט וואס רעגט זיך אויף בכלל נישט קיין גאט, דאס מיינט אז אזא איד גלייבט נישט אין גאט און קען במציאות נישט האבן קיין עולם הבא).

2- אויב ביסטו גערעכט מיט נומער פיר, פארשטיי איך נישט דעם חילוק וואס דו מאכסט אין נומער צוויי. למעשה מאכט ער גאט פאר א מוגבל, וואס איז שוין א חילוק צו גאט איז מוגבל אין דריי מייל אדער דריי ליכט יארן? אן אבסטראקטער הגבלה איז אן הגבלה.
4- דו זאגסט דאך זייער גוט, פארוואס זאגסטו אז עס איז שווער צו זאגן? כאראקטער איז א דעפינישאן וואס מעסט אפ די הגדרה והגבלה פון די זאך. דאס איז ממש די היפך פון די מושג פון בלי גבול.
אז דו וועסט פרעגן די אלע אידן וואס זאגן אז גאט האט א מדה פון רחמנות, צו זיי האלט אז גאט איז בלי גבול, וואס וועלן זיי דיר ענטפערן? איך מיין אז זיי וועלן אלע בפה אחד זאגן אז גאט איז בלי גבול. סך הכל כאפן זיי נישט אז מיט געבן א כאראקטער פאר גאט, ווי למשל די כאראקטער פון רחמנות, האבן זיי סותר געווען דאס אז גאט איז בלי גבול. אפי' דו וועסט זיי מסביר זיין אז פאר גאט צו האבן א כאראקטער מוז זיין אז ער איז מוגבל, וועלן זיך ווייטער האלטן מיט א פעסטקייט אז גאט איז בלי גבול. איי וויאזוי קען ער דעמאלט האבן א מדה פון רחמנות, וועלן זיי ענטפערן אז עס איז העכערע זאכן. זיי גייען נישט צורקיציען פון דעם אז גאט איז בלי גבול. זענען זיי אויב אזוי נישט מגשם ומגביל גאט ב"ה.
נחזור לענינו, אויב זאגט איינער אז גאט האט זיך מלביש און מצמצם געווען, און די הלבשה וצמצום פון אלקות איז אויך די פיזישע תבל ומלואה, זאגט ער נישט אז גאט איז מוגבל אין די כאראקטערס פון דעם פיזישען תבל ומלואה. ער זאגט אז גאט האט דאס אויך. ער איז קיינמאל נישט אויסן צו זאגן אז גאט איז מוגבל. אמת אז נישט יעדער פארשטייט וויאזוי גאט איז בלי גבול און אויך גבול. נישט יעדער פארשטייט די טיפקייט פון דעם באקאנטען מימרא פון ר' מאיר אבן גבאי אז כשם שיש לו כוח בבלי גבול כך יש לו כוח בגבול, אבער יעדער חסיד וואס גלייבט און די אלע מימרות איז בשום אופן נישט מוותר אויף דעם אז גאט איז בלי גבול. ממילא פארשטיי איך נישט פארוואס מען רופט די מימרות דברי מינות.

אלקות איז אלעס, און אלעס איז אלקות. ביי א מענטש וואס באלעבט די טיפע אמתע מציאות זיינער פון בלי גבול, קענען אנדערע מענטשען וואס זענען גענוג טיף, דאס באמערקן. זיי זעהן ביי יעדע ריר אז ער לעבט מיט א מהלך פון בלי גבול ואחדות. מען זעהט ביי אים די געטליכע בלי גבול, וואס דאס איז די אמתע מציאות זיינער, מיט א אפענקייט. דאס רופט צו זאגן אז ער איז גאט ב"ה מלובש מיט א בעקישע.

קאווע טרינקער האט געשריבן:@ איחוד @ יאיר
כמדומה אז טאקע די מימרא, אל פני האדון ה' זו רשב"י, נוצט דער יעב"ץ, אדער אנדערע, אלץ א ראיה מוכרחת אז ידי זרים שלטו...

זהו מה שאומרים בשם היעב"ץ

אבער לפי האמת איז די פשט אינעם זוהר, ווען א צדיק איז דבוק בהשי"ת א גאנצע צייט, יעדע אטעם און יעדע ריהר וואס ער טוט איז בלתי לה' לבדו, ער איז די פני האדון ה', וואס איז פשט פון פני?
אויב מען קען נישט זעהן דעם מלך, און מען קוקט אויפן זוהן פונעם מלך, דאס איז דער פני, וען דער מלך קומט אן אין שטאט און מענטשן ווילן וויסן ווען צו שרייען יחי המלך, איז ווען מען זעהט דער זוהן פונעם מלך אין פארנט פונעם וואגן, ווייסט מען אז דער מלך איז שוין דא און מען קען שוין שרייען יחי המלך.
דאס איז פשט אינעם זוה"ק מאן פני האדון ה' ווער איז דער פני האדון דא רשב"י, וואס ער איז געווען אזוי נאנט צום באשעפער, וכפי המשל הנ"ל

פעם אחת קרה, כי אחד החסידים, איש כבן שלשים, דל בשר, צנום כגרוגרות דר' צדוק, ישב לשמאלי ביום החמשי בלילה, אשר כל בחורי הישיבה למדו עד אור הבקר כחק בכל שבוע, והאיש החל לספר באזני מעשיות מהצדיק ר' מענדעלי, ואני שחקתי על חלומותיו ושקריו ופתאם התנער ויקם על רגליו ויקרא: "ר/ מענדעלי הלא הוא אלהים" (ער איז דאך א גאט), נעויתי משמוע, ידי רעדו, ואהיה כהלום רעם, ראשי סחרחר, עד כי כמעט אחזני השבץ, ואקום גם אני על רגלי, ואך בכח גדול על לחי האיש אחת ושתים, ולקול האיש, התעוררו כל הבחורים – אשר מספרם היה כארבעים או יותר, ואחרי אשר השמעתי באזני כלם את אשר דבר האיש, התנפלו כלם להכותו נפש, והמהומה נשמעה בחדר המיוחד אשר בו ישב ראש הישיבה, וימהר ויצא גם הוא, וכאשר הגידו לו דבר הרעש, וירא את האיש מוכה ופצוע, צוה להשליכו החוצה, וכן עשינו, ואיש לא ידע מי היה הנבל ההוא, ולאיזה מטרה בא אל הישיבה לספר את הבליו.

פון דא benyehuda.org/deinard/bat_ami_027.html

מימון, פון די פילע זאפט און שמאלץ וואס דארטן איז פערהאנען - די האר פון קאפ צו אויפשטעלן - מיט איבערפלוס, האסטו אומבאדרומעט "די" שטיקל ערוועלט צו צייגן? [tag]ונבנתה העיר[/tag] - דער ניק - זאל אנטון אויגן-לאפעס בעפאר'ן אריינקוועטשן אהין, אין דעם קוועטשלינק...

איזה פחד.

אגרת הקודש מר' אלעזר בר"ר אלימלך:

... והדפיסו אגרת מכוערים ... אהובי אחי מנע עצמך מלהסתכל בו, כי כך אמר אאמ"ו נ"י מי שמסתכל בו ומשמח בו לא יזכה לראות בנחמות ציון ושמחת לויתן ובחופת הצדיקים.

ונבנתה העיר האט געשריבן:איזה פחד.

אגרת הקודש מר' אלעזר בר"ר אלימלך:

... והדפיסו אגרת מכוערים ... אהובי אחי מנע עצמך מלהסתכל בו, כי כך אמר אאמ"ו נ"י מי שמסתכל בו ומשמח בו לא יזכה לראות בנחמות ציון ושמחת לויתן ובחופת הצדיקים.

בעציט ער זיך צו דעם?

צו זיינע חברים.

ונבנתה העיר האט געשריבן:צו זיינע חברים.

קענסט ערקלערן - אביסל מער - ווער עס איז דער "ער" און ווער עס זענען "זיינע חברים"?

סליחה אם הקנטתי למישהו, משום מה כשקראתי תגובה זו (והמצוין שם ) מיד נצנצה במוחי ההשוואה המפליאה לזה

ס'וודאי נישט דא קיין שמץ אפיקורסת, אבער ס'איז ברייט גערעדט.
די הייליגע ריזשענער האט נאכגעזאגט פונעם שפאלע זיידע, אז ער האט אמאל מטיח געווען כלפי מעלה כהאי לישנא; "רבש"ע, כלל ישראל שרייט השיבנו ה'אליך ונשובה, און דו רבש"ע זאגסט שובה אלי ואשובה אליכם, פאר אזא נארישע נצחון האלטס אונז אזוי לאנג אויף אין גלות, איך שווער זיך ביי די דיוקנא קדישא, דאס אז כלל ישראל וועט נישט תשובה טאן ביזווילאנג די ברענגסט די גאולה.
(מקור, סיפורי חסידים זוין)

ר' חזקיה'ס נקודה גייט אויף א פארקערט'ן ריכטונג אויך. ווען מ'שטאפט זיך אן מיט אזעלכע ווערטלעך און מ'פאר'ענטפערט זיי מיט 'בחינות' און 'עניינים', מיט 'וואס פארשטייען מיר אונז?', ווערט אלס א מין ווערטעלע, אלס פארלירט איהר באדייט און ערנסטקייט. מ'קען שוין קיין שום ווארט נישט גלויבען אויף איהר פשטות.
נאך עפעס, דאס ברענגט צו cognitive dissonance ווען א מענטש ווייסט אז עפעס דא טויג נישט, עפעס גייט קרום, נאר זיין מח באנעמט נישט פונקט, ער לאזט זיך נישט אויסרעדען די ווערטער אז 'דאס איז כפירה' און דערנאך לעבט ער אין א סתירה, און נאר מיט פשעטליך און לאזונגען בלייבט ער א איד.
ומה יעשה הבן ולא יחטא?

Sent from my HTC Desire 510 using Tapatalk