קאווע שטיבל

ברסלבער האט געשריבן:עס קען זיין אז עס גרינגער צו זיין א קריסט, אבער פרייליכער און צופרידענער, דאס נישט.

אהא, דו טענה'ס אז איך בין פריילעך.
דו זאגסט מיר אז איך בין צופרידען.

אינטערסאנט

דער נאר זאל ארויס גיין פון מקוה
איך האב בכלל נישט גערעדט פון דיר, איך האב גערעדט פון מיר
און אויב דו ביזט נישט פרייליך און צופרידן, קומט עס זיכער נישט פון היטן תורה ומצות ווי מען דארף

איך ווייס נישט, איך האב געטוהן וואס מ'האט מיר געהייסן, און דא בינעך. סטאק און סאקט.

בד"וו: איך בין שוין לאנג נישט אין מקוה.

אה, וויכטיג צו דערמאנען. ס'איז זייער גרינג צו זיין א פרייליכע מענטש ווען מ'גייט בדרך ברסלב.
אין איין ווארט זאגט דער ברסלב'ע דרך: don't aim for nothing.
דאס מערסטע וואס מאכט א מענטש צוגעלייגט, איז ווען ער וויל ערגעץ אנקומען, ער וויל זיין אן עושר, פראפעסער, דיין, רבי, און ער שטרויכעלט זיך אן אויפן וועג.
אבער אין ברסלב זענען די אלע זאכן נאר מעשה יצר. אז דו רעדטס אידיש צום גאט, דאן ביסטו OK, דארפסט גארנישט טוהן מער.
בהפקירא ניחא להו. מ'זעהט עס בחוש.

קודם איימסארי, איך האב נישט געמיינט פערסאנעל

און איך וועל מוזן איבער'חזר'ן מיין נקודה נאכאמאל, און איך וועל טאקע ניצן פון דיינע משלים
אז איינער וויל ווערן א פראפעסער דארף ער ארבעטן זייער שווער פאר דעם, עס קאסט ממון ודמים, עס נעמט אסאך צייט, און עס איז זייער שווער.
אבער עס מאכט טרויעריג? בכלל נישט, פארקערט מען ווערט מער פרייליך יעדן טאג וואס מען קומט נענטער צום ציהל.
און פארקערט איינער וואס לעבט אן א ציהל, אפילו אויף די מינוט איז ער א העפי-גא-לאקי, ער טראכט נישט, אבער קיין סיפוק און צופרידענהייט האט ער נישט.

בד"וו פון ווי ווייסטו וואס ברסלב איז? האסט אמאל געלערנט ברסלבע ספרים?

בד"וו פון ווי ווייסטו וואס ברסלב איז? האסט אמאל געלערנט ברסלבע ספרים?

יא, איך קען די נעמען פון ברסלב'ע ספרים.

מ'זאגט נאך, מ'האט געפרעגט איינע פון די צדיקים, פארוואס ער שרייבט נישט קיין ספרים. האט ער געזאגט: איך לאז איבער מענטשען.

כאפ נאר א בליק אויף די ברסלבע חסידים. - מיט איין זאך זענען זיי גלייך: ס'אינטערסירט זיי גארנישט אויף די וועלט. זאל די הויזן זיין שמוציג, שלום בית אין דער ערד, קינדער אן קיין מוסד, וכו'. ס'איז פריילאך. די רבי וועט שוין העלפן.

איך ווייס נישט ווי דו וואוינסט, דו רעדסט מסתמא פון די נ נח'ס אין ארץ ישראל, אדרבה גיי אריין אין עני ברסלבע בית המדרש אין בארא פארק, ווימ"ס, מאנסי, מאנרא, וכו' און טרעפ מיר איינעם מיט שמוציגע הויזן וכו'
און פון די עטליכע משוגעים קענסטו נאכנישט מאכן א כלל אז ברסלבע זענען משוגעים
אין סאטמאר, וויזניץ, בעלז, וכו' איז אויך דא משוגעים און דאס מיינט נישט אז די גאנצע קהלה זענען משוגעים

הער נאר, דו ווילסט מיך אויפרעגן? איך וועל אויפמאכן מיין פי האתון, און ס'וועט רינען סחורה, אויף אזוי ווייט אז כ'וועל מוזן צוריקומען דא מיט א נייע ניק.
איך רעד יא פון ברסלב אין וומ"ס און אין ב"פ.. יא, דארט אין ב"פ וואו די בחורים פון היכל הקודש זענען יורדים לחייהם פון די ווינע בית יעקב מיידלעך, אויף די אנדערע גאס.
איך ווייס אביסעל צו סאך.
כ'זאל דיר פונקטליך זאגן וועלכע שוואגער וואוינט אויף יענע גאס, און וואס ער איז דורך מיט זיין טאכטער. כ'סטאפ דא. כ'לאז עס פאר נחום.

אין סאטמאר, וויזניץ, בעלז, וכו' איז אויך דא משוגעים און דאס מיינט נישט אז די גאנצע קהלה זענען משוגעים

יא, אין יעדע חסידות זענען דא וואס געהערן צו ברסלב.

אלס דער פותח האשכול, וויל איך אויפפאדערן מען זאל זיך האלטן צום שמועס.
און קאווע לעבן, ביטע שמיר נישט אן א גאנצע חסידות. איך קען אסאך נארמאלע אויכעט וואס האבן אדאפטירט תורת ברסלב.
קען זיין אז מען האט זיי נישט געגעבן עפעס בעסערס און דאס האבן זיי אנגעטראפן, שוין, זאל זיין. אז זיי זענען העפי דארט, וואויל איז פאר זיי.
מיר רעדן דא פון געשמאקקייט פאר יעדן איינעם, נישט קיין נפק"מ וואו מען באלאנגט. הלא כולנו בני יצר הרע אחד אנחנו... מיר דארפן אלע די חיזוק.

דורך ברסלבער » דאנערשטאג יאנואר 10, 2013 2:32 pm


For the lack of having a Jewish keyboard, this will have to do for now.

And to "Mr. Coffe Drinker" perhaps if you will consume somewhat less caffine, u can become happy in life.

איך הייבט פוס.
דר'עולם ווערט געבעטן צו טרעפן א מהלך, פותר צו זיין דעם פותח האשכול'ס טענה: וויאזוי צו זיס מאכן אידישקייט.

אלע האקעריי אויף די ברעסלאווער אסייד, איך קען געוויסע ערענסטע יודען וואס האבען אויסגעקליבען ברסלוב אלץ א דרך השם, און איך בין זיי מקנה מיט זייער ווארעמקייט, שמחת הנפש, און בכלל די סיפוק וואס זיי נעמען ארויס פון זייער לעבען (ווי ברסלבער האט אזוי שיין ארויסגעברענגט). בקיצור זיי זענען נאה להם ונאה לעולם, זייערע ארומיגע זעמען זיך מחייה מיט זייערע וואוילקייט און ווארעמקייט (כ'ברענג עס נישט גוט ארויס. כ'מיין לאפוקי פ'ר'ו'מ'ערע אידן סא קאללד מדקדק במצוות וואס מאכען ענג דאס לעבען פאר די ארומיגע).

איימסארי נאכאמאל הרב קאווע טרינקער פארן דיך ארויסנעמען פון די כלים, ונחזור לענינינו

שמעקעדיג האט געשריבן: אבער קען איינער זאגן וואס "יא צו טון"? ווי אזוי זאל מען טוישן? וואס זאל מען טון? ווי אזוי גיט מען אריין א טעם אין אידישקייט, על אף די נסיונות מרים וקשים??
נאך אלעם, אונזערע מוסדות טוען וואס מען האט אלץ געטון. מען לערנט, מען דאווענט, מען פארציילט אביסל סיפורי צדיקים, און מען זאגט שיינע מוסר דרשות...
וואס נאך, לויט אייער מיינונג, דארף געטאן ווערן אז עס זאל זיין א ריכטיגע חינוך? סיי אין די מוסדות, און סיי די עלטערן אינדערהיים??
הרב טייטלבוים האט געשריבן, אז א טאטע זאל ארויסנעמען די קינדער שפילן אין א פארק, מאכן "פאן" מיט זיי, האבן א שייכות מיט זיי.
אלעס פיין און וואויל. ס'איז היילי רעקאמענדעט. אבער וואס האט דאס מיט אידישקייט? וואס העלפט דאס כלפי א נסיון?
אז א טאטע גייט אין פארק, וועט עס העלפן דאס קינד זיך מתגבר זיין?
יא, כ'ווייס אז יוסף הצדיק האט זיך מתגבר געווען ווייל "ראה דמות דיוקנו של אביו", אבער האבן מיר דען דאס יראת שמים וואס די אמאליגע צדיקים האבן געהאט?
לאמיר זיך נישט לאזן נארן. מיר זענען דאך אליינס אויסגעטריקנט, נישטא וואס אריינצוגעבן אין די קינדער צופיל. ליידער ליידער!!
וואס יא? וואס זאל מען טון צו פארבעסערן דעם חינוך? וואס און וויאזוי זאל מען לערנען? וואס זאל מען זאגן אדער נישט זאגן?
אלזא, רבותי, מיר ווילן הערן. שרייבט אריין אייערע מיינונגען, נישט קריטיק ביטע - גענוג געווען!
נאר עצות און האפענונג וויאזוי זיך אן עצה צו געבן ביז משיח'ס טאג בקרוב. און דאן וועט מען דאס בעז"ה מפרסם זיין איבעראל און פרובירן צו טון אונזער השתדלות!

זייער גוט ארויסגעברענגט וואס עס פעלט פונעם היינטיגן דור
כ'האב געהערט א גוטע מעשה אז א טאטע האט זיך אפגערעדט פאר א בעל-מחנך אז זיין זוהן איז נישט אזוי איי-איי-איי, איך זאג נישט - זאגט דער טאטע - איך בין אויך נישט די בעסט, אבער איך באהאלט די אלע זאכן פון מיין זוהן, בפניו פיר איך זיך אויף זייער גוט און וואויל, וואס קען איך טוהן אז מיין זוהן זאל זיך פארבעסערן?
זאגט אים דער מחנך: הער מיך צו, קינדער קען מען נישט פאפן, דיין קינד ווייסט פונקטליך וואס דו טוסט, און קינדער מאכן נאך א טאטע, ווען דער קינד וועט עלטער ווערן, ווער ער אויך טוהן וואס ער האט צו טוהן, ער וועט נאר וואטשן אז זיינע קינדער זאלן נישט באמערקן און אזוי ציעט זיך ווייטער די גאלדענע קייט.
ממילא דו קענסט פרובירן צו רעדן צו דיין זוהן וויפיל דו ווילסט, ער הערט נישט וואס דו זאגסט, ער קוקט און ער שפירט וואס דו טוסט, און ער זעהט עס אפילו דו מיינסט אז ער זעהט נישט, והא ראי' דיין טאטע האט אויך געמיינט אז דו זעהסט נישט וואס ער טוט.

דער פראבלעם איז נאר

שמעקעדיג האט געשריבן: יא, כ'ווייס אז יוסף הצדיק האט זיך מתגבר געווען ווייל "ראה דמות דיוקנו של אביו", אבער האבן מיר דען דאס יראת שמים וואס די אמאליגע צדיקים האבן געהאט?
לאמיר זיך נישט לאזן נארן. מיר זענען דאך אליינס אויסגעטריקנט, נישטא וואס אריינצוגעבן אין די קינדער צופיל. ליידער ליידער!!

דער אמת איז אז אפילו ווען דער טאטע איז אליינ'ס אויסגעטריקנט, ער האלט אויך נישט ביי גארנישט, אויב אבער דער טאטע וויל כאטש זיין גוט און ער פרובירט כאטש וואס ער קען, דעמאלט'ס באקומט דער קינד אויך דער געפיהל צו פרובירן נאכצומאכן דעם טאטע'נס גוטע רצונות, און דאס איז שוין א געוואלדיגע דערגרייכונג, ווייל ביים קינד וועט דער רצון אפשר גיין ווייטער און ער וועט קענען אויספירן זאכן וואס איך האב נישט געקענט.

אבער די מעשה איז אז מען דארף דאס אנהייבן טוהן ווען די קינדער זענען נאך קליין, ווייל דעמאלט'ס ארבעט זייער פאטאגראף מח גאר שטארק, און דעמאלט'ס כאפט ער אלעס אויף.
מען זעהט אסאך מאל אידן אין שוהל, אלע יארן איז ער געזיצן אין די בעק און געשמועסט א גאנצן דאווענען, און מיטאמאל איז ער געווארן ערנסט, ער רעדט שוין נישט, און ער קען שוין פארהאלטן א צווייטן אויך פארוואס יענער שמועסט, וואס איז געשעהן? זיינע קינדער זענען אביסל אונטער געוואקסן און ער מוז שוין אהער שטעלן א שיינעם פנים.
וואס לערנט זיך דער קינד אויס? ער וועט דאס אויך נאכמאכן, ווען ער וועט ווערן אבאוט 35-40 וועט ער אויך אויפהערן צו שמועסן ביים דאווענען.
איך האב אנגעכאפט דעם משל, אבער די זעלבע איז ביי אנדערע זאכן אויך.

נאך א שטארקע נקודה איז דער שבת טיש.
מען דערציילט אז הרב שך ז"ל האט נישט אזוי שטארק מצליח געווען מיט זיינע קינדער, האט ער געזאגט סוף ימיו, אז ער איז מקנא זיין שכן.
זיין שכן איז געווען זייער א פשוט'ער מענטש, ער האט נישט געקענט קיין סאך, א גאנצע וואך איז ער געווען פאריאגט און פארפלאגט על המחי' ועל הכלכלה און ער האט אפילו נישט געזעהן זיינע קינדער, אבער ווען עס איז געקומען שבת, איז ער געזיצן מיט זיינע קינדער און געזינגען מיט זיי זמירות, תורות האט ער נישט געקענט זאגן אבער ער האט זיי דערציילט שיינע מעשיות פון צדיקים א.ד.ג. און ער האט אויפגעשטעלט זייער א שיינע שטוב, מיט קינדער ערליכע בעלי בתים.
ווידער הרב שך ז"ל איז דאך געווען א גאון עולם ולא פסיק פומי' מגירסי', ער האט נישט געוואלט מבטל תורה זיין, איז ער געזיצן שבת ביים טיש מיט א רמב"ם, און זיך געפלאגט דערויף.
האט ער געזאגט סוף ימיו אז ער האט חרטה אויף דעם, ווייל ווען ער וואלט פארברענגט מיט די קינדער וואלטן זיי מער מצליח געווען.

און דאס וואס דו פרעגסט

שמעקעדיג האט געשריבן: הרב טייטלבוים האט געשריבן, אז א טאטע זאל ארויסנעמען די קינדער שפילן אין א פארק, מאכן "פאן" מיט זיי, האבן א שייכות מיט זיי.
אלעס פיין און וואויל. ס'איז היילי רעקאמענדעט. אבער וואס האט דאס מיט אידישקייט? וואס העלפט דאס כלפי א נסיון?
אז א טאטע גייט אין פארק, וועט עס העלפן דאס קינד זיך מתגבר זיין?

גיין אין פארק מיט די קינדער וועט זיי יא העלפן זיך מתגבר זיין.
פארוואס? ווייל זייער אסאך וואס פאלן אוועק איז ווייל זיי שפירן נישט דעם געשמאק אין אידישקייט, עס איז געווענטליך נישט דוקא דער געשמאק אין אידישקייט עס איז בכלל אז עס פעלט זיי א געשמאק און א סיפוק אין לעבן, און זיי פרובירן עס צו זוכן ערגעץ אנדערש, (און זייער אסאך מאל טרעפן זיי דאס נישט און קומען צוריק שפעטער).
דער גרעסטער געשמאק וואס א קינד האט איז ווען זיינע עלטערן געבן זיך אפ מיט אים, מען הערט אויס זיינע נארישקייטן און מען זאגט אים א גוט ווארט, און יא מען גייט מיט זיי אין פארק.
אני כשלעצמי גיי כמעט יעדע וואך שבת בייטאג נאך די סעודה מיט מיינע קינדער אין פארק
ווען א קינד שפירט (דאס קעמען נישט פאפן) אז דער טאטע איז אינטערעסירט אין אים, געבט דאס אים א סיפוק אין לעבן, און ער וועט שוין נישט אזוי שנעל גיין זוכן סיפוק ערגעץ אנדערש.

בד"וו האב איך געפענט אן אנדער אשכול מיט שיינע מעשיות צו דערציילן פאר "היינטיגע קינדער" ביים שבת טיש.

ברסלב'ער, איר זאגט גאר גוט, זייט ממשיך.
כדי שלא להשאיר הנייר חלק, וויל איך צולייגן א נקודה למחשבה. עס איז משמע פון די טענות וואס מען האט דא אויף אידישקייט, אז דער חסרון איז די שוועריקייט מיט וואס מצוות זענען פארבינדן. הפנים, ווען סוף זמן קר"ש וואלט געווען צוועלף אזייגער, און ווען מען וואלט געמעגט ארויסקלויבן די ביינער אום שבת, וואלט יעדער געווען צופרידן. קיינעם פאלט נישט ביי אז ערשט דעמאלט וואלט געווען שווער די גרעסטע קשיא, צו וואס דארף מען אידישקייט בכלל? מילא ווען מען דארף זיך כאטש פלאגן דערויף, קען מען כאטש נאכזאגן די חסיד'שע אויסטרעף פון נהמא דכסופא, אבער סתם צו האבן א סעט אוו רולס, וואס זענען נישט שווער און גרינג, נישט גוט און נישט שלעכט, כ'מיין, איר האלט באמת אז פאר דעם דרייט מען אונז שוין א קאפ איבער דריי טויזנט יאר מיט תרי"ג מצוות?

שמעקעדיג האט געשריבן:ס'איז נישט קיין סתירה.

לויט ברסלב'ערס ווערטער, איז טאקע אידישקייט פעפער! און אקוראט צו דעם האב איך געוואלט צוקומען!

אידישקייט איז א "עול מלכות שמים", ס'איז קלאר נישט קיין גרינגע זאך, עס איז פעפער, און נאך ציפעדיגער ווי פעפער! אבער פאר דעם תכלית זענען מיר אראפגעקומען אויף דעם עולם, נישט צו לעקן האניג. און פון דעם האט הקב"ה א נחת רוח. טאקע ווייל עס איז שווער.

נאר ווי ברסלב'ער האט שוין מאריך געווען בדברות קדשו, נאכן עסן די ציפעדיגע פעפער שפירט מען זיך גאר גוט. עס גיט א סיפוק.[/b].

לאמיר נעמען די משל פון פעפער
פעפער איז א גוטע זאך אדער א שלעכטע?
אז מען ניצט עס אויף א גוטע וועג, איז עס א זיסע און געשמאקע זאך, און עס איז דא מאכלים וואס מען קען בכלל נישט עסן אן פעפער.
אידישקייט אז מען ניצט עס אויף א גוטע וועג, איז עס א זיסע און געשמאקע זאך.

וואס איך מיין ארויסצוברענגן איז, אז נישט אידשקייט מאכט זיס שפעטער, אויף יענע וועלט.
נאר אויב מען פירט זיך נארמאל אידישליך, האט מען יעצט א זיסע געשמאקע לעבן אויף די וועלט.