קאווע שטיבל

הוגה האט געשריבן:Some people get enjoyment from singing such songs. It makes them feel good and maybe even happy. It's not the same happiness than when you laugh at a good comedian till your stomach hurts, but it's in the vicinity. I personally get great pleasure from watching or even reading raw emotions. The more the better. And if I read or saw something that was so touching that it made me cry, it gives me great pleasure and make new feel good.

יאיר האט געשריבן: איין זאך וואס איז מיר געווען אינטערעסאנט צו הערן אין די אידישע ניגונים א געוויסע סארט גלייכגילטיגקייט צו די צרות. איך מיין אז אין די אנדערע ניגונים וואס רעדן זיך פון שווערע מצבים הערט מען א פיל טיפערע ווייטאג ווי אין די אידישע וואס רעדן זיך פון די שרעקליכסטע צרות. פילייכט איז היינו הך, וויבאלד מען מאכט מיט אזויפיל פארלירט מען דעם הרגש.

[left]This is the end
Hold your breath and count to ten
Feel the earth move and then
Hear my heart burst again

For this is the end
I've drowned and dreamt this moment
So overdue I owe them
Swept away, I'm stolen

Let the sky fall
When it crumbles
We will stand tall
Face it all together

Let the sky fall
When it crumbles
We will stand tall
Face it all together
At skyfall
At skyfall

Skyfall is where we start
A thousand miles and poles apart
Where worlds collide and days are dark
You may have my number, you can take my name
But you'll never have my heart

Let the sky fall
When it crumbles
We will stand tall
Face it all together

Let the sky fall
When it crumbles
We will stand tall
Face it all together
At skyfall

Where you go I go
What you see I see
I know I'd never be me
Without the security
Of your loving arms
Keeping me from harm
Put your hand in my hand
And we'll stand

Let the sky fall[/left]

יאיר האט געשריבן:הצדיק ר' שלמה'לע קרליבך האט אסאך ניגוני התעוררות, אבער דער, רעלאטיוו אומבאקאנטער ניגון, מיט די הקדמה אין דער אלטער קארליבאנער נוסח איז עפעס אויסערגעווענליך.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=l-0A2-oHu40[/youtube]

ריכטיג האט געשריבן:יישר כח מגיד, אבל כוונתי היתה דעם ניגון פארוואזשע וויינסטו? פארוואזשע וויינסטו? ווייל מיין קאפ טוט מיר זייער וויי זייער וויי זייער וויי...

געוואלדיג האט געשריבן:וואס איז מיט אלי ציון ועריה?

ניגון זה שמעתי מחסידים, ויחד עמו שמעתי את הסיפור הבא:

"הדבר היה ברוסיה, בזמן בו שלטון רוסיה החל להתפשט. הם ביקשו לכבוש כל מקום, גם את ההרים בהם התגוררו שבטים קווקזיים.

"שבטים אלו היו אנשים לא מתורבתים שחיו כציפור דרור, ולהם היה מנהיג ששמו שאמיל. למרות שמספר החיילים הרוסיים היה גדול ממספר אנשי השבטים, הם לא הצליחו לגבור עליהם בשל יתרונם האסטרטגי – ההרים הגבוהים.

"מה עשו הרוסים? הם התחכמו והציעו להם לכרות עמם ברית שלום. כאשר אנשי השבט התפתו וירדו מן ההרים, תפסו אותם הרוסים והשתלטו על השטח; את מנהיגם, שאמיל, הגלו לעומק רוסיה.

"בגלות, היה שאמיל נזכר מזמן לזמן בהרים הגבוהים, בימים בהם היה חופשי מהממשלה ומשוחרר מכבלי התרבות; הוא היה חושב על מצבו העגום ונזכר בימים בהם היה חופשי כמו הנשר בשמים. הוא הלחין שיר זה שתחילתו רווי געגועים לימים עברו, וסופו חדור בתקווה שעוד יבואו ימים טובים וכי בסופו של דבר הוא ישוב אל מולדתו, אל ההרים הגבוהים.
הוסיף הרבי ואמר:

"כאשר יהודים שמעו את הניגון, הם השתמשו בו כמשל לירידת הנשמה לגוף. כאשר הנשמה נמצאת למעלה היא מאוחדת עם האלוקות, וכשהיא יורדת מטה אל העולם החומרי זו הירידה הגדולה ביותר.

"כשהאדם מתבונן במצבו ורואה את מצבו הרוחני הלא-טוב, הוא רואה את כבלי הגוף האוסרים אותו ולא מרשים לנשמתו לעוף כמו נשר בשמים, הוא מתעורר בגעגועים אל ההרים הגבוהים – אל שורשה של הנשמה. אך סופו של הניגון חדור תקווה, כי האדם יודע שירידת הנשמה בגוף מאפשרת לנשמה לעבוד ולהתרומם לגבהים אליהם לא יכלה להגיע קודם לכן."
"

כעלעם'ר מגיד האט געשריבן:[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=vYK9iCRb7S4[/youtube]

לעיקוואד האט געשריבן:

יאיר האט געשריבן: איין זאך וואס איז מיר געווען אינטערעסאנט צו הערן אין די אידישע ניגונים א געוויסע סארט גלייכגילטיגקייט צו די צרות. איך מיין אז אין די אנדערע ניגונים וואס רעדן זיך פון שווערע מצבים הערט מען א פיל טיפערע ווייטאג ווי אין די אידישע וואס רעדן זיך פון די שרעקליכסטע צרות. פילייכט איז היינו הך, וויבאלד מען מאכט מיט אזויפיל פארלירט מען דעם הרגש.

איך האב דאס אויך באמערקט איך קלער א שטיקל אן אנדערע פשט. א מעלאנכאלי ליד, ווי אויך יעדער אנדערע ריכטיגע ארט-ווערק, גיט ארויס די טיפקייט פון טרויער און הרגש דייקא ווען ער באציט זיך נישט צו א ספעציפישע מענטש אדער אינצידענט. דער קונץ פון א גוטער זינגער איז אפילו ווען ער זינגט אויף זיין צער גיט ער ארויס מיט דעם דער אלגעמיינער וועלטליכער צער פון דער קיום. ביז אז זיין מעשה איז נאר א משל א דוגמא א וועג ווי ער קומט צו צו די טיפעניש. לענ"ד, די אידישע ניגונים וואס מען האט דא געברענגט, טראגען נישט די תכונה, זיי קלאגען, וויינען, באשולדיגען, קרעכצן, איבער אידישע צרות. נו, ווייסט מען דאך. זיי קומען אבער נישט דורך דעם צו צו אן עומק פון דער עצם הרגש פון טרויער אדער בענקשאפט. שטייצעך דאס איז מיין סוביעקטיבער התרשמות. קען זיין איך בין שוין נישט סענסיטיוו נאכן זאגען יעדעס יאר קינות..