נשלח: מיטוואך סעפטעמבער 09, 2015 5:48 pm
[justify]עטליכע האבן געפרעגט דא און אויך אין אישי איבער מיין קורצע תגובה, אז יענעמ'ס תגובה איז דזשאדזשמענטעל און קאנדיסענדינג. קודם כל וויל איך צולייגן נאך א דיסקריפציע וואס איז מיר דעמאלט אויפן מינוט ארויסגעפלויגן פון קאפ, עס איז אויך שרעקליך פעיטראנייזינג. יעצט לאמיך ערקלערן וואס איך מיין צו זאגן ווייל איך זעה אז מ'פארשטייט נישט.
ערשטענס, איך האב דאס דייקא נישט געזאגט אויפן כותב התגובה ח"ו, איך האלט נישט אז ער איז אין דזשענעראל אזוי, נאר איך האב דאס געשריבן דייקא אויף דער ספעציפישע תגובה, ועל הכלל כולו יצא, עס מאכט זיך פון צייט צו צייט אזעלכע סארט תגובות - פון גוטע שרייבער אפילו - מען דארף עומד זיין על המשמר און טראכטן פאר מען שרייבט.
דזשאדזשמענטל - זיך ארויסהייבן דורך יענעם אראפקלאפן. פילן אז מ'האט די רעכט יענעם דן צו זיין.
קאנדיסענדינג - רעדן צו/פון אנדערע כאילו זיי זענען קליינע קינדער, נארנים אדער נעבעכס.
פעיטראנייזינג - רעדן צו יענעם אדער וועגן יענעם כאילו שיין אבער פון א העכערע פלאץ כאילו מ'איז בעסער, קלוגער און געזונטער פון יענעם.
(די לעצטע צווי זענען בערך די זעלבע.)
דא האט איינער געעפנט אן אשכול איבער א נייע פינאמענאן אין די חרדי'שע געזעלשאפט, עפעס וואס האט אנגענומען גענוג גרויסע פראפארציעס אז עס זאל פארדינען צו אויסגעשמועסט ווערן לטב ולמוטב אין די חרדי'שע מידיאמס, קאווע שטיבלעך און מקוואות. די ריספעקטפולער און אינטעליגענטער אופן צו דיסקוסירן דער נושא (און די זעלבע איז ביי עני אנדערע נושא) איז צו דעבאטירן דער עצם זאך אדער די אייגענע געפילן. איר האלט אז עס איז נישט אויסגעהאלטן ע"פ הלכה אדער השקפה, דאן שרייבט פארוואס איר האלט אזוי. איר פילט אז עס איז נישט ריכטיג, דאן שרייבט וויאזוי איר פילט איבער דער פינאמענאן און פארוואס איר פילט אזוי, און פארוואס איר האלט אז ווי איר פילט איז די ריכטיגע וועג צו פילן. אזוי האבן טאקע געטון עטליכע מגיבים וואס האבן געשריבן אז לדעתם טאר מען אזוי נישט זאגן סליחות, אדער אז עס איז פונקט ווי די ריפארם מאוומענט, אקעגן די תקנות וועד ארבע ארצות וכדומה. אבער צו שרייבן איבער די באטייליגטע און זיי איינטיילען סיבות און געפילן וואס זענען כאילו מציאות, דאס איז דזשאדזשמענטעל, קאנדיסענדיגנ און פעיטראנייזינג.
לאמיך אייך געבן אפאר דוגמאות:
"דאס איז א חלק פון די מגושם'דיקקייט און עם'עראצעס וואס האט לעצטענס אנגעהויעבן בושעווען אין די גאסען אויף כוח." - דזשאדזשמענטעל
"ווען זיי וואלטן כאטש תשובה געטון …" - דזשאדזשמענטל
"יענע גאנצע תגובה אויף וואס ארויף איך האב מגיב געווען" = דזשאדזשמענטל, קאנדיסענדינג און פעיטראנייזינג
פארוואס קען מען נישט סתם אזוי דיסקוסירן און דעבאטירן די נושא אליינס? פארוואס פעלט אויס צו איינטיילן און זאגן פארוואס דער אדער יענער האט עס געטון, וואס די אורזאך דערצו איז, פארוואס ער איז א רחמנות? אפילו ווען מען טוט עס צו כלומפרשט פארענטפערן יענעם און פארטיידיגן איז עס אויך נישט מענטשליך און שיין און עס מאכט יענעם פילן ווי א שוטה. דאס געשעהט פון צייט צו צייט אין געוויסע אשכולות, ספעציעל ווען עס קומט צו אזעלכע סארט טעמעס. דאס איז געווען די פירוש פון מיין תגובה.
יעצט קען מען צוריק גיין צום נושא.
איך האב מיך באטייליגט ביי אזא מוזיקאלישע סליחות און איך געדענק נישט אז איך זאל אמאל האבן געפילט אזא געשמאקע טעם אין סליחות. ניין, עס איז נישט געווען מיין ערשטע מאל צו סליחות, איך בין אלעמאל געגאנגן צו סליחות פארטאגס, אבער ווען איך האב געזעהן די אדווערטייזמענטס האב איך מחליט געווען צו גיין. (איך האב שוין געטראכט דערפון פאר אפאר יאר.) איך האב מיטגענומען מיינע קינדער און זיי האבן אויך געוואלדיג הנאה געהאט דערפון. איך האב געטראפן דארט עטליכע חשוב'ע ק"ש מיטגלידער, ס'האט מיר אויסגעזעהן ווי זיי האבן אויך שטארק הנאה געהאט, איך האב זיי אבער נישט געפרעגט. אזא סליחות איז אויסדרוקליך נישט פאר יעדעם. אויב זענט איר פון די סארט מענטשן וואס מוזן האבן האבן דער נוסח און טעם מיט וואס איר זענט אויפגעוואקסן איז עס נישט פאר אייך. אויב מוז די נוסח פונקט שטימען כדי איר זאל נתעורר ווערן, איז עס נישט פאר אייך. אויב זענען איר א מענטש וואס איז צוגעוואוינט צו א געוויסע רוטין, איז עס נישט פאר אייך. איך בין אבער נישט אזוי. איך דאווען א יעדע צווייטע יאר ימים נוראים אין א נייע פלאץ מיט א פרישע נוסח. איך קען דאווענען איין יאר אין א ספרדישע שול מעדות המזרח וואו מען ענדיגט ראש השנה 12 אזייגער און א יאר שפעטער ביים ניקולשבורגער רבי און א דריטע יאר אין ראדני. ביי מיר איז נגינה און מוזיק א שטארקע מעורר, ממילא האב איך שטארק הנאה געהאט היי יאר סליחות און איך פלאן צו גיין נעקסטע יאר נאכאמאל.
.[/justify]
ערשטענס, איך האב דאס דייקא נישט געזאגט אויפן כותב התגובה ח"ו, איך האלט נישט אז ער איז אין דזשענעראל אזוי, נאר איך האב דאס געשריבן דייקא אויף דער ספעציפישע תגובה, ועל הכלל כולו יצא, עס מאכט זיך פון צייט צו צייט אזעלכע סארט תגובות - פון גוטע שרייבער אפילו - מען דארף עומד זיין על המשמר און טראכטן פאר מען שרייבט.
דזשאדזשמענטל - זיך ארויסהייבן דורך יענעם אראפקלאפן. פילן אז מ'האט די רעכט יענעם דן צו זיין.
קאנדיסענדינג - רעדן צו/פון אנדערע כאילו זיי זענען קליינע קינדער, נארנים אדער נעבעכס.
פעיטראנייזינג - רעדן צו יענעם אדער וועגן יענעם כאילו שיין אבער פון א העכערע פלאץ כאילו מ'איז בעסער, קלוגער און געזונטער פון יענעם.
(די לעצטע צווי זענען בערך די זעלבע.)
דא האט איינער געעפנט אן אשכול איבער א נייע פינאמענאן אין די חרדי'שע געזעלשאפט, עפעס וואס האט אנגענומען גענוג גרויסע פראפארציעס אז עס זאל פארדינען צו אויסגעשמועסט ווערן לטב ולמוטב אין די חרדי'שע מידיאמס, קאווע שטיבלעך און מקוואות. די ריספעקטפולער און אינטעליגענטער אופן צו דיסקוסירן דער נושא (און די זעלבע איז ביי עני אנדערע נושא) איז צו דעבאטירן דער עצם זאך אדער די אייגענע געפילן. איר האלט אז עס איז נישט אויסגעהאלטן ע"פ הלכה אדער השקפה, דאן שרייבט פארוואס איר האלט אזוי. איר פילט אז עס איז נישט ריכטיג, דאן שרייבט וויאזוי איר פילט איבער דער פינאמענאן און פארוואס איר פילט אזוי, און פארוואס איר האלט אז ווי איר פילט איז די ריכטיגע וועג צו פילן. אזוי האבן טאקע געטון עטליכע מגיבים וואס האבן געשריבן אז לדעתם טאר מען אזוי נישט זאגן סליחות, אדער אז עס איז פונקט ווי די ריפארם מאוומענט, אקעגן די תקנות וועד ארבע ארצות וכדומה. אבער צו שרייבן איבער די באטייליגטע און זיי איינטיילען סיבות און געפילן וואס זענען כאילו מציאות, דאס איז דזשאדזשמענטעל, קאנדיסענדיגנ און פעיטראנייזינג.
לאמיך אייך געבן אפאר דוגמאות:
"דאס איז א חלק פון די מגושם'דיקקייט און עם'עראצעס וואס האט לעצטענס אנגעהויעבן בושעווען אין די גאסען אויף כוח." - דזשאדזשמענטעל
"ווען זיי וואלטן כאטש תשובה געטון …" - דזשאדזשמענטל
"יענע גאנצע תגובה אויף וואס ארויף איך האב מגיב געווען" = דזשאדזשמענטל, קאנדיסענדינג און פעיטראנייזינג
פארוואס קען מען נישט סתם אזוי דיסקוסירן און דעבאטירן די נושא אליינס? פארוואס פעלט אויס צו איינטיילן און זאגן פארוואס דער אדער יענער האט עס געטון, וואס די אורזאך דערצו איז, פארוואס ער איז א רחמנות? אפילו ווען מען טוט עס צו כלומפרשט פארענטפערן יענעם און פארטיידיגן איז עס אויך נישט מענטשליך און שיין און עס מאכט יענעם פילן ווי א שוטה. דאס געשעהט פון צייט צו צייט אין געוויסע אשכולות, ספעציעל ווען עס קומט צו אזעלכע סארט טעמעס. דאס איז געווען די פירוש פון מיין תגובה.
יעצט קען מען צוריק גיין צום נושא.
איך האב מיך באטייליגט ביי אזא מוזיקאלישע סליחות און איך געדענק נישט אז איך זאל אמאל האבן געפילט אזא געשמאקע טעם אין סליחות. ניין, עס איז נישט געווען מיין ערשטע מאל צו סליחות, איך בין אלעמאל געגאנגן צו סליחות פארטאגס, אבער ווען איך האב געזעהן די אדווערטייזמענטס האב איך מחליט געווען צו גיין. (איך האב שוין געטראכט דערפון פאר אפאר יאר.) איך האב מיטגענומען מיינע קינדער און זיי האבן אויך געוואלדיג הנאה געהאט דערפון. איך האב געטראפן דארט עטליכע חשוב'ע ק"ש מיטגלידער, ס'האט מיר אויסגעזעהן ווי זיי האבן אויך שטארק הנאה געהאט, איך האב זיי אבער נישט געפרעגט. אזא סליחות איז אויסדרוקליך נישט פאר יעדעם. אויב זענט איר פון די סארט מענטשן וואס מוזן האבן האבן דער נוסח און טעם מיט וואס איר זענט אויפגעוואקסן איז עס נישט פאר אייך. אויב מוז די נוסח פונקט שטימען כדי איר זאל נתעורר ווערן, איז עס נישט פאר אייך. אויב זענען איר א מענטש וואס איז צוגעוואוינט צו א געוויסע רוטין, איז עס נישט פאר אייך. איך בין אבער נישט אזוי. איך דאווען א יעדע צווייטע יאר ימים נוראים אין א נייע פלאץ מיט א פרישע נוסח. איך קען דאווענען איין יאר אין א ספרדישע שול מעדות המזרח וואו מען ענדיגט ראש השנה 12 אזייגער און א יאר שפעטער ביים ניקולשבורגער רבי און א דריטע יאר אין ראדני. ביי מיר איז נגינה און מוזיק א שטארקע מעורר, ממילא האב איך שטארק הנאה געהאט היי יאר סליחות און איך פלאן צו גיין נעקסטע יאר נאכאמאל.
.[/justify]
