נשלח: זונטאג אקטאבער 02, 2022 12:04 pm
דר. דיימאנד זאגט אז דאס איז אפילו לגבי מיסטיסיזם. אין יענע אינטערוויו:
וכידוע האט ר' אברהם אבולעפיה (וועלכע איז געבוירן בערך 35 יאר נאכ'ן רמב"ם'ס פטירה) מחבר געווען זיין סתרי תורה לפרש המורה נבוכים עפ"י קבלה. (דער יש"ר מקנדיה האט דאס טאקע אוועקגעמאכט אין זיין מצרף לחכמה.)
אגב, דער טור אליינס איז אפטמאל אין דייעלעקטיק מיט'ן רמב"ם און זיינע שיטות.
In your view, what is the dialectic between philosophy and kabbalah?
I don’t believe there can be a neat bifurcation between kabbalah and philosophy and the Maimonidean impetus for the development of kabbalistic theology is a critical focal point to demonstrate this. Scholars of Jewish mysticism have already argued for the Maimonidean influence on kabbalah - and not simply as an antagonist but as a positive catalyst for kabbalah’s formation. Maimonides’ influence on the Zohar is still a scholarly desideratum but I deal with one particular example where the Zohar’s mystical/sefirotic exegesis of a key verse in Maimonidean hermeneutics is fueled by Maimonides’ own pragmatic, rationalist reading of it
אגב, דער טור אליינס איז אפטמאל אין דייעלעקטיק מיט'ן רמב"ם און זיינע שיטות.