קאווע שטיבל

יעדער איינער ליגט דארט אליין און ווייסט נישט דעמאלטס וואס טוט זיך אפ ביי אעדערע, ער זעהט נאר פאר זיך א פמליא פון מלאכים...

נו אויב אזוי.. איז דאך זיכער נישט פארהאן קיין בושות...

אויב יעקב און עשו האבן זיך איינגעטיילט, דער גוי באקומט עוה"ז, וואלט לכאורה ע"פ יושר דער גוי געדארפט האקן א לעבן שאין כדוגמתה, נישט ארבעטן נאר האבן וויפיל געלט ער וויל, זיך קענען ערלויבן צו ענזשויען לייף מיט כל מיני תאוות בלי שום יוצא מן הכלל, קיינמאל נישט זיין קראנק, קיינמאל נישט ווערן געטשעפעט, פארשעמט, ארעסטירט, א.א.וו. קיינמאל נישט ליידן פון מאדער נעיטשור, נישט גליטשן און טראסקען אויף אייזיגע שניי, נישט דערטרונקען ווערן אין צונאמיס, נישט באגראבן ווערן אונטער שניי אוואלאנשן, נישט האבן קיין שלום בית פראבלעמען, חינוך פראבלעמען, וכו'...

למעשה מוטשען זיי זיך היבש אויף דער וועלט.

שמעקעדיג האט געשריבן:אויב יעקב און עשו האבן זיך איינגעטיילט, דער גוי באקומט עוה"ז, וואלט לכאורה ע"פ יושר דער גוי געדארפט האקן א לעבן שאין כדוגמתה, נישט ארבעטן נאר האבן וויפיל געלט ער וויל, זיך קענען ערלויבן צו ענזשויען לייף מיט כל מיני תאוות בלי שום יוצא מן הכלל, קיינמאל נישט זיין קראנק, קיינמאל נישט ווערן געטשעפעט, פארשעמט, ארעסטירט, א.א.וו. קיינמאל נישט ליידן פון מאדער נעיטשור, נישט גליטשן און טראסקען אויף אייזיגע שניי, נישט דערטרונקען ווערן אין צונאמיס, נישט באגראבן ווערן אונטער שניי אוואלאנשן, נישט האבן קיין שלום בית פראבלעמען, חינוך פראבלעמען, וכו'...

למעשה מוטשען זיי זיך היבש אויף דער וועלט.

צדיקים האבן מסביר געווען אז דאס וואס מ'זעט אז עשו האט יא שלעטכס אויף דעם וועלט, און יעקב האט אמאל גוטס אויף דעם וועלט, ווייל די עיקר שמחה און הרחבת הדעת וואס מ'קען האבן איז נאר ווען מ'האט נישט קיין דאגות וועגען דעם עתיד, ממילא א גוי וואס זארגט נישט איבער דעם דע לפני מי אתה עתיד ליתן דין וחשבון, אפילו אויב ער האט א צרה, שטערט איהם דאס נישט די גאנצע שמחה, און די זעלבע אאיז ביי יוד וואס אפילו ווען ס'גייט איהם שוין יא א טאג גוט, איז ער באזארגט וואס וועט מען ענטפערען אויף דעם אמת'דיגע וועלט, איז דאס שוין ווייטער נישט קיין עולם הזה.

שמעקעדיג האט געשריבן:אויב יעקב און עשו האבן זיך איינגעטיילט, דער גוי באקומט עוה"ז, וואלט לכאורה ע"פ יושר דער גוי געדארפט האקן א לעבן שאין כדוגמתה, נישט ארבעטן נאר האבן וויפיל געלט ער וויל, זיך קענען ערלויבן צו ענזשויען לייף מיט כל מיני תאוות בלי שום יוצא מן הכלל, קיינמאל נישט זיין קראנק, קיינמאל נישט ווערן געטשעפעט, פארשעמט, ארעסטירט, א.א.וו. קיינמאל נישט ליידן פון מאדער נעיטשור, נישט גליטשן און טראסקען אויף אייזיגע שניי, נישט דערטרונקען ווערן אין צונאמיס, נישט באגראבן ווערן אונטער שניי אוואלאנשן, נישט האבן קיין שלום בית פראבלעמען, חינוך פראבלעמען, וכו'...

למעשה מוטשען זיי זיך היבש אויף דער וועלט.

איך האב געהערט פון א מגיד א טעם אויף דעם. ער זאגט, (בשם א מדרש?) אז אין אמת'ן וואלט טאקע א גוי נישט געדארפט קראנק ווערן, ווייל ער האט דאך עוה"ז. נאר דער אייבישטער האט עס געמאכט כדי אז דער איד זאלל נישט פארשעמט ווערן. אדער אז דער גוי זאל נישט זאגן מסתמא האט דער איד געזינדיגט פארד'עם ווערט ער באשטראפט...!

אויף דעם האבן צדיקים שוין געזאגט אז מ'לעב מיר אין אן עולם השקר

שמעון וואלף האט געשריבן:

געוואלדיג האט געשריבן:ווען מען קומט אן אויף יענע וועלט פרעגן די מלאכים פון דעם מענטש די ערשטע זאך וואס זיין נאמען איז און אויב האט ער חוטא געווען פארגעסט ער זיין נאמען און ביז ער זאגט זיי נישט זיין נאמען ליידט ער יסורים און נאר דורעך די פסוקים קען ער געדענקען זיין נאמען און פארשפארן די יסורים

מקור?

איך דארף נאכזוכן, דאכט זיך מיר אז עס איז אינעם זעלבן שלה"ק

איך האב יעצט געהערט א שיעור פון הרב אשר ווייס ווי ער רעדט איבער א היכי תמצא אז א מענטש האט איין כזית מצה אום פסח און עס איז דא א צווייטער דארט וואס האט נישט בכלל א כזית מצה, לכאורה וואלט יעדער געטנהט אז ער גארף דאס האלטן פאר זוך ווייל ער האט א חיוב און ער קען נישט מוותר זיין אויפן מצוה און זיין חבר איז א אונס. טענהט ער אבער אז דער אייבערשטער גייט דאך נאר באקומען דא נאר איין מצוה ,איז אויב אזוי איז נישט קיין חילוק פארן אייבערשטען אויב דו האלטסט עס אדער געבסט עס אוועק איז אויב אזוי זא נישט סעלפיש און זיי מוותר און לאז יענעם. , ,ס'איז לכאורה זייער א יסודות'דיגע שאלה האב איך עס געוואלט מיטטיילן

זיין אייגענע תורה?

יא, קוק דא פון 25:00
https://www.youtube.com/watch?v=mQgH3pvsYNs&list=WL

אינטערעסאנט.

במחילת כבוד תורתי שמעקט עס פון גרויסע שטויות.

די רעיון געפונט מען אין באר מים חיים פרשת ויקרא, ווי ער זאגט אז א מענטש וויל זיך מעסטן צו זיין עבודה איז לשם שמים אדער לכבוד עצמו, זאל ער זען אויב די ערשטער טאג סוכות ווען זיין חבר ווייזט איהם א שיינע אתרוג, צו דאס ברענגט איהם א שמחה אין הארץ אז ב"ה די אייבישטער האט א שיינע מצוה, אדער ס'שטעכט איהם פארוואס האב איך נישט די שיינע אתרוג.

די שערי תשובה אין סימן תפ''ב איז דן אין א שאלה ווען צוויי אידן האבן איין כזית, אין ער בלייבט אז ענדערש ווי ציטיילן די כזית אין צוויי זאל מען מאכן א גורל אדער זאל איינער מוחל זיין אזוי עס זאל נתקיים ווערן די מצוה בשלימות
אבער פין זיינע ווערטער איז משמע אז אוועקגעבן א מצוה פאר א צווייטען איז א פראבלעם פין 'מוותר על המצוה שיש לו לעשות'

chusid האט געשריבן:איך האב יעצט געהערט א שיעור פון הרב אשר ווייס ווי ער רעדט איבער א היכי תמצא אז א מענטש האט איין כזית מצה אום פסח און עס איז דא א צווייטער דארט וואס האט נישט בכלל א כזית מצה, לכאורה וואלט יעדער געטנהט אז ער גארף דאס האלטן פאר זוך ווייל ער האט א חיוב און ער קען נישט מוותר זיין אויפן מצוה און זיין חבר איז א אונס. טענהט ער אבער אז דער אייבערשטער גייט דאך נאר באקומען דא נאר איין מצוה ,איז אויב אזוי איז נישט קיין חילוק פארן אייבערשטען אויב דו האלטסט עס אדער געבסט עס אוועק איז אויב אזוי זא נישט סעלפיש און זיי מוותר און לאז יענעם. , ,ס'איז לכאורה זייער א יסודות'דיגע שאלה האב איך עס געוואלט מיטטיילן

איך מיין אז דער רבי אשר האקט א טשייניק אין די וועלט אריין (במחילת כת"ר), מצוות זענען נישט געגעבן געווארן צו מאכן א נחת רוח פארן נותן התורה (מצוות לאו ליהנות ניתנו טייטשט רש"י אלא לעול על צאווריהן), מצוות זענען חיובים וואס דער מענטש איז מחיוב מקיים צו זיין ווייל ער איז מחיוב. ווען צוויי מענטשן גייען אין וועג (אב ובנו או רב ותלמידו, כלשונו) און איינער האט איין כזית מצה און דער צווייטער גארנישט איז אויף דעם בעל המצה דא צוויי חיובים, אכילת מצה שלו, וחיוב אכילת מצה של חבירו מטעם ערבות. ערבות איז אבער קיינמאל נישט שטערקער פון די מצווה אליינס משני טעמים. איינס ווייל פונקט ווי ס'איז דא א חיוב ערבות איז אויך דא ערבות דערבות, קומט אויס אז דער בעל המצה איז מחיוב מיט אכילת מצה בנוסף צו ערבות דערבות פאר זיין חיוב אכילת מצה, משא"כ פאר זיין חבר האט ער נאר איין חיוב, ערבות. צווייטנס, ערבות איז נאר אז איך בין מחיוב אז יענער זאל מקיים זיין זיינע חיובים, אויב אבער יענער איז בכלל נישט מחיוב ווייל ער האט דאך נישט, ער איז אן אונס, בין איך פטור פון יענעם'ס חיובים.

נאך מער פון דעם, דער בעל המצה טאר אפילו נישט אוועקגעבן זיין מצה, פונקט ווי מ'פארשטייט אז ער טאר נישט אוועקווארפן זיין כזית מצה און זאגן אונס אני, הוא הדין והוא הטעם וואס ער טאר עס נישט אוועקגעבן פאר א צווייטן. אפילו פאר א תלמיד לרבו אדער בן לאביו, קודם פסק'נען מיר דאך אז כיבוד משל אב. און נאך מער, כיבוד אב ורב קען נישט זיין אויפן חשבון פון קיין שום אנדערע מצווה ווייל הוא ואתה חייבים בכבודי.

כ'האב יעצט געלערענט א גמרא ווי ס'קומט מיר אויס אז א קטן קען מקדש זיין א פרוי. וויל איך הערן פון די חכמי השטיבל אויב ס'איז טאקע אזוי.

מראי מקומות זענען זייער אפרישיעטיד

א קטן קען זיכער נישט מקדש זיין, נישטא פון וואס צו רעדן. אפשר מיינסטו אז דער טאטע איז מקדש בשבילו אלס זכייה, א שמועס אין די פוסקים בנוגע קידושי קטן בזמן גזירת הצבא כידוע. כמדומני אז אין נו"ב איז אויך דא א תשובה דערוועגן. אויב דאס מיינסטו נוכל להמשיך בזה הכיוון.

כעלעמער, די ביסט נישט דא אין כעלעם ווי מ'קען שיסן סטעיטמענטס אן בעקינג. אז די זאגסט עפעס מיט אזא זיכערקייט, זאלסטי מוחל זיין ברענגן א מקור. איך האב אויך געוויסט פון זכרון אז נישט און פארדעם איז מיר געווען איטערעסאנט אז פון די גמרא איז משמע אז יא. אגב, איך באמת מיך צו מסכת יבמות דף ל"ד

יגעתי ומצאתי, די משנה למלך זאגט טאקע אז לשיטת רש"י אין די סוגיא קען א קטן מקדש זיין אז די קדושין זאל חל זיין לכשיגדיל.

שמעון וואלף האט געשריבן:כעלעמער, די ביסט נישט דא אין כעלעם ווי מ'קען שיסן סטעיטמענטס אן בעקינג. אז די זאגסט עפעס מיט אזא זיכערקייט, זאלסטי מוחל זיין ברענגן א מקור. איך האב אויך געוויסט פון זכרון אז נישט און פארדעם איז מיר געווען איטערעסאנט אז פון די גמרא איז משמע אז יא. אגב, איך באמת מיך צו מסכת יבמות דף ל"ד

יגעתי ומצאתי, די משנה למלך זאגט טאקע אז לשיטת רש"י אין די סוגיא קען א קטן מקדש זיין אז די קדושין זאל חל זיין לכשיגדיל.

פערזענליכע אטאקעס איז נישט מיין גלאז טיי. איך האב אויך געוואוסט פון דעם משנה למלך, איר האט פשוט פארגעסן צו דערמאנען אז איר רעדט פון 'לכשיגדיל'. (און אויב יא לכשיגדיל, קענסטו דאך טרעפן אז די קידושין זאל חל זיין אן קיין תנאי, בבעל). מהצעת לשונך האט מיר משמע געווען אז די מדובר איז פון א קטן זאל מקדש זיין בעודו קטן, אויף דעם ארויף האב איך געפרעגט צי איר מיינט אפשר זכייה בדעת אחרת מקנה אותו. (זאגט מיר נישט אז איר זוכט א מקור אז א קטן קען 'נישט' מקדש זיין. א משנה מפורשת בד"א)

איך האף אז יעצט בין איך גענוג קלאר. בבקשת מחילה

א שטיקל אברבנאל אין מורה נבוכים - מרפסין איגרא:

ועוד העיר על ראיה אחרת תורה על מעלת השבת והיא היותה בסקילה, ורצה בזה שענין השבת הזה בשב ואל תעשה, כמו שאמר וביום השביעי תשבות לא תעשה בו כל מלאכה, וכבר ידענו שלאו שאין בו מעשה אין עונשו מלקות חוץ מנשבע, ואם לא במלקות כ"ש במיתה ... וראוי א"כ שנתמה למה בלאו הזה אשר זכרה התורה בשבת נתחייב החוטא מיתה, והיותר חמורה שבמיתות שהיא סקילה.

דו מיינסט צו זאגן אז דו פארשטייסט נישט פארוואס עס איז א לאו שאין בו מעשה?

אויב אזוי איז א יעדער "לאו" אן אין בו מעשה ביי דעפיניציע.

chusid האט געשריבן:דו מיינסט צו זאגן אז דו פארשטייסט נישט פארוואס עס איז א לאו שאין בו מעשה?

יא, אודאי, דאס איז דאך די פונקט פארקערטע ציור פון א לאו שאב"מ, וכמאטי.

ונבנתה העיר האט געשריבן:

chusid האט געשריבן:דו מיינסט צו זאגן אז דו פארשטייסט נישט פארוואס עס איז א לאו שאין בו מעשה?

יא, אודאי, דאס איז דאך די פונקט פארקערטע ציור פון א לאו שאב"מ, וכמאטי.

נישט אז איך פארשטיי יא וואס ער זאגט, אבער דאס אז ער קען אויסקלויבן שבת און ס'איז נישט ממש ווי יעדע לאו כמאטי, איז אפשר ווייל די נקודה פון די תורה איז אז דו זאלסט נישט טוען א מעשה וואס איז קעגן דעם העדר- דאס הייסט די פראבלעם פון די מעשה איז נישט וואס דו האסט געטוען נאר אז דו האסט נישט 'נישט געטוען' משא"כ ביי למשל רציחה איז די פוינט די מעשה העבירה ... פורים תורה?...