דא האב איך געשריבן איבער דעם אז ווען אַן עקספּאָנענט איז א פרעקשאן, דאן באדייט דאס אז די די דענאמינעיטאר וועט זיין די מספר פון די
רוּט [2 פאר א סקווער רוּט, 3 פאר א קיוּבּיק רוּט, 4 פאר א 4 רוּט [א נומער מאל די זעלבע נומער מאל די זעלבע נומער מאל די זעלבע נומער וועט אנקומען צו די נומער אין די רוּט], און די נוּמערעיטאר וועט זיין די עקספּאָנענט פון די נומער אין די רוּט. דאס אויפצוווייזן באנוצט מען זיך מיט וואס ווערט גערופן דעם
פּרינציפּ פון פּערמאנענס. דאס באדייט אז נישט קיין חילוק וועלכע סארט נומערן איך נוץ אריינצולייגן אין די וועריעבּל פון אַן אַלגעבּרעאישן עקוועישאן [גאנצע, פרעקשאנס, ואפילו קאמפּלעקס], וועט די אַלגעבּרעאישע עקוועישאן נאכפאלגן די זעלבע אלגעמיינע הלכות און manipulations ולפי די נומער שבה.
דער מאטעמאטיקער דר. דזשעימס פּראַפּ
שרייבט ווי אזוי דאס ווייזט אז עקספּאָנענטס וואס זענען פרעקשאנס, זענען באמת רוּטס:
DCE143EB-6F39-4F2A-9522-06D0E512444C.jpeg
כידוע, ווען מ׳מאָלטיפּלייט צוויי בּעיסעס וואס זענען דאס זעלבע, וואס האבן עקספּאָנענטס, לאז איך די בּעיס די זעלבע און איך עדד צאם די עקספּאָנענטס. (ווען איך דיווייד צוויי בּעיסעס וואס זענען דאס זעלבע, וואס האבן עקספּאָנענטס, לאז איך די בּעיס די זעלבע און איך
סאָבּטרעקט די צווייטע עקספּאָנענט פונעם ערשטן. ווען איך העכער א בּעיס מיט אַן עקספּאָנענט ביי א צווייטע עקספּאָנענט, לאז איך די בּעיס דאס זעלבע און איך מאָלטיפּליי די עקספּאָנענטס.)
די פּרינציפּ האלט אבער נישט אלעמאל, ולדוגמא ביי
קאָטערניִאַנס וכמבואר. אבער דאס אליינס צו דעגרינטעווען ״פארוואס נישט?״, איז וויכטיג צום פארשטאנד פונעם נושא.
און אז מ׳רעדט שוין, שרייבט ער דארט לגבי פרעקשאנס בכלל:
Many people find fractions and decimals confusing, counter-intuitive, and even scary. Consider the story of the A&W restaurant chain’s ill-fated third-of-a-pound burger, introduced as a beefier rival of the McDonald’s quarter-pounder. Many customers were unhappy that A&W was charging more for a third of a pound of beef than McDonald’s charged for a quarter of a pound. And why shouldn’t they be unhappy? Three is less than four, so one-third is less than one-fourth, right?
Well, that’s what many of those aggrieved customers told the consultants who had been hired to find out why A&W’s “Third is the Word!” innovation had gone so disastrously awry. But I wonder if those customers were rationalizing (sorry…) after the fact. Maybe some of these people had had such bad experiences when learning about fractions in school (the awkward fraction 1/3 in particular) that they preferred to avoid eating at establishments that triggered their math anxiety
ער שרייבט דארט אויך לגבי דעם
ארכימידיען פּרינציפּ. דאס לויטעט אז ווען איך האב צוויי נומערן, וואס איינס איז פיל פיל פיל קלענער ווי דאס צווייטע, גיי איך אלס האבן א נומער וואס איך קען מאלטיפּלייען די קלענערע ביי, כדי עס זאל אָנקומען צו כאטש אזוי גרויס ווי די גרעסערע נומער. אין אנדערע ווערטער, עס איז אין א סעט וואס האט נישט קיין אינפיניטלי קליין אדער אינפיניטלי גרויס. ער שרייבט:
the Archimedean property: Given two counting numbers m and n, no matter how disparate in size they are, if you add enough m’s together you can get a sum at least as big as n, and vice versa. The older I get, the more profound I think the Archimedean Property is, not just as a mathematical assertion but as an assertion about the observable universe. We study quarks and we study galaxies, and they’re very different from each other, but they occupy a common scale, with human beings somewhere in the middle. Maybe there are things that are infinitely smaller than quarks or infinitely larger than galaxies, but how could we ever come to know about them? It seems to me that the Archimedean property of the counting numbers in a way corresponds to fundamental limits on our ability to probe the universe with our finite bodies and minds
ועיין
כאן.
ובענין לימיטס ביז אינפיניטי איז, כידוע,
אויפגעוואוזן אין מאטעמאטיקס אז
.9999999999…=1
שרייבט דארט דר. פּראַפּ:
I asked ChatGPT, the modern apotheosis of unjustified self-confidence, to prove that .999… is less than 1. Its reply began “Here is a proof that .999… is less than 1.” It then proceeded to show (using familiar arguments) that .999… is equal to 1, before majestically concluding “But our goal was to show that .999… is less than 1. Hence the proof is complete.” This reply, as an example of brazen mathematical non sequitur, can scarcely be improved upon
Curiously, shortly after ChatGPT gave me this answer, the chat session terminated unexpectedly, and when I started a new session and repeated my question, ChatGPT gave me a more sensible answer; no matter how strongly I prompted it, it wouldn’t repeat its earlier bogus answer. I know ChatGPT is just a predictive language model, but it was hard no avoid the sensation that this predictive language model was ashamed of its earlier response
ולגבי
ראַמאַנוּזשאַן סאָמעישאן שרייבט
דא דר. פּראַפּ:
Ramanujan himself didn’t mention the zeta function; he just did some manipulations of the series. But which manipulations are we allowed to do? There’s the rub. There are ways to manipulate Ramanujan’s sum so as to lead to different conclusions than Ramanujan’s. For instance, there’s a way to “prove” (*) that 1+2+3+4+… is 0, and there are infinitely many ways to “prove” that 1+2+3+4+… is −1/8. There are good reasons to prefer Ramanujan’s manipulations to these, but anyone who shows you Ramanujan’s derivation without explaining why his way of juggling symbols is profound and the others are mere curiosities isn’t telling you the whole story
I think it’s misleading to say that 1+2+3+4+… equals −1/12. It would be better to say something more like “the divergent series 1+2+3+4+… is associated with the value −1/12” or “the zeta-regularized value of the series 1+2+3+4+… is −1/12” or “The Ramanujan constant of the series 1+2+3+4+… is −1/12.” Phrasing the result this way isn’t as catchy as asserting equality, but it’s more honest (while at the same time more respectable-sounding than “1+2+3+4+… wants to be −1/12”)
(*) If S = 1+2+3+… then 2S = 1+1+2+2+3+3+… = 1+(1+2)+(2+3)+… = 1+3+5+… = (1+2+3+…) − (2+4+6+…) = S − 2S = −S, and 2S = −S implies S = 0
C923679B-0B64-4C96-9CD8-58B41FB4ED80.jpeg
***
עס איז אויך דא די געדאנק פון
קאַוּשי סיִקווענסעס. דאס זענען סיִקווענסעס וואס מ׳קען גרינגער זעהן אז זיי קאַנווערדזשען, וויבאלד ווי ווייטער די סיִקווענס גייט אלס ווייניגער איז די מרחק און דיפערענץ צווישן די צוויי נומערן וואס זענען איינס נעבן דאס אנדערע. אין אנדערע ווערטער, אין דעם סיִקווענס, ווען איך כאפ אָן א ווייטקייט צווישן נומערן, זענען אלע (די אינפיניט לינקע זייט) קלענער ווי דעם אחוץ א פיניט צאל וואס זענען גרעסער (די פיניט רעכטע זייט).