קאווע שטיבל

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=afP9TPAAuY4[/youtube]

http://www.youtube.com/watch?v=nqPvHYxk ... video_user

משה רבינו איז געווען דער גדול הנביאים. זיינע מדריגות זענען געווען אין-לשער הויך. זייענדיג אויפ'ן בארג סיני, וואס איז צייטווייליג פארוואנדלט געווארן אין א דורכגאנג פון דער ערד צום הימל, איז משה מסתמא אנגעקומען צו מדריגות וואס א ילוד אשה וועט קיינמאל קענען פארשטיין.

און פארט, ווען ער האט געענדיגט לערנען תורה מיט, כביכול, ג-ט, האט ער זיך באלד אראפגעלאזט צו שטאפל פונעם פשוט'ן מענטש, כדי צו דינען אלס רבי פאר יענעם לויט זיינע השגות.

ווען משה איז אראפגעקומען פונעם בארג, זאגן חז"ל, "לא הי' פונה על עסקיו, אלא מן ההר אל העם." משה'ס "עסקים" זענען געווען דערהויבן-הימלישע. ער האט זיך אבער פון זיי אראפגעלאזט צום שטאפל פונעם פשוט'ן מענטש.

איז דאס א חידוש? יעדע רעדנער זאגט דאס

ער האט עס נאך אפילו גיט פארדרייט!!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=XYFyqRJelfk[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=anO_9p_U-5Y[/youtube]

"המפסיק ממשנתו ואומר מה נאה אילן זה, הרי זה מתחייב בנפשו." פרעגן אלע די קשיא וואס ווערט באלד נולד: וואס איז דען אזוי שרעקליך מיט'ן באוואונדערן א בוים, אז ס'זאל זיך דעם יעניגן קומען אזא פסק?

נאר דער "הפסק" פון וואס מען רעדט דא איז, אז דער וואס זעט דעם "בוים" ווי עפעס וואס איז א זאך אפגעטיילט פון "משנתו". די גאנצע וועלט איז א המשך פון דער תורה. יעדע זאך וואס איז שיין, איז תורה. תורה און די וואונדער פון דער בריאה זענען איינס און די זעלבע. אויב עמיצער שטעלט אריין א הפסקה צווישן דער שיינקייט פון דער נאטור און דער תורה, "מתחייב בנפשו": ער פארפעלט די אייגנטליכע נקודה.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=ndQikhSCckI[/youtube]

די שכינה צוערשט גערוט איבעראל. שוין אפגערעדט נאך מתן תורה, ווען ס'איז אויף דער וועלט אראפגעקומען אן אומבאשרייבליכע השראה, האט מען געקענט די שכינה פילן איבעראל. האבן אידן אבער באשלאסן צו נעמען די ג-טליכקייט און זי אריינשטעלן אין א שטיק גאלד, געמאכט אין דער פארעם פון א קאלב. דעמאלט האט כלל ישראל אלעס אנגעוואוירן. ווען אידן האבן דערנאך געוואלט תשובה טאן, האט דער אויבערשטער זיי געזאגט, אז יעצט וועלן מיר דאס עסק מאכן אביסל אנדערש. כדי צו פילן די שכינה, וועט מען מוזן ווידמען א באשטימט פלאץ -- א משכן, וואס יעדער זאל זיך מאכן ביי זיך אין הארץ.

טוט זיך יעצט הימל און ערד און superbowl. וואס קענען מיר לערנען פון דעם? מיר זעען אז ריזיגע פירמעס זענען וויליג צו שפענדן פון פיר ביז צוועלף מיליאן דאלאר פאר בלויז דרייסיג סעקונדן. דרייסיג סעקונדן! דאס גיט אונז א שטיקל השגה וויפיל אזא קליינע צייט-אפשניט איז ווערט, אויב ריכטיג אויסגענוצט.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=6DkgolE6uqg[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=SVPlfuFJeVg[/youtube]

"ואתה תצוה" איז נישט טייטש "דו זאלסט באפעלן." ע"פ פשוט-פשט איז דאס טאקע דער טייטש, אבער "תצוה" איז אויך א לשון פון "באהעפטן". דו, משה רבינו, באהעפט, נעם צוזאמען, די אידישע קינדער.

דאס זאלן מיר האלטן פאר די אויגן: נישט זיין פארנומען זאגן און מוסר'ן, נאר זיין יענעם א גוטן ברודער, א פריינט, זיך באטייליגן אין זיינע שמחות און צרות, לינדערן זיינע ווייטאגן און אים העלפן מיט וואס מ'קען נאר.

ווען משה רבינו האט זיך געשטעלט מתפלל זיין צום אויבערשטן נאכ'ן חטא פונעם עגל, האט ער צווישן אנדערן געזאגט: "מחנו נא מספרך." משה רבינו איז געווען גרייט זיך אינגאנצן מקריב צו זיין לטובת די אידן. דער אויבערשטער האט באשלאסן צו ערפילן זיין בקשה; דער רבונו של עולם האט אויסגעקרויזט משה'ס נאמען, און זיך געוואנדן דירעקט צו אים, צו זיין פנימיות, זיין עצמיות: "ואתה תצוה".

ווען א מענטש איז גרייט זיך אוועקצוגעבן פאר א צווייטן, איז ער זוכה צו פילן די שכינה באמת, ביי דער סאמע נקודה פנימי, ביי דעם עצם מהות זיינעם.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=LM0wiF0p3xM[/youtube]

ווער איז דער געשמאקער אינגערמאן? איך בין אין לאוו מיט אים!

ווער עס איז א געשמאקער יונגערמאן? דא האט איר
viewtopic.php?f=10&t=5833

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=-VtuVbNMYy4[/youtube]

טאמבל סאס האט געשריבן:ווער איז דער געשמאקער אינגערמאן? איך בין אין לאוו מיט אים!

הרב שמעון סעמפ איז א יונגערמאן אין די פריע דרייסיגער יארן, וואס איז אויפגעוואקסן ביי אן ארטאדאקסיש-אמעריקאנער משפחה אין בארא פארק. אלס בחור האט ער געלערנט אין ליטווישע ישיבות, אבער שפעטער אין לעבן האט ער אנטדעקט די חסידישע וועלט.

זיין יוגנט און סביבה אין וועלכער ער איז אויפגעוואקסן, מיט זיינע וואנדערונגען איבער די וועלדער און פעלדער פון פארשידענע שיטות און שטרעמונגען אינעם עולם התורה והחסידות, האבן זיך מיט דער צייט צוזאמגעגאסן אין א שיינעם שילוב פון א טיפן פארשטאנד צו חסידות, א ברייטן קוק אויף אידישקייט, און א געזונטע הבנה איבער דער וועלט, די אטמאספער אין וועלכן דער היינטיגער דור לעבט און איז אויסגעוואקסן, די אמת'ע שוועריגקייטן מיט וואס די היינטיגע יוגנט דארף זיך ספראווען - אריינגערעכנט די וואס ווערן איגנארירט און אוועקגעריקט אין א ווינקל. סעמפ איז, ווי [tag]טאמבל סאס[/tag] באצייכנט אים ריכטיג, א געשמאקער יונגערמאן. וואס מיינט א געשמאקער יונגערמאן? ס'איז בא'טעמ'ט מיט אים צו שמועסן און פארברענגען. ער איז א בעל השגה, מיט א ים ידיעות אין מערערע מקצועות, מיט א געזונטן פארשטאנד צו מענטשן און מענטשליכע חשבונות און באציאונגען.

איינער פון די גרעסטע חידושים וואס מיך פערזענליך געפעלט אין אים איז, אז ער איז נישט געשלאגן מיט דעם "שמיני-שבשמינית" סינדראם ווי א סך אנדערע זיינס-גלייכן (און קיין סך זיינס גלייכן זענען, אין מיין צעהאמבלירטע אפיניאן, נישט פאראן). ער איז נישט קיין משכמו-ולמעלה'ניק וואס לאזט זיך ברוב טובו אראפ צו מענטשן וואס זענען קלענער, ווייניגער, פשוט'ער ווי אים. ער איז, בלשון אשכנז המדוברת במקומינו, א chilled out dude. באיזה אופן שהוא איז אים געלונגען צו בלייבן מיט'ן פשטות פון זיינע עלטערן אפילו נאכ'ן זיך ווייקן צווישן חסידישע אידן און קונה זיין א סך ידיעות, כשרונות און קוואליפיקאציעס. דאס בלייבן דער פשוט'ער מענטש און געשמאקער שמועסער מיט אלע חידושים וואס ער האט אין זיך, דאס איז אין מיינע אויגן דער גרעסטער חידוש.

איינער פון סעמפ'ס פראיעקטן איז די ישיבה תלפיות, פון וועלכער מ'האט שוין אמאל געשמועסט דא אין שטיבל.

א ווארט צו דיר, ראביי סעמפ: אויב האסטו נאך ביז יעצט נישט באוויזן צו כאפן ווער איך בין, וועט די תגובה דיר קלאר אויסזאגן מיין אידענטיטעט. ווייס איך דאך (מיט'ן "ואני"-ניגון) אז כ'גיי באקומען פון דיר א מבול מיט טעקסט/אימעיל/וואטסעפפ מעסעדזשעס פארוואס כ'האב דיך אויסגעפראקט ברבים, וויל איך דיר זאגן אז ניין, איך גיב נישט קיין [מיאוס'ע ווארט] און וועל די תגובה נישט אויסמעקן.

נאר אויב איר וועט באלד זען א "ההודעה נמחקה" מיט אן אנגעגעבענער סיבה פון "הלך לעולמו", זאלט איר וויסן אז ער האט מיך אונטער-א-מינוט דערווארגן צום טויט - טודעי. (ביטע רעדן שיין וועגן מיר אינעם "מעמבערס שהלכו לעולמם" אשכול.)

פשוט-קאמפליצירט האט געשריבן:הרב שמעון סעמפ איז א יונגערמאן אין די פריע דרייסיגער יארן, וואס איז אויפגעוואקסן ביי אן ארטאדאקסיש-אמעריקאנער משפחה אין בארא פארק. אלס בחור האט ער געלערנט אין ליטווישע ישיבות, אבער שפעטער אין לעבן האט ער אנטדעקט די חסידישע וועלט.

זיי מסביר, וואס האט ער אנטדעקט?

די נשמה פון חסידות וואס ליגט אין דעם חסידישן וואקובאלאר וואס א סך קענען גוט נאכבאמבלען אבער האבן נישט קיין השגה וואס דאס מיינט למעשה, ווי עס איז צו זען פון דעם וואס זיי קענען דיר נישט איבערזאגן אין היינטצייטיגער טערמינאלאגיע וואס דאס מיינט. (איך אליין שטיי מיט א שטאפל פריער; איך קען נאכבאמבלען אויך נישט ...)

קאווע טרינקער האט געשריבן:זיי מסביר, וואס האט ער אנטדעקט?

ער זאגט אז ער האט געפונען יענעם תורת הבעש"ט וואס מען פרובירט משכח צו זיין.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=0AjvgMUkcBU[/youtube]

אין דער פרשה געפינען מיר דעם געדאנק, אז א מענטש זאל זיך נישט אריינשטעלן אין א מצב, וואס קען אים אריינפירן פראבלעמען. רש"י ברענגט דעם משל פונעם קינד, וועמען דער טאטע האט אנגעפיטערט, שיין אנגעטאן, באשמעקט, צוגעגעבן א שיינע מטבע, און אים אוועקגעזעצט ביי דער טיר פון א בית זונות. "מה יעשה הבן שלא יחטא?"

טייטשט דערויף דער ריזשענער: אויב דו טרעפסט זיך אין אזא מצב, ביזט זאט, שיין אנגעטאן, באשמעקט, און האסט נאך דערצו געלט, נעם איין א טיפן אטעם און שעץ די ברכות און גוטע זאכן וואס דו האסט באקומען. "מה יעשה הבן?" פרעגן חז"ל, און ענטפערן: "שלא יחטא!" זינדיג נישט. פריי זיך אז ס'גייט דיר גוט, האב פון די גוטע זאכן הנאה, און פיר א לעבן אויפ'ן ריכטיגן וועג.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=QiqputWYdI4[/youtube]

יעדן איז באקאנט די בחינה פון צדיקים וואס גייען צומאל דורך א ירידה פון זייער מדריגה, כדי אויפ'ן וועג צוריק ארויף מיטצונעמען אנדערע מענטשן און נשמות.

משה רבינו האט געזאגט צום רבונו של עולם: איך אליין האב געזינדיגט; כ'האב זיך געבייזערט. העלף מיר, ביטע, פארוואנדלען דעם חטא אין עפעס ניצליך, דורך אויפהייבן די געפאלענע זינדיגע אידן. "ועתה אם תשא חטאתם," אויב דו וועסט אויפהייבן זייער חטא, איז גוט. "ואם אין, מחני נא מספרך": איך האב דאך אויך געזינדיגט. העלף מיר אויפטאן עפעס ממשות'דיג, כדי דער חטא זאל נישט האבן געקומען לבטלה.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=cjxAjNnb6aA[/youtube]

די לעצטע הלכה מיט וועלכער דער רמ"א איז מסיים דעם שלחן ערוך איז לגבי פורים קטן, און דער רמ"א פירט אויס: "וטוב לב משתה תמיד." דער רמ"א מאכט דא א סיכום, א סך הכל פון אלע הלכות, אז א מענטש זאל שטענדיג זיין אויפגעלייגט און בשמחה.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=wU1zSrNsDzw[/youtube]

ווען רבי פנחס'ל קאריצער איז געווען יונג, איז ער געקומען צו זיין רבי'ן און זיך באקלאגט אז ער האט פארשידענע אמונה-קשיות. זיין רבי האט אים מייעץ געווען זיך צו זעצן לערנען ספרי חקירה. ער האט אזוי געטאן, אבער האט געפילט אז די קשיות זיינע האבן זיך נישט געהעריג אויפגעלעזט.

איין טאג האט רבי פנחס'ל געהערט אז דער בעש"ט געפינט זיך אין שטאט. האט ער באשלאסן זיך צו אים צו ווענדן פאר אן עצה, אז די אמונה זאל זיך ביי אים פעסט באזעצן אין הארץ. אויפ'ן וועג גייענדיג אהין האט אנגעהויבן גיין א שווערער שניי. פארכאפט אין דער זאווערוכע, האט רבי פנחס'ל געפילט ווי די כוחות לאזן זיך אים אויס, ווען ער האט פון דערווייטנס געזען א פייערל. "רבונו של עולם," האט רבי פנחס'ל זיך געוואנדן צום הימל, "לאמיך דערגרייכן די ליכט."

אנקומענדיג אהין, האט ער זיך דערזען אין פראנט פון א הייזקע. עפענענדיג די טיר, האט ער געזען דעם בעש"ט זיצן מיט זיינע תלמידים. דער בעש"ט האט אויפגעהויבן די אויגן און זיך אנגערופן: "פנחס'ל, אמונה פארשטייט מען נישט, אמונה פילט מען..."

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=cgdSTNFRQ9U[/youtube]

די כרובים זענען געמאכט געווארן דורך נעמען א גרויס שטיק גאלד און פון אים ארויס אויסהאקן און אויספורמען די צוויי פיגורן.

זאגט הרב בעכער: דביקות, א קשר מיטן אויבערשטן, מאכט מען אינעווייניג. מען ווידמעט אן אינערליכן שטיקל פלאץ, וועלכן מען פורעמט און ארבעט אויס צו דינען דעם צוועק. די רעשט קומט דאן נאך פון זיך.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=5aaRGw4qFfo[/youtube]